รักวุ่นวายของนายตายด้านกับยัยมารจอมแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ตอน พี่น้องคนละฝา

ตอนที่ 2 ตอน พี่น้องคนละฝา

กรี๊ด!!!!ทำไมจู่นายกอล์ฟก็ดึงฉันไปนอนบนเตียงผู้แล้วมาขึ้นค่อมฉันด้วยเนี่ยไม่เข้าใจ แต่หน้านายเซ็กซี่จัง (ใช่เวลาที่ต้องมาคิดเรื่องนี้หรือเปล่าฟะ อยากบ้าตาย) แต่ทำอะไรไม่ได้เลยนี่หว่ากรี๊ดไปก่อนดีกว่าทำให้เสียงแหบเล่น

“> O < กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!นายจะทำอะไรเนี่ย!!!!!!!”

“แล้วเมื่อกี้เธอจะมาทำอะไรฉันล่ะ^ ____ ^”

“ก็ลูบหน้านายไง -- __-- a”แค่นี้ทำงง

“รู้แล้วไม่โง่-- __-- a”แต่ถึกใช่ป่ะ

“แล้วนายทำอะไรฉันเนี่ย > O < ” ทำไมช้าจังรีบทำสิฟะมัวแต่ถามอยู่นั่นแหละ เย้ย!ล้อเล่น

“ก็ขึ้นค่อมเธออยู่ไงเห็นฉันนั่งเป่ากบอยู่เหรอถามโง่ๆ ^ o ^ ”โอ็ย!!!อยากจะบ้าตายจริงๆ(ถึกพอกันทั้งคู่)

“นายขึ้นค่อมฉันทำไมฟะหนักนะเฟ้ย> O <”

“นี่ฉันเป็นนายแบบชื่อดังเชียวนะเธอทำฉันเจ็บเธอต้องรับผิดชอบ^__,^ ”แลัวนายนั่นก็ยิ้มที่มุมปากถ้าไม่อยู่ในสภาพอย่างนี้ก็จะว่านายน่ะหล่อนะแต่อย่างนี้ม่ายหวายจิงๆ(/-- * --\)

“นี่!ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นฉันจะ…”

“จะทำอะไรคร้าบ^ o ^ ”ฮีอๆฉันเกลียดแก แล้วฉันจะทำอะไรมันดีฟะ

“จะ…เอ่อ…-- o -- a???”โอ็ย!คิดไม่ออกจะทำอะไรมันฟะขยับยิ่งไม่ค่อยได้อยู่

“ตกลงเธอจะทำอะไรฉันดีจ๊ะที่รัก^___^” กรี๊ด!!!!พูดได้ไม่อายปากรอชาติหน้าเหอะ นี่ถ้าแกไม่จับมือฉันไว้นะนายโดนอัดแน่ๆแล้วดูทำหน้าเข้าถึงนายจะหล่อก็เถอะแต่มารยาทและสันดารเกินจะรับไหว

“อ้อ!ฉันจะเสกหนังควายเข้าท้องนาย!!!>O<”โอ้!ฉันนี่ฉลาดเนอะ(แล้วมันจะกลัวมั้ยฟะหนังควายเชียวนะเฟ้ย(-- ^ --)/

“โอ้น่ากลัวจังเลยนี่ฉันกลัวจนตัวสั่นเลยนะเนี่ย^ o ^”เสียงนายมารที่ตอนนี้อยากจะฆ่าให้ตายด้วยอวัยวะเบื้องล่างสุดๆแล้วนายนั่นก็ค่อยๆโน้มตัวลงมา อ๊าย…อย่าทำอะไรเค้านะตัวเอง…เดี๋ยวตัวเองจะโดนเค้าทำแทนนะ

ปิ๊ง Oo< !โอ๊ะOoO!ไอเดียเกิดกระฉูดขึ้นมาแว้วคนอย่างนายต้องเจออย่างนี้^__^

“ย้ากฝ่าเท้าสยบเจ้าโลก>[ ]<!!!!!!!!!”

“ปึก”

“อุ๊บ( O X O ) อ้าก!!!!!!!!!!!!!O [ ] Oยายตัวแสบกลับมานี่นะ โอ๊ยซี๊ด…”หลังจากที่ยายแป้งของเราได้ใช้ท่าเด็ดแล้วตามธรรมเนียมนางเอกในหนังน้ำไม่ได้รับการบำบัด (น้ำเน่าน่ะ เขียนไปเพื่ออะไรฟะ)ก็ต้อง… ชิ่งหนีเจ้าค่ะ^ __^ Y

“แบล่ๆ…กลับไปก็กลัวดิไอ้หน้าเงือกลามก แบล่ๆๆ (^ __,<) /”ฉันหันไปแล้บลิ้นใส่ไอ้หน้าเงือกจอมลามก(ขอเรียกแกว่าอย่างนี้ก็แล้วกันสะดวกแก่การพกพาดี)ก่อนจะวิ่งหนีชิ่งอย่างรวดเร็วเกินนายนั่นหายขึ้นมาเดี๋ยวจะทำร้ายผู้หญิงร่างบางตัวน้อยๆน่าถนุถนอม(แต่ถึก)อย่างเธอ

ปล่อยให้ผู้ชายหน้าตาดีกิริยาหื่นๆนอนจุกอยู่บนพื้นพลางบ่นอุบอิบ ‘แสบนักนะยายอินธิรา’

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ณ ริมฟุตบาตข้างถนน แห่งหนึ่งในย่านศูนย์การค้า

