คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เหตุของพลอยรัก
"ป้าพรร เี๋ยวอบนมเสร็แล้วพลอยเอาไปส่ให้เอ้ะ ป้าไปทาน้าวทานยาเลยนะะเที่ยแล้ว" พลอยรัพูับหิวัยเลยลาน
ป้าศรีพรรเป็นพี่สาวแท้ๆอแม่พลอยรัที่เสียีวิไปนานแล้วั้แ่เธออายุเพีย 10 วบเพราะอุบัิเหุพร้อมับพ่ออเธอ ป้าพรรึอุปาระพลอยรัมาั้แ่นั้น พลอยรัึรัป้าพรรราวับแม่แท้ๆ
ป้าพรรมีลูสาวอยู่หนึ่นื่อว่าแพราวเป็นเพื่อนเล่นันับพลอยรัเิบโมา้วยันเหมือนพี่น้อท้อเียวัน แพราวอายุน้อยว่า2ปี ันั้นทั้สอสาวึสนิทสนมันมา ป้าพรรหาเลี้ยีพและสอสาว้วยารทำนมายไม่ว่าะเป็นเบเอรี่หรือนมไทยป้าพรรทำเป็นทั้นั้น อแ่ไ้เินมาส่พวเธอเรียน
แ่บันี้ายสัารที่ร่วโรยไปามาลเวลาประอบับว่าทำานหนัมาเป็นเวลาหลายสิบปีอีทั้โรรุมเร้าึทำให้ป้าศรีพรรวัย 65 ปีไม่่อยะแ็แรเท่าไรนัและที่สำัป้าพรรมีอาารอเนื้อร้ายที่ปอ ่าใ้่ายภายในบ้านทั้หมรวมไปถึ่ารัษาพยาบาลพลอยรัรับปาับแพราวว่าเธอะหามาให้ไ้เพื่อให้ป้าพรรไ้เ้ารับารรัษาในโรพยาบาลที่ีที่สุับหมอที่เ่ที่สุเพื่อยื้อีวิอผู้มีพระุนนี้ แู่เหมือนว่าโะาะ้ำเิมพลอยรัให้้อานเพราะันไปมีปัหาับลูสาวอผู้บริหารอบริษัทที่เธอทำานอยู่
พลอยรัโนยัเหยีย้อหา่าๆนาๆและเล่นานที่เธอลาานบ่อยเพราะ้อผลัับแพราว่วยันูแลป้าพรรอเธอแ่ในที่สุ็ถูหาเรื่อไล่อออย่าที่เธอไม่มีทาที่ะโ้แย้อะไรไ้ แม้พลอยรัะอธิบายถึเหุำเป็น็ไม่สามารถฟัึ้นไ้้วยในที่ิะลั่นแล้เธออยู่แล้ว
"ไม่เป็นไรนะพลอย มา่วยป้าทำนมาย" ป้าพรรพู้วยเสียอ่อนโยนับเธอเสมอไม่ว่าะเิอะไรึ้นับเธอ็ามป้าพรรือที่พึ่ทาใเสมอ
"พลอยะรีบหาาน หาเินมารัษาป้าพรรให้ไ้" พลอยรัพูพร้อมอป้าพรรในวันที่เธอเ็บ้าวอลับมาบ้าน
"ไม่้อลำบาหรอลู ป้าแ่แล้วไม่อยู่้ำฟ้าหรอ อย่าเปลือเินทอเ็บเอาไว้ั้ัว ป้าห่วแพรับพลอยนะลู"
"ยัไพลอย้อรัษาป้าให้ไ้ ป้าพรร๋าอยู่ับพลอยไปนานๆนะ" พลอยรัอป้าพรรมีน้ำาึม
"ทำอะไรันอยู่สอสาว" แพราวเ้ามาเาะไล่พรรศรีผู้เป็นแม่แล้ว้มลมาหอมแ้ม
"พี่พลอยวันนี้้อไปเอายาให้แม่ แพรไม่ว่า วานพี่พลอยหน่อยนะ" แพราวไหว้วานพลอยรัให้ไปเอายาที่โรพยาบาลที่ศรีพรร้อไปเอามาเพื่อรัษาัวประทัอาารเป็นประำ
"ไ้สิ พี่้อแวะไปเอาอที่ออฟฟิเ่าอยู่พอี ันลืมโน้บุเอาไว้ใ้โ๊ะ้อรีบลับไปเอา"
"หึ นม นม โอยๆๆเลยเวลาแล้วลู นัเาเอาไว้ ไปๆลูรีบเอาไปส่" ป้าพรรโหวเหวเพราะุยเพลินนลืมนมที่้อเอาไปส่
"้ะป้า แย่แล้วๆ เาะ่าไหมเนี่ย" พลอยรัีัวเอออาเ้าอี้ทันที พลอยรัรีบัแนมใส่ล่อลัให่ยหอบออไปารัวหันมายิ้มแหยๆให้ศรีพรรับแพราว
ทั้ศรีพรรและแพราว่าหัวเราะอบใในวามรีบเร่และี้ลืมอพวน แพราวที่ัวสูว่าผู้เป็นแม่้อมัวลมาอและมอพลอยรัหอบลัโึ่เินึ่วิ่เินพ้นออไป ถึะมีันแ่สามนแ่พวเธอ็มีวามสุันมา
ความคิดเห็น