คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เจ็บปวด
[ิมอิน]
ห้อทำานที่บ้าน
เอสารในมือทำให้สมออผมเริ่มทำานหนัและเรื่อที่ลัวมันไ้เิึ้นแล้ว แม้ว่าพยายามิมันหลาย่อหลายรั้ มือทั้สอ้ายึ้นมาุมมับัวเอทันที
“พี่อโทษ...”
ประโยนี้หลุออมาาปาผมร้อย ๆ รั้น่าแปลที่หัวใไม่เ้นแ่ลับรู้สึเ็บปวไ้มามายนานี้
“มินู พี่อโทษ”
Rrrrrrrrr Rrrrrrrr
โทรศัพท์บนโ๊ะสั่นเรียวามสนใาัวเอ บนหน้าอโว์เบอร์โทรศัพท์บ้านอนที่ผมพร่ำบออโทษลอเวลาที่ผ่านมา
“สวัสีรับ...”
(ุหมอ! ่วยุหนู้วย่ะ!! เธอหมสิไม่รู้สึัวเลย!)
“อะไรนะรับ!?!”
(รีบมา่วยุหนูทีเถอะนะะ!)
“...ผมะรีบไปเี๋ยวนี้รับ! ุป้าใเย็น ๆ ่อนนะรับ!”
ผมรีบว้าเสื้อนอมาสวมแล้ววิ่ออมาทันทีโยไม่ทันไ้มอว่ามีใรอีนยืนอยู่้านนอ
โรพยาบาลฮันุ
“อนนี้มินูปลอภัยีรับุป้า ไม่้อห่วแล้วนะรับ”
“ทำไมุหนูยัไม่ฟื้นล่ะะ?”
“สมอสั่ารให้หลับเพราะะนั้นร่าายยัไม่สามารถทำานไ้เ็มที่”
เมื่อหลายั่วโม่อนผมรีบรไปบ้านอเธอทันที่อนะอุ้มเธอมารวเ็ที่โรพยาบาลแ่ปราว่าเธอร่าายอ่อนเพลียาารเรียมาเินไประหว่าหลับ ทำให้สมอทำานผิปิและพยายามวบุมให้ัวเอหลับ
“ผมให้ยาลายวามเรียเรียบร้อย ปล่อยเธอพัผ่อนเ็มที่็พอแล้วรับ”
“ป้าลัวุหนูะเป็นอะไรไป”
“ไม่้อห่วแล้วนะรับ เธอถึมืออผมแล้ว ผมะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไร”
“ถ้าอย่านั้นป้าอัวลับไปเรียมอมาอยู่เฝ้าุหนู่อนนะะ”
“รับ...ผมะเฝ้าูอาารอย่าใล้ิเอรับ”
ห้อพันไ้
มินูถูย้ายมาห้อพัฟื้นนไ้เรียบร้อยและแน่นอนว่าผม้อามมานั่เฝ้าเธอ้วยเ่นัน
“ฝันร้ายมาเลยสินะ”
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเธออย่าแผ่วเบา ิ้วที่มวเ้าหาันอเธอเริ่มลายลนผมเอเริ่มสบายใึ้นมาบ้าเล็น้อย
“เธอไม่ำเป็นะ้อมาเอเรื่อเลวร้ายแบบนี้เลยริ ๆ”
ผมทนไม่ไ้แน่ หาเธอะ้อมีอาารทรมานแบบนี้อีรั้และะไม่มีวันให้เธอไ้รับรู้เ็า ผมัสินใปิบัเธอ่อไป เมื่อนึถึสภาพอเธออนผมเห็น
เหุาร์่อนหน้า
'เิอะไรึ้นรับ!’
‘ป้าปลุเท่าไหร่็ไม่ื่น เธอรีร้อไม่หยุเลย ุหมอ่วยเธอ้วยนะะ!’
ผมรีบวิ่ึ้นไปั้นบน้วยวามรวเร็ว สิ่ที่ทำผมใือเธอำลันอนัวแล้วยมือทั้สอ้าิทึ้เส้นผมัวเอ ใบหน้าเ็มไป้วยราบน้ำาที่ไหลไม่าสาย ปาพร่ำเรียหาพ่อับแม่ไม่หยุ แม้ว่าเธอะำลัหลับาอยู่
‘พ่อะ! แม่ะ! ่วยมินู้วย!!... หนูอยู่ที่ไหน!?!’
