ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เอ้าหายไปไหนแล้วเฟริน
ตอนนี้ฉันมีของวิเศษสิ่งหนึ่งที่ท่านพ่อเอวิเดสให้ฉันก่อนที่จะกลับมาที่โรงเรียนพระราชา สิ่งนั้นก็คือ ‘จี้สร้อยคอ’ที่มีไว้เพื่อติดต่อพ่อฉันเปิดสร้อยคอนั้นออกแล้วก็นึกถึงพ่อ แล้วแสงสว่างนั้นก็เจิดจ้าขึ้น
   
    “มีอะไรเฟลิโอน่านี่ดึกแล้วยังไม่นอนอีก”ท่านจ้าวเอยถามลูกสาวทันที่ที่เห็นว่าลูกติดต่อมา (เหมือนโทรศัพน์เลยแหะ)
   
    “ท่านพะ พ่อ”ฉันพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยความอายที่เรียกว่าท่านพ่อ  “ท่านพ่อส่งโกโดมมารับที่โรงเรียนได้มั้ยค่ะ”เฟลิโอน่าพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
   
    “เออ เอางั้นก็ได้แล้วเดี๋ยวพ่อจะส่งโกโดมไปเดี๋ยวนี้แป็ปเดี๋ยว  (แห้มแป็ปเดียวจริงๆไมถึง10 วิเจ้าโกโดมก็มาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว
   
    “มีอะไรพระเจ้าค่ะ เจ้าหญิงฯ”เจ้าโกโดมโคมุสถามฉันที่เรียกมันมา
   
    “พาฉันกลับได้ปะ ฉันอยากกลับไม่อยากอยู่ต่อ”
 
    “แล้วเรื่องเรียนจะว่าไงแล้วตาเฒ่าเลโมธีล่ะมันรู้รึเปล่า”โกโดมถามฉันรัว
 
    “นี่เจ้ากวางถามที่ล่ะคำถามได้มั้ย”
 
  “หม่อมฉันถามคำถามเองเดียวนะพระเจ้าค่ะ”
 
  “ยังไม่รู้หรอกหน่า”
 
  “เจ้าหญิงอยากกลับใช่มั้ยเจ้าค่ะเดี่ยวหม่อมฉันส่งกลับแล้วเดี๋ยวไปบอกตาเฒ่าว่าท่านจ้าวมีเรื่องสำคัญมากที่ต้องให้เจ้าหญิงทำเป็นเวลา 1อาทิตย์ล่ะกันนะพระเจ้าค่ะ
 
  “เอางั้นก็ได้”เฟรินพูดเสียงเบาๆ ว่าแล้วโกโดมก็รายเวทย์ดำ (ละมั้ง เห็นมันพึมพัม) แล้วตัวฉันก็โปร่งใสแล้วก็หายไป แล้วฉันจะไปโผล่ที่ไหนเนี่ยแล้วก็
ตุ๊บ  “โอ้ยเจ็บอะ” เฟรรินครางออกมา
   
  “เป็นอะไรมั้ยเฟลิโอน่า”ท่านจ้าวถาม
   
  “ไม่เป็นไรค่ะ”ตอนนี้เฟรินไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเพราะเจ็บเลยพูดแบบธรรมดา
กลับมาดูที่โรงเรียนบ้าง
ณ สวนที่เฟรินวิ่งออกมาเมื่อกี้
  “เฟริน เฟริน เฟรินนน” คาโลตะโกนแหกปากหาเฟริน
 
  “อะไรของท่านนี่ตะโกนทำไม”เสียงเล็กของคนร่างเล็กที่อยู่ที่พื้น
 
  “เจ้ากวาง เจ้ารู้มั้นเฟรินอยู่ที่ไหน” คาโลถามเสียกร่อยๆ
 
  “ระ เอ้ยไม่เห็นเหมือนกันพระเจ้าค่ะ”โกโดมที่เกือบหลุดปากไปทำให้คาโลสังเกตเห็นความผิดปกติ
 
  “โกโดม ข้ารู้นะว่าเจ้ารู้ บอกข้ามาสะดีๆไม่งั้นเจอดีแน่”
 
  “ข้าไม่รู้จริงๆท่าน”โกโดมปฏิเสธแต่ไม่รู้ว่าเจ้าน้ำแข็งมันอ่านตาออกรึเปล่าก็ไมรู้มันจ้องเขม็งเต็มที่
 
  “เจ้าไม่รู้แน่นะ แล้วข้าขอเดาว่าเจ้าจะไปหามหาปราชน์เลโมธี แน่ๆอย่าได้หวังเลยว่าถ้าไม่บอกว่าเฟรินอยู่ไหนเจ้าก็ไม่มีสิทธิไป
    ว่าแล้วคาโลก็จับโกโดมกลับมาที่ห้องแล้วร่ายเวทจับเจ้าโกโดมติดไว้กับไม้เพื่อไม่ให้หนี(คราวนี้คาโลมาในมาดโหด ก็โหดจริงๆอะ)
    โกโดมคิดในใจ
  [/ขอโทษนะท่านคาโลข้าอยากบอกท่านให้ได้สมหวังหรอกนะแต่ก็กลัวเจ้าหญิงสัดข้ากระเด็นเหมือนกัน/]
   
