คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 behind the door
เรียวคุงเดินตรงมายังห้องนอนของนาย
"มาแล้วเหรอ เรียวคุง" เสียงเย็นๆกล่าวทักทายเขาขึ้น
"....." เรียวคุงนิ่งและไม่ยอมตอบคำถามเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไร ในเมื่อนายท่านเห็นเขามาแล้วเช่นไรจะยังต้องถามอีก
"รู้หน้าที่นี่ เข้าไปรอฉันข้างใน" นายท่านสั่งให้เรียวคุงเข้าไปในห้องนอน ตามแบบฉบับการสร้างของคฤหาสน์คุโด้ ทุกห้องนอนจะต้องมีประตูเชื่อมกับห้องทำงานตลอดและจะไม่มีประตูถึงห้องนอนโดยตรงโดยที่ใครต้องการจะเข้าไปยังห้องนอนก็จำเป็นต้องเดินผ่านห้องทำงานไปก่อน
2 ชั่วโมงผ่านไป ร่างกายของเรียวคุงก็ได้กลับมาไร้เรื่ยวแรงและบอบช้ำอีกคราหนึ่ง เสียงหอบหายใจรวยระรินดังสะท้านไปทั่วห้องนอน ร่างกายของเขาที่ตอนนี้เปลือยเปล่าไร้ที่ปกปิด คราบน้ำสีขุ่นขาวเปรอะเต็มไปหมดตรงบริเวณร่องและสะโพกของเขา
"คืนนี้ ฉันยังไม่พอกับแกแค่นี้หรอก มันต้องชดเชยกับเมื่อวานด้วย" นายท่านเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วไวน์สุดหรู เขาค่อยๆเชยคางของเรียวคุงขึ้น และจิกน้อยๆ จนเกิดเป็นรอยขึ้น คุโด้ มัตสึโตะ ค่อยๆดันร่างของเรียวคุงลงไปและใช้มือข้างหนึ่งกดร่างบางตรึงไว้กับเตียง แก้วไวน์สุดหรูถูกคว่ำลง ของเหลวสีเข้มไหลลงบนหน้าอกบางของเรียวคุง เขาหลับตาปี๋และรู้สึกได้ถึงลิ้นหยาบๆกำลังดูดเลีย ไปทั่วทั้งตัว ไวน์สุดหรูถึงเทลงมาอีกบนส่วนน่ารักของเขารวมถึงถูกดูดเลียอย่างหิวกระหาย จนกระทั่งนายท่านบ้านคุโด้สัมผัสได้ถึงรสชาติที่ผสมผสานไปด้วยน้ำรักของเรียวคุงกับไวน์สุดหรู เขาจึงเริ่มการกระทำที่รุนแรงต่อไป
นี่ก็ดึกมากแล้ว เรียวคุงแทบจะไม่มีแรงลุกไปไหน วันนี้นายท่านบ้านคุโด้ ดูเหมือนจะรุนแรงและยาวนานเกินกว่าปกติ ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเพราะเมื่อวานนี้ที่นายท่านไม่อยู่ ทั้งต้นทั้งดอกจึงมาลงอยู่กับคืนนี้หมด แต่ก่อนที่เรียวคุงจะรู้ตัวไปมากกว่านี้ เสียงกระแอมไอเบาๆ ก็ดังขึ้นจากหน้าประตู
คุโด้ โทชิยะ ยืนพิงประตูอยู่ มาดเจ้าชายในเทพนิยายที่ปกปิดสันดานเถื่อนของเขาทำให้เวลานี้เขาดูหล่อเหลาเอามากๆ
"แกมาทำมัย โทชิยะ" นายท่านคุโด้ส่งเสียงถามในขณะที่กำลังจะเริ่มบทรักบทต่อไปกับร่างบางที่อยู่ตรงหน้า
โทชิยะมองหน้าบิดาครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆก้าวเข้ามา ทุกฝีก้าวที่โทชิยะก้าวเข้ามานั้นทำให้ร่างกายของเรียวคุงแทบจะเหือดแห้ง "ผมจะมาขอแบ่งของเล่นกับพ่อน่ะครับ" โทชิยะพูดเรียบๆ
"อะไรนะ" นายท่านคุโด้ทวน "นี่แก...."
