คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro:ว่างสบายๆสไตล์ไซกิ
ณ โรงเรียนมัธยมปลายGot7 Hight School
“ฮ้าววววง่วงเป็นบ้าเลย” ผมนั่งหาวอยู่ภายในห้องเรียนเกรด10ที่มีเด็กนักเรียนอยู่ประปายกระจายทั่วห้องผมนั่งหลังสุดเนื่องจากวันแรกที่เปิดเรียนผมดันมาสายเลยได้นั่งหลังห้องแทนแต่ก็ดีอย่างเสียอย่าง ส่วนเพื่อนรักผมไอ้ยูคยอมเพื่อนรักของผมปกติมันก็มาโรงเรียนเกือบๆจะคาบแรกอยู่แล้วเพราะว่าบ้านมันอยู่ใกล้หรือตื่นสายก็ไม่รู้แล้วตอนนี้มันก็ใกล้ๆจะได้เวลาเรียนแล้วซะด้วยสิทำไมไอ้ยูคถึงยังไม่มาอีกวะเดี๋ยวมันก็โดนทำโทษอีกหรอก
“เฮ้!!หนูน้อยไงเหนื่อยเป็นบ้าเลยว่ะ” ยูคยอมเพื่อนร่วมห้องเรียนผมทักอย่างนี้เป็นประจำทุกวันอยู่แล้วเพราะว่าผมตัวเล็กว่ามันหรือยังไงก็ไม่รู้เลยเรียกว่าหนูน้อย- -
“ทำไมวันนี้ถึงมาสายซะล่ะ”
“สายที่ไหนอาจารย์ยังไม่เข้าเลย” มันตอบผมอย่างหอบจากการรีบมาเข้าห้องเรียน
“ก็ไล่ๆกันนั้นแหละ- -” พอยูคยอมมาถึงห้องสักพักอาจารย์ก็เดินเข้ามาวิชาแรกก็น่าเบื่อเลยจริงๆ-0-!
ณ โรงอาหาร
“เฮ้!!หนูน้อยกินไรดีอ่ะ” ยูคยอมกอดคอผมอยู่ท่ามกลางร้านอาหารากมายหลากหลายประเภททั้งของคาวและของหวาน แล้วตอนนี้ท้องผมก็ร้องอย่างโหยหวนแล้วล่ะครับเมื่อเช้าไม่น่าตื่นสายเลย
“อันนั้นไหม” ผมชี้ไปที่ร้านขายแฮมเบอร์เกอร์
“ก็ดีน่ะ ป่ะ!” และแล้วยูคยอมก็ลากผมไปร้านนั้น หลังจากเราซื้ออาหารเสร็จก็ไปหาที่นั่งคนนี้ก็เยอะจังเลยวะ
“ไปนั่งนู้นกัน” ยูคยอมพูดเสร็จก็ลากผมไปนั่งที่โต๊ะข้างเพื่อนห้องเดียวกันเลยครับ สักวันแขนผมจะหลุดออกจากกันเป็นแน่เลยT^T
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!! เสียงกรี๊ดกร๊าดดังสะหนั่นโรงอาหารทั้งบรรดาสาวแท้สาวเทียมต่างกรี๊ดกันลั่นจนหูผมแทบแตก
“โอ๊ยยยยยย!!ไรวะไอ้พวกนี้นิบ้านแมร่งผลิตนกหวีดรึไง- -” ยูคยอมบ่นอย่างหัวเสีย พวกผมไม่เคยได้กินข้าวอย่างสงบสักวันเลยครับเพราะพวกรุ่นพี่น่ะสิหนุ่มฮ็อตประจำรงเรียนที่สาวๆก็ต่างหลงนักหลงหนาไม่รู้มีอะไรดีสู้ผมก็ไม่ได้ทั้งเกรียนดี หน้าตาเด่น55555พวกนั้นนี้สู้ผมไม่ได้หรอกสักครึ่งก็เทียบไม่ติด #เก๊กหล่อแป็ป
“เดี๋ยวก็ชินน่า” ผมปลอบไอ้ยูค
“ชินห่าไรล่ะหูกูจะดับเอา”
“เอาเหอะน่ะ” ผมทำตาแป๋วใส่มัน
“คร้าบๆ” มันยิ้มใส่ผมแล้วก็ลูบหัว5555นี่ล่ะท่าไม้ตายของผมแบ๋วซะไม่มีอ่ะ-//- พวกผมนั่งกินไปหูดับไปพอพวกผมกินเสร็จก็เดินออกมานอกโรงอาหารด้วยความทนไม่ไหวแล้วพวกผมก็สู่บรรยากาศอันปลอดโปร่งไร้เสียงผู้คนช่างเงียบเหมาะแก่การนอนเหลือเกิน
“โอยยยยย!!หูกูดับเลยว่ะถ้าเจอแบบนี้ปีหนึ่งมีหวังหูกูหนวกแน่” ยูคยอมแคะหูตัวเองแล้วก็บ่นไป “อืม- - กูก็เห็นบ่นงี้ทุกวันอ่ะ”
“เอาไงได้ล่ะหนูน้อยโรงอาหารดันมีที่เดียวนี้นอกจากไอ้พวกรุ่นพี่ห่าพวกนั้นจะออกไปหมดนั้นแหละถึงจะอยู่ได้” มันก็จริงอ่ะครับมีทางเดียวคือพวกรุ่นพี่ต้องออกเท่านั้นถึงจะอยู่ได้เพราะอนุภาคของมวลมหาระชาเสียงทั้งหลายมันดังออกไปนอกโรงเรียนเลยล่ะครับผมนับถือพวกเธอเลยจริงๆทำเอาคนแถวนี้หูหนวกกันหมดแล้วล่ะมั้งครับ- - นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า‘โลกนี้ช่างอยู่ยาก’
“ขึ้นห้องกันเถอะได้เวลาเข้าเรียนล่ะ”
“อื้มๆ”
.............................................................................................................................................................