    “มีอะไรเฟลิโอน่านี่ดึกแล้วยังไม่นอนอีก”ท่านจ้าวเอยถามลูกสาวทันที่ที่เห็นว่าลูกติดต่อมา (เหมือนโทรศัพน์เลยแหะ)
   
    “ท่านพะ พ่อ”ฉันพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยความอายที่เรียกว่าท่านพ่อ  “ท่านพ่อส่งโกโดมมารับที่โรงเรียนได้มั้ยค่ะ”เฟลิโอน่าพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
   
    “เออ เอางั้นก็ได้แล้วเดี๋ยวพ่อจะส่งโกโดมไปเดี๋ยวนี้แป็ปเดี๋ยว  (แห้มแป็ปเดียวจริงๆไมถึง10 วิเจ้าโกโดมก็มาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว
   
    “มีอะไรพระเจ้าค่ะ เจ้าหญิงฯ”เจ้าโกโดมโคมุสถามฉันที่เรียกมันมา
   
    “พาฉันกลับได้ปะ ฉันอยากกลับไม่อยากอยู่ต่อ”
 
    “แล้วเรื่องเรียนจะว่าไงแล้วตาเฒ่าเลโมธีล่ะมันรู้รึเปล่า”โกโดมถามฉันรัว
 
    “นี่เจ้ากวางถามที่ล่ะคำถามได้มั้ย”
 
  “หม่อมฉันถามคำถามเองเดียวนะพระเจ้าค่ะ”
 
  “ยังไม่รู้หรอกหน่า”
 
  “เจ้าหญิงอยากกลับใช่มั้ยเจ้าค่ะเดี่ยวหม่อมฉันส่งกลับแล้วเดี๋ยวไปบอกตาเฒ่าว่าท่านจ้าวมีเรื่องสำคัญมากที่ต้องให้เจ้าหญิงทำเป็นเวลา 1อาทิตย์ล่ะกันนะพระเจ้าค่ะ
 
  “เอางั้นก็ได้”เฟรินพูดเสียงเบาๆ ว่าแล้วโกโดมก็รายเวทย์ดำ (ละมั้ง เห็นมันพึมพัม) แล้วตัวฉันก็โปร่งใสแล้วก็หายไป แล้วฉันจะไปโผล่ที่ไหนเนี่ยแล้วก็
ตุ๊บ  “โอ้ยเจ็บอะ” เฟรรินครางออกมา
   
  “เป็นอะไรมั้ยเฟลิโอน่า”ท่านจ้าวถาม
   
  “ไม่เป็นไรค่ะ”ตอนนี้เฟรินไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเพราะเจ็บเลยพูดแบบธรรมดา
กลับมาดูที่โรงเรียนบ้าง
ณ สวนที่เฟรินวิ่งออกมาเมื่อกี้
  “เฟริน เฟริน เฟรินนน” คาโลตะโกนแหกปากหาเฟริน
 
  “อะไรของท่านนี่ตะโกนทำไม”เสียงเล็กของคนร่างเล็กที่อยู่ที่พื้น
 
  “เจ้ากวาง เจ้ารู้มั้นเฟรินอยู่ที่ไหน” คาโลถามเสียกร่อยๆ
 
  “ระ เอ้ยไม่เห็นเหมือนกันพระเจ้าค่ะ”โกโดมที่เกือบหลุดปากไปทำให้คาโลสังเกตเห็นความผิดปกติ
 
  “โกโดม ข้ารู้นะว่าเจ้ารู้ บอกข้ามาสะดีๆไม่งั้นเจอดีแน่”
 
  “ข้าไม่รู้จริงๆท่าน”โกโดมปฏิเสธแต่ไม่รู้ว่าเจ้าน้ำแข็งมันอ่านตาออกรึเปล่าก็ไมรู้มันจ้องเขม็งเต็มที่
 
  “เจ้าไม่รู้แน่นะ แล้วข้าขอเดาว่าเจ้าจะไปหามหาปราชน์เลโมธี แน่ๆอย่าได้หวังเลยว่าถ้าไม่บอกว่าเฟรินอยู่ไหนเจ้าก็ไม่มีสิทธิไป
    ว่าแล้วคาโลก็จับโกโดมกลับมาที่ห้องแล้วร่ายเวทจับเจ้าโกโดมติดไว้กับไม้เพื่อไม่ให้หนี(คราวนี้คาโลมาในมาดโหด ก็โหดจริงๆอะ)
    โกโดมคิดในใจ
  [/ขอโทษนะท่านคาโลข้าอยากบอกท่านให้ได้สมหวังหรอกนะแต่ก็กลัวเจ้าหญิงสัดข้ากระเด็นเหมือนกัน/]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น