คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ไป๋หลาน9
ทั้งสองมาถึงแผงขายผักและเริ่มจัดวางผักที่นำมาจะมี ผักกาดขาว ผักบุ้ง ปวยเล้ง กวางตุ้ง ฮ่องเต้
อย่างละ20มัด ไป๋หลานตั้งใจขายที่ราคาเดิมถึงผักจะหายากในช่วงนี้แต่เธอตั้งใจจะแบ่งปันให้ทุกคนได้ทานผักบ้าง
"พวกเจ้ายังมีผักเหลือด้วยหรือ นี่มันเยี่ยมมาก"
"พวกข้าปลูกไว้ทานเองไม่มาก ตั้งใจนำมาขายให้ทุกคนได้ทานผักบ้างเจ้าค่ะ"
"พวกเจ้าทำได้อย่างไรกัน ปลูกในอากาศที่เย็นแบบนั้น เหลือเชื่อมาก"
"พวกข้าแค่ลองปลูกดูเจ้าค่ะ ไม่คิดว่ามันจะงอก"
"ข้าขอซื้ออย่างละ1มัด"
"มัดละ5อีแปะทั้งหมด25อีแปะเจ้าค่ะ
"ข้าขออย่างละ1มัดเช่นกัน"
"แบ่งกันไปนะเจ้าคะ ยังมีอีกมาก"
"ข้า2มัด"
"ข้า4มัด"
และก็เป็นอีกครั้งที่แผงขายผักนี้วุ่นวาย ผู้คนต่างมาแย่งชิงผักสดกันอย่างล้นหลาม ไป๋หลานแก้ปัญหาให้แต่ละคนซื้อไปอย่างละ1มัด และสัญญาว่าวันพรุ่งนี้จะนำผักมาขายอีกครั้ง คนที่มาซื้อไม่ทันจึงทำการจ่ายเงินจองล่วงหน้า ไป๋หลานที่รู้ว่าจะมีเหตุการนี้ก็นำกระดาษที่เธอทำเป็นสมุดและแท่งถ่านที่เฉิงกงทำให้ออกมาเขียนให้คล้ายกับบิลสั่งของพรุ่งนี้เวลามารับของจะได้มั่นใจว่าได้ของที่ตนสั่งแน่นอน เมื่อทุกคนเห็นว่ามันสะดวกกว่าการจองปากเปล่าจึงเห็นด้วยและถือกระดาษการจองผักกลับบ้าน
"ยังคงวุ่นวายเหมือนเดิม"
"สนุกดีเจ้าค่ะ"
"แค่เห็นเงินเจ้าก็สนุกทุกเรื่องแหละหนา"
"ข้ากำลังหาเงินแต่งภรรยาให้ท่านอยู่เจ้าค่ะ"
"....."
"ข้าต้องการมัน ข้าจ่ายให้เจ้า20ตำลึงทอง"คุณหนูชุดชมพูเสนอขึ้นมาทันที
"ข้ามาก่อน ข้าให้เจ้า50ตำลึงทอง" คุณหนูชุดส้ม
"70ตำลึงทองและนำมันมาให้ข้า"คุณหนูชุดม่วง
ตอนนี้เกิดการแย่งชิงผ้าคลุมไหล่ที่ไป๋หลานนำมาฝากให้เถ้าแก่เนี้ยร้านประจำขายแต่ไม่คิดว่าขณะที่กำลังเจรจาราคาอยู่หน้าโต๊ะคิดเงินอยู่นั้นกลับมีผู้หญิงแต่งตัวด้วยผ้าไหมเนื้อดีลายปักงดงามเดินมาขอดูเนื้อผ้าและยังตามมาด้วยอีก2คนที่ดูแล้วคงจะเป็นลูกคนใหญ่คนโต ทะเลาะกันเพื่อซื้อผ้าคลุมไหล่ของเธอจนตอนนี้ ราคาที่ทั้งสามเสนอมามันเริ่มเข้าข่ายเป็นการประมูลขนาดย่อมในร้านผ้าขนาดกลาง
"มีใครให้มากกว่านี้หรือไม่" คุณหนูชุดม่วงถามอย่างผู้ชนะและจ่ายเงินให้ไป๋หลาน70ตำลึงทองตามที่บอกและเดินออกจากร้านพร้อมสาวใช้อย่างอารมณ์ดี ปล่อยให้คุณหนูชุดชมพูกับชุดส้มกระทืบเท้าอย่างเจ็บใจ ก่อนจะหันมาจับจ้องไป๋หลานจนเธอรู้สึกอึดอัด ไม่น่าเอามาขายเลย แต่ใครจะรู้เล่าว่าอากาศหนาวเย็นแบบนี้พวกคุณหนูทั้งหลายจะพร้อมใจกันออกมาเดินเล่น
"เจ้า.... ยังมีผ้าแบบนั้นอีกหรือไม่ ถ้าข้าสั่งเจ้าจะนำมันมาอีกเมื่อไหร่" คุณหนูชุดส้มถามไป๋หลานด้วยความหวัง สายตาทุกคู่ที่อยู่ในร้านจ้องมองมาที่ไป๋หลาน เมื่อได้ยินแบบนั้นในหัวน้อยเริ่มคิดถึงจำนวนเงินที่จะได้จากการขายผ้าคลุมไหล่ให้คุณหนูที่เงินหนาพร้อมจ่ายแบบนี้ได้ยังไง
