ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เฟรินVSคาโล เรื่องวุ่นๆของแม่คุณทูลหัว

    ลำดับตอนที่ #7 : งานเลี้ยงกับจักรพรรดิ

    • อัปเดตล่าสุด 21 ต.ค. 48


                “โนมาเรีย ตั้งโต๊ะด่วนหวังว่าอาหารคงร้อนถ้าไม่ร้อนทั้งเจ้าและพ่อครัวได้ลงมือ



    ทำความสะอาดมังกรกับเจ้าทีเร็กซ์แน่นอน”เอวิเดส สั่งแม่ครัวที่ทำอาหารได้มีรสชาติดี



    ไปแล้วโนมาเรียก็เดินเข้าไปในครัวแล้วออกมาพร้อมอาหารมื้อใหญ่ ทำให้คนที่ไม่มี



    ความรู้มากอย่างเฟรินถึงกับกระซิบถามท่านพ่ออย่างที่ไม่เคยทำหรือพูดง่ายๆว่าโงเจงๆ

              

              “ท่านพ่อทำไมวิเวียนมาแล้วทำไมถึงต้องทำอย่างกับฉลอง”

              

              “เหอะหน่าเดี๋ยวเล่าให้ฟังที่หลังและที่สำคัญเจ้าต้องเต้นรำกับใครสักคน”

              

              “ห๊ะอะไรนะทะ…”เมื่อเฟรินฟังจบก็ถึงขนาดแหกปากลั่นทำให้วิเวียนถามขึ้นว่า

              

              “ไปอะไรไปค่ะพี่หญิง ไม่อยากร่วมโต๊ะอาหารกับวิเวียน วิเวียนกลับก็ได้ค่ะ”วิ



    เวียนพูดพลางลุกจากที่

              

              “เออ ไม่ใช่วิเวียนพี่หญิงแค่ตกใจที่ทะ..ท่านพ่อพูดนิดหน่อยนะนั่งทานต่อเถอะ”



    เฟรินกล่อมวิเวียนจนยอมนั่งตามเดิม ทำให้โรกับคิลที่นั่งกินเงียบๆอดขำไม่ได้ จนท่าน



    จ้าวเอวิเดสกล่าวว่า

              

              “วันนี้ก็คงจะไม่ใช่แค่เชิญมารับประทานอาหาร คือเราขอเชิญร่วมงานเต้นรำต่อ”



    แค่พูดแค่นั้นทำให้คิลคิดกนอีกว่าถ้าเฟรินต้องเต้นรำแล้วใครจะคู่กับมันว่ะเจ้าชายชายา



    น้ำแข็งเดินได้ไม่ได้อยู่ที่นี่ ส่วนโรก็คิดว่าซะจายโว้ยไอวีกัสย่าไม่อยู่ขอให้เฟรินเลือกเรา



    ด้วยเถิด เอ้าขอท่านกิตติมาศักดิ์(เจ้าชายกำมลอ)คิดได้ทุเรศเจงๆแมงเล่นไสยาศาสตร์



    อีกตะหาก   จนเฟรินอดไม่ได้เลยตวาดอีกรอบ

              

              “ท่านพ่อลูกไม่”

              

              “ไม่ปฏิเสธใช่ปะดีเลยงั้นเฟลิโอน่าก็เต้นกับไอสองตัวนั้นสลับกับวิเวียนล่ะกันนะ



    ได้รึเปล่าท่านวิเวียน”

              

              “ได้สิเพค่ะหม่อมชั้นไม่มีปัญหาที่เหลือก็แค่สองคนนี้เค้าจะยอมรึเปล่า” แต่ตอนนี้



    สีหน้าเฟรินไม่พอใจสุดๆที่ทานพอมัดมือชกซะงั้นพอจะเอยปากอีกก็ไดนนางกำนัลส่ง



    สายตาปรามไม่ให้พูดเจ้าตัวเลยจนปัญญา

              

              “เริ่มงานได้เริ่มแรกเฟรินคู่กับคิลก่อนทำให้เฟรินแกล้งเหยียบเท้าหลายทีแต่ทำไม่



    รู้ไม่ชี้ทำให้คิลพูดว่า

            

              “ไอ เอ้ยเจ้าหญิงเฟลิโอน่าหม่อมฉันไม่ใช่เจ้าชายคาโลที่จะเหยียบเท้ากี่ครั้งมันก็



    ไม่ด่านะ”

            

              “มาที่นี่ได้ยังไง แล้วมาทำไม”

            

              “สองคำถามเชียว”

            

              “ตอบมา”

            

              “ตอนนั้นฉันเหนื่อยจากการต่อสู้เลยสลบกับไอโรมันเพราะความเหนื่อนแทบตาย



    แล้วก็ไม่รู้ยังไงถึงได้ไปอยู่กับวิเวียนก็ไม่รู้แต่ก็ดีได้เจอแกก่อนจะได้พาแกกลับเอดิน



    เบิร์ก”

              

              “ถ้ามาแค่นี้เชิญกลับไปทางที่มานะเดี๋ยวให้คนไปส่งถึงเอดินเบิร์กเลยแต่เราไม่



    กลับ” เฟลิโอน่ากระแทกเสียงแล้วเหยียบเท้าคิลอย่างแรงแต่ก็ต้องเต้นต่อไป

              

              “พอแล้วหยุดแค่นี้”เฟลิโอน่าพุดกับคิล

              

              “แต่เพลงยังไม่จบและอีกอย่างต้องเต้นกับโรอีก”คิลแย้ง

              

              “ก็เราไม่อยากเต้นแล้ว”

              

