คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : >>> Naughty Boyz
คยูฮยอนนี่งหมุนโทรศัพท์มือถือในมือเล่นด้วยความเบื่อหน่าย เจ้าทงแฮเป็นอะไรนะ ทำไมถึงไม่ยอมรับสายเขาซักที โทรเข้าไปที่บ้างคุณน้าซูยอนก็บอกว่าทงแฮไม่สบายขึ้นไปนอนตั้งแต่ตอนเย็น ไอ้เจ้ายักษ์ขี้เก๊กนั่นมันทำอะไรทงแฮรึเปล่า...... คยูฮยอนคิดไปก็รู้สึกเบื่อ
ออกไปหาอะไรทำสนุกๆดีกว่า.........
ชีวิตจะได้มีรสชาติ เผื่อเจอที่ไหนดีๆเด็ดๆ จะได้พาทงแฮมาแนะนำ
ว่าแล้วคุณชายโจวคยูฮยอนก็คว้าเสื้อคลุมและเดินฉิวลงไปข้างล่าง คยูฮยอนใช้นิ้วมือตัวเองทาบลงไปบนเครื่องสแกนนิ้วมือก่อนที่ประตูโรงจอดรถจะเปิดออก นั่นคือโรงจอดรถหลังคาสูงที่เป็นที่จอดรถส่วนตัวของคุณชายโจวคยูฮยอน....
วันนี้จะเอาคันไหนไปดีนะ ร่างสูงคิดในใจก่อนที่จะเดินมาหยุดอยู่ที่รถ Nissan Fair lady 370Z สีขาว มันเป็นรถสปอร์ตที่สวยมากและเหมาะจริงๆกับการที่จะมีตุ๊กตาหน้ารถซักคันในคืนนี้ คยูฮยอนขับมันออกไป ความสุขในคืนนี้ยังอีกยาวไกลนัก
เขาเลือกมาเที่ยวในสถานเริงรมย์แห่งนึง ขาวๆ อวบๆ เอ๊กซ์ๆ เฮ้อนี่แหละสวรรค์ เจ้าทงแฮมันน่าจะมาได้เพราะของโปรดมันเหมือนกันที่แบบนี้
“คุณชายเลือกสาวๆได้รึยังคะ” เสียงหวานเลี่ยนของแม่เล้าที่เดินมาต้อนรับคยูฮยอน ร่างสูงกวาดสายตามองไปรอบๆนั้น มีผู้หญิงแต่งตัววาบหวิวหลายคน แต่ละคนนั้นทั้งสวย เซ๊ก เอ๊ก อึ๋ม แต่กระนั้นสายตาของร่างสูงก็มาหยุดอยู่ตรงที่ร่างเล็กที่อยู่ในชุดพนักงานเสริ์ฟกำลังถือถาดเครื่อดื่มเดินเสริ์ฟตามโต๊ะ ร่างเล็กกับผิวที่ขาวสะอาด หน้าตาบ๊องแบ๊วเสียเหลือเกิน
คยูฮยอนลุกขึ้นจากโต๊ะที่นั่ง อยากจะลองประสบการณ์อะไรใหม่ๆดูบ้าง ยัยคนนี้ดูท่าทางใสๆ ซื่อๆเหมือนไม่เคยมาก่อน มันช่างเป็นการกระตุ้นให้ร่างสูงอยากยิ่งนัก คยูฮยอนเดินมาหยุดยืนขวางหน้าร่างเล็กไว้ พลางจ้องมองด้วยสายตาออกจะหื่นๆ
“จะไปไหนหรอครับ อยู่คุยกับชั้นก่อนได้มั้ย”
“.............” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองคยูฮยอน ก่อนจะก้มหน้างุดๆแล้วพยายามจะเดินหนี
“นี่ เสียมารยาทกับแขกจริงๆเลยนะ แบบนี้ละสิถึงเป็นได้แค่พนักงานเสิร์ฟ ไม่มีผู้ชายที่ไหนชอบผู้หญิงเสียมารยาทแบบนี้หรอก”
ร่างเล็กหยุดก่อนจะหันมาหาคยูฮยอน สายตาบ๊องแบ๊วนั้นมีแววโกรธๆ “ขอโทษนะครับคุณชาย ผมต้องทำงาน แล้วตัวผมก็อยู่ในฐานะเด็กเสิร์ฟไม่ได้มาเพื่อบริการใคร แล้วที่สำคัญผมเป็นผู้ชายครับ”
คยูฮยอนมองอย่างไม่เชื่อสายตา นี่นะหรอผู้ชาย ถ้าไม่เกรงใจก็อยากจะดึงกางเกงลงมาพิสูจน์เหมือนกันว่าเป็นชายหรือหญิงกันแน่
