รักวุ่นวายของนายตายด้านกับยัยมารจอมแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 เชิญผู้ปกครองโดยยายฮิปโปหัวรังนก & กระแป๋งผ้าขี้ริ้ว (แก้แล้วนะ)

ตอนที่ 1 ตอน เชิญผู้ปกครองโดยยายฮิปโปหัวรังนก & กระแป๋งผ้าขี้ริ้ว

เช้าวันหนึ่งที่ดูจะสดใส

“กาๆๆก๊าๆๆ(-- > --) ”เสียงการ้องต้อนรับวันใหม่ที่สดใส(หรือเปล่า)แต่ ลำคาญเป็นบ้าเลยว่ะ

“กาๆๆก๊าๆๆ(-- > --) ”

“โอ็ย นี่อีกาบ้าเอ็งจะร้องทำปุ๋ยอะไรฟะ!> O <” เสียงเอ็ดตระโลของเด็กหญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง(แค่หน้าตานะคะนิสัยมันคนละแบบกันเลย)

“กาๆๆก๊าๆๆ(-- > --)”

“ฮึๆ ข้าเตือนแกแล้วนะเฟ้ยอย่าหาว่าข้าผู้นี้ไร้ความปราณีแก่สัตว์โลกนะ”

“(O>O) กาๆ เเก้วก……”แล้วตามด้วย “ตุ๊บ”

“หึๆรนหาที่ตายเองนะแกที่กล้ามาทำให้ยัยแป้งคนนี้โกรธ ฮ่า^ O ^”นี่คือคำพูดที่ออกมาจากปากคนที่หน้าตาน่ารักเมื้อกี้นี้หลังจากที่เธอสามารถทำให้อีกาตกต้นไม้ได้(เธอใช้บักเกิบปาไป)

เอ้อ!ลืมแนะนำตัวค่ะ ฉัน อินธิรา ชื่อเล่น แป้งค่ะ  หน้าตาน่ารักโคตรๆ(ไม่ค่อยชมตัวเองเลยเนอะ)ตอนนี้แป้งเองก็อายุ ประมาณ 17 ปี อยู่บ้านกับพี่ชายที่ชื่อ พี่ ปาล์ม คงไม่ต้องบอกนะคะว่าหน้าตาเราสองคนหน่ะดูดีทั้งคู่ (พี่แป้งน่ะหน้าตาคล้าย คิปอม วงS.J.เลยแหละไม่อยากคุย) ถ้าไม่เชื่อดูน้องเป็นตัวอย่างสิคะว่าน่ารักขนาดไหน ตอนนี้ พี่ ปาล์ม อยู่ปี 1 มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง  ส่วนแป้งนี้อยู่ ม.5 โรงเรียนเซนต์Omniscience(อ็อมนีฌ-เอ็นท)คอนแวนเรียกสั้นๆว่าO.M.C.เป็นไงชื่อหรูป่ะที่เข้าเพราะยูนีฟอมสวยค่ะค่าเทอมแพงมากมีแต่ไฮโซ ส่วน แม่ก็ไป โซล(ชื่อเมืองหลวงเกาหลีใต้จ้า)ได้ 2 ปี แล้ว(พูดแล้วคิดถึงแม่จังเลย) แต่แม่ก็ติดต่อมาทุกเดือนนะคะ แล้วก็ส่งเงินมาให้ด้วยส่วนพ่อ ม่องเท่ง ไปแล้วค่ะในขณะปฎิบัติหน้าที่ เป็น ทหารค่ะ  น่าภูมิใจแทนเนอะ

“ไง!ทะเลาะกับอีกาทุกเช้าเลยนะน้องรัก^_^”พี่ ปาล์ม เดินเข้ามาพร้อมส่งยิ้มหวานกระชากใจมาให้ น่ารักจริงๆพี่เรา

