คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : >>> Agent fearless
พ่อมดน้อยทุกคนมองหน้ากันเอง อยากรู้เหลือเกินว่าอะไรจะเป็นวิธีคัดเลือกตัวแทน พ่อมดอีทึกเดินออกจากประตูหอนอนไป ก่อนที่จะบอกให้เพื่อนๆรอเขาอยู่ที่นี่ พ่อมดอีทึกเดินมุ่งหน้าไปยังที่แห่งหนึ่ง ที่ๆพวกเขาชอบแอบมามากที่สุดนั่นก็คือ
ห้องครัว นั่นเอง
“เอาละชั้นกลับมาแล้ว” พ่อมดอีทึกบอกเสียงใสกับเพื่อนๆ พร้อมกับไม้กายสิทธิ์ที่หอบตระกร้าใส่ฟักทองมา 11 ผล
“นายเอาฟักทองมาทำไมกัน”
“ก็นี่แหละสิ่งที่พวกนายจะต้องทำ”
“ทำ? ทำอะไรนายอย่าบอกนะว่าแข่งกินฟักทอง”
“ชั้นเกลียดฟักทอง” พ่อมดมินรีบออกตัว แต่แท้จริงแล้วชอบฟักทองเป็นชีวิตจิตใจ
“ไม่ใช่ๆๆๆ พวกนายฟังก่อนสิ ชั้นเอาฟักทองมาเนี่ย จะมาทดสอบ ชั้นจะให้พวกนายเสกฟักทองให้กลายเป็นรถม้า รถม้าของใครสมบูรณ์แบบที่สุดคนนั้นจะต้องเป็นตัวแทน”
“อืมยุติธรรมดีนี่”
“โอเคงั้นถ้าพวกนายเห็นด้วยก็เริ่มกันเลย ชีวอน”
“หือ”
“ไหนๆก็ไหน นายก็มาเป็นกรรมการให้พวกเราหน่อยนะ”
“โอเคได้”
พ่อมดอีทึกหยิบฟักทองผลแรกออกมาวางไว้กับพื้นของหอนอน พ่อมดน้อยทั้งหลายถอยกรูดไปอยู่ที่มุมห้อง “ใครจะเป็นคนแรก”
“คังอิน นายละกัน” พ่อมดชินพูด และทุกคนเห็นด้วย พ่อมดคังก้าวเดินออกมา เขากระชับไม้กายสิทธิ์ให้แน่นอยู่ในมือ การกระทำของพ่อมดคังนั้นอยู่ในสายตาของพ่อมดอีทึกตลอด
“อาโลร่า ฮัมบูราบี เรจิโอ ฟักทองจงกลายเป็นรถม้า” พ่อมดคังเริ่มร่ายคาถาและทันใดนั้นเองก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นจนพ่อมดน้อยคนอื่นๆยกมือขึ้นปิดบังตา ฟักทองผลนั้นกลายเป็นรถจักรยานเก่าๆที่โซ่หลุดและเขอระสนิม
“555555555+” พ่อมดน้อยที่เหลือหัวเราะเยอะพ่อมดคัง “เสกรถม้านะคังอินไม่ใช่ไอ้เศษเหล็กนี่”
“จะไปเล่นละครฟูลเฮ้าท์หรือไงเลยเสกจักรยาน”
“ตลกหวะ55555+”
พ่อมดคังหน้าชาด้วยความอาย แต่ในขณะเดียวกันพ่อมดอีทึกกลับยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ “เอาละๆ พอซะทีคนต่อไป”
“ใครดีละ ชินดงนายละกัน”
พ่อมดชินก้าวออกมายืนอยู่ตำแหน่งเดิมที่พ่อมดคังเคยยืน เขากระชับไม้กายสิทธิ์ไว้ในมือ
“อาโลร่า ฮัมบูราบี เรจิโอ ฟักทองจงกลายเป็นรถม้า” แสงสว่างสีขาวพุ่งออกจากไม้กายสิทธิ์ของพ่อมดชินตรงไปยังฟักทองผลที่สองและ......