“ซองมิน แกจะมายืนอู้งานอะไรตรงนี้ ป้าบอกแล้วใช่มั้ย ทำไมแกไม่ฟัง” เสียงเอ๊ดตะโรดังมาจาก ล๊อบบี้
“ขอโทษครับคุณป้า” ซองมินรีบหันไปบอก ก่อนจะหันหน้ากลับมาหาร่างสูง “คุณชายทำให้ผมโดนว่า ผมขอตัวนะครับ”
ร่างเล็กรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว คยูฮยอนมองตามร่างนั้นไปอย่างพอใจเป็นที่สุด ผู้ชายแล้วยังไงถ้าชั้นถูกใจนายซะอย่าง...... แต่กระนั้นร่างสูงก็ไม่บุ่มบ่ามทำอะไรลงไป ร่างเล็กนี่น่ารักเกินไปที่จะเอาชนะด้วยวิธีไร้ค่า รอไปก่อนเถอะแล้วนายจะต้องยอมมากับชั้นโดยดี
คยูฮยอนเอาผู้หญิงสวยๆซักสองคนขึ้นไปด้านบนที่ถูกจัดเปิดเป็นห้องสูทไว้อย่างดี และร่างสูงก็มีความสุขจนลืมความเบื่อและความเหงา ผู้หญิงพวกนี้เยี่ยมจริงๆ นอกจากจะทำให้เขาคลายเหงาได้แล้ว ยังทำให้เขาติดใจอีก ถ้าคราวหน้ามีโอกาสชั้นจะพาทงแฮมาที่นี่จริงๆ
คยูฮยอนเดินลงมาจากบันไดชั้นสองของร้าน ตอนนี้ใกล้เวลาตีสองแล้ว ผู้คนเริ่มบางตาเพราะร้านใกล้จะปิด แต่ก่อนที่ร่างสูงจะเดินพ้นช่วงทางเดิน เขาก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเถียงกัน
“แกต้องไปซองมิน ชั้นขายแกให้เสี่ยไปแล้ว” เสียงของป้าใจยักษ์กำลังตะโกนใส่หน้าร่างเล็กฉอด นขณะที่ซองมินนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น
“แต่....แต่คุณป้าครับ ผมไม่อยากไป ผมขออยู่ที่นี่นะครับ” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำตานองหน้า
คยูฮยอนลอบมองหาที่มาของเสียงแล้วเขาก็พบซอกที่ทำให้สามารถแอบมองเหตุการณ์ข้างในได้
“แกจะไม่ไปได้ยังไง แกรู้มั้ยว่าที่นี่อยู่ได้ก็เพราเงินของเสี่ยเค้า ถ้าแกไม่ไปเสี่ยเค้าก็ต้องเอาเรื่องหนี้ที่ชั้นติดอยู่มาอ้าง แกหนะหัดกตัญญูซะบ้าง แม่แกเอาแกมาฝากไว้บุญคุณข้างแดงแกงร้อนทุกวันนี้ แกควรจะรู้และชดใช้ซะบ้าง”
“ฮือๆๆ” ซองมินปล่อยโฮอย่างน่าสงสาร “แต่คุณป้าครับ เสี่ยเค้าใจร้าย ผจะต้องไปอย่างทุกข์ทรมาน คุณป้าอย่าให้ผมไปเลยนะครับ”
“หุบปากไปได้แล้ว แกขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าข้างบนนะ คนของเสี่ยเค้ารอรับตัวแกอยู่” ผู้เป็นป้าพูดพลางใช้มือผลักร่างเล็กให้ออกไปจากห้อง
ซองมินเดินออกมาจากห้องแล้วก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอีกรอบ ร่างบางเอาหลังชิดขอบกำแพงก่อนจะสะอื้นฮักๆน่าสงสารยิ่งนัก คยูฮยอนมองภาพนั้นแล้วก็รู้สึกสงสารร่างเล็ก ทำไมยัยปาคนนั้นถึงได้ใจร้ายแบบนี้นะ ร่างสูงเดินเข้าไปหาซองมิน.....