            มีหนึ่งร่างบางเดินกระฟัดกระเฟียดท่ามกลางฝูงผู้คนที่มากมายปานฟูงกระทิงถึก(มันเหมือนตรงไหนฟะ)หลังจากที่หนีรอดจากนายหน้าเงือกแต่หล่อคนนั้นได้จึงหนีเรียนมาเดินเล่นระบายอารมณ์พร้อมบ่นพึมพำคนเดียว

“อี๋ย..น่ารังเกลียดจริงๆคนอะไรฟะหน้าตาดีซะเปล่าคิดจะทำอะไรฉันกันยะเห็นฉันสวยเอ็กเซ็กซี่สิท่าอารมณ์เลยพุ่งคิดจะแอ้มฉันเราะไม่มีทางหรอก โฮะๆๆๆ” (ยัยแป้งเริ่มอาการณ์หนักเดี๋ยวโกรธเดี่ยวหัวเราะ เฮ้อ)ในขณะที่ฉันบ่นพึมพำอยู่นั้นก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น (โอ๊ย!ตื่นเต้ว โว้ย)

‘ปึก>_--’

‘พลัก>_<’

‘กรี๊ด!!!>[]<’

ร่างบางแต่ถึกของฉันตอนนี้ได้ล้มไปก้นจ่ำเบ่ากับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแว้ว

“โอ๊ย !!!เดินชนเสาไฟฟ้าหรือเปล่าวะ (> O < )a”พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองว่าที่ชนน่ะเสาไฟฟ้าหรือเปล่า ถ้าใช่ก็…โคตรอายเลย แต่ผิดคาดเพราะที่ชนน่ะไม่ใช่เสาไฟฟ้าแต่เป็น…

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ^___^ ”

ที่เธอชนนั้นไม่ใช่เสาไฟฟ้าอย่างที่คิดแต่กลับเป็น ผู้ชายหน้าตาดีแถมผิวขาวเนียนขั้นเทพใส่แว่นตาสีชาราคาแพง  ผมสีน้ำตาล แต่งตัวดีดูมีฐานะ ยืนยิ้มพร้อมเอือมมือมาประคองร่างบางให้ลุกขึ้น กรี๊ดๆๆๆหัวใจจะละลายแล้ว อ่อย… คนอะไรฟะหล่อโคตรๆๆ (บุญตายัยแป้งจริงๆเลย*. ,*เลือดกำเดาจะไหลแล้ว)

“เอ่อ…ไม่เป็นไรค่ะ^__^” ยัยแป้งเก๊กสวยซักวันแล้วกัน แต่ถ้าไม่เก็กก็สวยอยู่แล้ว อิๆ

“แหม…ไม่เป็นไรได้ไงครับแขนถลอกเลือดซิบๆเลยนี่ครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับToT” พร้อมกับทำหน้าสำนึกผิดสุดๆ กรี๊ดๆๆสุภาพบุรุษ  มั๊กๆ  โอ๊ยๆอยากลงไปนอนกรี๊ดชักกระแด่วๆกับพื้นจริงๆเลย(แล้วแกจะลงไปนอนชักกระแด่วๆกับพื้นทำพระแสง อะไรฟะ)

“โอ๊ย!แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอกค่ะเรื่องเล็กไปทำแผลเดี๋ยวก็หาย^__^” ที่จริงนะโคตรเจ็บเลยนี่ถ้าไม่หล่อขั้นเทพขนาดนี้นะป่านนี้หูขาดไปแล้ว

“งั้นไปล้างแผลก่อนไหมครับ เดี๋ยว บาดทะยักกินตาย ^ o ^”

“ไม่ล้างหรอกค่ะมันแสบ ส่วนไอ้บาดทะยักมันไม่ถามหาหรอกเพราะฉีดวัคซีนมาแล้วค่ะ ตอน ป.3 โฮะๆๆ^ O ^” ฉีดแล้วจิงๆน้าโคตรเสียวเลยอ่ะปวดด้วย

“หา!ตอน ป.3 เนี่ยนะ( = __= ’)a ”

“อื้อ ทำไมล่ะค่ะ( ^ _,< )a” หนูผิดเหยอ (นางเอกขอแอ๊บแบ๊วซักวันล่ะกันเพราะเจอคนโหล่ว)

“มันอาจจะหมดอายุแล้วก็ได้นะครับไปล้างแผลกันเถอะเดี๋ยวผมล้างให้”พร้อมกับยิ้มหวานสลายหัวใจ กรี๊ดๆหัวใจจะระเบิดอยู่แว้ว

และในที่สุดก็ต้องยอมตามเขามาที่หน้าร้านเบเกอร์รี่ที่ชื่อ ร้านยูอีร์* เบเกอร์รี่คาเฟ่ห์ ในร้านนี้ตกแต่งน่ารักดูดีภายในร้านมีขนมเค้กน่ากินหลายอย่างมากๆโอ็ย หิวอยากฟาดให้เกลี้ยงร้านจริง ว่าแต่มาที่นี่ทำอะไรฟะ ส่วนคุณสุดหล่อก็เดินถือกระเป่านักเรียนมาให้เดินตามมาข้างๆ โอ๊ย!จะน่ารักไปถึงไหน(อะแฮ่ม!คงจะสงสัยกันสิท่าว่ายูอีร์ แปลว่าอะไรไม่ต้องงงไปมันเป็นภาษา ฝรั่งเศษแปลว่า ความสนุกเจ้าค่ะ โฮะๆภูมิใจจริงเล้ย  นานทีจะดูมีความรู้กับเขาสักครั้งโฮะๆ)

“เออ…มาที่นี่ทำไมคะ( = __= ’)a”

“ก็พามาล้างแผลไงครับ^__^ ”พร้อมยิ้มหวานละลายหัวใจมาให้อีกรอบ พร้อมกับเปิดประตูให้ยัยแป้งเดินเข้าไป น่ารักมากๆเลยอ่ะ

