Fantastic girls : รักต้องมนตร์ SEASON I [BTS&BLACKPINL] -THE END-

ตอนที่ 27 : PART 23 : เดินหมาก

Jisoo talk...

~~uh oh uh oh my love is on fire...now burn baby burn...บุลจัลนาน uh oh uh oh~~

ในที่สุด! พวกเราก็รอดพ้นจากบ้านขนมสักที เย้! 

วันนี้เป็นวันปล่อยเพลงใหม่ของเราค่ะ ชื่อเพลง playing with fire อย่าลืมไปปั่นวิวกันนะคะ เพลงดีมีคุณภาพอีกแล้วครับท่าน 

และตอนนี้พวกเรากำลังเดินทางไปอัดรายการ weekly idol กันค่ะ ฉันนั่งอยู่เบาะหน้าข้างพี่ผู้จัดการ ส่วนอีก 3 คนนั่งอยู่เบาะหลังกัน

"เราควรจะโชว์อะไรดีอะ" โรเซ่เอ่ยขึ้น

"นั่นดิ ตื่นเต้นไปหมดแล้ว" ลิซ่าเสริม

"ก็ทำตัวเป็นปกติของพวกแกนั่นแหละ" เจนนี่บอก

"เอางั้นเหรอ...แต่เรามีพี่จีซูอยู่ทั้งคนไม่น่าห่วงแน่นอน เนาะพี่เนาะ" โรเซ่หันมาสะกิดฉัน

"อือๆ พูดถูกใจเจ้จริง โรเซ่น้องรัก..."

ตื้ด...ตื้ด...ตื้ด...

อยู่ๆ ก็มีเบอร์แปลกที่ไม่คุ้นซะเลย โทรเข้ามือถือฉันค่ะ 

"เบอร์ใคร" 

ฉันถามตัวเองรับกดรับสาย

"ฮัลโหล" 

"..." เงียบ

"ฮัลโหล"

"..." 

ไม่ตอบอีกแล้วค่ะ หรือว่าจะเป็นพวกโรคจิต นี้ฉันเพิ่งเดบิวต์ได้ไม่นานก็มีพวกโรคจิตโทรตามแล้วเหรอ น่ากลัวจัง

"นี่...ถ้าไม่พูดจะวางล่ะนะ สวัส..."

'เดี๋ยวๆๆ อย่าเพิ่งวางสิจีซู' เสียงคุ้นๆ แฮะ

"ใครอะ" ฉันถามกลับไป

'พี่เอง คิมซอกจิน'

"คิมซอกจิน?"

ชื่อนี้คุ้นมาก คุ้นกว่าเสียงอีกค่ะ อยากบอกนะว่า...Oh! My! God!

"พี่จินเหรอคะ" 

ฉันกระซิบตอบเพราะกลัวอีกสามคนนั้นและพี่ผู้จัดการรู้ ดีนะที่พวกนางมัวยุ่งอยู่กับการเตรียมตัว ส่วนพี่ผู้จัดการก็ตั้งใจขับรถอยู่

'ถูกต้องแล้วครับ พี่จินคนดีเองแหละ' 

"พี่เอาเบอร์ฉันมาจากไหนคะ" ฉันถามด้วยความสงสัย

'เอามาจากไอ้มอนที่เอามาจากโรเซ่อีกต่อนึง นี่เธอตกใจหรือเปล่าที่เห็นพี่โทรมา' 

พี่แกไม่น่าถามเลย จะเหลือเหรอค่ะ

"มากค่ะ ว่าแต่...พี่มีไรกับฉันเปล่าคะ"

'คือ มะรืนนี้ว่างเปล่า พอดีมีร้านบิงชูเปิดใหม่แถวๆ หอพี่อะ พี่ว่าจะชวนเธอไปด้วยกัน' 

สงสัยว่าฉันกำลังฝันอยู่

"ฉัน!...พี่ชวนฉันเหรอค่ะ"

'นี่...ก็คุยกับเธอจะให้ไปชวนใคร ก็ชวนเธอนั่นแหละ' และสงสัยอีกว่าจะเป็นฝันดี

"แล้วไปกับใครบ้างคะ" ฉันถามต่อ

'ก็มีพี่กับเธอ' 

เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวก่อนๆ ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั๊ยคะ ไปสองคนนี่นะ เอาจริงดิ! 

"แค่เรา...สองคนเหรอ" ฉันถามออกไป

'อือ พูดตรงๆ เลยแล้วกัน พี่จะชวนเธอเดท เธอโอเคหรือเปล่า' 

หะ! พีคไปอีก! ชวนเดท! อะไรยังไงจีซู อึ้งค่ะอึ้ง นึกว่านกไปซะแล้ว 

"..." 

ฉันไม่รู้จะตอบกลับไปยังไงดี โอ้ย! ดีใจ ติ่งฟิน ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้

'จีซู จีซู ฟังอยู่เปล่า'

"ฟังๆๆๆ กำลังตั้งใจฟังอยู่ค่ะ" 

ฉันต้องดึงสติค่ะดึงสติตัวเอง ใจร่มๆ ไว้จีซู

'ตกลงว่าเธอโอเคนะ'

"คือ..." 

