ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เฟรินVSคาโล เรื่องวุ่นๆของแม่คุณทูลหัว

    ลำดับตอนที่ #2 : เอ้าหายไปไหนแล้วเฟริน

    • อัปเดตล่าสุด 17 ต.ค. 48


    ตอนนี้ฉันมีของวิเศษสิ่งหนึ่งที่ท่านพ่อเอวิเดสให้ฉันก่อนที่จะกลับมาที่โรงเรียนพระราชา สิ่งนั้นก็คือ ‘จี้สร้อยคอ’ที่มีไว้เพื่อติดต่อพ่อฉันเปิดสร้อยคอนั้นออกแล้วก็นึกถึงพ่อ แล้วแสงสว่างนั้นก็เจิดจ้าขึ้น

        

        “มีอะไรเฟลิโอน่านี่ดึกแล้วยังไม่นอนอีก”ท่านจ้าวเอยถามลูกสาวทันที่ที่เห็นว่าลูกติดต่อมา (เหมือนโทรศัพน์เลยแหะ)

        

        “ท่านพะ พ่อ”ฉันพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยความอายที่เรียกว่าท่านพ่อ  “ท่านพ่อส่งโกโดมมารับที่โรงเรียนได้มั้ยค่ะ”เฟลิโอน่าพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

        

        “เออ เอางั้นก็ได้แล้วเดี๋ยวพ่อจะส่งโกโดมไปเดี๋ยวนี้แป็ปเดี๋ยว  (แห้มแป็ปเดียวจริงๆไมถึง10 วิเจ้าโกโดมก็มาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว

        

        “มีอะไรพระเจ้าค่ะ เจ้าหญิงฯ”เจ้าโกโดมโคมุสถามฉันที่เรียกมันมา

        

        “พาฉันกลับได้ปะ ฉันอยากกลับไม่อยากอยู่ต่อ”

      

        “แล้วเรื่องเรียนจะว่าไงแล้วตาเฒ่าเลโมธีล่ะมันรู้รึเปล่า”โกโดมถามฉันรัว

      

        “นี่เจ้ากวางถามที่ล่ะคำถามได้มั้ย”

      

       “หม่อมฉันถามคำถามเองเดียวนะพระเจ้าค่ะ”

      

       “ยังไม่รู้หรอกหน่า”

      

       “เจ้าหญิงอยากกลับใช่มั้ยเจ้าค่ะเดี่ยวหม่อมฉันส่งกลับแล้วเดี๋ยวไปบอกตาเฒ่าว่าท่านจ้าวมีเรื่องสำคัญมากที่ต้องให้เจ้าหญิงทำเป็นเวลา 1อาทิตย์ล่ะกันนะพระเจ้าค่ะ

      

       “เอางั้นก็ได้”เฟรินพูดเสียงเบาๆ ว่าแล้วโกโดมก็รายเวทย์ดำ (ละมั้ง เห็นมันพึมพัม) แล้วตัวฉันก็โปร่งใสแล้วก็หายไป แล้วฉันจะไปโผล่ที่ไหนเนี่ยแล้วก็



    ตุ๊บ  “โอ้ยเจ็บอะ” เฟรรินครางออกมา

        

       “เป็นอะไรมั้ยเฟลิโอน่า”ท่านจ้าวถาม

        

       “ไม่เป็นไรค่ะ”ตอนนี้เฟรินไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเพราะเจ็บเลยพูดแบบธรรมดา





    กลับมาดูที่โรงเรียนบ้าง



    ณ สวนที่เฟรินวิ่งออกมาเมื่อกี้



      “เฟริน เฟริน เฟรินนน” คาโลตะโกนแหกปากหาเฟริน

      

      “อะไรของท่านนี่ตะโกนทำไม”เสียงเล็กของคนร่างเล็กที่อยู่ที่พื้น

      

      “เจ้ากวาง เจ้ารู้มั้นเฟรินอยู่ที่ไหน” คาโลถามเสียกร่อยๆ

      

      “ระ เอ้ยไม่เห็นเหมือนกันพระเจ้าค่ะ”โกโดมที่เกือบหลุดปากไปทำให้คาโลสังเกตเห็นความผิดปกติ

      

      “โกโดม ข้ารู้นะว่าเจ้ารู้ บอกข้ามาสะดีๆไม่งั้นเจอดีแน่”

      

      “ข้าไม่รู้จริงๆท่าน”โกโดมปฏิเสธแต่ไม่รู้ว่าเจ้าน้ำแข็งมันอ่านตาออกรึเปล่าก็ไมรู้มันจ้องเขม็งเต็มที่

      

      “เจ้าไม่รู้แน่นะ แล้วข้าขอเดาว่าเจ้าจะไปหามหาปราชน์เลโมธี แน่ๆอย่าได้หวังเลยว่าถ้าไม่บอกว่าเฟรินอยู่ไหนเจ้าก็ไม่มีสิทธิไป

        ว่าแล้วคาโลก็จับโกโดมกลับมาที่ห้องแล้วร่ายเวทจับเจ้าโกโดมติดไว้กับไม้เพื่อไม่ให้หนี(คราวนี้คาโลมาในมาดโหด ก็โหดจริงๆอะ)

        โกโดมคิดในใจ



      [/ขอโทษนะท่านคาโลข้าอยากบอกท่านให้ได้สมหวังหรอกนะแต่ก็กลัวเจ้าหญิงสัดข้ากระเด็นเหมือนกัน/]



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×