Fantastic girls : รักต้องมนตร์ SEASON I [BTS&BLACKPINL] -THE END-

ตอนที่ 15 : PART 12 : เพราะเป็นพี่

Jisoo talk...

ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเราอยู่ที่ไหน เพราะเจโฮปบอกว่านี้เป็นบ้านเจ้าของร้านที่อยู่หลังร้าน Chill'N Shared ที่เรานัดเจอกัน

"เอาไรอีกมั๊ย" พี่เจ้าของร้านเดินมาถาม

"ไม่ล่ะฮยอง แต่ถ้าฮยองเลี้ยงก็เอา" เจโฮปตอบ

"กูไม่ได้ถามพวกมึง กูถามสาวๆ สั่งมาได้เลยนะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง" ประโยคหลังพี่เจ้าของร้านหันมายิ้มแฉ่งพูดกับเรา

"ไม่..." 

"เอาค่ะ!" ฉันยังพูดไม่จบโรเซ่กับลิซ่าก็แทรกขึ้นมาซะงั้น ยัยสองคนนี้จริงๆ เลย

"นี่...หัดเกรงใจคนอื่นซะบ้างสิ" ฉันกระซิบบอกสองคนนี้ ทั้งสองคนจึงทำหน้าจ๋อย

"ไม่เอาแล้วก็ได้ค่ะ" ลิซ่าบอกเจ้าของร้าน แล้วชำเรืองมาทางฉัน

"ไม่เอาแน่นะ...งั้นพี่กลับไปดูร้านก่อนแล้วกัน คุยกันให้สนุกล่ะ กูไปก่อนนะพวกมึง" ประโยคหลังพี่เขาหันไปบอกกับพวกบังทัน

"ครับแทกุนฮยอง" บังทันพูดพร้อมกัน แล้วพี่แทกุนก็เดินกลับร้านไป

"ใจร้าย!" ลิซ่าหันมาพูดกับฉัน

"ใช่! พี่จีซูใจร้าย" โรเซ่เสริม

"ยัยพวกนี้ เดี๋ยวเถอะ!" ฉันเอ็ดไป 'ยัยพวกเห็นแก่กิน'

"ทีนี้ก็มาคุยเรื่องของเรากันต่อ" พี่จินพูดขึ้นมา 

"ที่เรานัดเจอเธอวันนี้ เพราะอยากพิสูจน์สิ่งที่ไอ้วีมันบอก" เจโฮปพูดต่อ 

"พี่นัมจุนไม่ได้เป็นคนบอกหรอกเหรอ" โรเซ่หันไปถามแรปมอน

"โน้น! ไอ้วีหน้าแหลมของเธอโน้น" แรปมอนบอก

"อะไรล่ะฮยอง อย่าโยนขี้มาให้กัน ถ้าฮยองไม่บอกไอ้จีมินวันนั้นผมก็คงไม่หูดีไปได้ยินหรอก ถ้าจะโทษ โทษจีมินเลย ฉันไม่เกี่ยว" วีหันมาบอกโรเซ่ 

"อ้าวเฮ้ย! กูก็แค่สงสัย ถ้าคนมันจะรักษาคำพูดจริงๆ เขาไม่บอกกันหรอก เพราะงั้นโทษนัมจุนฮยองแหละถูกแล้ว"

"ตกลงความผิดกู!" แรปมอนโวยวายขึ้นมา 

"แล้วทำไมพี่ถึงสงสัยพวกเราล่ะคะ" ลิซ่าถามจีมิน เป็นคำถามที่ดีเพราะฉันก็อยากรู้

"..." จีมินไม่ได้ตอบและแสร้งมองไปทางอื่น

"มึงทำไมไม่บอกไปเล๊า ว่าวันก่อนมึงเจอเจนนี่ แล้วเจนนี่ก็เปิดวาร์ปพามึงมาส่งแถวหอ" วีโพล่งออกมา เดี๋ยวก่อนๆ ที่ฉันเคยคิดว่าสองคนนี้ไม่เคยคุยกันมาก่อน ก็คิดผิดตั้งแต่แรกสินะ 

"เจนนี่!" ฉัน ลิซ่าและโรเซ่ตะโกนออกมาพร้อมกัน

"จะตกใจทำไมกันค่ะ" เจนนี่ตอบนิ่งๆ 

หือ! ไม่ให้ตกใจได้ไงกันคะ ก็ยัยนี้เนียนมาก วันนั้นนางบอกว่าจะออกไปสูดอากาศข้างนอกแต่กลับซะดึก พอพวกเราถาม นางก็บอกว่า นางโดนรถเฉี่ยวล้มเท้าพลิกเข่าถลอกเลยแวะคลินิคกว่าจะเดินมาถึงหอก็เลยใช้เวลานาน แหม! ยัยเจน!