ฉันควรตอบว่ายังไงดีค่ะ จะไปก็กลัว ถ้าไม่ไปก็เสียดาย งือๆ คิดหนักค่ะคิดหนัก 

'คือ?'

"คือ...จะให้ไปเจอที่ไหนค่ะ" 

ในที่สุดฉันก็ตอบออกไป ใจจริงฉันก็อยากปฏิเสธนิดหน่อยแหละ แต่ว่า...นั่นพี่จินนะคะ มายเมนของซู! โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาง่ายๆ นะ ฉะนั้น...ฮึฮึฮึ เราต้องรีบคว้าเอาไว้ ลองดูสักตั้งคงไม่เสียหายอะไร...ใช่มั๊ย? แต่ฉันตอบไปแล้วนิ่คะ ถ้าเปลี่ยนใจตอนนี้ พี่จินคงคิดว่าฉันกลับกลอกแน่ๆ

'เธอไปรอพี่อยู่ร้านพี่แทกุนแล้วกัน เดียวพี่ไปรับ'

"ค่ะ"

'งั้นแค่นี้นะ แล้วพี่จะโทรหาอีกที'

"ค่ะ สวัสดีค่ะ"

ตู้ด...ตู้ด...ตู้ด...

แล้วพี่จินก็ตัดสายไป

ตอนนี้ฉันต้องดูเหมือนคนบ้าแน่ๆ เลยค่ะ เพราะหลังจากพี่จินวางสายไปฉันก็เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นั่งเขินอยู่คนเดียว จนยัยพวกนั้นสังเกตเห็น

"พี่เป็นไรอะ" ลิซ่าถามฉัน นั่นช่วยเรียกสติฉันได้เยอะ

"เปล๊า! ไม่ได้เป็นไร"

"เสียงสู๊ง...แบบนี้ แน่ใจนะพี่"  ยัยโรเซ่นี้ก็อีกคน เรื่องจับผิดนิ่ไม่เป็นสองรองใครจริงๆ

"เปล่า ไม่มีไรจริงๆ เห็นเปล่าว่าเสียงปกติมาก" ฉันพยายามรักษาน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด

"อย่าให้รู้แล้วกันค่ะ" เจนนี่พูด

"ไม่รู้แน่นอน เพราะไม่มีอะไรยัยเจน แล้วนี่...ใครบอกให้มานั่งจับผิดกันเองแบบนี้ฮะ ไปเลยๆ เตรียมตัวกันต่อ"

Suga talk...

"งั้นแค่นี้นะ แล้วพี่จะโทรหาอีกที" 

ไม่ใช่ว่าผมไร้มารยาทหรอกนะ แต่พอดีผมกะว่าจะเดินออกมาสูดอากาศที่ระเบียงซักหน่อย แต่กลับได้ยินจินกำลังคุยสายอยู่กับผู้หญิงที่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ 'ยัยเด็กจีซู' ผมก็เลยแอบอยู่ข้างฝาผนัง ถ้าใครมาเห็นตอนนี้คงคิดว่าผมเป็นจิ้งจกแน่ๆ

ครืด!

"ไอ้ก้า!" จินอุทานออกมาด้วยความตกใจ

"เอ่อ กูเอง ตกใจห่าไร" 

ผมถามมันไปเนียน ผมคงไม่บอกมันหรอกว่าผมได้ยินทุกอย่าง ตั้งแต่ต้นจนจบ บอกให้มันด่าเหรอครับ

"มึงมาตั้งแต่เมื่อไร"

"กูเพิ่งเดินมาเมื่อกี้ ทำไม...มึงมีไร" ผมแกล้งทำเป็นสงสัยมัน

"มีไรห่าไร กูแค่ตกใจ มาไม่ให้สุมให้เสียง" มันก็ตีเนียนกลับเหมือนกันครับ

"เหรอ"

"เอ้อ! กูไปดีกว่า" แล้วจินก็เดินเข้าห้องตัวเอง 

'มึงจะเนียนแค่ไหน แต่กูก็รู้อยู่ดีแหละว้อย...วันมะรืน ร้านบิงชูเหรอ' ผมคิดในใจ

'มึงเริ่มเดินหมากแล้วสินะไอ้จิน'

Jin talk...

"อยู่ทางนั้นค่ะ" พนักงานร้าน Chill'N Shared บอกผม 

ผมเดินไปตามทางที่เธอชี้บอก เห็นผู้หญิงผมแดงร่างเล็กนั่งอยู่ จากด้านหลังผมก็จำได้ทันทีว่าใคร  ผมเห็นเธอนั่งเอานิ้วเคาะโต๊ะและมองเหม่อออกไปข้างนอกเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมค่อยๆ เดินไปหาเธอช้าๆ เบาๆ เพื่อไม่ให้เธอรู้ตัว

"จีซู!" 