“ไงละคุณพี่สุดหล่อ^_^”ฉันรีบหยอดคำหวานไปให้ทันที

“ไม่ต้องชมหรอกพี่รู้ตัวว่าหล่อ^_,<*”โหย!โค-ตรหลงตัวเองเลยฟ่ะ

“ค่ะๆ คุณพี่หล่อไปหมดจนไม่เหลือ^_^”ติดเชื้อหลงตัวเองมาจากใครฟะพี่คนนี้(แกไง)

“ชมหรือด่าฟะ …เออๆรีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วจะ 7 โมงแล้วนะ(--*--)a”

“ค่าๆคุณพี่หล่อไม่เหลือ^_^”ฮิๆมีเรื่องสนุกอยู่เรื่อยเลยเรา

“ไปๆ !>O<” แล้วพี่ปาล์มก็เดินงอนตุ๊บป่องออกไป

ฉันจึงเดินฮัมเพลงเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ  พอแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาที่ครัวทันที อื้ม ~ ^ ~วันนี้พี่ปาล์มทำอะไรกินนะ แล้วฉันก็ลอยตามกลิ่นมาจนถึงโต๊ะอาหาร

“ทำอะไรเนี่ยหอมฉุยเชียว^_^”แต่พี่ ปาล์มกับหันหลังพร้อมกอดอกตัวเอง เฮ้อ~นิสัยเด็กชะมัด อย่างนี้ต้องเจอท่าไม้ตาย

“(-- ^ -- ) ………”

“งอนเหรอขี้งอนจังนะ^_^”

“(-- ^ -- )……….”

“โอ๊ะๆเมื่อวานได้เบอร์รุ่นน้องที่โรงเรียนมาคนเนี่ย เอ~จะมีใครอยากได้บ้างหรือเปล่าน้า ^_^"ฉันพูดพลางเอากระดาษเบอร์โทรร่อนไปร่อนมา

“(-- ^ -- )……….”

“เฮ้อคงไม่มีใครอยากได้หรอกมั้งอย่างงี้คงต้องเอาไปแจกหนุ่มๆแถวบ้านซะหน่อยแล้ว^_^”

“เฮ้ยเดี๋ยวสิ!OoO ”

“หายงอนแล้วหรอคะคุณพี่^_^”

“ก็เธออยากมาว่าพี่หล่อไม่เหลือเองทำไมล่ะ(-- ^ -- ) ”

“แหม~พี่ฟังยังไม่จบนี่น่าเค้าหมายถึงพี่หล่อจนไม่เหลือความหล่อไปแบ่งปันคนอื่นไง^_^ ”พอพูดจบก็รีบซดน้ำซุปสูตรอร่อยที่พี่กอล์ฟอุส่าห์ลากสังขารมาทำให้แต่เช้า

“พอๆรีบกินได้แล้ว แล้วก็รีบไปเรียนเดี๋ยวนี้ชอบโดดเรียนอยู่บ่อยๆไม่ใช่เหรอ  ”

“แล้วทีตัวเองยังไม่เข้ามหาลัยมัวแต่ไปเที่ยวกับน้องนู่น น้องนี่ได้ยังมีหน้ามาว่าน้องสาวแสนน่ารักหน้าตาดีแถมนิสัยดีอย่างเค้าได้ไงหาคุณพี่!!> o <”ฉันพูดพลางยืนเท้าสะเอว

“อะไรพี่ไม่เคยเลยนะ แล้วที่ว่าน้องสาวที่น่ารักนิสัยดีหน่ะใครกันเหรอจากที่พี่เซอร์เวย์ดูแถวนี้แล้วไม่น่าจะมีแฮะมีแต่ยายซิ้มปากจัดหน้าตารับไม่ได้นั่งโซ้ยซุปอยู่คนเดียว^_^ ”

“กรี๊ดๆๆไอ้พี่ปากหมา ฮึ!ไปแล้ว แบร่!ตอนเย็นเจอกันแน่”

“เอาเหอะพี่จะคอย^_^ ”กวนโส้ตรีนที่สุด

แล้วแป้งสุดสวยคนนี้ด้วยความที่กลัวว่าคฤหาสน์หลังงามนี้จะแตกจึงเดินกระแทกส้นออกมาจากบ้านทันที ฮึ่ม!ไอ้พี่โรคจิตด่าน้องคนนี้ได้ไงกันน้องหน้าเหมือน เออ…พอลล่า ผสมน้องรถเมย์ บวกนาเดีย ซะขนาดนี้ (เอามารวมกันแล้วหน้าตาคงพิลึกเนอะ หรือว่าสวยฟะน่าคิดเนอะ)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

