คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : >>> Naughty Boyz
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ทงแฮหัวเราะสะใจ พลางวางปากกาลง เขาเพิ่งคิดแผนการร์ที่จะแก้เผ็ดไอ้ขี้เก๊กได้แล้ว รับรองนายจะต้องโกรธจนเต้นระบำเชียวละ
“ไหนดูซิ” คยูฮยอนพูดพลางดึงกระดาษที่ทงแฮร่างแผนการเอาคืนไอ้ขี้เก๊ก ร่างสูงขมวดคิ้ว “นี่นายจะทำอะไร แค่จะเจาะยางรถหมอนั่นนี่นะ”
“ใช่ ทำไมล่ะ ชั้นจะทั้งเจาะยางรถ ทั้งเอาสีไปทารถ Audi R8s ของมันให้มันโกรธสุดๆไปเลย” ทงแอพูดอย่างมีชัย
“อืมมม ชั้นเห็นด้วยก็ได้ เอาล่ะนายจะลงเมื่อไหร่”
“บ่ายนี้ เอาตอนที่ทุกคนเข้าเรียน แต่นายต้องมากับชั้นนะคยูฮยอน”
ในตอนบ่ายที่เป็นช่วงเวลาเข้าเรียนของเด็กที่มหาลัย ผู้คนมักจะบางตาเป็นพิเศษ ทงแฮเที่ยวเดินหารถ Audi R8s ของชีวอนซึ่งรถสวยๆดีๆแบบนี้ ก็คงจะหาได้ไม่ยาก
“หืมมม ขึ้นมาจอดรถซะชั้นบนสุดเชียวนะ” ทงแฮพูดอย่างเหนื่อยหอบเพราะต้องเดินหามาตั้งแต่ชั้นหนึ่งยันชั้นสิบสอง
“ชั้นก็เหนื่อย ไมไอ้ขี้เก๊กถึงชอบให้เราลำบากอยู่เรื่อย”
“ที่นี่มีรถอยู่แค่ไม่กี่คันเอง รีบลงมือเถอะ เพราะถ้าไอ้ขี้เก๊กมาเห็นเข้า เราอาจจะถูกมันจับโยนลงจากชั้นบนนี่ก็ได้”
ทงแฮรีบตรงเข้าไปที่รถออดี้ของชีวอน หึหึ นายจะเล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเลือกเล่นกับชั้นลีทงแฮ นายรู้มั้ยว่านายกำลังจะเล่นกับใคร ชั้นหนะมันเจ้าแห่งการแทงข้างหลัง ฮ่าๆๆ เฮ้ แต่ต่อหน้าก็สู้ได้นะ แต่อย่างชีวอนสู้มันต่อหน้ามีหวังตายพอดี
ร่างบางเอาอุปกรณ์ที่มีปลายแหลมออกมาเจาะเข้าที่ยางรถของชีวอน ก่อนที่คยูฮยอนจะใช้สีทาป้ายลงไปเป็นทาง เจาะหมดทั้งสี่ล้อนี่แหละจะได้หมดเรื่องขับไปไหนไม่ได้
“ฮ่าๆๆ แค่นี้ก็เสร็จ” ทงแฮพูดกับคยูฮยอน “ฮี่ๆๆ หมอนั่นคงโกรธจนหน้าแดงเลยล่ะ”
แต่แล้วคยูฮยอนก็ต้องยกมือขึ้นจุ๊ที่ปาก “ฟังสิทงแฮ มีเสียงคนเดินตรงมา”
ร่างบางกลืนน้ำลายเอื๊อก บนชั้นนี้มีรถจอดอยู่ไม่ถึงสี่คัน พวกเขากำลังนั่งหลบอยู่ที่รถ ออดี้ อาร์แปดเอสข้างนึง ส่วนอีกด้าน ใครบางคน ไม่ใช่สิ สองคนกำลังเดินตรงเข้ามา ทงแฮกับคยูฮยอนเอาหน้าก้มต่ำลงมองลอดใต้ท้องรถ เห็นแต่ขา...ทำไงดีๆ
“ชั้นว่า........” เสียงของใครคนนึงขาดตอนลงเมื่อเขาจ้องมองมาที่สภาพรถ
“นี่มันอะไรกัน ใครทำรถนายแบบนี้ชีวอน”
ร่างสูงส่ายหน้า คงจะเป็นพวกคู่แข่งที่มาแก้แค้นสกปรกหนะสิ...........