"แต่วันนั้นพี่ไม่ได้บอกเราอยากนี้นิคะ" ลิซ่าเริ่มซัก

"ใช่ๆ ไหนบอกโดนรถเฉี่ยว" โรเซ่เสริม แต่เหมือนเจนนี่ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร ยัยนี้จริงๆ เลย

"มันก็เหมือนๆ กันนั้นแหละ ถ้าฉันไม่ช่วยหมอนี้ เราก็ตายคู่พอดี" มันเหมือนกันตรงไหนหว่า

"แสดงว่าแกแอบไปใช้พลังข้างนอกมาใช่ไหม เจนนี่" ฉันถามเอาคำตอบจากเจนนี่ 

"ก็...ก็ถือว่าเจ๊ากันไปแล้วกัน ทีพวกพี่ยังใช้ได้เลย" มีย้อนค่ะมีย้อน แล้วนี่พวกฉันจะตอบยังไงดี ก็แอบใช้กันหมดนี้ 

"นี่! คุยกันเสร็จยัง" ชูก้าท้วงขึ้นมา ตานี้ก็ชอบขัดจริงๆ

"เสร็จแล้วค่ะ" เจนนี่ตอบ ดูความพยายามบ่ายเบี่ยงของนาง เชอะ! ไม่รู้แล้วก็ได้ยะ

"กลับเข้าเรื่องของเราต่อ" ชูก้าบอก

"เรื่องพิสูจน์น่ะเหรอคะ แล้วจะพิสูจน์อะไร ยังไงคะ" ฉันถาม

"ก็แค่แสดงพลังของพวกเธอออกมาให้เราเห็น" เจโฮปบอก

"แต่พี่ก็เพิ่งเห็นไปเมื่อกี้นี้เองนะ" ฉันตอบ

"เรื่องหลอกเด็กเมื่อกี้เป็นใคร ใครก็ทำได้" ชูก้าพูดขึ้น ฉันอยากเบ้ปากมองบนจริงๆ นายอีกแล้วนะชูก้า

"นายคิดว่าคนบนโลกนี้หยุดเวลากันได้หรือไง" ฉันตอกกลับชูก้า

"พวกเราคงพิสูจน์ให้ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเราไม่เห็นถึงความจำเป็นอะไร" เจนนี่ตอบกลับไป 

ถ้าให้บอกว่าใครเคร่งเรื่องกฎมากที่สุดก็คงยัยนี้แหละค่ะ แต่เจนนี่ก็แอบใช้พลังอยู่บ่อยๆ เหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยใช้ให้ใครเห็น นอกจากจะโดนจับได้ทีหลังเหมือนอย่างวันนี้ เพราะแอคติ้งระดับ HD ของนางนั่นแหละ ไม่เหมือนพวกเรา 3 คน ถึงจะแอบหรือไม่แอบแค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว 

"ถ้างั้นก็ช่วยไม่ได้แฮะ...งั้นก็คงไม่เป็นไรถ้ารูปพวกนี้หลุดออกไป" รูปที่เจโฮปพูดถึง 

'รูปอะไร?' 

แล้วพวกเราถึงกับสตั้นไป 3 วิ

"นี่มัน! พวกพี่! อ้าก! น่าเกลียดที่สุดเลย ออนนี่! ฉันไม่ยอมให้รูปพวกนี้แพร่ไปนะ" ลิซ่าบอกฉัน ก็รูปที่เห็นคือรูปของพวกเราแต่ละคนที่โดนจัดหน้าทำหน้าตาท่าทางน่าเกลียดน่ะสิคะ หมดกันๆ ภาพลักษณ์พวกเรา

"พวกพี่ควรให้เกียรติพวกเราบ้างนะคะ" ฉันจับอาการได้ว่าเจนนี่เริ่มของขึ้นแล้ว

"เราก็ไม่ได้ตั้งใจหรอกน่า แต่มันไม่มีทางเลือกนินา" 

"ทางเลือกของนายคือ เงียบ!...แล้วกลับหอไปซะ และไม่ต้องมาข้องเกี่ยวกัน หรือมาอยากรู้อะไรที่ไม่ควรรู้อีก จีมิน!" เจนนี่พูดจบทั้งห้องก็เงียบลงทันที เจนนี่บทโหดมาอีกแล้วค่ะ แต่ดั๊นมีคนมาทำร้ายความเงียบนั้นจนได้

"พรืด!" 