ภายในร้านยูอีร์ เบเกอร์รี่คาเฟ่ห์ มีการตกแต่งแบบหวานๆดูอบอุ่นและดูหรูหราแถมยังเปิดเพลงฟังสบายคลอไปเบาๆส่วนพนักงานก็มีแต่ผู้ชายและแน่นอนว่าลูกค้าก็มีแต่สาวๆและก็พวกกระเทยถึกที่คอยจะจับพนักงานของที่ไปกินได้ทุกเมื่อก็แต่ละคนก็หล่อขั้นเทพกันทุกคนเลยนี่หน่าร้านนี้นี่น่านั่งชะมัดมีขนมก็เยอะท่าทางน่ากินทั้งนั้นเลยอย่างนี้ต้องเรียกว่าได้ทั้งอาหารตา อาหารใจ และอิ่มท้องในที่เดียวยอดเยี่ยมกระเทียมเจียวที่สุด อย่างนี้ต้องพาเพื่อนLOVEมานั่งที่นี่ซะหน่อยแล้วในขณะที่คิดเรื่อยเปื่อยอยู่นั่นเเองคุณคนหล่อก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้

“ชอบที่นี่หรือครับ^__^”พร้อมยิ้มหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้ามาให้โอ็ยใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าวๆ หูอื้อไปหมดแล้ว

“ อ…อะไร น…นะคะO////O”กรี๊ดๆๆ(ช่วงเวลานี้คิดอะไรไม่ออกแล้วขอกรี๊ดไว้ก่อนละกัน)

“อ้าวเป็นอะไรไปครับหน้าแดงเชียว^__^”กรี๊ดๆจะเอาหน้าเข้ามาใกล้อีกทำไมละเนี่ยเดี๋ยวเก็บอารมณ์ไม่ไหวจับกดกลางร้านซะเลยอยากหล่อน่ารักบาดใจทำไมฟะ(ใจเย็นเพื่อนฝูง)

“ป…เปล่าค่ะ อ…โอ๊ย!ไม่รู้ทำไมนะคะอยู่ดีๆแผลเนี่ยเจ็บจี๊ดขึ้นมาเลยอ่ะค่ะ ฟูๆๆ^ o < ”ฉันพูดพลางก้มไปเป่าเเผลที่แขนทันที ที่จริงมันไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอกแต่ว่ามันเขินน่ะเลยถูๆไถไปก่อน

“เหรอครับงั้นไปทำแผลกันเถอะ^__^” ‘หมับ’ อยู่ดีๆคุณคนหล่อก็จับมือฉันพาเดินไปที่เคาน์เตอร์กลางร้านทันที กรี๊ดๆมือใหญ่ดีจังแถมยังอุ่นๆนุ่มๆนิ่มๆอีกแต่เค้าเขินนะตัวเอง

“อ้าว!พี่กานต์เดี๋ยวนี้พาเด็กมาร้านเหรอหน้าตาน่ารักดีนี่ตาถึงนะ^__^”กรี๊ดๆบุญตายัยแป้งอีกแล้วที่ได้เห็นคนหล่อนายคนนี้ก็หน้าตาดีมากๆเลยอ่ะหน้าขาวเนียนเข้ากับผมที่โกรกเป็นสีทองดูดีมากๆนี่ถ้าเป็นคนอื่นทำคงลาวนะแต่นายนี่ทำแล้วหล่อมากๆแถมยังสูงยาวเข่าดีอีกน่าอิจฉาจัง

“บ้าน่าเด็กพี่ที่ไหนกันนี่พี่แค่ไปเดินชนเขาเข้าเท่านั้นเองแล้ววันนี้ร้านเป็นอย่างไรบ้าง

^ //// ^”คุณคนหล่อบอกพลางหน้าแดงโอ๊ย!น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ

“วันนี้ร้านเป็นไปได้ดีคร้าบเถ้าแก่กานต์(^ __,<)\”นายนั่นทำท่าแบบทหารรายงานสถานะการรบพลอยทำให้คุณคนหล่อหัวเราะร่วน(เขาชื่อกานต์ย่ะไปเรียกเขาว่าคุณคนหล่ออีก)

“เอ่อ…ขอโทษนะคะคือว่าเมื่อไหร่จะได้ทำแผลซะทีล่ะคะคือว่าไม่อยากขัดหรอกนะคะคือว่ามันแสบ( ^__^ ’)a”พร้อมกับยิ้มแหยๆไปให้ก็มันเริ่มแสบแล้วนี้น่ามัวแต่ยืนคุยกันอยู่แต่แป้งไม่โกรธหรอกก็คนมันหล่ออ่ะ~ฮิ้ว~

“อ้าวพี่ขอโทษนะครับงั้นอยู่กับไอ้ทีไปก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปหายามาทาให้^__^”ว่าแล้วคุณคนหล่อก็เดินเข้าไปที่หลังร้านปล่อยให้อยู่กับนายทีสุดหล่อที่เคาน์เตอร์ตามลำพัง โอ๊ย!ตื่นเต้วโว้ย

“หวัดดีครับผมชื่อ ที นะครับแล้วคุณล่ะชื่ออะไรเหรอ^ O ^”นายทีเริ่มต้นทักก่อนพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส

“ค…คะ อ้อ!ชื่อฉันเหรอ ฉันชื่อ อินธิรา ชื่อเล่นก็แป้ง ค่ะ^__^”ฉันพูดพลางยิ้มหวานหยดย้อยไปให้

“อื้ม(-- ^ --)!ชื่อ แป้ง เองเหรอแล้วอยู่ ม. อะไรเหรอ”นายวีพูดพลางทำน่าสงสัยได้น่ารักมากๆ

