Fantastic girls : รักต้องมนตร์ SEASON I [BTS&BLACKPINL] -THE END-

ตอนที่ 12 : PART 10 : วางยา

Rapmon talk...

"แชยองฆ่าผมตายแน่ฮยอง" ผมบอกกับชูก้า 

ตอนนี้ก็เจ็ดโมงแล้ว หลังจากที่พวกมันแอบไปคิดแผนกันไม่ให้ผมรู้ตั้งนาน ชูก้าฮยองก็บอกให้ผมโทรนัดโรเซ่ 'จะทำไรกันวะ' ผมสงสัย

"มึงก็เลือกเอาว่าตายแบบไหนทรมานที่สุด" ชูก้าตอบด้วยหน้านิ่งๆ 

'เอาก็เอาวะ โดนยัยแชงฆ่าตาย ดีกว่าโดนพวกนี้ฆ่าเป็นร้อยเท่า' ผมคิด

"ก็ได้ๆ ฮยอง แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จไหมนะ"

"มึงทำๆ ไปเถอะ ที่เหลือให้พวกกูจัดการเอง" เจโฮปกล่าว

"แล้วจะให้นัดวันไหน" ผมถาม

"พรุ่งนี้! ที่ร้านประจำเรา วันนี้ให้พวกกูไปเตรียมงานก่อน" ชูก้าบอกผม ผมได้แต่ถอนหายใจล่ะครับงานนี้ นี้ก็เพื่อน นั้นก็น้อง เฮ้อ~

ตู้ด!...ตู้ด!...ตู้ด!

'นัมจุนโอปป้า ว่าไงคะ โทรมาเพราะคิดถึงเหรอ' โรเซ่เอ่ยทักด้วยน้ำเสียงสดใส

"แชยอง พี่มีเรื่องจะคุยกับเธอ พรุ่งนี้เธอว่างหรือเปล่า ออกมาเจอกันหน่อยสิ มากันทั้งสี่คนเลยนะ" ผมตอบเธอไปพร้อมน้ำเสียงที่พยายามให้ดูร้อนรนสุดๆ

'ฟังท่าแล้ว ไม่น่าจะใช่เรื่องดี เกิดอะไรขึ้นคะ'

"คือ...คือว่า...พี่ขอโทษแชยอง"

'...'

"พี่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้" แต่ดูเหมือนเธอจะรู้ว่าผมกำลังพูดเรื่องอะไร

'พี่นัมจุน...ฉันจะทำยังไงกับพี่ดี โอ้ยๆๆๆ ฉันต้องโดนยัยพวกนี้รุมประชาทัณฑ์แน่นอน ฉันอุตส่าห์ไว้ใจพี่นะ'

"พี่ขอโทษแชยอง"

'แล้วจะให้ฉันไปพบที่ไหน' น้ำเสียงเธอดูหงุดหงิดสุดๆ

"เดี๋ยวพี่ส่งสถานที่และเวลาไปให้แล้วกัน" 

ตู้ด....ตู้ด...ตู้ด...

อยู่ๆ เธอก็ตัดสายไปเลยครับ 'งานเข้าอีกแล้วมึงแรปมอน' ผมคิด

"ยัยนี้ไร้มารยาทจริงๆ" วีพูดขึ้นมา

"กูทำให้แล้วนะ แล้วแผนของพวกมึงว่าไง"

Rosé talk...

หลังจากตัดสายแรปมอนไปด้วยความหงุดหงิด ฉันก็เดินออกมาที่ทางเดินระหว่างห้องนอนของทุกคน

"ตื่นได้แล้ว! เรื่องด่วนโว้ย! เรื่องด่วน! ตื่นๆๆ" ฉันทั้งตะโกนทั้งเดินไปเคาะห้องของ 3 คนที่เหลือ 

'เพราะพี่แท้ๆ พี่นัมจุน' ฉันคิด

"อะไรของแก นี้เพิ่ง 7 โมงเองนะ" จีซูกล่าว

"พี่นัมจุนคะ"

"แรปมอนทำไมเหรอ" เจนนี่ถามขึ้นมา

"พี่นัมจุนทำพิษซะแล้ว"

ณ ห้องนั่งเล่นหอ Blackpink

"ไหนแกบอกว่าไว้ใจพี่เขาได้ไง แล้วไมเป็นงี้" 

"ทีแรกมันก็ใช่ ฉันก็คิดว่ารู้จักพี่เขาดีแล้วนี่นา ยัยลิซ"

"แล้วเขาบอกมายังว่าให้ไปเจอที่ไหน เมื่อไหร่" จีซูถาม

"บอกมาแล้วค่ะ...ฉันขอโทษจริงๆ นะพี่" 

"ทีหลังก็อย่าไว้ใจใครง่ายๆ แบบนี้อีก" เจนนี่เตือนฉัน

"ถ้าแค่พวกเขารู้ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าพวกหลังเขารู้ล่ะก็ ทั้งพวกเราทั้งบังทันได้อยู่ไม่สุขแน่" จีซูแสดงอาการกังวลอย่างเห็นได้ชัด

"ฉันรู้ค่ะ" 

          ฉันรู้สึกผิดจริงๆ นะ เพราะพวกคนหลังเขาก็มีพลังไม่ต่างอะไรจากพวกเรา แต่คนพวกนี้ชอบใช้ความกลัวของชาวอกาธอนหล่อเลี้ยงพลังของตัวเองแถมยังชอบราวีพวกเราอีก 