"คุณทาเคชิ ยังรอพ่ออยู่นะครับคืนนี้ยกเรียวคุงให้ผมเถอะ"
ไม่นะ ไม่!!!!!!!!! เรียวคุงตะโกนในใจ เขาไม่เอาโทชิยะ ไม่ว่ายังไงก็ไม่เอาโทชิยะ ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยที เขาหมดแรงแล้ว แม้เพียงแต่แรงจะยันตัวขึ้นมาก็ยังไม่มี ไม่เอาโทชิยะนะ ไม่เอา
นายท่านคุโด้ มองร่างบางอย่างเสียดายแต่ก็ไม่อยากจะขัดใจลูกชาย เขาค่อยๆถอนตัวขึ้นจากร่างบาง และนำผ้าเช็ดตัวมาคลุมปกปิดส่วนสงวนเอาไว้ จากนั้นก็หันหลังเดินออกไปจากห้อง
เมื่อสิ้นเสียงประตูห้องปิดลง เลือดในกายของรียวคุงก็เหมือนจะเหือดแห้งไปตามๆกัน โทชิยะมองหน้าของ สายตาแบบนั้น รอยยิ้มแบบนั้น ทำเอาเขาบาดลึกและกลัวลงไปจนถึงส่วนในสุด โทชิยะก้าวเดินตรงมาที่เตียงอย่างรวดเร็ว
"คืนนี้ นายต้องเป็นของฉัน ถ้านายกล้าแม้แต่จะก้าวเดินออกไป คำขู่ของพ่อจะเป็นจริง" สิ้นเสียงของโทชิยะนั้น ทำให้เรียวคุงถึงกับผงะ คำขู่นั้นของนายท่านคุโด้ยังคงดังก้องอยู่ในใจของเขา เรียวคุงหลับตาช้าๆ และก้มหน้าเป็นเชิงเข้าใจ โทชิเอื้อมมือมาจับที่ลำตัวของเหยื่อกระชากสุดแรง
ในคืนนั้นถ้าใครในคฤหาสน์กำลังคิดว่าตนเองมีความทุกข์อย่างแสนสาหัสนั้นคงผิดถนัด เพราะความจริงแล้วภายใต้บานประตูสีเข้มของห้องนอนประมุขบ้านคุโด้ คงไม่มีใครทุกข์ทรมานเกินหนุ่มน้อยร่างบางนามเรียวคุงอีกต่อไปแล้ว
เช้าวันต่อมา โทชิยะก้าวเดินออกไปจากห้องอย่างกระปรี้กระเปร่า เขาหันมองร่างบางที่ตอนนี้ถึงกับนอนสลบหมดสติไปแล้ว ความจริงเมื่อคืนนี้ยังไม่เท่าไหร่ เรียวคุงก็หมดสติไปแล้วเพราะความเจ็บและเหนื่อยล้า
"พี่เข้าไปทำอะไรในห้องคุณพ่อ" เสียงของคุณชายอาคิระยิงคำถามใส่ เขาจ้องมองโทชิยะอย่างไม่วางตา
"เรื่องของฉัน แกไม่เกี่ยวอาคิระ" โทชิยะตอบปัด "อ้อ ใช่สุดที่รักของแกคงนอนหมดสภาพไปแล้ว ไม่รู้ว่าตายหรือยัง รบกวนพามันลงไปด้วย"
"พี่ทำอะไรเรียวคุง" อาคิระปราดเข้ามาขวางหน้าพี่ชาย
"แกคิดว่าแกเป็นใคร ถอยไป แกควรจะรู้ไว้ว่าฉันใจดีขนาดไหนที่ไม่ทำให้มันตายคามือ" โทชิยะยืนนิ่งแล้วยิ้มเหยียด สายตาตวัดเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ก่อนจะเดินหันหลังจากไป
คุโด้ อาคิระ หัวใจแทบสลายเมื่อเห็นภาพของคนที่ตนรัก นอนหน้าซีดเปลือยกายอยู่บนเตียง เขาวิ่งตรงเข้าไปหาร่างบาง แล้วค่อยๆประคองขึ้นกอดแนบอก บริเวณร่างกายของเรียวคุงมีรอยฟกช้ำและบาดแผลที่มีเลือดไหลอยู่เต็มไปหมด 'เมื่อไหร่นะเรียวคุง นายถึงจะพ้นเรื่องร้ายๆนี้ซะที' น้ำตาแห่งลูกผู้ชายของอาคิระหลั่งลงบนแก้มใสของร่างบาง อาคิระนำเศษเสื้อผ้าที่ไม่เหลือชิ้นดีนั้นนำมาคลุมร่างของเรียวคุงเอาไว้และจัดการช้อนร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนนั้นอย่างอ่อนโยน และรีบนำออกไปจากห้องนี้โดยเร็ว
บริเวณหน้าห้องของคุณหนูเรโกะ เธอกำลังหันหลังเปิดประตูออกมาพอดี ภาพที่เห็นคืออาคิระพี่ชายคนรองของเธอกำลังช้อนร่างของเรียวคุงเดินผ่านหน้าเธอไป เธอสังเกตเห็นได้ว่า เรียวคุงกำลังเจ็บหนัก เรโกะตั้งท่ากำลังจะเดินตามไป