“อ้อ!อยู่ ม.5 น่ะ โรงเรียนแถวนี้แหละ^__^”อ่อย อย่าทำหน้าอย่างนั้นดิมันน่ารักอ่ะ

“เหรอผมเองก็อยู่ ม.5 นะโรงเรียนชายล้วนแถวนี้เหมือนกัน”

“เหรออื้ม!ยินดีที่ได้รู้จักนะ ว่าแต่คุณคนหล่อไปไหนแล้วนะ”ยัยแป้งพูดพลางทำท่ามองหาก็แผลมันเริ่มเจ็บจี๊ดของจริงแล้วอะดิ

“ใครเหรอคุณคนหล่อ อ้อ!ผมเหรอ ผมก็นั่งอยู่ตรงนี้ไง^ O ^”โถๆพ่อประคุณรุนช่อง

“ไม่ใช่นายหรอกก็คนที่พาฉันมานี่ไง^__^”

“อ้อ!พี่เค้าชื่อกานต์ น่ะเป็นเจ้าของร้านนี้แหละนี่มาด้วยกันยังไม่รู้อีกเหรอว่าพี่เขาชื่ออะไร      ( = __= ’)a”นายทีเอามือเกาหัวแกรกๆรังแคร่วงเต็มพื้นแล้ว ล้อเล่น

“หา!พี่เขาเป็นเจ้าของร้านเหรอOoO”

“อืม(-- ^ --)ใช่พี่เค้าต้องทำงานน่ะเพื่อส่งน้องเค้าเรียนน่ะ แต่น้องเค้าก็ดีนะเป็นนายแบบด้วยหล่อ อยู่ ม.5 เหมือนพวกเรานี่แหละ”

“อ้าวแล้วพ่อแม่เค้าล่ะ”

“พ่อแม่พี่กานต์พวกท่านไปแล้ว”

“เหรอน่าสงสารจังเนอะ( ToT )”แป้งพูดพร้อมทำหน้าเศร้าพวกเค้าก็เหมือนเราแต่น่าสงสารกว่าตรงที่พ่อแม่เค้าเสียแต่เรายังมีแม่อยู่ตั้งคน

“ไม่เห็นจะน่าสงสารตรงไหนเลย”เอ๊ะ!นายนี่ชักจะยังไงเดี๋ยวสงสารเดี๋ยวตอกย้ำ

“อ้าวคุยอะไรกันเหรอหน้าเครียดเชียว^__^”ฉันรีบหันไปมองต้นเสียงที่ดังมาด้านหลังคือ พี่กานต์ถือกล่องยามา

“เปล่าครับแค่ซักประวัตินิดหน่อย^_____^”นายทีพูดพร้อมยิ้มล่ามาให้

“นายทีทำงานไปเลยนะเดี่ยวหักเงินเดือนเลย เอ่อว่าแต่น้องชื่ออะไรเหรอ^__^”โอ้ตอนนี้พี่กานต์ถอดแว่นออกแล้วหล่อกว่าเดิมอีกอ่ะ

“ค…คะ O////Oอ้อ!ฉันชื่อ แป้งค่ะ ”ฉันพูดพลางยิ้มหวานไปให้โอ็ย!เขินโว้ย

“เหรอ ยื่นแขนมานี่สิเดียวทำแผลให้^__^”พี่กานต์พูดพลางยิ้มหวานมาให้พี่แกยิ้มได้ทุกเวลาจิงๆ

“โอ๊ย!เบาๆหน่อยสิคะมันแสบอ่ะToT”เพิ่งรู้สึกถึงน้ำมือชายเป็นครั้งแรก

“เหรอขอโทษนะ ฟู่…^ o < ”พี่กานต์พูดพลางเป่าแผลทำให้ยัยแป้งเขินหน้าแดง

“O////O อ…เอ่อ พี่กานต์ค่ะ ค…คือแป้งมีเรื่องอยากถามน่ะค่ะ ค…คือ...”ฉันถามพี่กานต์ที่ตอนนี้กำลังนั่งกินแขนเธออย่างเอร็ดอร่อย ล้อเล่น คือว่าตอนนี้พี่กานต์กำลังทำแผลให้งุดๆน่ารักจริงๆ(ตอนนี้ต่อให้เห็นอุนจิก็จะว่ามันน่ารักนะ)อยากรู้จังว่าพี่กานต์มีแฟนหรือยังจะถามดีไหมเนี่ย เอาวะด้านได้อาย อด สู้ๆ(-^-)Y

“ เอ้า!เสร็จแล้วว่าแต่มีอะไรจะถามพี่เหรอนายทีบอกอะไรเธอเหรอ” พี่กานต์เมื่อได้ยินเด็กสาวถามจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตากันปิ๊งๆ

“ ขอบคุณค่ะ  เอ่อ…อย่าหาว่าแป้งจุ่นจ้านนะคะ ค…คือว่า…^////^”โอ๊ย!ไม่กล้าถามอ่ะ

“มีอะไรก็ถามได้พี่ไม่ว่าหรอกน่า^__^”พี่กานต์ยิ้มให้อย่างใจดีพร้อมกับเอามือมาลูบหัวนี่ถ้าเป็นคนอื่นนะก้านคอหักไปแล้ว

“ค…คือ…^////^”ฮึ๊บ!ใจกล้าเข้าไว้ยัยแป้งสู้ๆ

“เฮ้ย!ยัยนั่นนี่หน่า!!!!!O[ ]Q”ใครวะขัดจังหวะจริงคนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่เชียวไม่ทันที่จะทำอะไรก็ถูกคนคนนั้นที่มาขัดจังหวะดึงข้อมือมากำไว้แน่น

