คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ปริศนาตัวอักษร
ระาษในมือสไปร์ทลอยึ้น ัวอัษรสีเียวปราำว่า “พัผ่อน ัั หลบ่อน” ไม่นานระาษนั้น็สลายเป็นวันสีเียว่อยๆ าลๆ นหม
“พัผ่อน ัั หลบ่อน” หมายถึอะไรันแน่นะ สไปร์ทพู
“ัน็ิไม่ออ” ทั้สอนั่รุ่นิันอยู่นานแ่็ยัิไม่ออ
“พี พีเอ้ย ไ้เวลามานอนพัผ่อนลาวันแล้ว” ยายเินมาหาสไปร์ทและแพททริ
“อโทษนะ๊ะ เห็นเ้าพีบ้าไหม?” ยายยืน้มัวเล็น้อย
“ไม่เห็นเลย่ะยาย พีหายไปเหรอรับ?”
“ใ่่ะ ยายเินหานทั่ว็หาไม่เอ” ยายมีสีหน้าัวล
“ยายหายเียบไปในห้อนอนั้นาน เินหาอนไหน?” สไปร์ทแอบสสัยในใ
“เ้าหนูผู้น่าสสาร ทำไมหายไปนานนันะ ยายิถึ” เสียยายสั่นเรือ
“ให้พวเรา่วยามหาไหมรับ” แพททริเสนอัว
“ไม่เป็นไรๆ มันำลัหลทา อยู่แ่ปลายมูแท้ๆ” ยายเินหายไปในห้อนอนอีรั้
“ันนึออแล้ว น่าะหมายถึห้อนอน เพราะห้อนอนมีไว้พัผ่อน ถ้าปิประูล็อ็ือัั หรือถ้าเ้าไปแอบ็ือหลบ่อน” สไปร์ทวิเราะห์
“แล้วทำไมถึิว่าเป็นห้อนอนล่ะ ห้อไหนๆ็พัผ่อน ัั หรือหลบ่อนไ้ทั้นั้น?” แพททริถาม
“เพราะในฝันอันเป็นห้อนอนหน่ะสิ และเป็นห้อนอนที่อยู่ในปราสาทนี้ เพราะ้านอห้อนอนเป็นสวนอไม้นาๆพรร ามที่เธอเยบอ” สไปร์ทอธิบาย
“เธออาะฟัเรื่อัน แล้วเ็บไปฝัน็ไ้นะ หรือว่าเธออยาเป็นเ้าหิ” แพททริแล้เย้า เพื่อให้บรรยาาศไม่ึเรียเินไป แ่เาิผิ
“เธอะบ้าเหรอแพททริ ันไม่เยอยาเป็นเ้าหิ” สไปร์ทหน้าหิ
“เธอิีๆสิ ว่ามีห้อนอนห้อไหน ที่เหมือนที่ันฝันบ้า นี่ือบ้านอเธอนะ ิูีๆ ไ้โปร” สไปร์ทอ้อนวอน
ุยายะโหน้าผ่านผ้าม่านมามอ ทั้สอะัไป
“ไม่ไ้ำลัทะเลาะันอยู่ใ่ไหม๊ะ เรามีันอยู่แ่นี้ ้อูแลและ่วยเหลือันนะ๊ะ ถึะรอ” ยายยิ้ม แล้วถอยลับไปอยู่ในห้อนอนเหมือนเิม
“เธอว่าุยายแปลๆไหม แพททริ”
“ัน็เริ่มรู้สึแบบนั้นแล้วล่ะ”
“นี่เธอพึ่รู้สึเหรอ เธอบอว่าที่นี่ไม่มีนอยู่แล้ว ทุนที่รอีวิ ลายเป็นแมวทั้หม และ้อหลบอยู่ในทะเลสาบเมลท์ไลฟ์เท่านั้น แล้วทำไมุยาย ถึมีรูปลัษ์เป็นนล่ะ เธอไม่สสัยบ้าเหรอ?” สไปร์ทยัเหวี่ยไม่หยุ
ั้แ่สไปร์ทฟื้นึ้นมา เธอ็สสัยยายับพี และแอบับผิทุอย่า แ่เธอยัไม่แน่ใว่าริๆแล้ว ยาย้อารอะไรันแน่ บารั้เหมือนะร้าย บารั้เหมือนะี สไปร์ทิว่าะรอให้มั่นใ่อน แ่วามื่อบื้อเินริอแพททริ ทำให้สไปร์ทหุหิ และอใไม่ไหวน้อพูออมา
“เธอพูเบาๆหน่อย เี๋ยวยาย็ไ้ยินหรอ ันเื่อเธอโอเไหม”
“ี เรามาไปริศนาัน่อเถอะ” สไปร์ทสูลมหายใเ้า-ออยาวๆ เพื่อให้ใเย็นล
“ห้อนอนนาให่ อบหน้า่าและเียนอน มีลายแะสลั้วยมือ เมื่อมอผ่านหน้า่า ที่เป็นระใสออไป ะเห็นสวนอไม้้านล่า อืม... ห้อแบบนั้น มีห้ออท่านพ่อท่านแม่ และห้ออัน และมีอี 1 ห้อ ที่เป็นห้อสำหรับไว้รับแ แ่ห้อรับแ ะเล็ว่าห้ออื่นๆ” แพททริบรรยาย
“เท่าับว่ามี 3 ห้อที่เรา้อามหาให้เอ ันเื่อว่าพี่น้ำส้ม ้อโนัในห้อให้อหนึ่แน่ๆ พี่ส้มะลำบาแ่ไหนันนะ” สไปร์ทหน้าเศร้า
“ในวามฝัน ันรู้สึโรธ โยไม่มีสาเหุ พอเยหน้ามา เห็นห้อนั้นลายเป็นห้อั ันรู้สึลัวมา หรือนี่ ะเป็นวามรู้สึอพี่ส้มอนนี้นะ” สไปร์ทน้ำาลอ
“ไม่หรอ อย่าิมาเลย บาทีพี่สาวอเธอ อาะไม่ไ้ถูั แ่ำลั่อนัวอยู่็ไ้” แพททริบบ่าให้ำลัใ
“เรารีบไปหาพี่ส้มันเถอะ”
“ป่านนี้ พวไอ้ิวไปไลแล้ว เราไปู้านอัน” แพททริวน
“ุยายรับ พวผมอลา่อน อบุที่ให้ที่พั และ่วยเหลือนะรับ”
“…” เียบ ไม่มีเสียอบรับ
“ุยายะ พวหนูไป่อนนะะ”
“…” เียบ ไม่มีเสียอบรับ ทั้สอเินไปูที่ห้อนอน แ่ห้อนอนว่าเปล่า เินหานทั่วห้อ็หายายับพีไม่เอ
“ันรู้สึใไม่ีแล้วสิ เรารีบออไปันเถอะ” สไปร์ทลาแพททริไปที่หน้าประู
แพททริ่อยๆแ้มประู้าๆ ้านอมีแสสว่าสลัวๆ
“นี่พึ่ะเ้ารู่เหรอ ันิว่าบ่ายแล้วะอี?” แพททริเหลือบ้ายแลวา
“ทาสะว ไปันเถอะ” ทันทีที่ทั้สอ้าวเท้าพ้นประูออมา ็เหยียบอะไรบาอย่า
“โอ๊ย!”
********************************************************************************************
ฝาไลท์ แร์ ิาม แสวามิเห็นหรือให้อวัเป็นำลัใให้นัเียนไ้นะะ อบุล่วหน้า่ะ :)
ความคิดเห็น