เฟรินVSคาโล เรื่องวุ่นๆของแม่คุณทูลหัว

ลำดับตอนที่ #10 : จะจับให้อยู่มัดเลยสิคอยดู

          “คาโล…คาโลนายมาที่นี่ได้ยังไง มาทำไม เออไม่ต้องตอบ ออกไปได้แล้ว!!!!” เฟรินตวาดไล่คาโลออกจาก



ห้องเพราะการโมโหคราวก่อน



          “โธ่ข้าอุตส่ามาตามถึงเดมอสแล้วว่าแต่คราวที่แล้วข้าทำอะไรให้โกรธไม่ทราบถึงหนีมาอยู่ที่นี่”คาโลที่เดิน



เข้ามาในห้องค่อยๆเขยิบเท้าเดินเข้ามาใกล้เฟรินแล้วเฟรินก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า



          “มันแล้วแต่ข้า ฉันคิดว่าเดี๋ยวก็คงส่งใบลาออกจากโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กแล้ว…”เฟรินหยุดพูดแล้ว



หันมาทำให้หน้าเฟรินซบบนอกของคาโลพอดีเพราะคาโลมายื่นอยู่ข้างหลังแล้ว และเมื่อเฟรินซบอกคาโลอยู่นั้น



(ไม่ตั่งใจนะ)คาโลก็เอามือทั้งสองข้างรัดตัวเฟรินไว้แน่นและคาโลค่อยๆลดตัวลงมา…จูบเฟริน แต่เฟรินไม่มีแรง



พอทีจะพลักออกได้เพราะมีความรู้สึกว่ามันหนักน่วงแต่รู้สึกดีที่มันมา คาโลค่อยๆปล่อยออกแล้วแต่ก็ยังเอามือ



คล้องตัวเฟรินไว้แน่นเหมือนเดิม และพูดว่า



          “ก็รู้ว่าง้อไม่เก่งและทำไม่ต้องให้ง้อด้วย”



          “ชิ…ง้อไม่เป็นแล้วใครใช้ให้ง้อ”แล้วเฟรินก็เริ่มยุกยิกดิ้นไม่มาในอ้อมแขนคาโลแต่คาโลก็ไม่ปล่อยออกจาก



อ้อมแขน แล้วคาโลก็ตอบว่า



          “หัวใจมันเรยกร้องให้มาหา รู้มั้ยคนเค้ากระสับกระส่ายแค่ไหนที่ไม่ได้เจอเธอ อย่าหนีไปไหนอีกนะมัน



ทรมานใจฉัน…”แล้วน้ำใส่ๆก็ไหลรินออกจากตาของเฟรินทำให้คาโลตกใจ แล้วพูดว่า “เธอ.ระ..ร้อง..ร้องไห้ ร้อง



ไห้ทำไม”

    

          “ฮือๆๆๆๆๆๆฉันก็นึกว่าจะไม่มาแล้ว ฮืออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เฟรินร้องไห้จนหลับไปในอ้อมกอดแสนอบ



อุ่นของคาโล



          “หลับซะแล้ว”แล้วคาโลก็ค่อยๆว่าเฟรินลงบนเตียงเบาๆแล้วคาโลก็นอนลงตามทั้งคู่หลับไปจนถึงประมาณ



สิบห้านาฬิกาแล้วเฟรินก็ตืนขึ้นแล้วรู้ว่าตัวเองนอนอยู่กับนายคาโล วาเนบลี เดอะ ปริ๊น ออฟ คาโนวาล แล้วเฟริน



ก็ค่อยๆหย่อนตัวลงกับพื้นแล้วค่อยๆหย่องไปเปิดประตู อ๊ะเปิดได้แล้วลงไปดีกว่า แล้วเฟรินก็ต้องหยุดเท้าเพราะ



คิดได้ว่าข้างล้างคงจะมีพวกนั้นอยู่แน่ๆเฟรินก็เลยวิ่งเข้าห้องค่อยๆปิดประตูแล้วมาดูคาโลว่าหลับสนิทหรือป่าว