“โอ๊ย!เจ็บนะเฟ้ย T[]T” ร่างบางที่ถูกดึงขึ้นอุทานออกมาพร้อมมองไปที่ต้นเหตุเป็น ผู้ชายใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับเธอใส่แว่นดำ ร่างสูงโปร่งราวนายแบบ พร้อมด้วยใบหน้าที่ขาวเนียนตัดกับผมสีดำขริบสีน้ำตาลดูเท่ห์ ทีเดียว แต่ตอนนี้หน้านายนี่เหมือนหมาร็อคไวเลอร์ชะมัดใบหน้านายนั่นมีรอยแผลปวมปูดที่แก้ม ว่าแต่ฉันไปทำญาตินายนี่เสียเหรอฟะทำหน้าซะเครียดเชียว

“นายเป็นใครอ่ะ( = __= ’)a”แต่นายนี่หน้าคุ้นๆเนอะแต่มันจำไม่ได้แค่นั้นเอง พอเจอพี่กานต์แล้วโลกมันก็หยุดหมุนน่ะ(เน่าอีกแล้ว)

“หา!!!นี่เธอจำฉันไม่ได้จริงๆเหรอ หา!!!!O[]Q” โอ็ย!หูจะแตกแล้วเฟ้ย

“โอ็ย~นายนี่อยู่ใกล้แค่นี้เองตะโกนทำไมฟะเสียมารยาทที่สุดมารยาทนะมีบ้างไหมยะ= O =”

“มารยาทน่ะมีแต่ฉันจะใช้กับคนดีๆเท่านั้นไม่ใช้กับคนบ้าๆอย่างเธอหรอก>[]<”  อ้าวพูดงี้เดี๋ยวมีเฮ

“ฉันไปทำญาติติโกโหติกาฝ่ายไหนของนายเสียมิทราบยะถึงมาตะโกนแว้ดๆใส่ฉันเนี่ย>[]<”

“นี่เธอจำไม่ได้จริงๆอ่ะยายสมองปลาทองดูหน้าฉันให้ดีๆ สิยัยอัลซัมเมอร์ ยัยดาวซินโดรม ยัยลักกระปิดลักกระเปิด ยัยมือเท้าปาก ยัยไข้หวัดนก  ยัยมะเร็งปอด  ยัยคอหอยพอก!!!”  (ตกลงนางเอกนี่รวมเชื้อโรคเลยนะเนี่ย)

“กรี๊ดๆๆๆๆ>[]<นายว่าใครยะมาฉะกันซักตั้งเอามะ เข้ามาเลยนายฝีหนองใน นายทอลซิลอักเสบ นายเบาหวาน นายไตวายเรื้อรัง นายหลอดเลือดหัวใจตีบ!!!!!!!!” อย่านึกนะว่าวิชาการแล้วยัยแป้งจะสู้ไม่ได้ สู้โว้ย!!

“เธอ!!!!>O<”

“นาย!!!!>O<”

“นี่ พอๆเลยทั้งคู่เลยนะโว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!>[   ]< ”โอ้!พระเจ้าพี่กานต์ตะโกนโคตรน่ากลัวเลย ตอนนี้ทั้งร้านอยู่ในโหมด ------------------เงียบสนิทแม้แต่ยุงยังหยุดบิน(โคตรเว่อร์เลยอ่ะ)

“พอกันได้แล้วตะโกนกันทำไมหาลูกค้าตกใจหมดแล้ว>[   ]<!!!!!!! นี่ถ้าไม่หยุดนะโดนดีแน่ๆ!!!! >[   ]<  ”เอ่อ…ไม่อยากพูดนะว่าพี่แกนะตะโกนอยู่คนเดียวเลยอ่ะไม่รู้ว่าจะตะโกนทำซากอะไรคนอื่นเนี่ยแข็งเป็นหินกันเชียว

“ ก….ก็ยายนี่ทำร้ายร่างกายผมนี่ครับพี่กานต์( = __= ’)a ”เอ๊ะ!ทำร้ายร่างกายนายนี่เหรอวันนี้ฉันก็แค่สกายคิกนายกอล์ฟไปคนเดียวเองนะเฟ้ย เอ๋~นายกอล์ฟ แล้วจู่ๆภาพนายกอล์ฟก็ปิ๊งเข้ามาในสมองอันปลาทองของฉันขึ้นมาทันที คนตรงหน้านี้คือนายกอล์ฟนี่หว่าO[ ]Oอ้าวซวยแว้วกรู

“อ…อ้าวนายกอล์ฟใช่ไหมเนี่ย อ…อ้าวแล้วแก้มไปโดนอะไรมาน่ะน่าสงสารจังเลย โอ้นี่ก็จะหกโมงแล้วนิไปก่อนน้าดูแลตัวเองดีๆล่ะแฮ่ๆ(^___^’ )/ ” แล้วฉันก็ทำเนียนเดินไปตบบ่านายกอล์ฟแล้วก็ค่อยๆลอดตัวผ่านไป แต่ผิดคาดกลับโดนนายกอล์ฟดึงข้อมือไว้ก่อน

“แหมเนียนจังนะคิดจะตบหัวลูบหลังฉันเหรอไงหา!!!!>[]< ”

“ป…เปล่านี่แค่เห็นมันเย็นแล้วจะกลับบ้านเฉยๆเดี๋ยวหม่อมแม่จะเป็นห่วงน่ะ(^___^’ )”แป้งพูดพร้อมทำตาใสซื่อสุดๆ