แล้วฉันเดินมาจนถึงหน้าโรงเรียนเซนต์O.M.C.คอนแวนก็มองเห็นเพื่อนรัก 2 คน(คงไม่ต้องบอกว่าหน้าตาดีเพราะเรื่องนี้หน้าตาดีกันทั้งเรื่องรวมทั้งคนแต่งด้วย อิๆ)เพื่อน 2 คนนี้ ชื่อว่า ยัยไอซ์ กับยัยเกรทและก็จัดจ้านกันทั้ง 2 คน รวมฉันด้วย แถมยังเป็นลูกไฮโซด้วยแหละรวยมั๊กๆๆพวกเรานี้อยู่ห้องเดียวกันจึงมักพากันแรดๆไปวันๆ ยัยไอซ์ นั้นเนื่องจากบ้านมันรวยมันจึงทำตัวค่อนข้างไฮโซดูหยิ่งๆแต่มันก็มีน้ำใจและรักเพื่อน ส่วนยัยเกรท นั้นจะดูหวานๆเพราะหน้าตาพี่แกน่ารักคิกขุมากแต่ระวังให้ดีพี่แกเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ส่วนแป้งก็เป็นคนดีหน้าตาดีนิสัยก็ดี(เขียนชมตัวเองนี่นิอะไรมันก็ดีไปหมด)พวกเราอยู่กลุ่มเดียวกันก็ค่อนข้างจะเป็นที่รู้จักเพราะเรามันหน้าตาดีอ่ะนะ โฮะๆๆ

“ไงยะยัยเพื่อนสุดloveหน้าอย่างงี้คงจะทะเลาะกับพี่ชายมาสิท่า” เสียงแจ๋นแหลนของยัยไอซ์ดังเข้ามาที่โสตประสาททันที

“เออดินี่ถ้าไม่กลัวว่าไม่มีพ่อครัวทำอาหารให้กินนะจะกระโดดสกายคิกส์ เอาให้หน้าแหกไปเลย”

“นี่แป้งอย่าไปทำอะไรว่าที่สามีในอนาคตของฉันสิจ๊ะ”เสียงหวานของยัยเกรททำให้ยัยแป้งถึงกับอึ้งกับประโยคขอยัยเกรท

“นี่ยัยเกรทเธออย่าบอกว่าเธอชอบพี่ชั้น ” ยัยแป้งถามอย่างระแวงไอ้พวกนี้นี่จะกินพี่ฉันเรอะ

“YES”หาฉันยังไม่อยากได้พี่สะใภ้เป็นเพื่อนฉันนะยะไม่จริงฮือๆ

อื๊ง!  ไป 3 วินาทีครึ่ง

“ล้อเล่นน่า”โอยเล่นอะไรหัวใจเกือบวายตาย

“ไม่เอาแล้วนี่โดดกันดีกว่าไม่อยากเรียนแล้วขี้เกลียดไปฟังยายแก่แร้งทึ้งบ่นโน่นบ่นนี่เซ็ง เวลาสอนทีนะนั่งยารไปเข้าเฝ้าพระอินทร์กันหมดทั้งห้องแล้วมั้ง  ”ยัยไอซ์นี่พูดดีจังเลย(นั่งยารไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ คืออาการ หลับใหลน้ำลายยืด  ค่ะ )

“ใช่ๆแล้วอาจารย์แกนะชอบทาปากซะแดงโล่ว สงสัยเอาสีทาบ้านมาทานะเพราะลิปสติกแท่งนึงคงทาได้แค่ครึ่งปากดูไปดูมาเหมือน ปอบหวีดสยองไม่มีผิด ”ต้องทาด้วยสีทาบ้านจิงๆน้าเพราะมันทั้งห้อยทั้งบานปานฝาโอ่ง(แรงไปป่าว)