ผมจับไหล่เธอจากด้านหลังโดยไม่ทันให้เธอตั้งตัว พร้อมทักชื่อเธอ

"ปูผัด!" 

เธอสะดุ้งจนเผลออุทานออกมา ผมเพิ่งเคยได้ยินคนอุทานชื่ออาหารนิแหละครับ มีเอกลักษณ์จริงๆ

"โอ้ยรุ่นพี่ ตกใจหมดเลยค่ะ ทีหลังไม่เล่นแบบนี้นะคะ ฉันยิ่งขวัญอ่อนอยู่ด้วย" 

จีซูพูดและทำหน้าบึ้งๆ แบบเด็ก 

"ฮาฮ่าฮา ไม่ทำอีกแล้วครับผม มารอพี่นานยัง" 

"ไม่นานหรอกค่ะ ฉันเพิ่งมาถึงเหมือนกัน เราไปกันเลยไหมคะ" จีซูตอบกลับมา

"ไปสิๆ แต่ก่อนไป พี่ไม่ชอบให้เธอเรียกตัวเองว่าฉันอะ มันดูห่างเหินเกินไป" 

ผมบอกเธอออกไป เธอดูแปลกใจปนสงสัยหน่อยๆ เลยถามผมขึ้นมา

"ไม่ให้ฉันเรียกตัวเองว่าฉัน แล้วจะให้เรียกว่าอะไรคะ" 

"เรียกว่า...หนู"

"หนู?" เธอยิ่งทำหน้าสงสัยเข้าไปใหญ่

ทำไมครับ ผมว่าผู้หญิงเรียกแทนตัวว่าหนู มันดูน่ารักจะตาย ดูน่าปกป้อง น่าเอ็นดูออก

"ใช่! ไหนร้องพูดว่า เราไปกันเลยไหมคะ หนูหิวแล้ว ลองดูๆ"

"แต่ว่า ฉัน...ถ้าพูดแบบนั้นจะดีหรือคะ ฉันไม่ชินอะคะ มันดูแปลกๆ ดูสนิทสนมเกินไป อีกอย่าง ฉันเขินด้วยอ่ะ" 

"ดีสิ ดีต่อพี่" ผมว่าเธอเขินจริงๆ แหละครับ เพราะเธอไม่กล้าสบตาผมเลย 'เธอน่ารักจัง' 

"ถ้าไม่ยอมพูด เราก็ไม่ต้องไปล่ะ อยู่ที่นี้แหละ" ผมบอกแล้วนั่งกอดอกลงข้างๆ เธอ

"งั้น...ก็ได้ค่ะ พี่จิน เราไปกันเลยมั๊ยค่ะ คือ คือ อืม คือ...หนูหิวแล้วคะ" รู้สึกดีจริงๆ ครับ

"ดีมาก อย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย ป่ะ ไปกันเถอะ" ผมส่งยิ้มให้เธอก่อนจะจับมือเธอแล้วพาเดินออกไป

ณ ร้านบิงชู

"ว้าว! แปะๆๆ" 

จีซูยิ้มกว้างและปรบมือแบบเด็ก ผมว่าเธอเป็นคนที่ค่อนข้างเปิดเผยนะ ทั้งสายตา คำพูด อารมณ์ทุกอย่าง มันสื่อออกมาหมดเลยครับ ถึงขนาดทำให้ผมต้องยิ้มตามเธอไปด้วย

"สดใสจัง" ผมเผลอพูดออกไป

"คะ" เธอหันมาถามผม

"อ่อ ไอ้นี้มันดูสดใส สดชื่นน่ะ" ผมบอกเธอแล้วชี้ไปที่ถ้วยบิงชูที่เธอกำลังทานอยู่

"ใช่ค่ะพี่ มันดีมากเลยค่ะ สดชื่น แถมยังฟินสุดๆ ไปเลย รู้สึกตัวเบาหวิวเลยค่ะ" เธอส่งยิ้มให้ผมและกินอย่างอร่อย

"พี่ไม่กินเหรอค่ะ ปล่อยให้ฉัน..."

"ฉัน?" ผมขัดเธอ จีซูทำหน้าตกใจหน่อยๆ เพราะคงนึกได้ว่าลืมอะไร

"อ่า หนูลืมอะ เอาใหม่ๆ...พี่ไม่กินเหรอค่ะ ปล่อยให้หนูกินคนเดียว" ฮาฮ่าฮา เธอน่ารักจริงๆ นะครับ

"แค่เห็นหน้าหนูพี่ก็อิ่มแล้ว" 

พอเธอได้ยินผมพูดแบบนี้ เธอก็หยุดทานเลยครับ เธอค่อยๆ ยกช้อนออกจากปากแล้วหันมาจ้องตาผม แล้วเอ่ยประโยคที่ผมไม่คิดว่าเธอจะถาม

"พี่น่ะ...จะจีบหนูเหรอ" 

ผมเท้าศอกข้างขวาไว้กับโต๊ะ แล้วเอามือยันหน้าไว้ 

"แล้วให้พี่จีบหรือเปล่าล่ะ"

.........จบ PART 23.........