ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เจ้าหญิงที่รัก
. คาโลที่นั่งถอดใจอยู่บริเวณริมสระน้ำลึกก็ถอนหายใจไปแล้วชุดที่ร้อยกว่า
“เหอๆอยากร้องไห้ทำไมไม่รู้ว่าคนเค้าอุตส่านะเนี้ยมาตาม”คาโลสบถแบบไม่เคยเป็นมาโดยที่ไม่รู้ว่ามีบุคคลซึ่งแอบมองอยู่ด้านบน
กำลังกลั้นหัวเราะอึกอึก
“ล่าล่าล้า อ้าวคาโลใช่มั๊ยนั้น มานั่งทำอาไรอยู่นะ”โธ๋ผู้คุมกฎลอเรน [เขียนถูกปะ] นะเอง
“รุ่นพี่มาทำอะไรที่นี่”
“มาเดินเล่นมั้ง”
“แห้ม”
“ดูนายเปลี่ยนไปเยอะนะคาโลตั่งแต่ประกาศว่าคบกับเจ้าหญิงเฟลิโอน่าจริงเนี้ย”คาโลโดนแซวอีกแหละจึงทำตาเย็นชาใส่ “เออ...พอ
ดีพี่แวะมาทำงานให้ราชการกัลังจะกลับแต่เจอพายุหิมะก็เลยซัดเซพเนจรมาอยู่ที่วังนี่นะสิ^^”
“...”
“ว่าแต่เรามานั่งถอนหายใจอะไรแถวนี้”
“ก็เฟลิโอน่าไม่ยอมกลับไปที่โรงเรียนพระราชานะสิแย่จัง”คาโลบ่น
“เหรอ ช่วยมั๊ย”
“ไงละ”
“อืม เดี๋ยวพี่ไปคบเฟลิโอน่าแทนไง”
“บ้าไปแล้วหรอพี่”
“แล้วนายรักเค้าปะหละ”
“รักนะพี่ รักเค้ามากกกกกกกกแต่แค่ผมช่วยแองจี้ทำแผลแต่กลายเป็นว่าเป็นแองจี้ตัวปลอมนะสิ”
“แล้วนายรักษาอย่างๆไร”
“ก็จูบรักษาบาดแผลแต่กลายเป็นว่าเฟรินเดินมาเห็นพอดีก็เลยเข้าใจผิดไปใหญ่เราโกรธกันได้ประมาณ 3 วัน แล้ววันที่ 4 เฟรินมาใช้
เสียงหวานแปลกๆแต่ตอนนั้นผมหงุดหงิดกับงานไปหน่อยเลย...อารมณ์ใส่เฟรินไปด้วย ผมพึ่งรู้นะเนี้ยว่าเฟรินเปนผู้หญิงยิ่งนานเข้ายิ่งเปลี่ยน
มากเฮ้อ...”
“แล้วนายอยากให้เค้าหายโกรธปะ”
“อยากมาก”
“เฟลิโอน่าจะให้อภัยเค้าหรือเปล่า เด็กน้อยจอมแก่น”ลาเวนไม่ว่าเปล่ารายเวทย์ดึงตัวเฟรินลงมาจากต้นไม้
“โอ้ย ไรเนี้ย”คนถูกดึงสบถ
“ให้อภัยเค้าได้ยัง”
“เรื่องอะไร”
“เมื่อกี้ไม่ได้ยินที่คาโลบอกหรือไง”ลาเวนซัก
“ไม่อยากฟัง”คนขี้งอนเดินหนีไปเฉยๆส่วนลาเวนก็ผลักคาโลให้วิ่งตามไป
หลังจากนั้นเฟรินก็มาหยุดที่ริมคลองข้างสวนแล้วก็คิดอะไรเพลินๆไปเรื่อยๆแล้วเฟรินก็เดินไปยืนหมิ่นๆข้างคลอง
“เฟริน...เฟริน...”จะเสียงใครได้เล่านอกจากท่านคาโลของเราเรียกเฟรินแต่ไกลแต่เสียงนั้นกลับทำให้เฟรินตกใจแบบไม่เคยเป็นแล้ว
เฟรินก็ก้าวเท้าถอยหลังทำให้ตกน้ำแล้วจมหายไป.........