ฉันได้ยินใครสักคนหลุดขำออกมา

"ขอโทษค่ะ" เสียงยัยลิซ่านี้เอง

"ขำอะไรของแก" เจนนี่หันมาดุลิซ่า

"พี่ต้องไม่ชอบแน่ๆ" แล้วลิซ่าก็ยื่นโทรศัพท์ให้เจนนี่แบบกล้าๆ กลัวๆ พร้อมทั้งกลั้นขำไปด้วย

"นี่มัน!..." อยู่ๆ เจนนี่ดูโทรศัพท์ของเจโฮปแล้วก็เงียบไปเลยค่ะ นั้นทำให้ฉันอยากรู้นะ

"มีไรอะ ไหนเอามาดูซิ" ฉันคว้าโทรศัพท์มาจากมือเจนนี่ 

"อึก อึก ฮาฮ่าฮาฮ่าๆ" 

ฉันกลั้นขำไม่อยู่จริงๆ คะ ให้ตายเถอะ ก็มันเป็นภาพเจนนี่เว่อร์ชั่นส่งจูบแบบเห็นเหงือกสีสดใส พร้อมตาปลือๆ ความฮอตความชิคของเจนนี่นั้นถูกฆ่าด้วยรูปรูปเดียวจริงๆ คะ ตอนนี้เจนนี่คงอับอายใหญ่จนไม่กล้าพูดอะไรต่อ ถ้ามีปิ๊บอยู่แถวนี้นางคงรีบเอามาคลุมหัวไปแล้ว

"เป็นอันตกลงว่าพวกเธอต้องพิสูจน์ให้เราเห็น" เจโฮปกล่าวแล้วหยิบโทรศัพท์ไปจากมือฉัน แต่เรื่องพิสูจน์ฉันก็ไม่อยากทำเหมือนที่เจนนี่พูดจริงๆ ค่ะ เพราะมันค่อนข้างเสี่ยงนะถ้าเราต้องมาทำนอกหอหรือนอกค่ายแบบนี้

"เราจะทำก็ต่อเมื่อพวกพี่เซ็นสัญญาข้อตกลงของเราก่อนค่ะ" ฉันบอกออกไป 

สัญญาที่ว่ามันก็ไม่ได้มีอะไรมากมายหรอกค่ะ แค่นั้นในบอกไว้ว่า 'ถ้าบังทันเกิดหลุดปากไปบอกเรื่องของเราให้ใครฟังต่อ บังทันก็จะเหลือแต่ชื่อ' ก็ประมาณนี้แหละค่ะ บวกบทลงโทษเล็กๆ น้อยอีกโหลนึง

"ใบนี้เหรอ...เรียบร้อยแล้ว" ชูก้ายื่นสัญญามาให้ฉัน 

"วางแผนกันมาดีจริงๆ นะคะ บอกก่อนนะ ถ้าพวกพี่ผิดสัญญาเมื่อไหร่ เราจะไม่มีข้อยกเว้น บทลงโทษ ใดๆ ทั้งสิ้น" ฉันเน้นคำว่าบทลงโทษ 

"พวกฉันอ่านกันดีแล้วล่ะน่า ไม่งั้นไม่กล้าเซ็นหรอก" เขาตอบฉัน

"แล้วจะให้พวกเราพิสูจน์ยังไงคะ และเริ่มจากใครก่อน" ฉันถามชูก้ากลับ

"เธอ...คนแรก"

"ทำไมต้องเป็นกูวะ เมื่อกี้กูก็เพิ่งโดนไปนะเว้ย" เจโฮปบ่น

"ก็เพราะมึงเคยโดนนั้นแหละ จะได้รู้ว่ามันใช่ไม่ใช่" จินตอบ

ขณะนั่งฟังพวกเขาคุยกันฉันก็นั่งทำสมาธิ ฉันไม่เคยโดนบังคับให้พิสูจน์อะไรแบบนี้มาก่อนก็เลยเป็นกังวลนิดหน่อยค่ะ 'เอาล่ะจีซู แกทำได้' ฉันบอกตัวเอง

"พร้อมยังค่ะ" ฉันถามเจโฮป สีหน้าเขาดูกังวลหน่อยๆ แหละ จริงๆ น่าจะเรียกว่า กังวลมาก! ก็เล่นเหงื่อไหลเต็มหน้าขนาดนั้น

"เอาเบาๆ นะจีซู ฉันขอแบบเบสิคๆ ก็พอ" 

"ไม่เจ็บหรอกค่ะ พี่ไม่ต้องห่วง" ฉันบอกเจโฮป 

ตอนนี้เรานั่งอยู่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกัน ขณะที่ทุกคนยืนห้อมล้อมเราไว้อยู่

"จะเริ่มแล้วนะค่ะ" 

ฉันเริ่มมองเข้าไปในตาเจโฮป แล้วนึกถึงรูปเจนนี่เมื่อกี้

"ฮาฮ่าฮาฮ่า ก๊ากๆๆ" เจโฮปหลุดขำออกมา

แล้วฉันก็เปลี่ยนความคิดไปยังตอนที่ลิซ่ายังไม่ฟื้น

"อึกๆ ฮื่อๆๆ พวกมึง กูเป็นไรไม่รู้ ฮื่อๆ อยู่ๆ กูก็เศร้า อึกๆ ฮื่อๆๆ..."