“หว๊า ดูสิเมื่อตะกี้ยังทำปากดีกับชั้นอยู่เลย ทำไมตอนนี้ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปซะแล้วล่ะ” ร่างสูงพูดจากวนโมโหร่างเล็ก
“คุณชายจะพูดอะไรก็เชิญครับ” ซองมินค้อนใส่คยูฮยอนทั้งน้ำตา “ผมไม่มีสิทธิ์อะไรไปว่าแขกของที่นี่อยู่แล้วนี่ครับ”
“นายร้องไห้ทำไม หันหน้ามาคุยกับชั้นก่อนสิ” คยูฮยอนบอกร่างเล็ก ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ซองมินซับน้ำตา
ร่างเล็กรับมันไป “ผมร้องไห้เพราะป้าผมจะขายผมให้เสี่ยคนนึงที่ป้าติดหนี้อยู่ ผมทำอะไรไม่ได้หรอกครับ ป้าเค้าก็มีพระคุณกับผมมาก อีกอย่างถ้าผมหนีไปผมก็ต้องจนตรอกอยู่ดี เพราะผมไม่มีที่ไป” ซองมินพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่คยูฮยอนกลับยิ้ม
“คุณชายจะยิ้มทำไมครับ ใช่สิเป็นคุณชายก็ไม่เคยต้องรับรู้อยู่แล้วว่าความทุกข์ของคนจนๆเค้าเป็นยังไง” ซองมินพูดจาตัดพ้อ “ผมขอตัวนะครับ ต้องรีบไปเก็บของคนของเสี่ยรออยู่”
ซองมินวิ่งร้องไห้จากไป คยูฮยอนมองร่างนั้นแล้วก็สงสารจับใจ ร่างสูงตัดสินใจเปิดประตูห้องเข้าไปหาป้าใจยักษ์ที่กำลังนั่งนับเงินที่หามาได้ในคืนนี้
“อ้าว คุณชาย มีธุระอะไรหรือคะ” ป้าใจยักษ์ยิ้มหวานเลี่ยนน่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก
“คุณขายซองมินให้เสี่ยนั่นเท่าไหร่” ร่างสูงพูดได้น้ำเสียงเย็นเยียบ
“คุณชายหมายความว่ายังไงคะ ขายซองมินอะไรกัน” ป้าใจยักษ์ทำหน้าตาไม่รู้เรื่อง
“ต้องให้พูดซ้ำหรอครับ คุณชายอย่างผมไม่ค่อยชอบซะด้วย” คราวนี้หน้าของคยูฮยอนมีแววไม่พอใจแสดงออกให้เห็นอย่างชัดเจน จนป้าใจยักษ์เริ่มกลัว
“คะ.....คือชั้นขายไปสิบล้านวอนค่ะ” ป้าใจยักษ์เสียงสั่น
“หึ ที่แท้ก็แค่เศรษฐีบ้านนอก ผมให้คุณยี่สิบล้านวอนแลกกับตัวซองมิน คุณจะยอมมั้ย”
คราวนี้ป้าใจยักษ์ตาโตด้วยความดีใจ ยี่สิบล้านวอน เพิ่มจำนวนเงินขึ้นเป็นสองเท่า หลานคนนี้นี่มันใช้ได้จริงๆ มีคนมาเสนอซื้อตัวด้วยจำนวนเงินสูงลิบลิ่ว
“ยะ....ยอมค่ะคุณชาย ดิชั้นยอมขายซองมินให้คุณชายแทนก็ได้ค่ะ”