          "ชาวอกาธอน" คือพวกเราทั้ง 4 คน รวมทั้ง YG Family ทุกคน หมายถึงทุกคนในบริษัททุกตำแหน่งล้วนเป็นอกาธอนทั้งนั้น 'อกาธา' เป็นชื่อดาวที่เราเคยอยู่ก่อนก่อนที่อกาธอนบางกลุ่มจะย้ายมายังโลก ดาวอกาธามีขนาดเล็กมากๆ ใช่เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็หมุนรอบตัวเองแล้ว อกาธามีหุบเขาใหญ่ที่ขวางกั้นอกาธอนกับพวกคนหลังเขาหรือเรีอกอีกชื่อว่า 'ชาวอกาธัซ' ถึงแม้พวกเราจะอยู่บนดินแดนเดียวกัน แต่ใช่ว่าจะสงบสุข  เพราะฝั่งหลังเขา ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นภูเขาและทะเลทราย แบ่งเป็นสามโซนเนื่องจากทั้งสามโซนมีฤดูการที่ต่างกัน คือ หนาว ร้อน และฝน เมื่อเทียบกันแล้วอกาธัซมีชีวิตที่ลำบากกว่าอกาธอนอย่างพวกเรามาก เพราะดินแดนฝั่งอกาธอนมีแต่ความอุดมสมบูรณ์ ทั้งฤดูกาลยังสามารถเปลี่ยนได้ตามความพอใจของผู้นำ ดังนั้นหัวหน้าฝ่ายอกาธัซจึงเกิดความริษยาและความแค้นจากเรื่องราวในอดีต จึงมักเกิดการปะทะกันของทั้งสองฝ่ายอยู่บ่อยๆ จนวันดีคืนดีก็กลายเป็นสงครามขึ้นมา ซึ่งส่วนใหญ่พวกอกาธัซมักเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ทำให้มีผู้คนไม่น้อยที่ล้มตายไปในการปะทะกันในแต่ละครั้ง ดังนั้นชาวอกาธอนที่รักความสงบบางส่วนจึงย้ายถิ่นมายังโลก 

          แม้ชาวอกาธอนบางส่วนจะอาศัยอยู่ที่โลกแล้ว แต่พวกอกาธัซก็ตามมาราวีถึงโลกอยู่ดี พวกนี้มันกัดไม่ปล่อยจริงๆ ค่ะ ดังนั้นท่านประธานจึงออกกฎห้ามเราทุกคนใช้พลังในที่สาธารณะ เพราะเราไม่รู้ว่าอกาธัซจะอยู่ที่ไหน มีใครบ้างและจ้องจะเล่นงานเราเมื่อไหร่

กริ๊ง~ 

เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นเมื่อพวกเราเปิดประตูเข้าไป

"ยินดีต้อนรับค่ะ คุณแชยอง เชิญทางนี้เลยค่ะ" พนักงานทักทายเรา และเดินนำเราไปยังห้องที่มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งรออยู่

"หวัดดีแชยอง...และพวกเธอด้วย"

"สวัสดีค่ะ" พวกเราทักแรปมอนพร้อมกัน

"เราจะมาทำสัญญาร่วมกันค่ะ" เจนนี่พูดขึ้นทันทีหลังจากที่เรานั่งลงกันหมด

"สัญญา?" 

ฉันยื่นกระดาษที่มีหัวข้อว่า 'สัญญาระหว่าง Blackpink และ BTS' แรปมอนรับไปอ่านดู สีหน้าเคร่งเครียด หลังอ่านจบเขาก็วางกระดาษลง แล้วถอนหายใจทีนึง

"เฮ้อ! จริงๆ แล้วพี่ยังบอกพวกเธอไม่หมด"

"..." พี่เขาจะพูดอะไรอีกล่ะ

"ไม่ใช่ว่าพี่อยากเจอพวกเธอหรอกนะ แต่ว่าพวกมัน..." อยู่ก็มีควันขาวๆ ลอยมาจากไหนสักที่และเริ่มจะกระจายไปทั่วห้อง 

"นี้มันเรื่องอะไรกัน" จีซูพูดขึ้นมาด้วยความตกใจ

"เฮ้ย! พวกมึง! กูยังอยู่ในนี้นะว้อย! เปิดประตูให้กูออกไปเดี๋ยวนี้! เฮ้ย!" แรปมอนตะโกนและเดินมาเปิดประตู แต่ดันเปิดไม่ออก 

"ฉันรู้สึกมึนๆ คะ เหมือน..." 

"ยัยลิซ!" ตอนนี้ลิซ่าสลบไปแล้ว ฉันก็เริ่มรู้สึกมึนๆ แล้วเหมือนกัน

"เฮ้ย! เปิดสิวะ!" แรปมอนยังตะโกนต่อไป

"เปิดให้โง่ดิฮยอง ใครบอกฮยองอยากเล่นตุกติก" ถ้าจำไม่ผิดนั้นเสียงนายวี ไอ้โรคจิต!

"นี่พวกนายวาง..." จีซูพูดไม่ทันจบก็สลบไปอีกรายแล้ว 

"พี่นัมจุน! นี่พวกพี่ทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ" ฉันถามแรปมอน

"พี่ขอโทษแชยอง ถ้าพี่ไม่ทำ พวกมันเล่นงานพี่แน่"

"โรสสส..." ฉันหันไปหาเจนนี่ที่สลบไปอีกราย

"ฉันไม่ยก..." พูดถึงตรงนี้ ฉันก็หมดสติไป

"แชยอง!" 

นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป

.........จบ PART 10.........