ฟักทองกลายเป็นเป็ดพะโล้ที่มีควันฉุยลอยอบอวลล
“55555555555555+” เสียงหัวเราะดังขึ้นไปอีก
“ชินดงขอข้าวสวยจานดิ 55555555+”
“ก๊าบๆๆๆๆ เปะอาบน้ำในคลอง 55555+” เสียงเพื่อนๆพ่อมดที่หัวเราะเยาะชินดง
“เฮ้ยๆๆๆ ขอน้ำจิ้มใส่จิกโฉ่ดด้วยกร๊ากกก”
พ่อมดชินหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย แต่ก็รู้สึกดีใจที่ตัวเองไม่ต้องไปเป็นตัวแทน
“โอเคๆ ชินดงนายทำดีมาก ช่วยเอาเป็ดพะโล้ของนายออกไปด้วยนะ”
เหลือพ่อมดอีก10คนที่ต้องทำการคัดเลือกเพราะตกรอบไปแล้ว 2 “คนต่อไปใครดี”
“ซองมินละกัน” พ่อมดรยอเสนอชื่อ ซองมินมองจิกตามายังไอ้พ่อมดคนที่พูด
“คยูจ๋าเดี๋ยวมินมานะ” ซองมินพูดพลางก้าวออกมาตรงที่ๆพ่อมดคังและพ่อมดชินเคยยืน พ่อมดมินกระชับไม้กายสิทธิ์แน่นก่อนจะเริ่มร่ายคาถา
“อาโลร่า ฮัมบูราบี เรจิโอ ฟักทองจงกลายเป็นรถม้า” เสียงร่ายคาถาของพ่อมดมินนั้นแหลมสูงจนเพื่อนๆต้องเอามือขึ้นอุดหู แสงสีชมพูแปร๋นพุ่งออกจากไม้กายสิทธิ์ของพ่อมดมินและทันใดนั้นเอง
“๐อะไรเนี่ย๐” พ่อมดทุกคนเอ่ยขึ้น
“นายเสกผัดฟักทองงั้นเหรอซองมิน”
“ทำไม ชั้นเสกคาถาถูกนะแต่มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงไม่รู้”
“555+คยูเลี้ยงนายให้อดอยากฟักทองหรือไง”
พ่อมดมินกระทืบเท้าสะบัดตัวไปมา “อะไรกันทำไมผัดฟักทองของชั้นมันไม่ดีตรงไหน” ว่าพลางพ่อมดมินก็ถือจานผัดฟักทองเข้าไป
“คนต่อมา คยูฮยอนนายละกันไหนๆแฟนนายก็ออกไปแล้วตานายบ้าง”
พ่อมดคยูก้าวออกมา สายตาของพ่อมดมินนั้นมองตามอย่างไม่วางตา ไม่นะคยู นายต้องไม่เป็นตัวแทนนะ ชั้นไม่ยอมให้นายเป็นตัวแทนเด็ดขาดเลย
“อาโลร่า ฮัมบูราบี เรจิโอ ฟักทองจงกลายเป็นรถม้า” พ่อมดคยูร่ายคาถาพร้อมทั้งชี้ไปยังฟักทองที่วางอยู่บนพื้น และทันใดนั้นเอง รถม้าที่ทำด้วยไม้ กับม้าสีน้ำตาลที่ใช้เทียมปรากฎให้เห็นเบื้องหน้า
“ม่ายยยยยนะคยู” พ่อมดมินอุทาน สายตาของเพื่อนๆทุกคนจ้องมองมายังผลงานเบื้องหน้าที่ทำได้ค่อนข้างดีเลยทีเดียว