“ดี นี่เชคเงินสด” คยูฮยอนยื่นกระดาษให้ “แล้วอย่ามายุ่งกับซองมินอีก ไม่ว่าใครทั้งนั้นก็ห้าม เพราผมถือว่าซองมินเป็นคนของผมแล้ว”
ร่างเล็กนั่งเก็บของด้วยความเศร้าสร้อยอยู่ด้านบน พอเก็บเสร็จคนงานที่นั่นก็มาช่วยเขายกของลงไปด้านล่าง ใครๆก็รู้กิตติศัพท์ของเสี่ยคนนี้ ว่าทั้งบ้ากาม ซาดิส แถมชอบทำร้ายร่างกายคนอื่น ไปอยู่กับเค้าก็คบจะตกนรกทั้งเป็น เมื่อซองมินเดินลงมาถึงชั้นล่างก็พบกับป้าใจยักษ์ที่ยืนฉีกยิ้มรออยู่
“ซองมิน ทำไมแกถึงมาช้าจังรู้มั้ยว่าทำให้คุณชายเค้ารอนาน” ป้าใจยักษ์พูด แต่กระนั้นร่างเล็กก็ต้องสงสัย ใครคือคุณชายที่รอเขา ป้าบอกเสี่ยไม่ใช่หรือ และก็ไม่ทันให้ร่างเล็กจะได้สงสัยนานนัก เมื่อเขาเห็นคยูฮยอนนั่งรอเขาอยู่ที่โซฟา
“คะ.....คุณชาย” ร่างเล็กตะลึงงันไป
“แกรีบๆเข้าไปขอบคุณ คุณชายซะสิ เค้าซื้อแกด้วยจำนวนเงินที่มากกว่าเสี่ยนั่นถึงสองเท่าเลยนะ ป้าเลยตัดสินใจขายแกให้คุณชายแทน เอาล่ะต่อไปนี้แกก็ไปอยู่กับคุณชายซะนะ”
ที่แท้คุณชายก็ใช้เงินซื้อผมด้วยไม่ต่างจากสิ่งของอะไร ผมมีหัวใจนะครับทำไมใครๆถึงได้ซื้อตัวผมเหมือนผมเป็นตุ๊กตาของเล่นที่ใครจะเอาไปอุ้มเอาไปถือกอดไว้ก็ได้ แต่ถึงอย่างไรซองมินก็รู้สึกใจชื้นขึ้นบ้างเมื่อรู้ว่าเขาต้องไปกับคยูฮยอนไม่ใช่เสี่ยหื่นกามนั่น
“นายจะยืนตรงนั้นอีกนายมั้ย” ร่างสูงพูดก่อนจะออกคำสั่งให้คนเอาของของซองมินไปไว้ที่รถ ร่างสูงเดินเข้ามาหาซองมิน “และแล้วนายก็ต้องไปกับชั้นนะลีซองมิน ต่อไปนี้ทุกวันทุกเวลานายก็ต้องเจอหน้าชั้นตลอดไป”
คยูฮยอนเดินนำซองมินออกมาจากร้าน โดยที่ร่างเล็กเดินตามร่างสูงออกมาติดๆ เขาจะต้องพบเจอกับอะไรบ้างนะ คุณชายคยูฮยอนคนนี้แท้จริงแล้วจะน่ากลัวรึเปล่าก็ไม่รู้ ซองมินเดินมาหยุดยืนที่รถ Nissan Fair Lady สีขาว ท่าทีของคยุฮยอนเปลี่ยนไปไม่ได้เคร่งขรึมจริงจังเหมือนตอนอยู่ในร้าน
“นี่ นายโชคดีมากที่ได้เป็นตุ๊กตาหน้ารถ ของชั้นในคืนนี้” ร่างสูงพูดก่อนจะเปิดรถ
“อะไรคือตุ๊กตาหน้ารถหรอครับ” ร่างเล็กเอียงคออย่างสงสัย