"เรโกะจัง จะไปไหนหเรอ"
"พี่ชายค่ะ พี่เรียวคุงเป็นอะไรไปค่ะ" เรโกะเงยหน้าขึ้นถามทามากิ ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้จะตอบคำถามของสาวน้อยอย่างไรดี จึงได้แต่ยกมือขึ้นลูบหัว
"รีบไปโรงเรียนเถอะเรโกะจัง" ทามากิตัดบท เรโกะนะเหรอที่จะไม่รู้เรื่องราวต่างๆ ไม่มีทางหรอก และภาพของเรียวคุงที่เห็นเมื่อสักครู่นี้เรโกะเองก็น่าจะรู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุใด แต่ที่ถามก็เพราะเธออยากจะรู้มากกว่าว่านั่นนะฝีมือของใคร
สองคนพี่น้องพากันเดินลงจากบันไดวนของคฤหาสน์ ในบ้านหลังนี้คงมีเพียงทามากิเท่านั้น ที่รักและเป็นห่วงเรโกะ ทามากิสงสารน้องที่พ่อไม่ดูแล รวมถึงพี่อาคิระก็ปล่อยปละละเลยทำไม่สนใจ โดยเฉพาะที่ร้ายแรงไปกว่านั้น ใครๆก็ต่างรู้ว่าโทชิยะเป็นอย่างไร เขาเคยเกือบฆ่าเรโกะตายไปแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่าโทชิยะเกลียดเด็กผู้หญิง
"พี่ชายค่ะ วันนี้มารับเรโกะที่โรงเรียนด้วยนะค่ะ"
"ทำมัยเหรอ" ทามากิงุนงง เพราะไม่เคยเห็นน้องสาวออดอ้อนให้มารับ
"วันนี้เรโกะอยากไปเที่ยวอ่าค่ะ พี่ชายพาเรโกะไปหน่อยนะค่ะ"
"ได้สิจ๊ะ" ทามากิรับคำ "งั้นเดี๋ยวเย็นนี้รอพี่อยู่ที่น่าโรงเรียนนะ" เขามีความสุขเสมอเวลาได้ไปเที่ยวกับเรโกะน้องสาวสุดที่รักของเขาและถึงแม้ว่าวันนี้ภารกิจของเขาที่โรงเรียนนั้นจะต้องจัดการกับไอ้เด็กรับใช้โอริกิและผู้หญิงของเขาอายูมิก็ตาม
"พี่ชายคิดอะไรอยู่เหรอค่ะ" เรโกะถามเมื่อเห็นทามากินิ่งไปนาน เขาน่ะเหรอ ก็กำลังคิดอยู่ว่า ถ้าอายูมิเป็นของไอ้เจ้าเด็กรับใช้นั่นได้แล้วทำมัยมาเป็นของเขาไม่ได้ ให้มันรู้ไปสิว่า คุณชายสามแห่งบ้านคุโด้ จะพ่ายแพ้เด็กรับใช้ในบ้านของตัวเอง
"พี่ชายคิดอะไรอยู่เหรอค่ะ" เรโกะถามเมื่อเห็นทามากินิ่งไปนาน เขาน่ะเหรอ ก็กำลังคิดอยู่ว่า ถ้าอายูมิเป็นของไอ้เจ้าเด็กรับใช้นั่นได้แล้วทำมัยมาเป็นของเขาไม่ได้ ให้มันรู้ไปสิว่า คุณชายสามแห่งบ้านคุโด้ จะพ่ายแพ้เด็กรับใช้ในบ้านของตัวเอง
"เปล่าหรอกจ๊ะ" ทามากิหันกลับไปตอบ เรโกะไม่จำเป็นต้องถามหนอกนะ เธอก็เหมือนทุกเรื่อง รู้ว่าเกิดอะไรแต่ถามเพื่อเหมือนจะอยากได้คำตอบและคำอธิบาย
"เปล่าหรอกจ๊ะ" ทามากิหันกลับไปตอบ เรโกะไม่จำเป็นต้องถามหนอกนะ เธอก็เหมือนทุกเรื่อง รู้ว่าเกิดอะไรแต่ถามเพื่อเหมือนจะอยากได้คำตอบและคำอธิบาย
รถลีมูซีนคันงาม ซึ่งถือได้ว่าเป็นรถประจำตัวของคุณชายสามแห่งบ้านคุโด้ กำลังแล่นออกไปสู่ถนนอยบ่างสง่างาม และวิ่งตรงไปยังโรงเรียนไฮสคูลหญิงล้วน ก่อนที่จะเปลี่ยนเส้นทางมายังโรงเรียนไฮสคูลที่เดิมที่เคยแล่นไปส่งอยู่ทุกวัน
รถลีมูซีนคันงาม ซึ่งถือได้ว่าเป็นรถประจำตัวของคุณชายสามแห่งบ้านคุโด้ กำลังแล่นออกไปสู่ถนนอยบ่างสง่างาม และวิ่งตรงไปยังโรงเรียนไฮสคูลหญิงล้วน ก่อนที่จะเปลี่ยนเส้นทางมายังโรงเรียนไฮสคูลที่เดิมที่เคยแล่นไปส่งอยู่ทุกวัน
ความคิดเห็น