“555+ ”

“เออใช่ๆแล้วหุ่นแกนะโอ่งมังกรราชบุรียังเรียกแม่เลย แถมทรงผมนะก็ยุ่งหยั่งกับรังนกกระจอกว่ะอย่างงี้ต้องเรียกว่า ฮิปโปหัวรังนก ” ยัยไอซ์นี่เข้าใจคิดดีจริง

“555+”

“แหม พูดอีกก็ถูกอีกนะเนี่ย เอ้อ!โดยเฉพาะหนังหน้าพี่แกนะถ้าแมลงวันผู้หน้าสงสารตัวไหนบินเข้าไปตอมหน้าแกนะมีหวังโดนหนีบตายคาที่เป็นคดีฆาตกรรมอำพรางแหง๋ๆ”

“555+“แต่แล้วลางร้ายก็มาสะกิดเมื่อจู่ๆเมฆหมอกดำที่ไหนก็ไม่รู้ลอยมาพร้อมปรากฏเงาที่น่าสะพึงกลัวทางด้านหลังประกอบด้วยดวงตาอมหิตกระหายเลือดอีกทั้งร่างที่ตุ๊ต๊ะและรอยยิ้มอย่างเลือดเย็นบนปากหนาเท่าฝาโอ่งกับหนังหน้าที่สามารถหนีบหัวพวกเราได้(เวอร์ไปหน่อย แฮ่ๆ) กรี๊ด!ยายฮิปโปหัวรังนกมายืนอยู่ข้างหลังเดี๊ยนสามคนตอนไหนเนี่ย

“ไงอารมณ์ดีกันแต่เช้าเลยนะ”ถึงจะยิ้มก็เถอะแต่มันรู้สึกเย็นยะเยือกอะไรขนาดนี้(ถ้าอยากเข้าถึงอารมณ์ควรรับประทานน้ำแข็งใสหรือไม่ก็เปิดแอร์ติดลบ 0 องศาไปเลย)

“คะ…ค่ะ แหมวันนี้อาจารย์ดูเดิ้นขึ้นนะคะเนี่ยผอมลงด้วยลดหุ่นเหรอคะแฮ่ๆ”สตอเบอร์แหลไปเรื่อยเลยเราแต่รู้สึกว่าไอ้เพื่อนเกลอจะยืนตัวแข็งทื่ออยู่ข้างหลัง แหม!ช่วยได้มากเลยนะเนี่ย(ช่วยให้ตายก่อนวัยอันควร)

“อ๋อเหรอ”อื๋ย!รู้สึกถึงว่าความซวยจะมาเยือนยังไงอย่างงั้น

“งั้นพวกหนูขอตัวก่อนนะคะ”ต้องรีบเผ่นโดยเร็ว

“พวกเธอคิดว่าฉันโง่มากหรือไงยะ หา!ไอ้พวกเด็กเวร!!!!!!!!”แงๆทำไมต้องตะคอกด้วย เดี๋ยวมีเคลียอาจารย์เดี๋ยวมีเคลีย(ไม่กล้าทำอะไรเขาหรอกพูดไปงั้นเองแฮ่ๆ)

“พวกเธอตามไปพบฉันที่ห้องพักครูด้วย”

“ค่ะ”สามคนรับคำเสียงอ่อยๆงานนี้ศพไม่สวยแน่ๆ

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ณ ห้องพักครู

ด้วยสถานการโดยรวมย่ำแย่มากๆรอบตัวตอนนี้เป็นบรรยากาศมาคุ สยดสยอง ตรงกลางห้องหน้าโต๊ะอาจารย์ที่เขียนไว้ว่า อาจารย์บัวบาน  ท่าครุ ณ บางโพธิ์(นี่ชื่อคนหรือปล่าวฟะ)

มีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักสามคนยืนหน้าซีดเป็นไก่ต้มน้ำปลาฟังคำเทศน์ที่ออกมาจากปากที่บานปานฝาโอ่ง