“หม่อมแม่งั้นเหรอ แม่เธออยู่ที่เกาหลีใต้ไม่ใช่เหรอหา!!!! >[]<ไม่ต้องมาแหลสดเลย”นายกล้าด่าผู้หญิงหุ่นนางแบบหน้าตาดีอย่างฉันได้ไงเนี่ย!!!!!!!!!กรี๊ดๆไอ้ปากหมาขอด่าทีเหอะ

“นี่พวกเธอมีเรื่องอะไรกัน เหรอแล้วกอล์ฟปล่อยแป้งได้แล้วแป้งเขาเป็นแผลอยู่ไม่เห็นเหรอ”กว่าพี่กานต์จะมาช่วยนี่จองโลงได้สองหลังแล้วนะเนี่ย

“โธ่~ยายนี่ไม่เป็นไรหรอกถึก&ทนยิ่งกว่ารถไถคูโบต้าอีก” เปรียบเทียบได้ดีนิ(-- ^ -- )

“ปล่อยก่อนมีอะไรเดี๋ยวพี่เคลียให้”

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ณ ร้านกาแฟสไตร์หรูร้านของ พี่กานต์นั่นเอง

      ภายในร้านมีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยอาการเดือดปุดๆพร้อมด้วยเด็กหนุ่มที่หน้าตาดีขั้นเทพแถมหุ่นยังกับนายแบบที่อารมณ์ก็เดือดพอๆกัน แต่มีเด็กหนุ่มอีกคนที่ดูอาวุโสกว่านั่งหัวเราะงอหายอยู่หลังจากทราบความจริง

“555+^[ ]^”

“พี่กานต์เลิกหัวเราะซักทีสิ คะ/ครับ>[]<”เสียงยายแป้งกับนายกอล์ฟประสานเสียงกันแบบไม่ได้ตั้งใจ

“ฮ่าๆจะไม่ให้ขำได้ไงก็มันตลกนี่น่า ฮ่าๆ^[ ]^” ขำจนน้ำตาไหลแล้วคุณพี่

“ก็นายนั่นแหละผิดอยู่ดีๆก็สาดน้ำผ้าขี้ริ้วเหม็นฉึ่งมา(  > ^ <)\ ”

“ก็พวกเธอนะแหละอยากมายืนคุยกันตรงนั้นกันเองทำไม /(> ^ <  )”

“ก็ที่นั่นมันเป็นที่หนีความวุ่นวายของพวกฉันนี่หน่าฉันไปนั่งที่นั่นกันทุกวันแหละใครๆเขาก็รู้กันมีแต่นายนั่นแหละที่เฟ่ยไม่รู้อยู่คนเดียวอย่างนี้ต้องเรียกว่า พวกหลังเขา(  > ^ <)\”

“เธอ!!!!!!!!ยายสมองปลาทอง /(> ^ <  )”

“ฉันมีชื่อนะยะนายหน้าเงือกจอมลามก( > ^ <)\”

“เอ้าๆทะเลาะกันทำไมเนี่ยก็ผิดด้วยกันทั้งคู่แหละ( > O < ’)”

“อะไรกันคะนายนี่เริ่มก่อนแท้ๆ อีกอย่างพี่กับนายนี่ก็เป็นพี่น้องกันก็เข้าข้างกันไม่ยุติธรรมซักนิด( > ^ <)\” เอาเลยฉันจะกอบกู้เอกราชของกรุงอโยธยาเอาไว้เอง(^ O^)Y(เกี่ยวอะไรกันฟะ)

“ใช่ที่ไม่ยุติธรรมคือเธอน่ะผิดที่ทำร้ายร่างกายฉันแถมฉันยังโดนคุณแหยมด่าอีกว่าไม่รู้จักดูแลตนเองเนี่ยต้องหยุดพักงานจนกว่าหน้าจะหายเลยนะเนี่ย เธอน่ะผิดคนเดียวฉันน่ะไม่ผิดซักติ๊ด/(> ^ <  )”ชื่อคุณ แหยมเหรอ โฮ๊ะๆนี่ถ่ายแฟชั่นที่ยโสธรเองเหรอ

‘ครืนนนนนนนนนน’

“อื๊ย!เหมือนฝนจะตกนะเนี่ยงั้นแป้งกลับก่อนนะคะเพราะถ้าอยู่ต่อคงได้ฆ่าคนตายแน่ๆเลย

( -- ^ =*)”แป้งพูดพร้อมหันไปจิกตาไปที่นายกอล์ฟที่นั่งทำเป็นหูทวนลม มันช่างกวนTeenที่สุด

“งั้นให้พี่ไปส่งไหมบ้านอยู่ไกลหรือเปล่าล่ะ ^__^” พี่กานต์ถามอย่างห่วงใย

“ไม่ไกลหรอกค่ะถัดไปอีก 3 ซอยเอง เดี๋ยวไปเองดีกว่า^__,^”ฉันพูดพลางส่งยิ้มหวานไปให้พี่กานต์แต่บรรยากาศต้องหมองเมื่อได้ยินเสียงที่ออกมาจากปากของนายกอล์ฟ

“เฮอะ!ยายนี่อึด ถึก ทนนานแถมอวดดี ขนาดนี้ไม่เป็นไรหรอกครับ^__^” เจือกนักนะ

“งั้นขอตัวนะคะยังไม่อยากติดคุกข้อหาฆ่าคนตายน่ะค่ะ***( > ^ <)***” แล้วฉันก็รีบจ่ำอ้าวออกมาจากร้านทันทีนายกอล์ฟนี่น่าฆ่าทิ้งชะมัดรีบไปดีกว่าฝนทำท่าจะตกหนักซะด้วยสิเนี่ย