Mark Part
สวัสดีครับ ผม‘มาร์คสุดหล่อ’ครับ55555และนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมต้อองประสาททางการได้ยินเสียเพราะพวกสาวเล็กสาวน้อยสาวใหญ่นี้แหละครับกรี๊ดอยู่ได้จะได้ไปทำไมรู้ครับว่าชอบแต่สงสารคนรอบข้างหน่อยเหอะจะตายเอา พวกผมทั้งไอ้บี ไอ้เนียร์ ไอ้แจและไอ้แจ็คลงมากินข้าวกันตามเด็กทั่วไปแต่พิเศษกว่าก็คือพวกผมมันหน้าตาดี555555ทำชายในโรงเรียนอิจฉาเพราะมีแต่สาวๆรุมล้อมทั้ง‘โรงเรียน’ย้ำน่ะครับว่าทั้ง‘โรงเรียน’จึงทำให้ผู้ชายหันมารักกันเอง
“เฮ้ยยยย!!พวกมึงกินไรดีวะ” แจ็คสันเพื่อนสุดที่รักที่สุดของผมเอ่ยขึ้น
“เหมือนเดิมๆ” ยองแจและผมตอบพร้อมกัน
“มึงอ่ะไอ้เนียร์ไอ้บี”
“เดี๋ยวกูซื้อเอง”
“เดี๋ยวผมเดินดูรอบๆก่อน”
“โอเคๆแล้วใครจะไปกับกู?” แจ็คสันมองหน้าผมสลับกับยองแจ
“กูก็ได้ๆ” ผมตอบ
“เออๆแจกูฝากโต๊ะด้วยน่ะ”
“ครับ^^”
หลังจากนั้นผมก็เดินมาซื้อข้าวร้านประจำร้านนี้อร่อยมากเลยครับกินกี่ครั้งต่อครั้งก็ยังฟินนนน
“เฮ้ย!!ไอ้มาร์ค”
“หะห๊ะๆ!ไรวะๆ” ขณะที่ผมเพลินๆอยู่ จู่ๆไอ้แจ็คสันก็ตะโกนเสียงดังใส่ผมจนผมสะดุ้ง
“เหม่อเชี่ยไรวะ” แจ็คสันทำหน้างง
“ป่าวๆไม่ได้เหม่อ”
“หรอ!?แต่ท่าทางมึงบ่งบอกน่ะคิดถึงสาวที่ไหนล่ะเส่” แจ็คสันแหย่ผมเล่น
“สาวพ่อมึงสิครับ- -”
“โห่วว!แค่เล่นเองทำเป็นเข้มไปได้”
“เล่นให้รู้เรื่องหน่อยเด่ะ-0-”
“คร้าบๆ- -”
“แล้วเรียกทำไม”
“ก็แค่จะถามว่า........”
“ไรวะ?” ผมทำหน้างงใส่มัน
“เอ่อ......ไม่มีไรหรอกๆ^^!” มันยิ้มแห้งๆให้ผม อะไรของมันวะ- -ไอ้นี้นิ
“ทำไมมึงแอบชอบใครรึไง”
“เฮ้ยยย!!บ้าพูดไรของมึง-//-” แล้วจู่ๆมันก็เลิ่กลั่กๆใส่ผมแล้วหน้ามันก็ค่อยๆแดงพิรุธออกหมดแล้วแหละครับคุณมึง
“แสดงว่าจริง”
“มั่ววววววพอๆไม่พูดและๆ” แล้วมันก็รีบหยิบจานข้าวเดินไปเลยครับ 5555555แม่งเพิ่งเคยเห็นมันเขินแบบชัดๆก็วันนี้แหละแล้วผมก็รีบหยิบจานข้าวแล้วเดินตาม
“อ่าว!!พี่แจ็คทำไมไม่รอพี่มาร์คล่ะครับ” ยองแจถามแจ็คสันที่รีบเดินมาอย่างรีบร้อน
“อ่าวไมร้อนรึไงอากาศออกจะเย็น- -”
“พี่!!” ยองแจทำหน้าโมโหใส่แจ็คสันแต่เขากลับไม่รู้เลยว่ามันทำให้แจ็คสันใจเต้นแรงขึ้น
“5555เล่นๆเอง” แจ็คสันง้อร่างเล็กข้ามที่กำลังโมโหคนร่างใหญ่อยู่
“- -ข้าวผมล่ะ”
“นี่ไง!!” แจ็คสันว่างจานข้าวพร้อมกับส่งยิ้มให้ยองแจที่แสนจะน่าขนลุก
“พี่มาร์คทำไมมาคนเดียวล่ะ”
“ก็ไอ้แจ็คอ่ะเด่ะไม่ยอมรอ”
“ใคร!มึงอย่ามามั่วดิ-//-”
“แล้วพี่หน้าแดงไมอ่ะ” ยองแจมองหน้าแจ็คสันที่หน้าแดงนิดๆแต่ก็พอเห็นเพราะเขาเป็นคนขาว
“มันร้อนนน!!”
