ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เบ๊....(ผู้แสนน่ารัก^^)
“เชิญครับๆ....เดี๋ยวๆคุณป้าจะตีกอล์ฟได้หรอครับ เดี๋ยวจะเหนื่อยจนเป็นลมนะครับ^^”
นายนี่!! ทำสายตากวนประสาทใส่ฉันอีกแล้ว ถ้าไม่ได้แกล้งฉันซักวันคงจะขาดใจตายใช่มั้ยเนี่ย
เพี้ยง...ขอให้นายขาดใจตายซักวันเหอะ
“ตกลงจะไม่ให้เข้าใช่มั้ย”
“อ๋อให้เข้าสิครับ ให้เข้าในฐานะพิเศษเลยเอ้า!! ฐานะผู้อาวุโส ดีมั้ยครับ”
“........”เย็นไว้ๆ ยอมๆมันหน่อยละกัน -_-
ในที่สุดช่วงเวลาเลวร้ายของการเรียนชุมนุมกอล์ฟก็เกิดขึ้น
“สวัสดีครับทุกๆคน วันนี้เป็นวันแรก ยังไงก็ขอให้ทุกคนพยายามกันเต็มที่หน่อยนะครับ....แต่สำหรับคนที่
!!แก่!! แล้วสังขารมันไม่ไหว ก็ไม่ต้องไปฝืนมันนะครับพักก็ได้” ชิๆ หลอกด่าฉันอีกแล้วหรอเนี่ย
แค่นี้มันยังไม่พอฉันยังต้องมาทันนั่งฟังครูแก่ๆอีกคนบ่นต่ออีก เฮ้อ.....
“ไม่รู้จักฟังแล้วจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย” เฮือก!! หมอนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“นี่ นายมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ตั้งแต่คุณป้าไม่ได้ตั้งใจฟังนั่นแหละ”
“ฉันจะตั้งใจฟ้งหรือไม่ตั้งใจมันก็เรื่องของฉัน แล้วอีกอย่างฉันไม่ใช่...ป้า”
“อ้าว พูดงี้ได้ไงอ่ะ ตีไม่เป็นแล้วยังไม่ฟังอีก อย่างนี้ต่อให้อีกชาตินึงป้าก็ตีไม่เป็นหรอก”
“เอ๊ะ!! ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ป้า แล้วฉันไปบอกนายตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าฉันตีไม่เป็น เรามาลองแข่งดูมั้ยล่ะ”
เฮ้ย ปากหนอปาก ไม่น่าเลย แต่ถึงไงหมอนั่นก็คงจะไม่เท่าไหร่หรอก
“แน่ใจหรอว่าเธอจะชนะฉันได้อะ”
“ชัวร์อยู่แล้ว”
“แข่งธรรมดามันคงไม่สนุกเท่าไหร่ งั้นเรามาพนันกันหน่อยดีกว่า เอาเป็นว่าถ้าใครแพ้ต้องทำตามคำสั่งของคนที่ชนะเป็นเวลา 2 อาทิตย์”
“ยังไงก็ได้ ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว”
“ลูกแก้ว แกจะไปแข่งกับพี่เค้าจริงๆหรอ ฉันได้ยินมาว่าพี่เค้าเก่งมากเลยนะ”
“ก็จะให้ฉันทำไงได้ ก็ท้าเค้าไปแล้วจะกลับคำได้ไง”
“ถ้าแกแพ้เค้าฉันก็ช่วยไม่ได้นะ”
“เอาเหอะไม่ต้องห่วงหรอก ฝีมือขนาดนี้แล้วไม่มีทางแพ้แน่ๆ” ถึงฉันจะปากดีไปอย่างนั้น แต่ว่าใจใจก็หวั่นๆอยู่ไม่ใช่น้อยT_T
สัปดาห์ต่อมา
นี่ฉันต้องไปแข่งกับหมอนั่นจริงๆหรอเนี่ย แงๆๆๆๆๆ สาธุ ขอให้ชนะ ขอให้ชนะ
พ่อแก้วแม่แก้วลุงแก้วป้าแก้วน้าแก้วอาแก้ว....ช่วยลูกแก้วด้วยเถิด สาธุ!!