“คงเป็นพวกที่แข่งแพ้ไปล่ะ อย่าไปสนใจเลย”
“เฮ้ย แต่นี่มันรถสุดรักสุดหวงของนายเลยนะ ใครมาทำแบบนี้นายต้องจัดการ”
หนอยแหนะ ทงแฮนึกหมั่นไส้ บ้านผลิตรถ Audi R8s หรือไงห๊า ถึงได้ไม่รู้สึกสะทกสะท้าน พูดแล้วก็ขึ้น แต่ในขณะที่ทงแฮกำลังลอบมองชีวอนกับฮันคยอง เจ้าสัตว์ตัวเล็กน่าขยะแขยงที่ไม่ได้รับเชิญอย่างแมลงสาบก็บินมาเกาะที่อุปกรณ์เจาะยางรถของทงแฮ
และเมื่อร่างบางหันไปเห็นเท่านั้น อาการกลัวแมลงสาบจนขึ้นสมองตั้งแต่เด็กก็กำเริบ
“อ๊า.....ฮือๆๆ เอามันออกไปนะ ฮือๆๆ” ร่างบางกระโดดขึ้นร้องโวยวาย ส่วนคยูฮยอนได้แต่ส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง นายทำความลับแตกเองนะเพื่อน
ชีวอนมองหน้าฮันคยอง ทั้งสองรู้ทันขึ้นมา และกว่าทงแฮจะรู้ตัวว่าปล่อยความลับให้แตกออกมาแล้วมันก็สายเกินไป ร่างสูงทั้งสองเดินวนรถไปอีกฝั่งนึง
“หลักฐานคาตาขนาดนี้ คงไม่ต้องแก้ตัวนะ” ฮันคยองพูดในขณะที่มองอุปกรณ์ปลายแหลมและถังสีที่ถูกเปิดใช้
“แสบมากนะ” ชีวอนเปลี่ยนสีหน้าโกรธขึ้นมาทันที ที่แท้ก็ไอ้ลูกแหง่ ทำตัวไร้สาระมากวนใจนี่เอง
“ทำไม” ทงแฮพูดจาลอยหน้า “ชั้นก็แค่เอาคืนในสิ่งที่นายทำกับชั้น”
“หึ งั้นหรอ นี่เค้าเรียกว่าวิธีของคนขี้แพ้ นายนี่มันอ่อนจริงๆนะ” ชีวอนพูดจาเจ็บแสบ
“นี่ นายกล้าดียังไงมาว่าชั้นห๊า นายรู้มั้ยว่าชั้นเป็นใคร”
“เลิกถามคำถามไร้สาระซักที นายทำรถชั้นนายต้องชดใช้” ชีวอนกระชากร่างของทงแฮเข้ามาก่อนจะอุ้มขึ้นพาดบ่าไว้
“ปล่อยนะ ไอ้เจ้าบ้า ไอ้คนบ้า ไอ้คนใช้กำลังปล่อยนะ” ทงแฮรู้สึกกลัวเมื่อตัวถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้น
ชีวอนหันไปหาฮันคยอง “ชั้นยืมเจ้า Lamborghini ของนายหน่อยนะจะพาไอ้ลูกแหง่ไร้สาระนี่ไปสั่งสอน”
“ได้เลย” ฮันคยองพูดพลางหยิบกุญแจรถให้ชีวอน
“เฮ้ย นายจะพาเพื่อนชั้นไปไหน” คยูฮยอนตะโกนไล่หลังเมื่อชีวอนอุ้มทงแฮไป
“คยูฮยอน ช่วยชั้นด้วยยย ไอ้เจ้าบ้านี่มันจะพาชั้นไปฆ่า ฮือๆๆ” ทงแฮโวยวายเสียงดังลั่น
“เฮ้ย แกจะฆ่าเพื่อนชั้นหรอ” คยูฮยอนทำท่าจะวิ่งตาม แต่ฮันคยองเข้ามาห้ามไว้ก่อน
“จะให้ชั้นบอกเรื่องนี้กับทางมหาลัยยังไงดีนะ” ร่างสูงพูดขู่ “รับผิดชอบสิ่งที่นายทำซะ”
คยูฮยอนต้องรับทำอย่างเสียไม่ได้ เฮ้อทงแฮนะทงแฮป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง เจ้าชีวอนตัวใหญ่ซะขนาดนั้น จะทำอะไรเพื่อนเค้ารึเปล่านะ
“ปล่อยนะ ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้” ทงแฮโวยวายเมื่อชีวอนยัดร่างบางเข้าไปในรถ Lamborghini mucialago สีขาวของฮันคยอง
