สาวเวอร์จินกับหนุ่มเพลว์บอยที่รัก

ลำดับตอนที่ #5 : การผ่าตัดที่สำคัญของยองจีน

          “ได้ครับเชิญคุณแม่ไปกรอกใบตกลงด่านนู้นด้วยนะครับ”แล้วแม่ก็พยักหน้าและเดินไป  ส่วนโทรศัพท์ของ



ซองจีนก็ดังขึ้นอีก

          

          //เมงุรุ เมงุรุ....//  (เพลงเรื่องอินุยาฉะเทพอสูรจิ้งจอกเงิน)



          “หวัดดีครับ” เสียงพี่ชายสุดหล่อพี่แบบกระวนกระวาย



          (พี่ค่ะซองจีนเป็นไงบ้างค่ะ) เพื่อนสุดที่รักโทรมาถามอาการ



          “เออซองจีนต้องผ่าตัดเอาไว้เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังทีหลังนะ...”



          (พี่อยู่โรงบาลอะไร)



          “เออ ฮันซายเชียง”



          (ขอบคุณค่ะ) แล้วยองซานก็วางโทรศัพท์ไปและคุยกับคิมซูโจวว่า



          “นี่นายมีรถมาปะ”



          “มี มอเตอร์ไซค์ นะแต่ฉันไม่ไปส่งเธอหรอกนะ”



          “ใช่ที่ไหนละจะให้ไปส่งที่โรงพยาบาล...เออ ฮันซายเชียง”



          “ปายทามมายยย”



          “จะไปดูซองจีน เข้าใจมั้ยไปหาซองจีนเร็ว”แล้วทั้งคู่ก็วิ่งออกจากห้องเรียนไป (ทำเวณอยู่ชัดๆทิ้งหนีหายไป



เลย) (แหะๆฝากเก็บด้วยละกันนะ) (x^x)



          ด้านหน้ามีพยาบาลสาวหน้าใหม่ยืนประจำพื้นที่อยู่และเห็นพวกเรา (ซูโจว + ยองซาน) เลยถามว่า



          “มาหาใครจ้ะ”



          “มาหาผู้ป่วยที่กำลังผ่าตัดอยู่นะค่ะ”



          “ผู้ป่วยชื่ออะไรจ้ะ”



          “ยาง ซองจีนค่ะ”



          “จ้ะเดี๋ยวนะจ้ะ”แล้วคุณพยาบาลก้มลงไปเคอะอะไรบนแป้นพิมพ์แล้วก็ลุกขึ้นมาบอกว่า “เออยังรับการ



ผ่าตัดอยู่ที่ห้องฉันเห็นคุณห้องที่ 3 นะจ้ะ”



          “ขอบคุณค่ะ/ครับ”



          “ขอให้เพื่อนหนูหายเร็วๆนะจ้ะ” พยาบาลว่าแล้วฉันก็หั่นมาส่งยิ้มให้ที่พยาบาลพูดอย่างนั้นแล้วก็รีบวิ่งจาก



ไปและรีบไปยังห้อง I see U โดยด่วนอ๊ะนั้นพี่นี่    



          “พี่จองฮุคค่ะซองจีนเป็นไงบ้างค่ะ”



          “ยังผ่าตัดอยู่เลย…”พี่ตอบยังไม่จบประโยคก็ทำหน้าเศร้าแล้วเดินไปทรุดตัวนั่งที่ข้างฝาผนัง



          “เดี๋ยวพี่หมายความว่าไงทำไมซองจีนต้องผ่าตัด” ยองซานถามด้วยความกระวนกระวายใจอย่างมาก



          “.......”พี่จองฮุคไม่ตอบคำถามต่อและเอาหน้าซบบนเข่า



          “พี่...จอง..ฮุค..”ยองซานเห็นว่าพี่ร้องหายเลยค่อยๆเดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลง “พี่” ยองซานเอามือตัวเองปัด



ผมที่หน้าออกแล้วแล้วกอดพี่ไว้



          “ยองซาน”พี่พูดออกมาเบาๆแล้วยองซานก็ปล่อยออกน้ำตาของหญิงแกร่งย่างยองซานก็ไหลพลูออกมาจาก



ตาดั่งสายน้ำที่ไหลกราดเกรี้ยว



          “ฮือออออออออออๆๆๆๆๆ”ยองซานร้องดังขึ้นๆ



          “ยองซานร้องทำไม”

          “แล้วพี่จะร้องทำไมมันก็เหตุผลเดียวกันนั้นแหละ”



          “ของพี่มันมากกว่าเป็นห่วงเพราะพี่มีน้องสาวคนเดียวและถ้าน้องคนนี้เป็นอะไรไปพี่ก็ต้องอยู่คนเดียวอีก



เมื่อเช้าอุตส่าไม่รอเพื่อไม่ให้ไปโรงเรียนซองจีนก็ไปจนได้รู้มั้ย”ตากของจองฮุค แดงเนื่องจากร้องไห้เงียบๆเมื่อกี๊



          แล้วซูโจวที่นั่งเงียบเมื่อกี้ก็ถามขึ้นมาว่า





______________________________________________________________________________________________________เดี๋ยวมาต่อคราวหน้าละกัน  รีบ