คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ทะเล สายลมและสองเรา ~~~~~ เฮ้อ ( The most ) แอบเน่าค่ะท่านผู้อ่าน
“ชินจูๆ ตื่นเถอะ รถจอดแล้วนะ เราถึงภูเก็ตแล้วละ” คิมจินซองกระชิบเด็กสาวน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ ฟ้าค่อยลืมตาตื่นขึ้นมา
“ถึงแล้วเหรอ เฮ้อ ฉันง่วงจังเลยจินซอง” แต่ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไรนอกเหนือจากนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
“ฮัลโล พี่กันต์เหรอค่ะ” ฟ้ากรอกเสียงใสๆลงไปตามเดิม “มีอะไรเหรอค่ะ”
“นี่ยัยฟ้า เราไปถึงภูเก็ตหรือยัง พี่บอกคุณตาแล้วเดี๋ยวท่านจะออกมารับด้วยตัวเอง”
“ถึงแล้วค่ะ พี่กันต์ไม่ต้องห่วงนะค่ะ”
“แล้วเราอย่าดื้อละกันเป็นเด็กดีนะ แล้ววันหลังถ้าจะมานะ หัดโทรบอกพี่ก่อน พี่รู้ว่าคุณตาน่ะไม่สบายแต่เราไม่ใช่ให้พี่โทรเข้าบ้านแล้วไม่มีใครรับสาย เป็นห่วงซะแทบแย่”
“ค่ะ รับทราบแล้ว ต่อไปจะบอกพี่กันต์ล่วงหน้านะค่ะ”
ฟ้าและคิมจินซองเดินสะพายกระเป๋าลงจากรถโดยสาร บรรยากาศท่ารถของที่นี่ไม่แตกต่างจากที่กรุงเทพมากนัก ผู้คนพลุกพล่านเต็มไปหมด และแล้วเธอก็พบชายวัยชราผู้หนึ่ใส่ชุดชาวเลสีสดใสกำลังยืนใช้หมวกกวักมือเรียกเธอ
“ฟ้า ทางนี้หลาน ตาอยู่ทางนี้” ชายชราคนนั้นกล่าวขึ้น พร้อมทั้งชูไม่ชูมือร้องเรียกเธอ คุณตาของเธอเป็นคนแก่ที่ใจดี มีเหตุผลกับทุกเรื่องแถมยังมีน้ำใจต่อทุกคน ฟ้าจึงคิดว่าหากคุณตาได้ฟังเรื่องของ คิมจินซองท่านต้องยอมช่วยเธออย่างแน่นอน
“จินซอง คุณตาอยู่นั่นไง เรารีบไปกันเถอะ” ฟ้ารีบจับมือของคิมจินซองแล้ววิ่งตรงไปยังชายชราทันที
“สวัสดีค่ะ คุณตา” ฟ้ายกมือขึ้นสวัสดี ท่าทางของคุณตาในตอนนี้ดูดีใจมากๆ “ไหน คุณตาโทรมาบอกฟ้าว่าไม่สบายไงค่ะ ไหนละเห็นสบายดีอยู่เลย”
“ก็ถ้าตาบอกว่าสบายดี เรากับเจ้ากันต์จะมาเยี่ยมตาไหมละ” คุณตาพูดตัดพ้อขึ้น
“ก็ต้องมาสิค่ะ ญาติผู้ใหญ่คนเดียวที่เหลืออยู่”
“นี่แล้วไหนละเจ้ากันต์ อ้อตาลืมไปว่ามันไปเรียนต่ออะไรของมันแล้ว” ชายชราพูดพลางมองไปรอบๆ และแล้วสายตาก็มาสะดุดกับชายหนุ่มหน้าใส ผิวขาวสะอาดที่ยืนอยู่ข้างๆหลานรักนั่นเอง “อ้าวแล้วนี่ใครละเนี่ย” คุณตาพูดพลางขยับแว่นตาให้เข้าที่