“เฮ้อ นายนี่มันไร้เดียงสาซะจริงๆ แต่ก็ดีล่ะนายไปอย่กับชั้นที่บ้านดีกว่า ชั้นจะได้มีคนคอยดูแล ดีกว่าให้นายไปอยู่กับไอ้เสี่ยนั่นจริงมั้ย”
“คะ....คุณชายหมายความว่าไงครับ คุณชายซื้อผมเพื่อจะเอาไปทำอะไรกันแน่” ร่างเล็กถามอย่างกลัวๆ
“ฮ่าๆๆ นายนี่มันซื่อวะจริงๆ ชั้นก็แค่อยากให้นายไปอยู่เป็นเพื่อนชั้นที่บ้าน คอยดูแลชั้นก็เท่านั้นเอง พอดีคนใช้ที่บ้านที่มีอยู่มันไม่ค่อยได้ดั่งใจซักเท่าไหร่ หวังว่านายคงจะดูแลชั้นได้ดีกว่า”
ซองมินพยักหน้าหงึกๆเป็นเชิงเข้าใจ อย่างน้อยก้พอจะรู้หน้าที่ว่าต้องไปเป็นคนใช้บ้านของคุณชายโจวคยูฮยอน คอยดูแลคุณชาย คิดไปมันอาจจะดีมีความสุขกว่าไปอยู่กับเสี่ยเป็นไหนๆ
คยูฮยอนเดินมาเปิดประตูรถพลางดันร่างซองมินเข้าไปนั่ง ก่อนที่เขาจะขึ้นมานั่งบ้าง “เอาล่ะ จับแน่นๆนะ ชั้นจะซิ่งล่ะงานนี้ ฮ่าๆๆ” ว่าแล้วคยูฮยอนก็ออกรถไปดวยความเร็ว ตั้งแต่เกิดมาซองมินยังไม่เคยนั่งรถที่หรูและแพงขนาดนี้มาก่อน มันทำให้ร่างเล็กตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
คยูฮยอนพาซองมินมาถึงบ้าน พ่อกับแม่เขาเพิ่งจะเดินทางไปแคนาดาเมื่อสามวันก่อน ส่วนกำหนดกลับนั้นยังไม่แน่นอนเพราะพ่อกับแม่ต้องไปทำการเปิดตลาดใหม่ที่ประเทศนั้น คยูฮยอนตัดสินใจซื้อซงอมินมาก็ด้วยเหตุผลว่าสงสาร เขาเองไม่ได้ตั้งใจเอาร่างเล็กมาเป็นของเล่นคลายเหงา หรือทำเรื่องชั่วๆแต่อย่างใด แต่เขาก็แค่อยากมีเพื่อนตัวเล็กๆในบ้าน ให้คอยดูแลเขาก็เท่านั้น
ซองมินก้าวลงจากรถ แล้วร่างเล้กก็ต้องตะลึงกับความใหญ่โตโออ่าของคฤหาสน์ตระกูลโจว
“นี่บ้านคุณชายหรอครับ”
“อื้อ ตอนนี้ชั้นอยู่คนเดียวด้วย ชั้นก็เลยจะให้นายมาอยู่เป็นเพื่อนชั้นที่นี่”
คยูฮยอนเดินเข้ามาจับมือร่างเล็กและดึงให้เดินเข้าไปในคฤหาสน์ “ช่วยจัดห้องให้เพื่อนชั้นด้วย เอาห้องว่างที่ติดกับห้องนอนชั้นนั่นแหละ” ร่างสูงออกคำสั่งกับคนรับใช้
“คุณชายให้ผมมาอยู่ที่นี่ ผมต้องทำอะไรบ้างหรอครับ”
คยูฮยอนจ้องมองซองมิน ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาแล้วคว้าขนมขึ้นมาแกะกิน ซองมินรู้สึกงงๆ กับพฤติกรรมแบบนี้ ตอนนี้อยู่ที่ร้านก็ดูเป็นผู้ใหญ่ ดูจริงจังซะเหลือเกิน แล้วที่ตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือนเด็กไม่รู้จักโต