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ท่ามกลางสายฝนมีเด็กสาวคนหนึ่งวิ่งฝ่ามาจนถึงแผงขายของที่ยื่นออกมาพอจะหลบฝนได้ตอนนี้ฝนทำท่าจะตกหนักมากๆร่างบางตอนนี้กำลังยืนสั่นปานเจ้าเข้าเพราะหนาวจากน้ำฝนที่ชุมทั้งตัว

“หลบตรงนี้ก่อนละกันเดี๋ยวฝนซาแล้วค่อยไปทีหลังก็แล้วกัน = ~ = ”

‘เปรี้ยง’

“กรี๊ดดดดดดดO[ ]O”ร่างบางสั่นเทาเธอเกลียดฟ้าผ่ามากโดยเฉพาะเวลาที่อยู่นอกบ้านด้วยแล้วยิ่งทวีความกลัวมากขึ้น

“หงาวๆๆ”

“เฮ้ย!เสียงอะไรฟะผีหรือเปล่า~(OoO)~ ”สิ่งที่กลัว เป็นที่ 2 คือ ผีนี่แหละถึงไม่เคยเห็นก็เถอะแต่ก็กลัวอยู่ดี

“หงาวๆๆ”

เสียงดังมาอีกแล้วลองคิดดูดิหลบฝนอยู่ที่แผงค้าของเก่าๆกับบรรยากาศที่น่าขนลุกพร้อมด้วยเสียงที่น่าขนลุกแล้วท่าจู่มีหญิงชุดขาวครานกระดื๊บๆออกมาพร้อมด้วยใบหน้าที่ซีดเผือกกับร้อยยิ้มอันเย็นยะเยือก อื๊ย!แล้วจะคิดทำซากอะไรฟะเราเนี่ย ไวเท่าความคิดอะไรก็ไม่รู้พุ่งออกมาจากความมืด

“กรี๊ด!!!อะไรฟะ ~>[ ]<~ ”หญิงสาวนั่งหลับตาปี๋กรี๊ดผีแน่เลยแล้วก็ต้องตกใจอีกรอบเมื่อมีสำผัสนุ่มอุ่นๆที่เท้า กรี๊ด!!!!!!ผีจับขาง่า ใครก็ได้ช่วยด้วย และจู่ๆก็เหมือนมีมือมาจับแล้วเขย่าๆที่หัวไหล่กรี๊ด!!!!!!เฮี้ยนจริงๆเลยง่าTOT

“นี่!ยัยสมองปลาทอง”เอ็ะ!เสียงนี้คุ้นนะ แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้กำลังกลัวอยู่นี่น่า

“ฮือๆอย่าทำอะไรเลยนะเดี๋ยวทำบุญไปให้อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ( >/ \< )”  ยัยแป้งพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้สับประหงก

“ ฮ่าๆนี่!ยัยสมองปลาทองฉันไม่ใช่ผีนะลืมตาขึ้นมามองดิ” หืมเสียงเหมือนนายกอล์ฟเลยอ่ะแล้วยัยแป้งก็ค่อยๆลืมตาขึ้น ( =_o ) ( o_o )ภาพตรงหน้าคือใบหน้า เหยเก

“แว่ๆๆฉันจะฆ่าเธอ (*6*) ”

“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~O[ ____ ]O~”

‘ตั๊บ’

“โอ๊ย!!!! O [ ] Oยายสมองปลาทองฉันเจ็บนะหลอกเล่นนิดเดียวทำไมต้องเตะซะแรงด้วยเล่า ซี๊ด…”เสียงเด็กหนุ่มที่ร้องครางเพราะโดนเตะซะแรงก็ใครใช้ให้ไปหลอกผียัยแป้งเล่า

“อ้าวนี่นายกอล์ฟเองเหรอนายเล่นบ้าอะไรเนี่ยฉันกลัวนะยะTOT”ฉันบ่นพร้อมต่อยมั่วไปที่ตัวนายกอล์ฟหลายตุ๊บแต่ก็ถูกกอล์ฟจับข้อมือเอาไว้เอาไว้

“ฉันเจ็บนะล้อเล่นนิดเดียวเองทำเป็นโกรธไปได้เธอไม่เห็นท่าทางตัวเองตลกชะมัดเลย ฮ่าๆๆ^ O ^”เสียงนายกอล์ฟที่ไม่ค่อยสนใจเท่าไรแต่ก็ต้องตกใจเมื่องน้ำใสๆร่วงพล่อยออกมาจากตาฝ่ายตรงข้าม

“ฮึก… น…นายไม่รู้หลอกว่านายน่ะทำให้ฉันกลัวขนาดไหนเล่นอะไรก็ไม่รู้ฮือ…TTOTT”ฉันพูดทั้งน้ำตา  ตาบ้าเอ้ยเล่นอะไรไม่เล่นหัวใจเกือบวายตาย แต่ฉันต้องตกใจเมื่ออยู่ๆนายกอล์ฟก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอดแน่น

“นี่นายจะทำอะไรปล่อยนะตัวอย่างกับหมีควายยังจะมากอดอีกมันอึดอัดนะเฟ้ย!!!!!> O <”พร้อมใช้มือพลักออกแต่นายนั่นกลับไม่ยอมขยับเลย  ตาบ้าเอ๊ยเดี๋ยวฉันเกิดอารมณ์หื่นพุ่งขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่า

“หุบปากไปเลย> o <  ค…คือ…ฉันขอโทษนะ^__^ ” ตรงประโยคสุดท้ายเป็นเพียงเสียงกระซิบไม่ค่อยได้ยินเพราะเสียงฝนมันดังมากๆแต่อยู่ไกลหูแค่นี้มีหรือที่ฉันจะไม่ได้ยิน