\"เฟริน เฟริน เฟลิโอน่า เฟลิโอน่า..\"เสียงใครนะ เสียงใครเรียกเรา ทำไม่ตามันหนัก ขยับตัวไม่ไหวแล้ว- จะทำไงได้ อืออ อ๊ะ
เราลอยอยู่ในน้ำ ทำไงดี ว่ายขึ้นไปไม่ได้-
\"คาโล คาโล คาโล วาเนบลี เดอะ ปริ๊น ออฟ คาโนวาล...\"สะ เสียงไม่มีเป็นไปได้ไง
\"หึๆ เจ้าหญิงผู้ทรงโฉม เจ้าหญิงแห่งความตายเอ๋ย ไม่มีใครได้ยินเสียงของเจ้าหรอก ที่นี่เจ้าจะได้อยู่อย่างสบายไม่ต้องคิดอะไร มา
อยู่กับข้าสิ ข้าให้เจ้าได้ทุกอย่าง\"เสียงใครนะ
\"ใครนะ ออกมานะ\"เอะ เสียงกลับมาแล้ว
\"ตรงนี้ไง หน้าเจ้า\"
-*****------********------******---------****-----****-----**--
\"เฟริน เฟริน\" คาโลเรียกจนเหนื่อยหอบ
\"เกิดอะไรอีกละคาโล\"
\"ท่านจ้าว เฟลิโอน่า ตกลงไปในน้ำนั่น ท่านในน้ำนั้นไม่มีอะไรใช่มั๊ย ทำไม่เฟลิโอน่าไม่ขึ้นมา\"
\"ในน้ำมีสิ่งมีชีวิตเกินคาด ใครก็หยุดมันไม่ได้...\"
\"ข้าจะไปช่วยเฟลิโอน่า\"แล้วคาโลก็ทำท่าจะกระโดดน้ำลงไปแต่
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วจ้า
หายหงุดหงิดนะ
เดี๋ยวหาว่าMiyogo
ไม่ทำงาน
เม้นไว้ด้วยนะจ๊ะ
“เหอๆอยากร้องไห้ทำไมไม่รู้ว่าคนเค้าอุตส่านะเนี้ยมาตาม”คาโลสบถแบบไม่เคยเป็นมาโดยที่ไม่รู้ว่ามีบุคคลซึ่งแอบมองอยู่ด้านบน
กำลังกลั้นหัวเราะอึกอึก
“ล่าล่าล้า อ้าวคาโลใช่มั๊ยนั้น มานั่งทำอาไรอยู่นะ”โธ๋ผู้คุมกฎลอเรน [เขียนถูกปะ] นะเอง
“รุ่นพี่มาทำอะไรที่นี่”
“มาเดินเล่นมั้ง”
“แห้ม”
“ดูนายเปลี่ยนไปเยอะนะคาโลตั่งแต่ประกาศว่าคบกับเจ้าหญิงเฟลิโอน่าจริงเนี้ย”คาโลโดนแซวอีกแหละจึงทำตาเย็นชาใส่ “เออ...พอ
ดีพี่แวะมาทำงานให้ราชการกัลังจะกลับแต่เจอพายุหิมะก็เลยซัดเซพเนจรมาอยู่ที่วังนี่นะสิ^^”
“...”
“ว่าแต่เรามานั่งถอนหายใจอะไรแถวนี้”
“ก็เฟลิโอน่าไม่ยอมกลับไปที่โรงเรียนพระราชานะสิแย่จัง”คาโลบ่น
“เหรอ ช่วยมั๊ย”
“ไงละ”
“อืม เดี๋ยวพี่ไปคบเฟลิโอน่าแทนไง”
“บ้าไปแล้วหรอพี่”
“แล้วนายรักเค้าปะหละ”
“รักนะพี่ รักเค้ามากกกกกกกกแต่แค่ผมช่วยแองจี้ทำแผลแต่กลายเป็นว่าเป็นแองจี้ตัวปลอมนะสิ”
“แล้วนายรักษาอย่างๆไร”
“ก็จูบรักษาบาดแผลแต่กลายเป็นว่าเฟรินเดินมาเห็นพอดีก็เลยเข้าใจผิดไปใหญ่เราโกรธกันได้ประมาณ 3 วัน แล้ววันที่ 4 เฟรินมาใช้
เสียงหวานแปลกๆแต่ตอนนั้นผมหงุดหงิดกับงานไปหน่อยเลย...อารมณ์ใส่เฟรินไปด้วย ผมพึ่งรู้นะเนี้ยว่าเฟรินเปนผู้หญิงยิ่งนานเข้ายิ่งเปลี่ยน
มากเฮ้อ...”