“อ๋อ นี่เพื่อนฟ้าค่ะ เค้าอยากมาเที่ยวที่นี่ ฟ้าเลยพามาด้วย คุณตาค่ะ เรารีบกลับบ้านเถอะค่ะ ฟ้าคิดถึงบ้านริมทะเลจะแย่อยู่แล้ว”
“เฮ้อ ไปๆๆ กลับไปกินน้ำกินท่าที่บ้านก่อน พักให้หายเหนื่อยแล้วค่อยมาคุยกัน”
ฟ้าเดินจูงมือของจินซอง ออกจากสถานี คุณตาของเธอพาคนขับรถซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นหลานบุญธรรมของคุณตาที่รับเลี้ยงเอาไว้นั่นเอง
“เอ้า ไอ้แป๋วรีบออกรถเร็วเข้า” กะเทยร่างใหญ่ที่ยังไม่ได้แปลงเพศ ขึ้นไปนั่งยังที่ประจำของคนขับ และพร้อมจะออกรถไปได้ในทันที
เมื่อมาถึงที่บ้านริมทะเล คิมจินซองดูตื่นเต้นกับสถานที่รอบๆด้านมาก
“คุณตาบอกให้เรานั่งเล่นแถวนี้ก่อน เดี๋ยวท่านจะมานั่งคุยด้วย”
“ที่นี่สวยจังเลยนะชินจู อากาศก็ดี”
“นายชอบเหรอ เมื่อก่อนฉันกับพี่ชายก็มาที่นี่ทุกปิดเทอมนั่นแหละ”
“คุณตาของชินจูใจดีเนอะ”
“ใช่ ท่านใจดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เอ้อนี่นายอยากไปเที่ยวที่ไหนละ เดี๋ยวฉันพาไป นานๆมาเที่ยวต่างจังหวัดทีจะเที่ยวให้รอบเมืองเลย”
ตอนนี้ความเครียด ความเศร้า ความเสียใจ ได้เลือนหายไปจากในใจของฟ้าชั่วครู่ เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากๆ ฟ้าและคิมจินซองนั่งเล่นอยู่ที่ระเบียงบ้านชายทะเลสักครู่ คุณตาของเธอก็เดินออกมาพร้อมกับ มะพร้าวอ่อนสองลูกที่ถูกผ่าออกมาแล้ว มีหลอดเสียบอยู่ด้านบน
“นั่งก่อนสิ นี่ตาสั่งให้ไอ้แป๋ว ทำมาให้ดื่มชื่นใจ” คุณตาพูดพลางยิ้มอย่างเอ็นดู “นี่แล้วพ่อหนุ่มคนนี้เป็นไงมาไงละ”
“อ๋อ เอ่อ.....คือ เอ่อ...” ฟ้าอ้ำอึ้งอยู่นาน “คือเค้าเป็นเพื่อนฟ้านะค่ะ เรารู้จักกัน”
คุณตาของเธอหัวเราะร่า “นี่อย่ามาปิดตาเลย ไอ้หนุ่มนี่มันก็หน้าตาดี แฟนเราก็ไม่ต้องมาปิดตาหรอก” คุณตาและคิมจินซองระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมๆกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“เปล่านะค่ะตา แค่เพื่อนเฉยๆจริงๆ” ฟ้ารีบพูดก่อนที่เรื่องจะลามไปกันใหญ่ นี่ถ้าคุณตาของเธอเกิดโทรไปบอกพี่กันต์ขึ้นมาอะไรจะเกิดขึ้น !!!!!