“เอาละคยูฮยอนผ่านเข้ารอบ” เสียงของพ่อมดอีทึกประกาศดังลั่น
“คนต่อไปดงเฮนายละกัน ชั้นรู้นะว่านายเก่งการใช้ไม้กายสิทธิ์ฉะนั้นนายควรออกไปได้แล้ว”
พ่อมดฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมองพ่อมดเฮก่อนจะส่งสายตาเป็นห่วง และทันใดนั้นเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาที่ซื่อใสของพ่อมดเฮ ฮยอกแจพ่อมดหนุ่มก็คิดวิธีการอะไรบางอย่าง
ไม่ได้เขาไม่มีทางยอมให้ดงเฮทำอะไรที่เสี่ยงอันตราย
ถึงดงเฮจะเก่งเรื่องไม้กายสิทธิ์แต่นั่นก็ไม่ปลอดภัย
คงไม่มีใครว่าอะไรใช่ไหมถ้าเขาจะโกงเพื่อคนที่เขารักมากที่สุด
พ่อมดเฮก้าวออกมายืน ณ จุดร่ายคาถา ในขณะเดียวกันพ่อมดฮยอกแจที่เดินไปหลบหลังคิบอมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้สักข้างเตาผิง
“นายจะทำอะไรฮยอกแจ” คิบอมหรี่เสียงถามพลางขมวดคิ้วสงสัย
“ชั้นจะช่วยดงเฮ”
“ช่วย ช่วยอะไร”
“นายก็รู้ว่าดงเฮเก่งเรื่องการใช้ไม้กายสิทธิ์ ชั้นกลัวดงเฮจะได้เป็นตัวแทน”
“แต่นี่มันการแข่งขันนะ นายควรจะยุติธรรมหน่อยสิ”
“คิบอมนายมีหัวใจหรือเปล่า ถ้าสมมติว่าคนที่นายรักจะต้องออกไปเผชิญกับอะไรที่อันตรายละ แล้วคนที่นายรักอาจจะตายนายจะยอมเหรอ”
และคำพูดนั้นของพ่อมดฮยอกแจทำเอาหัวใจของคิบอมเต้นรัว เขานึกถึงใครคนนึง ใครคนนั้นที่อยู่ในใจของเขา ใช่สิความเป็นห่วงมันเป็นความร็สึกที่เป็นทุกข์ ฮยอกแจคงเป็นห่วงดงเฮเหมือนกับที่เขาเป็นห่วงฮีซอล
“แล้วนายจะช่วยยังไง”
“ชั้นจะร่ายคาถาสะกัด”
“ไม่ได้ผลหรอก ชีวอนรู้แน่ว่านายทำ เขามีเซนต์เรื่องคาถาแปลกปลอมเสมอ”
“แล้วจะให้ชั้นทำยังไงละ” พ่อมดฮยอกร้อนรนดงเฮกำลังจะร่ายคาถาแล้ว
“อาโลร่า ฮัมบูราบี เรจิโอ ฟักทองจงกลายเป็นรถม้า” เสียงของพ่อมดเฮร่ายคาถา
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ชั้น” พ่อมดคิบอมกล่าวพลางมองตรงไปยังคาถาที่พ่อมดเฮเสก พลังจิตชั้นสูงมุ่งตรงไปยังคาถาที่ถูกเสกออกมา ทำให้คาถานั้นบิดเบือน คิบอมใช้พลังจิตขึ้นสูงของตนเองเปลี่ยนคาถาที่พ่อมดเฮเสกให้กลายเป็นดอกกุกลาบสีขาวหลายร้อยดอกลอยลงมาจากเพดาน