“ไปเอาขนมมาให้ชั้นหน่อย เอารสที่มันเป็นบลูเบอรี่สีฟ้า” คยูฮยอนออกคำสั่ง ก่อนที่จะเดินไปเปิดโทรทัศน์ที่ติดตั้งเกมส์เอาไว้
“คะ...ครับ” คำสั่งแรกที่ซองมินได้รับมาถึงแล้ว ร่างเล็กชักจะเข้าใจบทบาทหน้าที่ของตัวเองดี แค่ทำทุกอย่างตามที่คยูฮยอนสั่ง ร่างสูงให้ทำอะไรเขาก็ทำตามไปก็เท่านั้น
ซองมินเดินกลับมาพร้อมกับซองขนม ตอนที่เขาเข้าไปในครัว คนรับใช้ของคยูฮยอนชี้ไปที่ห้องอีกห้องที่ติดกับห้องครัว ซึ่งเป็นห้องที่แยกย่อยออกไป และเมื่อซองมินเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าห้องนั้นเต็มไปด้วยขนม สงสัยคุณชายคนนี้จะชอบกินขนมซะเหลือเกิน กินอะไรไม่รู้จักโตซะที ขนมพวกนี้บางอย่างซองมินเลิกกินไปตั้งแต่อายุสิบขวบ
“เอาล่ะ ชั้นจะเล่นเกมสือยู่ตรงนี้ นายขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็นอนไปก่อนได้เลยนะ”
ซองมินพยักหน้ารับรู้........
“อ้อ แล้วพรุ่งนี้ อาหารเช้าของชั้น ชั้นอยากลองกินฝีมือนายดู ชั้นบอกคนอื่นๆไปแล้วว่าต่อไปหน้าที่ดูแลชั้นเป็นของนาย ฉะนั้นทำให้ดีล่ะ”
คยูฮยอนพูดในขณะที่สายตายังไม่ยอมละจากเกมส์ ซองมินพยักหน้ารับคำอีกครั้ง นี่เขาต้องมาดูแลคุณชาย หรือว่าเด็กประถมที่ยังไม่โตกันแน่นะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ คยูฮยอนกลับไม่ได้น่ากลัวแบบที่ซองมินคิดเมื่อตอนเห็นที่ร้าน แต่กลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เอาล่ะลีซองมิน บ้านใหม่ เจ้านายใหม่ หน้าที่ใหม่ ทำให้ดีล่ะ อย่าทำให้คุณชายคยุฮยอนผิดหวัวในตัวนายเด็ดขาด เข้าใจมั้ย..........
นี่คือเจ้า Nissan Fair Lady 370Z ของคุณชายโจวคยูฮยอน
และจากตอนที่แล้ว Lamborghono Murcielago ของป๋า ที่วอนขับแล้วจูบหมวยในรถ
ชอบบบกานมั้ยเอ่ยฟิคเรื่องนี้ ฮ่าๆๆ ซองมินน้าแล้วนายจะรู้
ว่าการเป็นคนรับใช้ของคุ๊ชายจอมเอาแต่ใจตัวเองมันเป็นยังไง คริๆ คอมเม้นด้วยนะค๊า ^0^
ความคิดเห็น