“แล้วนายอยากให้เค้าหายโกรธปะ”
“อยากมาก”
“เฟลิโอน่าจะให้อภัยเค้าหรือเปล่า เด็กน้อยจอมแก่น”ลาเวนไม่ว่าเปล่ารายเวทย์ดึงตัวเฟรินลงมาจากต้นไม้
“โอ้ย ไรเนี้ย”คนถูกดึงสบถ
“ให้อภัยเค้าได้ยัง”
“เรื่องอะไร”
“เมื่อกี้ไม่ได้ยินที่คาโลบอกหรือไง”ลาเวนซัก
“ไม่อยากฟัง”คนขี้งอนเดินหนีไปเฉยๆส่วนลาเวนก็ผลักคาโลให้วิ่งตามไป
หลังจากนั้นเฟรินก็มาหยุดที่ริมคลองข้างสวนแล้วก็คิดอะไรเพลินๆไปเรื่อยๆแล้วเฟรินก็เดินไปยืนหมิ่นๆข้างคลอง
“เฟริน...เฟริน...”จะเสียงใครได้เล่านอกจากท่านคาโลของเราเรียกเฟรินแต่ไกลแต่เสียงนั้นกลับทำให้เฟรินตกใจแบบไม่เคยเป็นแล้ว
เฟรินก็ก้าวเท้าถอยหลังทำให้ตกน้ำแล้วจมหายไป.........
\"เฟริน เฟริน เฟลิโอน่า เฟลิโอน่า..\"เสียงใครนะ เสียงใครเรียกเรา ทำไม่ตามันหนัก ขยับตัวไม่ไหวแล้ว- จะทำไงได้ อืออ อ๊ะ
เราลอยอยู่ในน้ำ ทำไงดี ว่ายขึ้นไปไม่ได้-
\"คาโล คาโล คาโล วาเนบลี เดอะ ปริ๊น ออฟ คาโนวาล...\"สะ เสียงไม่มีเป็นไปได้ไง
\"หึๆ เจ้าหญิงผู้ทรงโฉม เจ้าหญิงแห่งความตายเอ๋ย ไม่มีใครได้ยินเสียงของเจ้าหรอก ที่นี่เจ้าจะได้อยู่อย่างสบายไม่ต้องคิดอะไร มา
อยู่กับข้าสิ ข้าให้เจ้าได้ทุกอย่าง\"เสียงใครนะ
\"ใครนะ ออกมานะ\"เอะ เสียงกลับมาแล้ว
\"ตรงนี้ไง หน้าเจ้า\"
-*****------********------******---------****-----****-----**--
\"เฟริน เฟริน\" คาโลเรียกจนเหนื่อยหอบ
\"เกิดอะไรอีกละคาโล\"
\"ท่านจ้าว เฟลิโอน่า ตกลงไปในน้ำนั่น ท่านในน้ำนั้นไม่มีอะไรใช่มั๊ย ทำไม่เฟลิโอน่าไม่ขึ้นมา\"
\"ในน้ำมีสิ่งมีชีวิตเกินคาด ใครก็หยุดมันไม่ได้...\"
\"ข้าจะไปช่วยเฟลิโอน่า\"แล้วคาโลก็ทำท่าจะกระโดดน้ำลงไปแต่
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วจ้า
หายหงุดหงิดนะ
เดี๋ยวหาว่าMiyogo
ไม่ทำงาน
เม้นไว้ด้วยนะจ๊ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น