พ่อมดฮยอกยิ้ม “ขอบคุณมากนะคิบอม ชั้นเข้าใจแล้วว่านายก็เข้าใจจิตใจที่มีความรัก”
“ว้าววววววววววว” เสียงของเพื่อนๆทั่วทั้งหออุทาน
“โรแมนติกเป็นบ้าเลยดงเฮ”
พ่อมดเฮหันมายิ้ม เขารู้ว่ามันเป็นฝีมือของฮยอกแจที่พยายามจะช่วยเขา
“ท่าทางความรักของชั้นจะไม่อยากให้ชั้นเป็นตัวแทนประลองละอีทึก” ดงเฮหันไปพูดพลางยิ้มให้กับพ่อมดอีทึก
พ่อมดน้อยทั้งหลายยังคงทำการคัดเลือกตัวแทน คนต่อไปคือพ่อมดเย ที่ออกมาเสกรถม้าแต่กลับกลายเป็นถังขยะรีไซเคิล พ่อมดรยออุคที่ออกมาเสกรถม้าแต่กลับกลายเป็นกางเกงบ๊อกเซอร์ลายกาตูนย์ พ่อมดฮยอกแจที่ออกมาเสกรถม้ากลายเป็นหัวตัวตลกสีฟ้า
เหลือพ่อมดอีกแค่ 3 คน
“ฮันคยองนายคนต่อไปละกัน” พ่อมดอีทึกพูดพลางพยักหน้า ตอนนี้มีเพียงคยูฮยอนคนเดียวที่เข้ารอบ สร้างความอึดอัดใจให้กับพ่อมดมินอย่างมาก
พ่อมดฮันเดินออกมายังจุดร่ายคาถา เขาเหลือบมองใบหน้าประดุจเทพของชีวอน ก่อนจะยิ้มให้ ชีวอนเองก็ยิ้มตอบเพื่อนรักคนเดียว
นายอยากให้ชั้นเป็นตัวแทนเหรอชีวอน
ฮันคยองเริ่มสื่อสารกับชีวอนด้วยพลังจิตขั้นอ่อน โดยที่กระแสพลังนั้นกระทบเข้ากับพลังจิตของคิบอมด้วย ซึ่งคิบอมเองก็ไม่อยากจะได้ยินอะไรที่สองคนนี้พูด
ไม่ฮันคยอง ชั้นไม่อยากให้นายไปการประลองมันอันตราย
ชีวอนตอบกลับด้วยพลังจิตขั้นอ่อน เพราะพลังจิตของทั้งคู่นั้นไม่แข็งแรงเหมือนของคิบอม
แล้วชั้นควรจะทำยังไง ชั้นจะเสกคาถายังไงละชีวอน
ไม่ต้องห่วงนายเสกคาถาตามปกติเถอะ มีคนที่จะเสกรถม้าได้ดีกว่านายและคยูฮยอน
ชีวอนพยักหน้าและยิ้มกว้างให้กับฮันคยอง
“อาโลร่า ฮัมบูราบี เรจิโอ ฟักทองจงกลายเป็นรถม้า” พ่อมดฮันร่ายคาถาใส่ฟักทองผลนั้น และทันใดนั้นเองรถม้าสีขาวที่แกะสลักอย่างวิจิตรงดงามพร้อมทั้งม้าสีขาวสง่าปรากฎขึ้น
“โอ้วโหหหหห ฮันคยองนายทำได้ไงเนี่ย” เพื่อนๆพ่อมดพากันอุทาน
“กรี๊ดดดดดดดดด” พ่อมดมินกรี๊ดอย่างดีใจ “คยูจ๋าของมินนี่รอดแล้ว โฮะๆๆๆ”
