สาวเวอร์จินกับหนุ่มเพลว์บอยที่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : ความมซวยของฉัน

“กรี้งงงงงงงงง...หาว”เสียงแรกน่าจะเป็นเสียงนาฬิกาปลุกฉันเองส่วนเสียงที่สองก็เสียงหาวจากฉัน ยาง



ซองจีน เอ้อกี่โมงแล้วเนี้ยช่างมันเถอะนอนต่อ ฉันเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกเอาหมอนอุดหูแล้วนอนต่อ   ต่อมา



อีก10นาที

        



           “มาแล้วมาแล้วขุนพลสุนัขสุดหล่อท่านอินุยาฉะมาแล้ว   พวกเราจะรวบรวมลูกแก้วสี่วิญญาณ และใช้ดาบ



เขียวอสูรจัดการนาราคุให้ได้...มาแล้วมาแล้วขุนพลสุนัขสุดหล่อท่านอินุยาฉะมาแล้ว   พวกเราจะรวบรวมลูกแก้ว



สี่วิญญาณ และใช้ดาบเขียวอสูรจัดการนาราคุให้ได้...”เอาอีกแล้วคราวนี้จากโทรศัพท์ฉันเอ๋ว่าแต่เมื่อกี้โทรศัพว่า



อะไรนะ

        

           “ห๊ะท่านอินุยาฉะจะหกโมงแล้วหรอ” ฉันเป็นพวกบ้าอินุยาฉะรักมากกกกกกกกกเลยอัดเสียงแล้วตั้ง



(เหมือนผู้แต่งเลย ^^)(อ้าวก็ผู้แต่ไม่ใช่หรอที่ชอบและมายัดเยียดให้ฉัน <<;) (^^)  แล้วฉันก็รีบวิ่งมาราธอนเข้า



ห้องน้ำและทำการวิ่งผ่านน้ำด้วยการรวดเร็วเพราะเดี๋ยวท่านพี่ฉันจะไม่ยอมไปส่งที่โรงเรียน ถึงฉันจะอยู่มัธยม



ปลายก็จริงแต่ก็ขี้เกียจสุดๆ ฉันรีบใส่เสื้อผ้าแบบด่วนจี๋แต่ว่าพอฉันลงมา

        

          “แม่ค่ะ พี่ล่ะ”

          

       “ไปแล้ว”

        

          “ห๊ะ”

        

          “พี่เค้าชิ้งหนีไปมหาลัยแล้วไม่รู้ว่านัดสาวไว้รึเปล่ากันแน่ละจะทานข้าวมั้ยลูก”

        

          “ท่านค่ะ”แล้วฉันก็นั่งละเลียดข้าวสิบห้านาที เอ่ เค้าเรียกละเลียดด้วยหรอไอสิบห้านาทีเนี่ย ;  “อิ่มแล้วค่ะ



ไปแล้วนะค่ะฝากล้างด้วยเดี๋ยวไปวันแรกไม่ทันจะแย่ สวัสดีค่ะแม่”

        

           “จ้า ไม่อยากเชื่อเลยลูกคนนี้...”

        

แล้วฉันก็เดินออกจากบ้านมาได้ครึ่งทางอย่างเลื่อนลอย มาแล้วก็

        

           “โอ้ย...อะไรเนี่เดินมองทางบ้างสิเห็นมั้ยคนเดินอยู่เดี๋ยวปั้ด”ฉันค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นปัดฝุ่นแล้วด่าเป็น



ชุดแล้วมองไปดูมันรู้มั้ยมันมองอะไรมันมองจากขาฉันขึ้นมาแล้วก็มาหยุดที่หน้าแนอีตานี่มันจ้องหน้าฉันสะต



สมันวาวเชียวรู้สึกขนลุกไงไม่ก็ไม่รู้ฉันเลยเดินเข้าไปใกล้ตานั้นแล้วก็ตั๊นหน้ามันไปทีแล้วเดินถอยหลังกลับมา

        

           “อ้ายยยย...ซูโจว เป็นอะไรเปล่าค่ะเจ็บมั้ย”

          

        “ไหนซูโจวฉันดูหน่อย” แล้วก็ยังมียายแจ้นทั้งหลายพูดอีกหลายเสียงฉันเลยรีบเดินออกแต่

          

        “เดี๋ยว”ไอคนที่ดูเหมือนจะชื่อซูโจวนั้นมันเรียกไว้แล้ววิ่งมาหาฉันส่วนยายแจ้นทั้งหลายเมื่อกี้หายไปแล้ว



เร็วจัง

        

           “อะไรอยากโดนอีกทีหรอ”ฉันถามเบาๆแฝงอันตพาลนิดๆ

          

        “ก็เธอต่อยฉันมาเมื่อกี้ต้องเจออย่างนี้กับฉัน”แล้วอีตาบ้าก็ลดตัวลงมาจูบฉัน >O<^ อ้ายยยจูบแรกของแน



นายนี่ขโมยไปซะได้หืมหนอยยยยเอะแต่ทำไมรู้สึกว่าไม่มีแรกผลักไอหมอนี่เลยแต่ก็พยายามถึงที่สุด

        

           “อื้อ อึก อือ”ฉันส่งเสียงครางไปมาและพยายามดันเค้าสุดแรงเกิดแล้วจริงๆ หมอนี่เลยปล่อยจากฉันแล้วก็



หยิบปากกาขึ้นมาแล้วแหวกเสื้อตรงด้านซ้ายฉันออกแล้วเซ็ตน์อะไรซักอย่างให้ไว้และพูดว่า

          

         “ต่อจากนี้เธอเป็นของฉัน” ห่าอะไรของเค้าฟระ งง “เธอน่ารักมากรูปร่างหน้าตาตรงเปะ” ฉันอึ้งกับการ



กระทำแปลกของคนแปลกหน้าทำให้ฉันอึ้งกิมกี่ไปแต่ไม่เกินสิบวิฉันก็ต่อขานกับเค้าว่า

        

           “อะไรวะงงวะ  เออใช้นายพูดอะไรงงๆแล้วนายเป็นใคร...”แต่ฉันยังไม่ได้รับคำตอบฉันก็ดูนาฬิกาแล้ว



        “อ้าย จะเจ็ดโมงครึ่งแล้วถ้าไม่ทั่นแย่เลย”แล้วฉันก็วิ่งไปโน้นกระโดดเข้าโรงเรียนไปเลยดูรายชื่อ

          

        “เอ่...ชื่อฉัน อ๊ะเจอแล้วห้อง 4-A”(ห้องเด็กเรียนซะด้วย)

          

        “อะไรเธอก็อยู่ห้อง 4-A ด้วยหรอ”เสียงผู้ชายดังข้างหู

          

        “อะนายคนเมื่อกี้ อย่าบอกนะว่านาย...”

          

        “ช้ายยยยย ฉันอยู่ห้อง 4-A นี้แหละ” โฮะๆฉันได้อยู่กับเธอจนได้ผู้หญิงของฉัน

          

         โอ่จอร์ทพระเจ้าช่วยกล้วยทอดนรกส่งนายนี่มาไงเนี่ยและมันโชคร้ายะไรของฉันเนี้ย....

______________________________________________________________________________________________________



ลงตอนแรกเจ้าค่ะโพสกันเยอะๆนะค่ะ



เดี๋ยวตอนหน้าจะแนะนำตัวละครเด่นๆจ้า