คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พนักงานคนใหม่ !!!!!!!!!!!
“สวัสดีค่ะ เชิญด้านในก่อนนะค่ะ” ฟ้าพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดของประตูหน้าร้าน
หญิงสาวอายุประมาน 20 ปี ผมยาวสยาย แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น สะพายเป้อยู่บนแผ่นหลังเดินเข้ามายังเคาน์เตอร์
“อืม ที่นี่รับสมัครพนักงานใหม่อยู่ใช่ไหมค่ะ” หญิงสาวผู้นั้นพูดขึ้น
“ค่ะ เรากำลังเราสมัครพนักงานใหม่อยู่ ถ้าใครสนใจก็ติดต่อได้เลยค่ะ”
“งั้น ดิฉันสนใจค่ะ ขอรายละเอียดได้ไหมค่ะ”
“อืม เจ้าของร้านอยู่ทางด้านหลัง คุณรออยู่นี่ก่อนเดี๋ยวดิฉันไปตามให้นะค่ะ”
ฟ้าหมุนตัวเดินเข้าไปยังหลังร้าน
“ไงจ๊ะ หนุ่มน้อย” หญิงสาวผู้นั้นหันมาทักทายคิมจินซอง คิมจินซองได้แต่ทำหน้างงๆ แต่ก็ยิ้มทักทายกลับไป
“จะไม่ทักทายอะไรฉันหน่อยเหรอ” หญิงสาวผู้นั้นพูดต่อ
“สวัสดีครับ ผมชื่อคิมจินซอง”
“ว้าวเป็นลูกครึ่งเหรอจ๊ะ ฉันชื่อแพทตี้นะ”
“อ๋อ ครับยินดีที่ได้รู้จัก”
หญิงสาวผู้นั้นเอื้อมมือออกมาให้กับจินซอง “เพื่อมิตรภาพค่ะ” ตามมารยาทสากลเขาจึงเอื้อมมือไปจับตอบ ทันทีกับที่ฟ้าเดินออกมาพร้อมกับเจ้าของร้าน หญิงสาวผู้นั้นจึงเดินเลี่ยงออกไปพูดคุยกับเจ้าของร้าน และไม่ลืมที่จะทิ้งสายตาอันเย้ายวนไว้ให้ชายหนุ่มด้วย
“เค้าจะมาทำงานที่นี่แหละจินซอง” ฟ้าพูดขึ้น
“ว้า จริงเหรอแย่จังเลยเนอะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมทั้งทำหน้าผิดหวัง
“แย่ยังไงเหรอ”
“ก็แย่ตรงที่ ผมจะไม่ได้อยู่กับชินจู 2 คนไงครับ”
ทั้งสองระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกันทั้งสองคน
“นี่จินซอง ฉันมีเรื่องจะถามนายนานแล้ว”
“อะไรเหรอครับ”
“ซารังเฮโย เนี่ย มันแปลว่าอะไรเหรอ”
แก้มทั้งสองข้างของชายหนุ่มแดงขึ้นมาทันที เขาก้มหน้าก้มตาไม่ยอมตอบคำถาม
“จินซอง ทำมัยนายไม่ตอบฉันละ”
“เอ้อ ชินจูครับ ผมลืมไปเลยว่านมเย็นต้องไปส่งที่โต๊ะ 4 งั้นไปก่อนนะครับ”
คิมจินซองทำเฉไฉ หยิบแก้วนมเย็นใส่ถาดแล้วนำไปส่งให้ที่โต๊ะ 4 ทันที ฟ้าได้แต่ส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ ทำมัยภาษาเกาหลีแค่นี้เธอจะแปลไม่ออก ประโยคง่ายๆที่ทุกคนแม้แต่เพื่อนที่โรงเรียนของเธอก็เล่นกัน เธอถามเพื่อนๆของเธอแล้วว่าแปลว่าอะไร แต่เธออยากได้ยินจากปากของจินซองเป็นภาษาไทยมากกว่า
“ฟ้า เดี๋ยวต่อไปแพทตี้ จะมาทำงานกับเรานะจ๊ะ” เจ้าของร้านเดินออกมาพูด
“ค่ะ” ฟ้าพยักหน้ายิ้มรับ
“อ้อ แล้ววันต่อไปหนูฟ้าเข้าไปช่วยงานในครัวละกัน ให้แพทตี้ ทำงานหน้าร้านกับ จินซองแทน”
“อ้าวทำมัยละค่ะเจ๊”
“เอาน่า เอาตามที่เจ๊บอกละกันนะ”
ฟ้ามองตามเจ้าของร้านที่เดินหันหลังเข้าไปในครัว อะไรกันเนี่ยเธอเป็นพนักงานที่นี่มาตั้งนานแล้ว ทำมัยให้คนใหม่เพิ่งมา มาทำหน้าที่ของเธอละ
“ยินดีด้วยนะน้อง เดี๋ยวงานหน้าร้านพี่ทำเอง” แพทตี้ส่งเสียงทักทายฟ้า
“.....”