“หาโอ้พระเจ้า!!!!!!สงสัยพรุ่งนี้โลกจะแตกนายกอล์ฟขอโทษฉันสงสัยต้องเอาไปลงกินเน็ตบุ๊กแล้วว่ามันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ของโลก!!!”แล้วฉันก็ผละออกมาจากอ้อมกอดของชายหนุ่มทันทีเพราะอะไรน่ะเหรอ เฮอะ!ง่ายๆสั้นๆ....เขินค้า~ ^ /////^ ~

“ยายเว่อร์ฉันขอโทษคนอื่นเป็นนะเฟ้ยนี่หายแล้วใช่ไหมเนี่ย…^/////^”ไม่ทันที่นายกอล์ฟจะได้พูดอะไรมากก็มีน้ำอะไรก็ไม่รู้อุ่นๆมา รดที่เท้า

“เมี้ยวๆๆ(-- x --)(ต้นม้ายอารายวะคายาบได้ด้วย)”

“ไอ้แมวเวร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! >[_____]<” เสียงดังเกิน 180 เดซิเบล

“กรี๊ด^[ ]^!!!!!!แมวใครอ่ะน่ารักจังเลย” ฉันวิ่งเข้าไปอุ้มลูกแมวที่เพิ่งไปทำวีรกรรมแสบสันมาหมาดๆ

“นี่เธอส่งมันมานี่เลยมันบังอาจฉี่รดรองเท้าฉันแกต้องตายไอ้แมวบ้า!!!!***> [ ] <***”นายกอล์ฟทำท่าจะมาแย่งลูกแมวจากยัยแป้งแต่ยัยแป้งลมกรดหลบไม่ให้นายกอล์ฟจับลูกแมวสีดำน่าตาน่ารัก(ตรงไหนหาไม่เจอ)

“นี่นายอย่าทำร้ายสัตว์โลกดิเดี๋ยวตกนรกหรอก” ฉันรีบทำตาใสซื่อสุดๆ (พูดอย่างกับตัวเองไม่เคยทำร้ายสัตว์งั้นแหละ)

“เมี้ยวๆ(* x *)<- ทำตาหวานวิ้งๆ (ปล่อยหนูไปเต๊อะ)”

“อย่างกับเธอไม่เคยทำร้ายสัตว์งั้นแหละนี่นะแมวที่เธอว่าน่ารัก ตัวเงี้ยดำปี๋หลียังกับถ่าน ขนเงี้ยก็เป็นสังกะตังพันกันยุ่งเหยิง เธออยากเลี้ยงมากเหรอเดี๋ยวฉันซื้อให้เอาไหม”มันออกจะน่ารักตัวดำๆขนยุ่งๆน่ารักออก(ยัยแป้งนี่ประสาทกินแล้วนะเนี่ย)

“และเรื่องอะไรนายต้องมาซื้อให้ฉันหละ แล้วแมวตัวนี้ก็น่ารักจิงๆ ดูหน้าสิซื้อ....ซื่อ^__^ ”(ซื่อ....ไปหมด)

“ซื่อจังเนอะ.......ซื่อไม่มีเหลือ( = __= ’)a”

“ว่าแต่นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง( =_=*)”

“ก......ก็...อ๋อ...พี่กานต์ไงเขากลัวว่าเธอจะเป็นอะไรเขาก็เลยส่งฉันมา(=_= ‘)”

“ว้าวพี่กานต์นี่น่ารักเนอะหล่อก็หล่อ อบอุ่นก็อบอุ่น นิสัยก็ดี(^__,^)”แล้วฉันก็ทำหน้าเพ้อฝัน วิวาหวานหยดย้อยเล่นเอานานกอล์ฟชักหื่น (เอ๊ย!ไม่ใช่ หึงต่างหาก)

“จะไปไหม!!!!!!!!***> [ ] <***”

“ทำเป็นเข้ม คิดว่าจะกลัวหรอ!!!!!!**> [ ] <**”โกรธอะไรของเขาฟะ

“แล้วจะไปไหม ไม่ไปฉันไปนะ> ^ < ฮึ ” แล้วนายกอล์ฟก็เดินถือร่มเดินห่างออกไปช้าๆ(แบบสโลว์โมชั่น) บ่อยให้ฉันยืนอยู่หนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัวในเพิ้งร้านขายของเก่าๆกับบรรยากาศประมาณว่าละครบ้านผีปอบ

“ บ็อกๆบรู๊...............(^ --o-- )^(กรูอยากหอนครายจาทามมาย)”(เรื่องของหมาคนเข้าใจยาก)

“อึ้ย.......หมาหอนง่ะ เอาไงดีจะยอมเสียศักดิ์ศรีหรือว่าจะนั่งตรงนี้ต่อไปดีเอาไงเจ้าเหมียว”พลางมองไปที่หลังนายกอล์ฟที่เริ่มจะเลือนลางออกไปเรื่อยๆแต่ว่าฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆด้วยเอาไงดีวะ

“เหมี้ยว( -- x -- )(ตามขาวปายดีกว่าน้า)”

“เชอะ !นี่เจ้าจะให้ฉันตามเขาไปหรือไง คนอย่างฉันมีศักดิ์ศรีนะจะบอกให้> ^ <”คนไรวะคุยกับแมวรู้เรื่องด้วย

“ บ็อกๆบรู๊....... (^ --o-- )^(เรื่องของมึงกรูมายเกี่ยว)” (มันเป็นเรื่องของหมา หมาจาคุยกันปล่อยมันปาย)

“อึ้ย~มันหอนอีกแล้วอ่ะ.....เอาวะยังไงศักดิ์ศรีมันก็คุ้มผีไม่ได้....นายกอล์ฟรอด้วย^O^”แล้วยัยแป้งก็วิ่งตามนายกอล์ฟไป

โปรดติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะครึกๆ

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*