“พวกเธอนี่ช่าง#&*$##~*-+***%#+=+=*&”  เฮ้อ~ด่าจนขี้หูจะเต้นแร็ปได้แล้วนะไม่เจียมสังขารตัวเองเลยด่ามาได้ครึ่งชั่วโมงโดยไม่เหนื่อยแต่ก็เจ๋งโครตๆ (ข้าน้อยขอคารวะ)

“~ครูขา~เหนื่อยหรือยังคะ”

“ยังมีหน้ามาถามอีกแฮ่กๆ  แต่ก็เหนื่อยนะแฮ่กๆ” ดุดิหอบซี่โครงบานเลยหรือไม่ก็ไขมันกระเพื่อม

“พักก่อนไหมค่ะคือหูพวกหนูเริ่มอื้อแล้วอ่ะ”

“แฮ่กๆยังจะจบแล้วอีกนิดเดียว” สปีลิดสูงจิงๆ

“พวกเธอเป็นเด็กที่ไม่ได้เรื่องเลยเพราะฉะนั้นฉันจะเชิญผู้ปกครองของเธอทั้งสามคนมาที่โรงเรียนวันศุกร์นี้”

“หา!!!!!!”ยัยไอซ์กับยัยเกรทประสานเสียงกัน

“ได้ค่ะไม่มีปัญหา”โธ่แค่เชิญผู้ปกครองแค่นี้จิ๊บจะตายไปแต่เพื่อนทั้งสองกลับแข็งเป็นหิน แป้งผิดหรือเปล่าฟ่ะ(อาจารย์นี่เก่งเนอะทำให้คนกลายเป็นหินเร็วกว่าปีศาจเมดูซ่าอีกนะเนี่ยเจ๋งเป็นบ้าเลย)

“งั้นเชิญพวกเธอออกไปได้ยกเว้น อินธิรา อยู่ก่อน” เอ๊ะ!อิธิรานี่มันชื่อเราไม่ใช่หรือฟะ อะไรฟะด่าไม่พออีกเหรอ

“มีอะไรคะอาจารย์”

“ฉันได้ยินว่าเธออยู่พี่ชายกันสองคนเพราะฉะนั้นฉันจะเรียกพี่เธอและฉันก็จะโทรไปรายงานแม่เธอด้วยเพื่อให้ทราบพฤติกรรมของเธอ”อะไรนะโอ้แม่เจ้าตายหยั๋งเขียดแน่ตู

“ได้โปรดนะคะอาจารย์อย่าไปบอกแม่หนูเลยนะคะยิ่งตอนนี้ท่านไม่สบายอยู่หนูไม่อยากให้ท่านต้องหนักใจ กะซิก กะซิก” แฮ่ๆแหลไปเรื่อยที่จริงแม่ยังสบายดี (เรานี่ชั่วได้ที่จริงๆแต่คนสวยทำอะไรก็ไม่ผิดจริงป่ะ)

“อ๋อเหรอ งั้นชั้นโทรไปถามสารทุกสุขดิบของแม่เธอหน่อยละกันว่าเป็นมากไหม” อ้าว งี้ก็ซวยดิ

“เออ~คุณแม่คงจะคุยไม่ได้หรอกค่ะคือท่านต้องพักฟื้นท่านคงไม่อยากให้ใครมารบกวนท่านแน่ๆกะซิก กะซิก” ขอผิดศีลข้อ 4 หน่อยนะเจ้าพระคู้น

“เหรองั้นฉันเรียกพี่เธอมาคนเดียวละกันจะได้ไม่เปลืองค่าโทรศัพธ์ทางไกลมันแพง ไปๆเข้าเรียนได้แล้วป่านนี้เขาเข้าเรียนกันหมดแล้ว”เพราะใครล่ะยะที่ทำให้ฉันเข้าเรียนสาย เอ้อ!โทรทางไกลกด 001 สิไม่เปลืองเงินดี(เฉพาะพวกคุยน้อยนะถ้าโทรนานโคตรแพง)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ณ หลังโรงอาหารซึ่งเป็นที่พำนักของสามสาวแสนจี๊ดของเรา แต่ตอนนี้กลับจี๊ดไม่ออกเพราะโดนอาจารย์ฮิปโปหัวรังนกด่าจนหูชา แต่ยกเว้นยายแป้งที่นั่งลั้นลากินขนมปาร์ตี้พร้อมฮัมเพลงเบาๆอย่างสบายอารมณ์(จะเครียดไปใย)