“ไม่น่าละ ทำมัยเจ๊ถึงย้ายเธอเข้าไปอยู่ก้นครัวแทน ก็เพราะว่าเธอนี่มารยาทเสียจริงๆ คนทักทายมาก็ไม่ทักทายตอบ”
“.....” ฟ้ายังคงนิ่งเงียบ เธอรู้สึกว่าแพทตี้เหมือนไม่ค่อยเต็มใจทักทายเธอ และเธอเองก็รู้สึกอีกว่าแพทตี้ดูไม่ค่อยหวังดีกับเธอเท่าไหร่นัก
“ชินจู กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง” คิมจินซองเรียกเธอเมื่อร้านปิด
“อื้ม รอเดี๋ยวนะฉันเก็บของก่อน”
“จินซอง แล้วไม่ไปส่งแพทตี้บ้างเหรอ” เสียงของแพทตี้กล่าวขึ้น ฟ้าหันมองหน้าของจินซอง ที่ได้แต่ยิ้มมุมปากแบบแห้งๆ “ว่าไงละ จะไม่ไปหน่อยเหรอ”
“ไว้วันหลังละกันครับ”
“สัญญาแล้วนะว่าวันหลัง” แพทตี้ยังลากเสียงเซ็กซี่ของเธอต่อไป
วันต่อมา เมื่อฟ้าเลิกเรียนเธอก็กลับมาทำงานตามเดิม วันนี้เธอต้องเปลี่ยนตำแหน่งหน้าที่ใหม่โดยที่ต้องย้ายตัวเองเข้าไปอยู่ในครัว ไม่รู้ทำมัยเธอถึงต้องถูกย้าย หรืออาจจะเป็นเพราะ แพทตี้ดูโตเป็นสาวมากกว่า สวยกว่า ดูคล่องแคล่วกว่าก็ว่าได้
“ชินจู ทำมัยมาทำงานตรงนี้อะ”
“ก็เจ๊น่ะสิ ย้ายฉันไม่รู้ทำมัย อาจเพราะแพทตี้ดูดีที่จะรับแขกหน้าร้านมากกว่ามั้ง”
“ผมอยากให้ชินจูกลับไปอยู่ที่เดิมจังเลย”
“ทำที่ไหนก็เหมือนกันแหละจินซอง ยังไงก็ห่างกันไม่กี่เมตรนี่”
“แต่.....”