'ข้าขอสาปแช่งพวกเจ้า ขอยึดทุกอย่างจากพวกเจ้า ข้า...' อยู่ๆ ฉันก็นึกถึงคำพูดนี้ขึ้นมา

"โอ้ย! อ้าก! พวกมึงช่วยกูด้วย อยู่ๆ กูก็รู้สึกเหมือนโดนมีดกรีดไปทั่วทั้งตัว จีซู! จีซู! พอๆๆ พอทีพี่ไม่ไหวแล้ว" ฉันหยุดทันทีเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง หะ! ฉันทำอะไรลงไปคะ

"ขอโทษค่ะ" 

ฉันรีบลุกขึ้นโค้งขอโทษเจโฮป ที่สภาพตอนนี้นั่งตัวงอหอบหายใจแรง มันเป็นเพราะฉันกังวลมากไปหน่อย เลยทำให้เผลอคิดถึงเรื่องอกาธัซ เจโฮปเลยพลอยโดนไปด้วย

"ฉันขอโทษนะคะ เดี๋ยวฉันช่วยค่ะ" 

ฉันจับที่มือเจโฮป แล้วนึกถึงวันที่อากาศสดใสในฤดูใบไม้ผลิ แล้วเจโฮปก็เริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ฉันรีบดึงสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง 'ทำไมต้องคิดถึงเรื่องนั้นด้วย'

"เจ๋งเป้ง!" วีพูดขึ้นมา

"พี่ทำได้ไงอะครับ" จองกุกถามฉัน

"พลังสะกดใจน่ะ" ลิซ่าตอบแทนฉัน

"เวลาที่พี่จีซูคิดอะไร ถ้าอยากให้ใครรับรู้หรือตอบสนองตามความคิดของพี่เขา ก็แค่ปล่อยพลัง ฟิ้ว! แล้วทุกอย่างก็จะเป็นดั่งใจ"

"งั้นก็ดีไปเลยสิ เราอยากให้ใครทำอะไรก็ได้หมดเลย" จีมินเสริม

"แต่พลังของฉันใช่ไม่ได้กับผู้มีพลังวิเศษ ใช่ได้แค่คนธรรมดาเท่านั้นแหละคะ" ฉันแนะ

"ลองกับฉัน" ทั้งห้องหันไปหาต้นเสียงพร้อมกัน

"ชูก้าฮยอง...วันนี้กินยาผิดเหรอวะ" จีมินพูด

"ไม่ได้ค่ะ" ฉันบอก 

"ทำไมถึงไม่ได้ หรือเพราะเป็นฉัน" ชูก้าเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน

"ใช่ค่ะ เพราะเป็นพี่" ฉันตอบ แต่ดูเหมือนคำตอบฉันจะทำให้เขาไม่พอใจหน่อยๆ แต่ก่อนที่เขาจะอ้าปากพูด ฉันก็พูดแทรกขึ้นก่อน

"เพราะพี่เป็นข้อยกเว้นของคนธรรมดาที่ฉันรู้จักมาทั้งหมด นอกจากว่าพี่มีพลังวิเศษเหมือนพวกเรา" 

"แล้วถ้าฉันไม่มีพลังวิเศษล่ะ เธอจะอธิบายยังไง" ชูก้าจ้องหน้าฉันเพื่อหาคำอธิบาย แต่ใครจะไปรู้ล่ะคะ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

"เงียบ แสดงว่าไม่รู้" ฉันเกลียดสายตาสงสัยปนดูถูกของเขาจริงๆ

"พี่อาจเป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดาสำหรับฉันก็ได้ค่ะ" 

ฉันตอบพร้อมยิ้มหวานส่งให้เขา แล้วชูก้าก็กลับมาทำหน้าตึงเหมือนปกติ ฉันรู้ว่านายนี่ไม่ชอบให้พูดอะไรแบบนี้เลยพูดออกไป และก็รู้ว่าเขาไม่ชอบฉันมากๆ มากมาย ถึงจ้องจับผิดกันขนาดนี้ เชอะ!

"ใครไม่เชื่อแต่กูเชื่อ" ฟ้ามาโปรดมีคนช่วยชีวิตฉันแล้ว

"ตอนนี้กูยังหน่วงๆ อยู่เลย กูไม่ลองกับอีกสามคนที่เหลือแล้วนะ ใครอยากลองก็เชิญเลย" เจโฮปลุกออกจากเก้าอี้ไปยืนสมทบกับพวกผู้ชาย 

"งั้นก็...คนต่อไป...เธอ! ยัยโรแชง"

.........จบ PART 12.........