“นี่ยัยแป้งเธอนี่นั่งกินอย่างสบายอารมณ์เลยนะไม่เครียดบ้างเลยหรือไง”ยัยเกรทถามไม่คิดเนอะ เครียดก็เห็นดิ โด่!

“จะเครียดไปใยเล่า”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” เฮ้ย!ทำไมจู่ๆยัยไอซ์ก็กรี๊ดฟะ หรือว่าผีเข้า!!!ไม่ได้การล่ะ ว่าแล้วแป้งก็คว้ากระแป๋งน้ำที่อยู่ข้างตัวที่สุดขึ้นมาพร้อมร่ายมนต์แล้วสาดเปรี้ยงใส่เพื่อน เลิฟที่มีทีท่าว่าผีเข้า

“กรี๊ดดดดดยัยแป้งเอาน้ำมาสาดฉันทำไมเนี่ย”ยัยไอซ์พูดพลางรีดน้ำออกจากเสื้อผ้าด้วยอารมณ์แบบว่าฉุนขาด แต่ก็เซ็กซี่ใช่ย่อยเลยนะเพื่อนเราเนี่ย

“อ้าวผีออกแล้วเหรอสงสัยคาถาเราจะแรง เป็นไง ฝีมือ ฝีมือ ”ฮิๆภูมิใจจิงๆ

“ใครผีเข้าไม่ทราบ”ยัยไอซ์ถามแล้วก็เอามือกอดอก

“ก็เธอไงกรี๊ดลั่นแล้วก็ดิ้นพลาดๆ”ยัยเกรทพูดถูก

“เฮ้อ…เธอสองคนนี่จริงๆฉันแค่อยากระบายทุกข์นิดหน่อย เข้าใจป่ะกรี๊ดปลดปล่อยหน่ะ”แล้วแกจะถอนใจทำไมไม่ทราบยะ

“ยี้ แล้วนี่น้ำอะไรไม่ทราบทำไมมันทั้งดำทั้งเหม็นอย่างนี้” เอาแล้วพี่แกเริ่มโวยเรื่องน้ำแล้ว

“ไม่รู้ดิ มันอยู่ข้างๆก็เลยสาดโครม”เออ กระแป๋งอะไรฟะ

“กรี๊ดๆๆๆยัยบ้านั่นมันกระแป๋งผ้าขี้ริ้ว ฮือๆๆ”อ้าวเหรอโทษทีแฮ่ๆ

“ไม่ได้กาลหล่ะวันนี้มีนัดเดทกับพี่บอมด้วย” แล้วยัยไอซ์ก็หยิบโทรศัพท์รุ่นไฮเทคขึ้นมากดๆแล้วโทรออก

“นี่แม่นมเหรอให้คนที่บ้านเอาชุดนักเรียนมาให้ไอซ์ที่โรงเรียนหน่อยแล้วเอารถHOME CARมาด้วยนะฉันจะอาบน้ำ(HOME CAR คือ รถที่มี ห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนอน เหมือนบ้านทุกอย่างในรถดูหนังฝรั่งดิเห็นบ่อย ที่จริงมันไม่ได้ชื่อ HOME CARหรอกนะอันนี้ตั้งเอง ฮิๆ)

พอพูดจบก็วางโทรศัพท์พร้อมค้อนตามามองทางแป้งกับเกรท ฮึ!ถึงหน้าที่แล้วสิเนี่ย

“ไอซ์จ๋าแป้งขอโทษนะแป้งไม่ได้ตั้งใจแป้งนึกว่าผีเข้าแป้งอยากช่วยจริง ๆน้ายกโทษให้แป้งนะ~”อ้อนเต็มที่พร้อมยกนิ้วก้อยขึ้นเป็นสัญญาณว่า ดีกันน้าพร้อมทำตาอ้อนสุดขีด