“กลับไปทำงานซะ เดี๋ยวก็โดนว่าหรอกนะ”
ชายหนุ่มจำใจกลับไปทำงานต่อโดยดี ฟ้าก้มหน้าก้มตาทำงานในครัวต่อไปโดยที่เธอเองก็อยากกลับไปทำงานหน้าร้านเหมือนกัน
“จินซอง เดี๋ยววันนี้ฉันกลับบ้านก่อนนะ งานในครัวฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว”
“อ้าวไม่รอผมเหรอครับชินจู”
“ไม่ละ ฉันมีการบ้านเยอะ นี่จินซองเดี๋ยวฉันแวะซื้ออาหารเย็นไปอขวนไว้หน้าห้องให้ละกันนะ”
“ครับ เอาอย่างงั้นก็ได้”
ฟ้าเดินออกมาจากร้านเบเกอรี่ เธอรู้สึกเหมือนกับว่าทุกครั้งที่มาทำงานแล้วเจอแพทตี้ทำให้ชีวิตการทำงานของเธอดูแปลกๆ ฟ้าเดินกลับมาถึงบ้านเธอแวะซื้อข้าวต้มจากร้านข้างทางก่อนจะมาถึงบ้าน เพื่อที่ว่าจะแวะไปหาจินซอง แต่เธอกลับนั่งลงทำการบ้านจนเกือบลืมเวลาที่จะต้องเอาอาหารเย็นไปให้เขา เมื่อดูนาฬิกาอีกที ฟ้าถึงกับสะดุ้ง เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย แล้วอาหารเย็นละ เธอจึงรีบลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปยังห้องพักของจินซองทันที
เมื่อไปถึงห้องพักเธอรู้สึกเหมือนสายตาของคุณลุงที่เฝ้าห้องพักนั้นดูจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ แต่ฟ้าเองก็ไม่ได้สนใจและเดินตรงมายังห้องพักของจินซองทันที
บริเวรหน้าห้องของจินซองมีรองเท้าส้นสูงของสตรีวางอยู่คู่หนึ่ง ก๊อกๆๆ ฟ้าเคาะประตู เสียงเปิดล๊อคประตูดังขึ้น หน้าที่คุ้นเคยของชายหนุ่มโผล่ออกมาต้อนรับ
“อ้าว ชินจูเองเหรอ ทำมัยมาช้าจังอ่า ผมหิวจนหายหิวแล้ว”
“เหรอ ฉันขอโทษน้า ทำการบ้านเพลินไปหน่อย”
และก่อนที่จินซองจะเชื้อเชิญฟ้าเข้ามาข้างใน
“จินซองจ๋า ไปไหนแล้วละไหนว่าจะมา...” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังลอดออกมาจากข้างในห้อง
“หือ เสียงอะไรเหรอจินซอง” แต่ก่อนที่จินซองจะได้อ้าปากพูดอะไร ฟ้าก็ผลักประตูเข้าไปซะแล้ว ภาพที่เธอเห็นคือภาพของหญิงสาวแพทตี้ เพื่อนร่วมงานที่ร้านเบเกอรี่กับเธอกำลังอยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนจิ๋ว และเมื่อฟ้าตั้งสติได้
“อ๋อ ขะขอโทษนะจินซอง ฉะฉันเสียมารยาทเอง เอ่อ ขอโทษนะแพทตี้”
“ไม่อยู่ทานมื้อดึกก่อนหรือจ๊ะ” แพทตี้ทำทีเป็นออกปากเชิญ
“อืมไม่ดีกว่า กินข้าวให้อร่อยนะไปก่อนละ”
ฟ้าหมุนตัวออกไปจากห้องนั้นอย่างเร็วที่สุด ถุงข้าวต้มถูกกำแน่นอยู่ในมือของเธอภาพๆนั้น มันติดตาเธอเหลือเกิน คิมจินซองอยู่กับผู้หญิงที่ร่างกายถูกห่อหุ้มด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แม้ฟ้าจะเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีเสมอ แต่ว่าสิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธออดคิดไปไกลไม่ได้
เมื่อออกมายังเบื้องล่าง ฟ้าออกวิ่งด้วยความเร็วเธออยากจะให้ภาพนั้นหลุดออกไปจากสมองและความคิดของเธอจริงๆ
ความคิดเห็น