‘มินู! นี่พี่เอนะ รู้สึัวหน่อยสิ!’
ผมพยายามเย่าัวเธอแร ๆ แ่ไม่มีารอบสนอใ ๆ เธอยัร้อไห้ไม่หยุ
‘ั้สิหน่อย! ลืมาสิ!’
‘ปวหัว! ปวหัว! ันปวหัว!! อย่าเ้ามานะ!!!’
เธอนอนิ้นไปมาอย่านทรมานมือที่ิทึ้เส้นผมเริ่มแรึ้นนเล็บเธอเผลอูับผิวนเลือไหลิบ ๆ
‘รี๊!!!!!’
เสียสุท้าย่อนเธอะสลบไปพร้อมับราบน้ำา
แร่! แอ๊!
เสียประูเปิึ้นเรียผมให้หลุาภวั์อัวเอือารมาเยือนอแทฮยอ
“นายมาทำอะไร?”
“ผมเป็นห่วมินู”
“เป็นห่ว?”
ผมถามย้ำเาอีรั้เมื่อไม่แน่ใในสิ่ที่ัวเอไ้ยิน แล้วไม่รู้้วยว่าเาับมินูไปสนิทันอนไหน ถึั้นหมอนี่ะมาสนใเธอไ้นานี้
“เธอเป็นนอผม”
หน้าอเาอนอบลับมา่าเรียบนิ่นผมเาอารม์ไม่ถู
“ว่าไนะ?”
“ผมรู้วามริหมแล้ว”
ำอบอเาทำเอาหัวใผมระุวูบ นลืมไปเลยว่าอนที่ผมไ้รับโทรศัพท์แล้วรีบออมานั้น ผมเผลอทิ้เอสารบาอย่าไว้บนโ๊ะ
“นายหมายวามว่าไ?” ถึแม้ผมะรู้ีว่าเาหมายถึอะไรแ่็ยัถามเพื่อหยั่เิและ้อารูปิิริยาอเา่อน
“หมายถึสิ่ที่ฮยอิอยู่นั่นแหละ” น้ำเสียเรียบนิ่ในอนนี้มันทำให้ผมรู้สึว่าอนนี้มีอีนที่รู้เรื่ออผมแล้ว
“ันไม่ไ้้อาระทำร้ายเธอ แ่อยาปป้อ อร้อล่ะ...่วยปิเรื่อนี้ไว้ไ้ไหม?”
“ไม่เห็นแ่ัวไปหน่อยหรอรับ?”
“นาย็เห็นสภาพอมินูแล้วนิ ันให้เธอรู้วามริไม่ไ้”
อย่าที่บอไปผมทนเห็นเธอทรมานอีไม่ไ้แ่นี้หัวใผมแทบสลาย ผมะไม่ยอมให้เธอ้อมาทรมานอี เธอเอเรื่อเลวร้ายมามาพอแล้วและทั้หมนั่นมันเป็นเพราะผมเอ
“ฮยอ่วยถอยออมาาเธอไ้ไหม?”
“...”
“ยิ่อยู่ใล้ฮยอ เธอะยิ่เ็บปว สัวันนึถ้ารู้วามริ เธอรับมันไม่ไหว”
ไม่รู้ว่าเา้อารอะไรแ่สิ่เียวที่แน่ใือเาพูถูยิ่เธออยู่ใล้ผม เธอะยิ่เ็บปว หาผมำเป็นะ้อออไปาีวิเธอผม็ยอม
ยเธอให้ผมูแลเถอะ
Talk with write
แทฮยอะทำอารายยยยยย? ใร้ายับพี่ินไ้ยัไเนี่ย แล้วมาอมินูรๆ แบบนี้ ฮืออออออ ูแล้ววามรัอพี่ินับมินูไม่่ายสะแล้วสินะ
อัพอีอนละน้า อนนี้มันอาะสั้นนินุ . แ่หวัว่าะสนุันนะะ ถ้าอ่านแล้วอบอยาิาม่ออย่าลืมอมเมน์พูุยเป็นำลัใ่อไปให้ไรท์้วยน้าาาา ♥
หาใรมี fanart ·อยาะนำเสนอเปิรับอยู่นะร้าบหรืออยาพูุย็ทัมาไ้เลย
Twitter :@NowbunnyS
ความคิดเห็น