              “แต่ถ้าไม่ใช่ไอคิล ฟีลมัตคนนี้แต่เป็นเจ้าชาย…” คิลพูดไม่ทันจบเฟลิโอน่าก็



    ตวาดลั่นห้องอาหาร

              

              “อย่าพูดชื่อนี้ให้ได้ยินอีก”ว่าเสร็จทำให้เสียงเพลงหยุดลงเฟลิโอน่ากำลังจะเดิน



    ออกแต่ก็มีคนดึงมืออันเล็กไว้

              

              “จะรีบไปไหนละ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ๊นเซส ออฟ เดมอส แอน



    เอเดน” เสียงนี้จะเป็นของใครไม่ได้นอกจากบุรุษเจ้าของในตาสีเขียวจากทริกทอร์ คือ



    โร เซวาเรส เดอะ ไลเบอร์รี่ ออฟ ทริกทอร์

              

              “ไปไกลๆจากพวกที่เดิทางมาจากเอดินเบิร์ก”แล้วเฟรินก็สบัดมืออีกครั้งแต่พอ



    เดินไปก็ชนกับคนที่มีเจ้าของในตาสีฟ้าแสนเย็น

              

              “คาโล”โรกับคิลเอยพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมายคำตอบมีเพียงสายตาที่ส่งมาให้



    ส่วนเฟรินก็เดินถ่อยหลังแล้วพยายามเดินออกประตูไปแต่ก็เจอพวกติดตามที่เหลืออีก



    โดยเฉพาะสามสาวผีสิงห์ทำให้เฟรินหยิบหน้ากากฟาร์โรขึ้นมาใช้(ใบหน้าเงียบขรึม)แล้ว



    เดินกลับขึ้นห้องไปแต่คาโลพยายามเรียกเฟรินไว้

              

              “เฟริน เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะปริ๊นเซส ออฟ เดมอส เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป”

              

              “ท่านพ่อฝากส่งแขกด้วย”แล้วเฟรินก็เดินต่อ

              

              “เดี๋ยวสิเฟลิโอน่า”

              

              “อยากให้ฉันไปส่งหรอ ได้” (แค่พวกคาโล) แล้วเฟรินก็เดินกลับมาเชิญทุกคน



    ออกไป “เราขอส่งแค่ตรงนี้”  เฟรินพาแขกมาที่ประตูที่มี แองจี้ มาทิลด้า เรนอน โรเวน



    ยื่นอยู่ เฟรินไม่กล้าสู้หน้าใครแล้วรีบเดินกลับขึ้นไปบนห้องด้วยความสะใจ  สะใจนัก



    ไหนคาโลเราขอดูความพยายามคืนดีของท่านสักหน่อยนะ เราง้อท่านมามากแล้ว

        

            ข้างล้าง

              

              “ลูกสาวเราส่งท่านแล้วเชิญกลับได้”

              

              “แต่…”โรเวนพยายามจะคุยให้ได้

              

              “ลูกสาวเราไม่อยากพบใครแล้วเชิญพวกท่านกลับไปเถอะ โกโดมมานี้เดี๋ยวเจ้า



    ได้ล้างคอกมักกรสักสองเดือน” คำพูดนี้ทำให้โกโดมสะอึกก่อนเดินเข้ามาแล้วประตูกก็



    ปิดลง

              

              “จะทำไงดีละทีเนี้ย ถ้าเอากลับไม่ได้คาโลไม่มีหวังได้กลับแน่” โรเวนเอยขึ้น

              

              “งั้นพรุ่งนี้มาใหม่เราไปหาที่อยู่ในเมืองเอาก่อนละกัน”คาโลเอยแล้วเดินกลับไป

              

              “ถ้าพรุ่งนี้ไม่ยอมออกมาจะทำอย่างไร” โร ถามขึ้นบ้าง

              

              “ก็คงต้องใช้วิธีอื่น”แองจี้เสนอความเห็นแล้วทุกคนก็ขึ้นเกวียนกลับไปในเมือง



              ภายในราชวัง

              

              “ท่านเอวิเดส ทำไมเฟลิโอน่าทำอย่างนั้นกับเพื่อนตัวเองละค่ะ”จักพรรดิวิเวียน



    ถามเมื่อเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่

              

              “เราก็ไม่รู้เหมือนกัน คงอยากทดสอบเจ้าตาสีฟ้าละมั้ง”

              

              “หมายถึงท่านคาโล…”

              

              “ช่างเถอะท่านวิเวียน เราอนุญาติให้ท่านพักที่นี่จะนอนกับเฟลิโอน่าก็ได้หรือ



    อยากนอนเดี่ยวเราก็ไม่เกี่ยง”

              

              “ขอบพระทัยเพค่ะ”



    แล้วก็เดินมาที่ห้องเฟริน

            

              “พี่หญิงเฟลิโอน่า เราขอเข้าไปหน่อย” จักพรรดิวิเวียนพูด

            

              “เชิญเพค่ะจักรพรรดิ”

          

            “ไม่ต้องเรียกเราอย่างนั้นก็ได้เรียกกันเหมือนเดิมเราขอนอนด้วยนะ”แล้วเฟรินก็



    พยักหน้าช้าๆและคืนนี้ทั้งสองก็คุยเรื่องคาโลกัน



    ______________________________________________________________________________________________________



    อยู่เฟรินเค้าคิดอะไรก็ไม่รู้แปลก



    ช่างเค้าเถอะเดี๋ยวก็ดีกันเอง



    หมายถึวคาโลใช่ปะ



    ช่าย  เจ้าชายของฉานนนนนนนนน



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×