ฮันคยองหันไปมองหน้าของชีวอน พลางถามด้วยพลังจิตว่า
ชั้นทำถูกต้องแล้วเหรอชีวอน ชั้นไม่อยากเป็นตัวแทนนะ
“คนต่อไปๆ ฮันคยองผ่านเข้ารอบได้ อะคิบอมมาเลย” พ่อมดอีทึกเรียกคิบอมออกมา พ่อมดหนุ่มผู้นี้เย็นชา ไม่ค่อยพูดน้อยคนจะรับรู้ถึงความรู้สึก พ่อมดคิบอมไม่อยากเป็นตัวแทน เมื่อกี้ชีวอนคุยกับฮันคยองทางพลังจิต คนที่ชีวอนคิดว่าจะเสกรถม้าได้ดีกว่าฮันคยองคือเขางั้นเหรอ ผิดถนัดแล้วละ พลังจิตของเขาชั้นสูงนักแค่เปลี่ยนและบิดเบือนคาถานิดหน่อยก็จะสำเร็จ
คิบอมก้าวออกมายืนยังจุดร่ายคาถา พ่อมดวอนมองตรงมายังคิบอม และในขณะที่คิบอมร่ายคาถาและกำลังรวบรวมพลังจิตนั้น
“อาโลร่า ฮัมบูราบี เรจิโอ ฟักทองจงกลายเป็นรถม้า” เสียงของพ่อมดคิบอมร่ายคาถา พลังจิตขั้นสูงถูกส่งไปยังคาถา แต่ทันใดนั้นเองมันก็ถูกรบกวนด้วยพลังจิตขั้นอ่อนจากคนตรงหน้าที่นั่งมองอยู่
ชีวอน คิบอมคิดในใจและมองหน้า นายจะทำอะไรของนายนี่มันเป็นการร่ายคาถาของชั้นนะ
ห้ามขี้โกงสิพลังและความสามารถของนายมีเท่าไหนก็ควรแสดงออกมาเท่านั้น
และทันใดนั้นเองฟักทองตรงหน้าก็กลายเป็นรถม้าที่ทำด้วยทองคำและเทียมม้าที่มีปีก
นายจะทำได้ดีกว่านี้อีกถ้าไม่ใช่พลังจิตของชั้นรบกวน
“ว้าวววววววววว” พ่อมดน้อยทั้งหลายอุทาน “สุดยอดไปเลยคิบอม”
“นายเหมาะสมแล้วที่จะเป็นตัวแทนของเรา”
แต่ทันใดนั้นเอง ในขณะที่ทุกคนกำลังชื่นชมกับรถม้าของพ่อมดคิบอม ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเมื่อจู่ๆก็เกิดแสงสีดำวาบขึ้น ณ กลางหอนอน รถม้าสีทอง รถม้าสีขาว และรถม้าไม้ต่างพากันสั่นสะเทือน เสียงดังก้องไปทั่งหอนอนองค์ชายพระอาทิตย์
“เกิดอะไรขึ้น” เสียงของพ่อมดน้อยสงสัย
คิบอมสัมผัสได้ถึงพลังจิตขึ้นสูงที่สูงกว่าของเขาและพ่อมดธรรมดาที่จะมีได้ และทันใดนั้นเองรถม้าทั้งส่ามคันก็ลอยขึ้นเหนือพื้น พร้อมทั้งพุ่งไปยังกำแพง เหล่าพ่อมดน้อยหนีกันจ้าละหวั่น
และในขณะที่ทุกคนกำลังอยู่ในความโกลาหน..............