          “ว้าวหลับสนิทเลย”เฟรินพูดเบาๆแล้วเดินไปที่หน้าต่างและเปิดหน้าต่างออกแต่



          “จะไปไหนเฟลิโอน่า  เกรเดเวล”เสียงนี้จะของใครไปไม่ได้นอกจากบุรุษที่อยู่ในห้องด้วย



          “หนีนายแหละ”แล้วเฟรินที่คล้องห่วงอย่างเรียบร้อยแต่แรกกระโดดลงไปที่พื้นและวิ่งกระโดข้ามรั้วออกไป



โน่นแล้วส่วนคาโลก็รายเวทย์จากคทาพิพากษาแล้วพี่ผีหญิงก็ออกมา



          “มีอะไรให้รับใช้ค่ะ..”



          “ไปเอาตัวเฟรินที่วิ่งออกไปโน่นกลับมมาขี้เกียจลงไปเองเดี๋ยวข้างล้างสงสัยว่าเฟรินหนีลงมาหรือป่าว”แล้ว



พี่ผีก็ล่องลอยออกไปจากหน้าต่างแล้วก็ตามทันเฟริน



          “นายหญิงเจ้าขาาาาาาาาาาา”พี่ผีเรียกทำให้เฟรินรีบหนีเข้าไปอีก “นายหญิงหนีไปก็เท่านั้น”แล้วพี่ผีก็ราย



มนต์อะไรสักอย่างแล้วตัวเฟรินก็ลอยขึ้น



          “หยุดนะ”แต่แล้วตัวเฟรินก็ลอยกลับไปที่ห้องแล้วก็



          “จะหนีไปไหนอีกละ”แล้วคาโลก็จับตัวเฟรินที่ลอยมาไว้แล้วกอดไว้อย่างแน่น



          “ปล่อยนะ ปล่อยได้แล้ว” แล้วเฟรินก็ทุบคาโลไปพลางตะโกนไปพลางทำให้ข้างล้างขึ้นมาแอบดูแต่คิลก็



เพลอ  เปิดประตูเข้ามา



          “อุ้ยขอโทษเสียงมันไปถึงข้างล้างก็เลยขึ้นมาดู แล้วฉันเข้ามาขัดจังหวะอะไรรึเปล่า”แล้วคาโลก็เพลอ



ปล่อยเฟรินทำให้เฟรินผลักคาโลกับคิลที่ไม่ทันตั้งตัวกระเดนออกนอกห้องไปแล้ว



          “ไอคิลแกทำเสียหมดกว่าจะจับได้นะ”



          “โทษทีน้าาาาาาาาาาาา”(โถ่คิลสุดหล่อแต่น้อยกว่าคาโลนิดนึง) (^^หน้าคาโล  T*Tหน้าคิล) (หมายควาย



ว่าไง/คิล) (หน่าอย่างน้อยก็หล่อน้าา/ผู้แต่ง) (ชิ / คิล)



          “ตกลงว่าไงฉันชักเหนื่อยแล้วนะเมื่อคืนก็นอนตามมีตามเกิดปวดหลังจะแย่แล้ว”คราวนี้แองจี้บ่น



          “จริงด้วย”มาทิลด้ากับเรนอนกล่าวเห็นด้วยอย่างยิ่ง



          “งั้นไปนอนก่อนไหม มาดองซานพาไปที่ห้องว่าง”เอวิเดสสั่งแล้วนางสนมก็ย่อขารับคำสั่ง



          “ขอบพระทัยเพค่ะ”สามสาวขี้เหนื่อยกล่าวขอบคุณแล้วเดินตามาดองซานไป



          “แล้วจะทำอย่างไรต่อละ”เอวิเดสหันมาถามคาโล



          “ยังไม่ได้คิดต้องอ้อนบ่อยๆละมั้ง”



          “งั้นพยายามเข้านะ”