“ใช่ๆเกรทเองก็ไม่ได้ตั้งใจน้า ขอโทษน้า~”อ้อนกันสุดฤทธิ์สุดเดช

“พอๆขนลุกไปหมดแล้ว นึกว่าจะไม่ขอโทษซะแล้วไม่เป็นไรยกโทษให้”แล้วยัยไอซ์ก็นำนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยแป้งและเกรท

“555+”แล้วที่นั่นก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

“ซู่~โครม”เอ๊ะ!ทำไมจู่ๆก็เย็นขึ้นมาฟะ

“กรี๊ดๆๆๆใครสาดน้ำลงมาย่ะ”เสียงสามคนประสานเสียงกัน กรี๊ดจู่ๆน้ำจากไหนก็ไม่รู้สาดโครมลงมาที่สามคนนี้(อะไรกันฟะเพิ่งมีความสุขอยู่แท้ๆเชียว)

“อ้าวมีคนอยู่เหรอครับขอโทษที” (ไม่มีมั้ง)

“ฉันจะตามไปฆ่าแก แกต้องตายกล้ามากนะที่ทำให้ฉันเปียกฮึ่ม” แล้วต้นเสียงก็วิ่งลงมาจากตึกปรากฏว่าหนุ่มคนนั้นเป็น…

“อ้าวสามคนเหรอครับผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”

“ ก..กอล์ฟ เหรอคะ”ยัยไอซ์กับยัยเกรทพูดติดอ่างเมื่อเห็นคนตรงหน้า แต่สำหรับแป้งแล้วไม่มีคำว่าปราณี 

ยัยแป้งเดินถอยหลังไป สองถึงสามก้าวแล้วก็

“ย้าก!!!!!!!!!”ยัยแป้งกระโดดจากพื้นพร้อมท่าสวย

“ยัยแป้งอย่า!!!!!!!!”

“ตั๊บ”เสียงบาทาประทะใบหน้างามๆของชายหนุ่ม

“ตุ๊บ”เสียงชายหนุ่มรูปงามโดนยัยแป้งสอยร่วงลงบนพื้น

“นี่ยัยแป้งทำอะไรไปรู้ตัวหรือเปล่ายะ”รู้ดิถึงทำไง

“ไปๆพาเขาไปส่งห้องพยาบาลก่อน จะตายไหมเนี่ย อย่าเพิ่งตายไปน้าค้า”แล้วยัยเกรทกับยัยไอซ์ก็พยุงนายหน้าหล่อไปต้อยๆทิ้งฉันไว้ข้างหลังห่วงกันจังนิ

“แล้วไปทั้งสภาพแบบนี้เนี่ยนะ”

“ใช่”ยัยไอซ์กับยัยเกรทประสานเสียงกัน

แล้วพวกสาวๆก็พาหนุ่มหล่อที่เพิ่งโดนยัยแป้งสกายคิกไปที่ห้องพยาบาล นี่ไม่อยากจะพูดนะผู้ชายอะไร้ !!สำออยชะมัดแค่โดนฉันสกายคิกนิดหน่อยทำเป็นหมดสติ เชอะ !ฉันไม่มีวันเอาไปทำสามีหรอกจำไว้ (เขาจะเอาเธอเหรอยัยแป้ง)

พอไปส่งนายนั่นเสร็จพวกเราก็ไปอาบน้ำแต่งตัวกันบนรถHOME CARทันที ดีนะที่มีตู้เสื้อผ้าในรถจึงมีชุดนักเรียนสำรองจึงขอยืมยัยไอซ์มาใช้ก่อน ( ดีนะที่ไซร์เราเท่ากันเลยใส่ของกันได้ )

“นี่ขอถามหน่อยเถอะนายนั่นมันเป็นใครกันเห็นห่วงจังเลย”