“ฟิเกอาโร่ คาซสินี” เสียงร่ายคาถาจากไม้กายสิทธิ์ของพ่อมดอีทึกพุ่งตรงไปยังรถม้าสามคันที่กำลังวิ่งอย่างบ้าคลั่ง เพียงชั่วลมหายใจรถท้าสามคันนั้นหยุดและกลับสู่สภาพปกติ พวกมันลอยลงมาวางสัมผัสอยู่กับพื้นเช่นเดิม
“เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่รู้สิ”
“คงเกิดเหตุการณ์อะไรสักอย่าง ที่มีผลกระทบถึงเรา”
แต่พ่อมดคิบอมไม่คิดอย่างนั้น เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจากพลังจิตขึ้นสูงของพ่อมดที่เก่งกล้า พ่อมดชีวอนเองก็รู้โดยสัญชาตญาณเทพว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ธรรมดา แต่ทั้งสองก็ไม่อยากจะพูดให้เพื่อนๆต้องกังวลและคิดมาก
“เอาละ” ชีวอนลุกขึ้นพูด “จากการที่ให้ชั้นเป็นคณะกรรมการตัดสิน ชั้นขอตัดสินให้อีทึกเป็นตัวแทนของเรา”
“อ้าวทำไมละ อีทึกยังไม่เสกรถม้าเลยนะ”
“เมื่อกี้ในขณะที่เกิดเหตุการณ์ประหลาดอีทึกได้เสกคาถาสะกัดรถม้าไว้”
“เออใช่ๆ จริงด้วย”
“ฉะนั้นนั่นถือว่าเป็นการเสกคาถาที่สุดยอดมาก”
“ชีวอน” พ่อมดอีทึกแย้ง “แต่นั่นชั้นเสกมันด้วยความตกใจนะ ชั้นเป็นห่วงพวกนายกลัวรถม้าพวกนั้นมันทำอะไรพวกนายชั้นก็เลยเสกได้”
“นั่นละอีทึก จิตใจของนายมันเข้มแข็งและกล้าหาญ นายเสกคาถาเพราะต้องการช่วยพวกเรา นั่นก็พิสูจน์แล้วว่านายเหมาะสมที่สุดในการเป็นตัวแทน”
“แต่.............ชั้นไม่อยากเป็นตัวแทนนี่”
“ไม่มีใครอยากเป็นตัวแทน”
“แต่ชั้นไม่เหมาะสม”
“แต่ในสายตาของพวกเรานายเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด”
พ่อมดอีทึกจนด้วยเหตุผล เขาไม่อยากจะเป็นตัวแทนเลยแม้แต่นิดเดียว การเป็นตัวแทนเป็นงานที่หนักและเขาไม่ปรารถณาที่จะทำมัน เพื่อนๆทุกคนต่างเห็นด้วยที่เขาสจะเป็นตัวแทน เขาเหมาะสมแล้วเหรอ ร่างกายของเขาก็อ่อนแอและแข็งแกร่งน้อยกว่าเพื่อนคนอื่นๆ
“นายรู้ไหมชีฮันคยอง” พ่อมดเฮเอ่ยถาม
“รู้อะไรเหรอ”
“ใครจะเป็นตัวแทนของหออื่น”
“อืมมมมมม” พ่อมดฮันทำหน้าตาครุ่นคิด
“ชั้นคิดว่าชั้นรู้ละ” พ่อมดฮยอกยื่นหน้าเข้ามาหา
“ใครเหรอ”
“หอเทพเจ้าฝั่งตะวันออกหนะ จะต้องเป็นไอ้ประธานนักเรียนจอมเก๊กแน่ๆเลย”
“อ๋อนายคนนั้นเองเหรอ แล้วหออื่นละ”
“ไม่รู้สิ”
“นายจะอยากรู้ไปทำไมกันดงเฮ ไว้ถ้านายอยากรู้นายก็ลงไปดูที่สนามหญ้าสิว่ามีใครซ้อมบ้าง”
“ชั้นก็แค่เป็นห่วงอีทึก ชั้นรู้ว่าเขาไม่อยากเป็นตัวแทน แล้วชั้นก็รู้สึกผิดที่ใช้วิธีขี้โกง”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิดงเฮ” ฮยอแจเอานิ้วชี้มาจิ้มที่ริมฝีปากของร่างบาง “ถ้านายเป็นตัวแทนป่านนี้ชั้นคงบ้าตายไปแล้ว”
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก” พ่อมดฮันคยองกล่าว “นายก็รู้ว่าถึงยังไงพวกเราก็ไม่มีวันยอมปล่อยให้อีทึกเป็นอะไรไปอยู่แล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นชั้นเองนี่แหละจะช่วยเขา”
“อื้ม ชั้นด้วย”
“แล้วชั้นก็มั่นใจว่ามีอีกหลายคนที่จะช่วยอีทึกถ้าเกิดอะไรขึ้น”
ความคิดเห็น