“เตรียมใจแพ้มาพร้อมแล้วยัง”
“ฉันไม่มีทาแพ้นายแน่นอน” ฉันตอบอย่างมั่นใจ(มั้ง)
แล้วในที่สุดการแข่งขันก็เริ่มขึ้นพร้อมกับความมั่นใจของฉันที่เต็ม100..............100-99 อ่ะ
..............................
.......................
..................
.......
...
.
“ฮ่าๆๆๆ เธอแพ้ฉันจนได้นะ แต่ก็อย่างว่าแหละ แปลกตรงไหน”
“76 ต่อ 72 เองนะ หยวนๆหน่อยดิ”
“เหอะ ถ้าเป้นสาวๆสวยๆหุ่นดีๆหน่อยอะนะ อาจจะได้อยู่ แต่อย่างเธอเห็นทีคงจะไม่ได้”
หมอนั่นพูดแล้วก็ชำเลืองมองมาที่ฉัน
หนอย!!! ฉันยังสาวอยู่นะยะ แถมฉันก็สวยยะ(ไม่มีใครชม ชมตัวเองก็ได้ฟะ) แล้วอีกอย่าง
หุ่นฉันก็ออกจะผอมเพรียว แต่ไม่สูงแค่นั้นเองอ่ะ ฮือๆๆ พระเจ้าช่างใจร้ายจริงๆ
“แล้วนายจะเอาไง”
“อืม.....เอาอะไรดีน้า”หนอยอย่ามาทำเสียงเจ้าเล่ห์ดิ คนยิ่งกลัวๆกันอยู่ เอ้ย!!!ป่าวๆ ฉันไม่ได้กลัวมันเลยซักกะนิด
“เร็วๆดิ ลีลาอยูได้”
“งั้นนเธอก็มาเป็นเบ๊รับใช้ฉัน2อาทิตย์นะ”
“.....”ขอเวลาอึ้ง30วินาทีค่ะ
“ว่าไงล่ะเธอสำญญาไปแล้วซะด้วยจะคืนคำตอนนี้ก็ไม่ได้”
“เออๆ ตกลงก็ได้”แงๆ ToT พระเจ้าไม่เข้าข้างฉันอีกแล้วอะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้โคตรสั้นเลยอะ
นายนี่!! ทำสายตากวนประสาทใส่ฉันอีกแล้ว ถ้าไม่ได้แกล้งฉันซักวันคงจะขาดใจตายใช่มั้ยเนี่ย
เพี้ยง...ขอให้นายขาดใจตายซักวันเหอะ
“ตกลงจะไม่ให้เข้าใช่มั้ย”
“อ๋อให้เข้าสิครับ ให้เข้าในฐานะพิเศษเลยเอ้า!! ฐานะผู้อาวุโส ดีมั้ยครับ”
“........”เย็นไว้ๆ ยอมๆมันหน่อยละกัน -_-
ในที่สุดช่วงเวลาเลวร้ายของการเรียนชุมนุมกอล์ฟก็เกิดขึ้น
“สวัสดีครับทุกๆคน วันนี้เป็นวันแรก ยังไงก็ขอให้ทุกคนพยายามกันเต็มที่หน่อยนะครับ....แต่สำหรับคนที่
!!แก่!! แล้วสังขารมันไม่ไหว ก็ไม่ต้องไปฝืนมันนะครับพักก็ได้” ชิๆ หลอกด่าฉันอีกแล้วหรอเนี่ย
แค่นี้มันยังไม่พอฉันยังต้องมาทันนั่งฟังครูแก่ๆอีกคนบ่นต่ออีก เฮ้อ.....