“นี่ไม่เคยรู้เลยใช่ไหมว่านั่นน่ะคือ กอล์ฟ เค้าเป็นนายแบบชื่อดังอยู่นะตอนนี้ เธอไปยันหน้าเขาขนาดนั้นถ้าเขาเสียโฉมขึ้นมาเธอจะทำอย่างไงห๊า!”แหม ถามนิดเดียวตอบซะยาวเชียว

“แล้วทำไมมาเรียนโรงเรียนอย่างนี้หล่ะ”ใช่ ถึงโรงเรียนเราจะชื่อดังนะแต่ก็ไม่น่ามาเรียนหลอกเพราะคนมันเยอะ(เดี๋ยวก็โดนรุมโทรม)

“จะไปรู้เขาไหมล่ะ”แงๆเค้าอุส่าห์ถามดีน้าพวกเธอโกรธเหรอ

“ฉันขอโทษ”เสียงยัยแป้งคนนี้ที่เพิ่งสำนึกว่าเพิ่งทำรุนแรงไป

“คนที่เธอต้องขอโทษน่ะไม่ใช่ฉันแต่เป็นกอล์ฟต่างหากละ”ขอโทษเหรอไม่มีทาง(เมื่อกี้ที่บอกว่าสำนึกหน่ะคิดซะว่าไม่เคยได้ยินละกัน)

“แต่เขาทำให้ฉันเปียกนะพวกเธอก็เปียกด้วยไม่ใช่เหรอ”

“แต่ก็ไม่ควรที่จะตะบันหน้าเขานะ”

“ถ้าฉันไปขอโทษเขาแล้วพวกเธอหายโกรธไหมล่ะ”

“อ่ะ แน่นอน”เสียงยัยเกรทกับยัยไอซ์ประสารเสียงกัน นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนนะตบคว่ำแน่ๆ

แล้วฉันก็ค่อยเดินอย่าอ้อยสร้อยจนในที่สุดก็มาถึงซะทีจากการเดินใช้เวลาประมาณ 40 นาที โอ้ !!!!!!ทำลายสถิติเก่า โอ้เย! สถิติเก่าแค่ 30 นาทีเอง โฮ่ๆๆๆ(มันน่าภูมิใจตรงไหนเนี่ย)

พอเปิดประตูก็พบนายกอล์ฟ อะไรนั่นหน่ะ นอนหลับอยู่ตอนนี้ห้องพยาบาลไม่มีคนจึงค่อยๆย่องไปข้างๆเตียงโดยที่ใบหน้าของนายนั่นยังมีบาดแผลที่ฉันเพิ่งสกายคิกไปหมาดๆ(ถ้าอยากได้อารมณ์ควรเปิดเพลงนี้ไปด้วย คือเพลง ฟากรอยเท้าเอาไว้ฝากรอยช้ำเอาไว้ โอ้เย!! กรุณาเข้าใจว่านี้คือเพลง )

ฉันจึงเดินไปนั่งข้างๆพร้อมกับจะเอามือไปจับใบหน้าขาวเนียนที่ตัดกับผมสีดำขลึบสีน้ำตาลนั้นแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยากจะจับมันนัก แล้วมือของแป้งก็ลูบไปบนใบหน้านั้น อื๋ย!หน้าเนียนเหมือนกันนะยะ แถมใสอีกต่างหาก น่าฟัดซะจริง เอ๊ะ!นี่เราคิดอะไรของเราฟะ

ในระหว่างที่ยัยแป้งคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นเองก็ถูกนายกอล์ฟดึงเข้าไปแล้วนายนั่นก็ขึ้นค่อมฉัน  กรี๊ด!!!!นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ใจเย็นๆ ดิรอจัดงานแต่งกันก่อนค่อยทำเรื่องอย่างว่าน้า (โปรดอย่าคิดลึก เพราะตอนนี้คนแต่งก็กำลังคิดอยู่เหมือนกัน)แล้วยายแป้งก็ทำท่าดิ้นกระแด่วๆ(แบบว่าดิ้นขัดขืนหน่ะ)

“กรี๊ด!!!!นายจะทำอะไรฉ้าน!!!!!!!!”

โปรดติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ  ครึกๆๆ ฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจด้วยนะค้า

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*