“อ่าว!ไหนตอนแรกพี่บอกเย็นสบายเป็นไข้อ่อกินยายัง” ยองแจถามมาเป็นชุดด้วยความห่วง
“เอ่อ.....ป่าวๆพี่ไม่ได้เป็นไรกินข้าวเถอะๆ” แล้วแจ็คสันก็รีบตักข้าวเข้าปากทำให้คนอื่นงงไปชั่วขณะกับการกระทำของเขาที่ดูแปลกๆ
“พี่มาร์คๆพี่แจ็คเขาเป็นไรอ่ะ” ยองแจสะกิดถามมาร์คเบาๆ
“เขาคงจะเขินอ่ะแหละแต่ไม่รู้เขินไร”
“อ่อครับๆ” ยองแจส่งยิ้มให้มาร์คแล้วก็ตักข้าวเข้าปากตาม
.............................................................................................................................................................
“เฮ้ยยยยยย!!แบมเลิกเรียนไปเที่ยวกัน” ยูคยอมพูดแทรกขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังฟังอาจารย์สอน
“เออเอาเด่ะๆ”
“โอเคๆไปห้างxxน่ะ”
“อืมๆ” ผมพยักหน้ารับ
หลังเลิกเรียน
“แบมไปยังง่าท้องเค้าร้องแล้วววว” ยูคยอมทำหน้าเป็นเด็กกำลังอ้อนพ่อแม่เวลาอยากได้ของแมร่งน่ารักจริงๆเลยจากคุณชายหน้าเย็นชากลับกลายเป็นคนล่ะคนไปเลย5555
“คร้าบบๆคุณหนูยูค” ผมรีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้อย่างรวดเร็วแล้วรีบเดินออกจากห้องเรียนอย่างรวดเร็วกลัวเพื่อนรักจะงอแงไปมากกว่า
“เฮ้ยย!รอด้วยดิว้า” ทำให้ยคยอมที่ยืนรออยู่ปรัปตัวแทบไม่ทันเมื่อเห็นผมรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนประชด
“ก็หิวไม่ใช่หรอ”
“ก็หิวววแต่ไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้นี่น่า”
“ก็กลัวงอแงใส่อ่ะ”
“ไมอ่ะไม่ชอบหรอ”
“ป่าวๆเดี๋ยวจะเสียมาดขรึมนายหมด55555”
“ปัดโธ่!!!-[]-” แล้วพวกผมก็เดินมาถึงห้างแล้วครับ ว้าว!!OwOกินไรดีล่ะเนี่ยร้านอาหารเต็มไปหมดเลยอยากจะกินทุกร้านเลยน่ะเนี่ยยยย>0<
“กินไรดีอ่ะ” ยูคยอมถามขึ้น
“เอ่อ.......ร้านนั้นดีม่ะ” ยูคยอมชี้ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ดูภายนอกหรูมากกกก!!ถ้าข้างในล่ะราคาคงจะแพงน่าดูมีเงิพอไหมวะเนี่ย-0-
“เอ่อ.....ยูคมันไม่แพงหรอ” ผมถามอย่างกังวล
“^^ไม่เป็นไรเราเลี้ยงเอง” ยูคยอมตอบอย่างร่าเริงที่ผิดกับผม
“จะ....จริง......” ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดจบยูคยอมก็พูดแทรกขึ้น
“ฉันก็ตั้งใจจะมาเลี้ยงหนูน้อยอยู่แล้วนี้5555^0^’’ แล้วแจ็คสันก็ลากผมเข้าร้าน
"คนเยอะไม่ใช่น้อยน่ะ" ผมพูดพลางนั่งลงที่โต๊ะ
"ก็น่ะ...ตอนเย็นแล้วอ่ะก็เป็นธรรมดา"
...........................................................................................................................................................................
เอาล่ะจบไปแล้วน้าาาากับบทแรกพอดีคิดชื่อเรื่องไม่ออกเลยเอางั้นไปก่อนล่ะกัน5555โทษๆ
ฝากติดตามกันด้วยยยยยยยยยยยยยย ถูกใจยังไงหรือจะติชมอะไรก็บอกด้วยเน้อ คัมซาฮัมมีดา
ความคิดเห็น