“ไม่รู้จักฟังแล้วจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย” เฮือก!! หมอนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“นี่ นายมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ตั้งแต่คุณป้าไม่ได้ตั้งใจฟังนั่นแหละ”
“ฉันจะตั้งใจฟ้งหรือไม่ตั้งใจมันก็เรื่องของฉัน แล้วอีกอย่างฉันไม่ใช่...ป้า”
“อ้าว พูดงี้ได้ไงอ่ะ ตีไม่เป็นแล้วยังไม่ฟังอีก อย่างนี้ต่อให้อีกชาตินึงป้าก็ตีไม่เป็นหรอก”
“เอ๊ะ!! ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ป้า แล้วฉันไปบอกนายตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าฉันตีไม่เป็น เรามาลองแข่งดูมั้ยล่ะ”
เฮ้ย ปากหนอปาก ไม่น่าเลย แต่ถึงไงหมอนั่นก็คงจะไม่เท่าไหร่หรอก
“แน่ใจหรอว่าเธอจะชนะฉันได้อะ”
“ชัวร์อยู่แล้ว”
“แข่งธรรมดามันคงไม่สนุกเท่าไหร่ งั้นเรามาพนันกันหน่อยดีกว่า เอาเป็นว่าถ้าใครแพ้ต้องทำตามคำสั่งของคนที่ชนะเป็นเวลา 2 อาทิตย์”
“ยังไงก็ได้ ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว”
“ลูกแก้ว แกจะไปแข่งกับพี่เค้าจริงๆหรอ ฉันได้ยินมาว่าพี่เค้าเก่งมากเลยนะ”
“ก็จะให้ฉันทำไงได้ ก็ท้าเค้าไปแล้วจะกลับคำได้ไง”
“ถ้าแกแพ้เค้าฉันก็ช่วยไม่ได้นะ”
“เอาเหอะไม่ต้องห่วงหรอก ฝีมือขนาดนี้แล้วไม่มีทางแพ้แน่ๆ” ถึงฉันจะปากดีไปอย่างนั้น แต่ว่าใจใจก็หวั่นๆอยู่ไม่ใช่น้อยT_T
สัปดาห์ต่อมา
นี่ฉันต้องไปแข่งกับหมอนั่นจริงๆหรอเนี่ย แงๆๆๆๆๆ สาธุ ขอให้ชนะ ขอให้ชนะ
พ่อแก้วแม่แก้วลุงแก้วป้าแก้วน้าแก้วอาแก้ว....ช่วยลูกแก้วด้วยเถิด สาธุ!!
“เตรียมใจแพ้มาพร้อมแล้วยัง”
“ฉันไม่มีทาแพ้นายแน่นอน” ฉันตอบอย่างมั่นใจ(มั้ง)
แล้วในที่สุดการแข่งขันก็เริ่มขึ้นพร้อมกับความมั่นใจของฉันที่เต็ม100..............100-99 อ่ะ
..............................
.......................
..................
.......
...
.
“ฮ่าๆๆๆ เธอแพ้ฉันจนได้นะ แต่ก็อย่างว่าแหละ แปลกตรงไหน”
“76 ต่อ 72 เองนะ หยวนๆหน่อยดิ”
“เหอะ ถ้าเป้นสาวๆสวยๆหุ่นดีๆหน่อยอะนะ อาจจะได้อยู่ แต่อย่างเธอเห็นทีคงจะไม่ได้”
หมอนั่นพูดแล้วก็ชำเลืองมองมาที่ฉัน
หนอย!!! ฉันยังสาวอยู่นะยะ แถมฉันก็สวยยะ(ไม่มีใครชม ชมตัวเองก็ได้ฟะ) แล้วอีกอย่าง
หุ่นฉันก็ออกจะผอมเพรียว แต่ไม่สูงแค่นั้นเองอ่ะ ฮือๆๆ พระเจ้าช่างใจร้ายจริงๆ
“แล้วนายจะเอาไง”
“อืม.....เอาอะไรดีน้า”หนอยอย่ามาทำเสียงเจ้าเล่ห์ดิ คนยิ่งกลัวๆกันอยู่ เอ้ย!!!ป่าวๆ ฉันไม่ได้กลัวมันเลยซักกะนิด
“เร็วๆดิ ลีลาอยูได้”
“งั้นนเธอก็มาเป็นเบ๊รับใช้ฉัน2อาทิตย์นะ”
“.....”ขอเวลาอึ้ง30วินาทีค่ะ
“ว่าไงล่ะเธอสำญญาไปแล้วซะด้วยจะคืนคำตอนนี้ก็ไม่ได้”
“เออๆ ตกลงก็ได้”แงๆ ToT พระเจ้าไม่เข้าข้างฉันอีกแล้วอะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้โคตรสั้นเลยอะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น