“เงียบได้แล้ว ชั้นฟังนายไร้สาระมามากพอล่ะ นายทำอะไรก็ต้องชดใช้” ร่างสูงขับรถออกไปอย่างรวดเร็วจนทงแฮหลับตาปี่ ชีวอนขับรถมายังสนามแข่งรถฟอมูล่า วันของเขา
“นายพาชั้นมาที่นี่ทำไมกัน ห๊า” ทงแฮตะโกนใส่หน้า
“ถ้านายไม่เงียบ อยากโดนเหมือนเมื่อคืนใช่มั้ย” ชีวอนขู่จนทำทงแฮเงียบปากไปได้ซักพัก ร่างสูงขับรถเข้ามาโดยไม่หยุดจอด แต่กลับขับตรงเข้าไปในลู่แข่งขันด้วยความเร็ว
“นี่ นายจะปล่อยชั้นลงได้รึยัง” ทงแฮหน้าเสียตกใจ พลางพยายามเปิดกระจก โอ้ยไอ้รถคันนี้มันเปิดกระจกยังไงเนี่ย ไม่เคยใช้ลุ่นนี้มาก่อน
“หึหึ มันต้องใช้รีโมต”
“ไอ้บ้า บ้าที่สุด จอดนะชั้นบอกให้จอด จอดเดี๋ยวนี้ คอยดูนะชั้นจะฟ้องพ่อว่านายแกล้งชั้น ชั้นจะฟ้อง ฟ้อง ฟ้อง.......” ปากของทงแฮถูกประกบด้วยปากอิ่มนุ่มของร่างสูง นี่คือวิธีการที่ไม่ทำให้ร่างบางพูดมาก ทงแฮรีบผลักหน้าชีวอนออกไป
“นายทำบ้าอะไร” ร่างบางเช็ดปากตัวเองแรงๆ
“ถ้านายยังไม่เงียบ ชั้นจะปล่อยนายลงที่ใจกลางสนาม ให้นายวิ่งหลบรถที่มันแข่งกันอยู่ดีมั้ย เผื่อว่าจะมีคนแก้แค้นเรื่องที่นายเจาะยางรถและเอาสีรถทารถชั้น แทนให้”
คราวนี้ทงแฮกลัวของจริงแต่กระนั้นคุณชายจอมเอาแต่ใจใครจะมายอมให้เป็นฝ่ายถูกกระทำได้ฝ่ายเดียว ทงแฮใช้มือหักพวงมาลัยรถที่ชีวอนบังคับอยู่
“เฮ้ย นี่นายทำอะไร ปล่อยมือนะ ทำอะไรบ้าๆ เดี๋ยวก็ตายกันทั้งคู่หรอก”
“ไม่หยุด ชั้นบอกให้จอดไง จอด”
ชีวอนยอมจอดรถที่ข้างๆ สนามก่อนที่ทงแฮจะรีบเปิดประตูรถออกมา ร่างบางทรุดตัวลงกับพื้นตรงนั้นก่อนจะเริ่มต้นร้องไห้ ให้คนทั้งสนามหันมามองด้วยความสนใจ
“ฮือๆๆๆ ช่วยด้วยครับ ช่วยผมด้วย ผู้ชายคนนี้จะฆ่าผม เค้าจะฆ่าผม”
คนในสนามให้ความสนใจ นักแข่งหลายคนหยุดลงและเปิดกระจกลงมอง “เฮ้ ชีวอน นายไปเอาลูกแหง่ที่ไหนมาด้วยเนี่ย ดูสิร้องไห้ใหญ่แล้ว”
“ฮือๆๆ ดูสิครับ ผู้ชายคนนี้ใจร้าย เค้าจะเอาผมไปปล่อยทิ้งไว้กลางสนาม ฮือๆๆ รังแกคนไม่มีทางสู้แบบนี้มาเป็นนักแข่งได้ยังไง”
ชีวอนเดินเข้าไปใกล้ทงแฮพลางพูดเสียงเบา “หยุดพูดได้แล้วลีทงแฮ นายจะทำชั้นขายหน้าเพื่อนทุกคนหรือไงกัน” แต่ร่างบางกับร้องไห้ต่อไม่สนใจ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาทำท่าทางกวนประสาทใส่ชีวอนจนร่างสูงทนไม่ไหว
“ฮือๆๆผมมันคนไม่มีทางสู้ ฮือๆๆ”
“ชีวอน นายหันมาแกล้งพวกลูกแหง่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เสียงเพื่อนๆในสนามแซวกันให้วุ่น ร่างสูงทนไม่ไหว
“มันจะมากไปแล้วนะลีทงแฮ” ชีวอนไม่ฟังเสียงร้องไห้แต่กลับอุ้มร่างบางแล้วรีบเดินหนีออกมาให้พ้นจากสนามแข่ง