“แล้วนี่ เจ้ากันต์รู้รึเปล่าว่าเราพาเพื่อนมาด้วย”
“พี่กันต์ไม่ทราบหรอกค่ะ คือฟ้าไม่ได้บอกเอง คือเอ่อ.... ไม่รู้จะบอกตอนไหนอ่าค่ะ”
“เอ้อ ตาเข้าใจวัยรุ่นดี ท่าทางเราจะพาแฟนหนีมาเที่ยวละสิ นี่ดีๆๆๆ หนีมาเที่ยวกันแบบนี้ดีกว่าไปเที่ยวที่อื่นที่มันไร้สาระ”
“คุณตาค่ะ เพื่อนค่ะเพื่อนๆ ไม่ใช่แฟน” ฟ้ากล่าวแก้ตัวอีก
“เอ้อ เพื่อนก็เพื่อน เอางี้นะ ตาจะไม่บอกเจ้ากันต์ดีไหม หลานจะได้เที่ยวกับแฟน อ้อ เพื่อนของหลานได้สะดวกไง”
ฟ้าได้แต่นั่งถอนหายใจ เป็นอะไรกันไปหมดนะทำมัยเธอถึงถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนของ คิมจินซองด้วย ตอนนี้คิมจินซองมองดูสถานที่ใหม่ๆรอบๆตัว เขาตื่นเต้นมากๆ และรอเวลาที่เด็กสาวเลิกคิดมากเรื่องเพื่อนหรือแฟน แล้วพาเขาลงไปเล่นน้ำสักที
“ชินจู ครับ พาผมไปเล่นน้ำหน่อยได้มะ” คิมจินซองพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเด็กสาวนั่งเงียบอยู่นานผิดปกติ เด็กสาวที่สะดุ้งเหมือนรู้ตัวว่าถูกเรียก
“หือ นายว่าไงนะจินซอง”
“ชิยจูเนี่ยนะ ชอบเหม่ออยู่เรื่อยเลย ผมบอกว่าผมอยากไปเล่นน้ำครับ”
“น้ำทะเลอ่าเหรอ”
“ครับ ผมไม่เคยเล่นทะเลไทยเลย ปกติถ้าไปเที่ยวพักผ่อนก็จะไปที่เกาะเชจูครับ” แล้วก็เหมือนว่าจะเพิ่งนึกได้ “ผมขอโทษครับ ชินจูคงไม่รู้จักเกาะเชจูหรอก”
"อื้ม งั้นเดี๋ยวรอแปปนะ" เด็กสาววิ่งเข้าไปในบ้านพร้อมกับหยิบขวดครีมกันแดดออกมา ยื่นให้กับชายหนุ่ม
"อะไรอ่าครับ" ชายหนุ่มทำหน้างง
"อ้าวก็ครีมกันแดดไง นี่ฉันจะเตือนไว้นะ แดดเมืองไทยน่ะไม่ใช่เล่นๆเลยจะบอกให้ แดดที่นี่อาจจะทำให้นายดำเป็นนิโกรเลยก็ได้" เด็กสาวพูดแหย่
"ขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
"ใช่ ระวังนายกลับบ้านไป ดำจนไม่มีใครจำได้นะ"
ฟ้าและคิมจินซอง เดินลงมาเล่นยังชายหาดสีขาวสะอาดตา น้ำที่นี่ใสมากๆ จริงๆ แถมบริเวณรอบๆก็สะอาดสะอ้าน
"สวยมากๆเลย" คิมจินซองพูดพลางกางแขนออกแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ
"เฮ้อ หายเหนื่อยเลย มาเจอธรรมชาติแบบนี้บ้าง"
"ชินจูครับ" คิมจินซองหันหน้ามาหาเธอ "ผมชักจะรักเมืองไทยแล้วสิ"
เด็กสาวได้ฟังดังนั้น ก็หัวเราะออกมาอย่างลืมตัว
"นี่นาย จะมารักอะไรเมืองไทยละ บ้านเกิดนายก็มีนี่เดี๋ยวยังไงนายก็ต้องกลับไปอยู่ดี มาเที่ยวเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำเถอะนะ แล้วถ้าเวลาที่นายกลับไปที่นั่นแล้วมีโอกาสค่อยกลับมาที่นี่"
คนทั้งสอง วิ่งเล่นกันอยู่บริเวณชายหาด ภาพๆนั้น เหมือนกับเด็กน้อยสองคนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน แม้ช่วงระยะเวลานี้อาจจะยังไม่เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน แต่ใครจะรู้ละ ในเมื่อความสุขของคนเรานั้นถูกทำลายให้หายไปนั้น ง่ายจะตาย
ความคิดเห็น