“ปล่อยนะ เชวชีวอน ไอ้ขี้เก๊ก ไอ้เจ้าบ้าปล่อยนะ” ทงแฮดิ้นรนในอ้อนแขนของร่างสูง ชีอนปล่อยทงแฮลงที่เก้าอี้พักนักแข่งที่หลังโรงจอดรถของสนาม
“จะเอายังไง เจ้าลูกแหง่” ชีวอนพูดอย่างเหลืออด
“เอายังไงนะหรอ ก็ขอโทษชั้นมาซะสิ” ทงแฮพูดพลางลอยหน้าลอยตา
ชีวอนขมวดคิ้ว “ขอโทษเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องที่นายทำตัวเก๊กใส่หน้าชั้นโดยไม่รู้ว่าชั้นเป็นใคร แล้วก็เรื่องที่นายซื้อรถ Audi R8s ตัดหน้าชั้น แล้วก็เรื่องเมื่อคืนที่นายจู.....” ทงแฮหยุดแค่นั้นเพราะจู่ๆก็หน้าแดงขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ
ชีวอนยิ้มอย่างรู้ทัน รู้สึกยังไงล่ะ พอพูดถึงเรื่องจูบก็เงียบขึ้นมาเชียว “เอาล่ะ นายไร้สาระมามากพอแล้ว ชั้นจะบอกให้นะ เรื่องที่ชั้นเก๊กใส่หน้านายนั่นชั้นไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแต่นาย
ทงแฮหันมาจ้องหน้าชีวอนโกรธจัด ก่อนจะอ้าปกาเตรียมจะเถียง แต่ร่างสูงกลับไม่เปิดโอกาสให้ร่างบางได้พูดอะไร ชีวอนพูดต่อทันที
“ส่วนเรื่องที่ชั้นจูบนายเมื่อคืน กับในรถเมื้อกี้ ชั้นจะไม่ขอโทษแต่ชั้นจะคืนให้” ขาดคำร่างสูงก็ดึงหน้าของทงแฮเข้ามาจูบที่ริมฝีปากของเขา ทงแฮตกใจที่โดนทำแบบนั้น แต่รสจูบของชีวอนสะกดทุกความรู้สึกทำให้หัวใจของทงแฮแทบละลาย ร่างบางได้สติผลักร่างสูงออก
“นี่นายทำอะไร นายไม่ขอโทษชั้นแล้วยังจะทำอีก”
“ชั้นไม่ได้ทำ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นจะคืนให้ ชั้นเอาจูบของนายมาเมื่อคืน แล้วตอนนี้ชั้นก็กำลังคืนให้นายอยู่ มันเป็นวิธีเดียวที่นายจะเอาจูบของนายคืนไป”
ทงแฮไม่เคยเห็นวิธีการจูบคืนไปคืนมาแบบนี้มาก่อน รู้สึกเหมือนตัวเองเสียเปรียบชีวอนอย่างมาก ร่างบางทำท่าจะพูดแต่ก็พูดไม่ออกเพราะไม่รู้จะเถียงว่าอะไร
“เอาล่ะ ถือว่าเราหายกัน แล้วนายก็เลิกยุ่งกับชั้นแล้วก็ไปไร้สาระไกลๆชั้นด้วย”
“เชวชีวอน นายจะมากไปแล้วนะ นายฉวยโอกาสจูบชั้นถึงสามครั้ง แล้วนายก็มาพูดจาแบบนี้ นายมันร้ายที่สุด ร้ายที่สุด ชั้นเกลียดนาย ชั้นเกลียดนาย”
ทงแฮตะโกนใส่ร่างสูงก่อนจะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าว ร่างบางวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ทั้งไม่กล้าสู้หน้า ไม่กล้าเถียง นี่มันอะไรกัน หมอนั่นทำให้นายรู้สึกอะไรได้มากขนาดนี้เลยหรอ
...................
ฮ่าๆๆ ไรเตอร์มีความรู้สึกชอบวิธีการคืนจูบของวอนมาก ฮ่าๆๆ
ตอนหน้า คยูมิน โฮะๆๆๆ
ไรเตอร์ละเหนื่อย อัพฟิคแต่ละเรื่องกว่าจะจิ้นออกฮ่าๆๆ คอมเม้นนะค๊า คริๆ ^0^
ความคิดเห็น