"ระยะเวลาตามความยากง่ายของงานเจ้าค่ะ"
"ข้าต้องการให้เจ้าปักชุดให้ข้า เจ้ารับทำหรือไม่" ยังเป็นคุณหนูชุดส้มที่เจราจากับไป๋หลาน
"ข้าขอดูชุดก่อนได้ไหมเจ้าคะ"
"ได้ เสี่ยวจิงไปนำชุดมา"
"แต่ว่า....เจ้าค่ะ"
รอไม่นานสาวใช้ที่ชื่อเสี่ยวจิงของคุณหนูชุดส้มก็เดินยกกล่องใบหนึ่งเข้ามา เมื่อไป๋หลานเห็นชุดในกล่องที่สวมใส่ในหน้าหนาวก็รู้สึกว่ามันสวยดีแต่ไม่มีลวดลาย นี่คืองานใหญ่ของท่านแม่
"ข้าให้ค่าแรงเจ้าในการปักชุดนี้100ตำลึงทอง"
"จะดีหรือเจ้าคะคุณหนู" เสี่ยวจิงตั้งใจเอ่ยคัดค้านชุดนี้เป็นไหมชั้นสูงที่ได้รับพระราชทานจะมาให้ชาวบ้านทั่วไปปักลวดลายลงไปเธอทำใจไม่ได้แต่เมื่อคุณหนูตัดสินใจแล้วเธอจึงต้องเงียบปาก
"นี่คือมัดจำส่วนแรก เมื่องานเสร็จให้มารับส่วนที่เหลือจากจวนเจ้าเมือง ข้าชื่อต่งอี้หวา บอกพ่อบ้านว่ามาพบคุณหนูใหญ่ต่ง ข้าจะกำชับพ่อบ้านให้"
"เจ้าค่ะ" ไป๋หลานรับเงินมัดจำ50ตำลึงทองมาอย่างงุนงง ง่ายถึงขนาดนี้ นึกว่าจะคุยยากเพราะเห็นท่าทางเอาแต่ใจที่คุณหนูต่งแสดงออกมาในทีแรกจึงคิดวิธีต่างๆ ในการรับมือมากมาย แต่ง่ายดายแบบนี้ก็ดีและเธอก็เชื่อมือท่านแม่ว่าจะต้องทำได้นี่มันคือการค้าที่ทำเงินได้มากอีกอย่างหนึ่งเลยนะ อ่า กลิ่นเงินตำลึงจากตัวคุณหนูต่งช่างรุนแรงเหลือเกิน เฉิงกงที่เห็นสายตาของน้องสาวที่ดูงุนงงในทีแรกแต่ก็เปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์แล้วได้แต่ส่ายหัว นิสัยนี้ช่างเปลี่ยนได้ยากยิ่งนัก
"1เดือนข้าจะนำชุดไปหาท่านที่จวนเจ้าเมืองเจ้าค่ะ" ไป๋หลานกอดกล่องใส่เงินไว้แน่นก่อนจะนัดวันส่งอย่างร่าเริง
"ดีข้าจะรอ" ต่งอี้หวาส่งยิ้มละลายใจให้พี่น้องบ้านถงก่อนจะเดินออกไปพร้อมสาวใช้อย่างอารมณ์ดีไม่สนใจคุณหนูชุดชมพูที่ยืนอยู่เลยสักนิดงานเลี้ยงวันเกิดของฮูหยินจางที่จะถึงนี้ ข้าจะต้องโดดเด่นกว่าเจ้าแน่ จือหลิ่งฟาง
"วันนี้อากาศช่างดีเสียจริง ว่าไหมเจ้าคะพี่ใหญ่" เฉิงกงเริ่มหมดคำที่จะพูดกับนิสัยหอมกลิ่นเงินของน้องสาวตัวเอง เจ้าบอกว่าอากาศดีในวันที่อากาศติดลบหรือ น้องข้าเจ้าช่างเห็นแก่เงินยิ่ง
"พี่ใหญ่ข้าอยากกินซาลาเปาไส้เนื้อเจ้าค่ะ ซื้อไปฝากคนที่บ้านด้วยนะเจ้าคะ"
"ซาลาเปาไส้เนื้อ4ลูกขอรับ"
"8อีแปะ"
เฉิงกงจ่ายเงินและรับซาลาเปานำมาให้น้องสาวและตัวเองทาน ทั้งสองนั่งกินอยู่ข้างร้านขายซาลาเปาอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อทานหมดก็ตรงไปที่ร้านขายเนื้อหมู ซื้อหมูสามชั้นติดมัน กระดูกหมู เครื่องในหมูและซี่โครง วันนี้เธอจะทำอาหารไทย ที่แค่คิดถึงรสชาติที่เพื่อนชาวไทยเคยทำตอนเรียนด้วยกันมันรู้สึกเหงาและคิดถึงขึ้นมาทันที เพราะแบบนั้นต้องทำอาหารที่เคยกินด้วยกันมันก็พอจะทำให้คลายความคิดถึงขึ้นมาบ้าง
'ท่านต้องการหมุนวงล้อโชคชะตาหรือไม่'
'หมุนเลย'
'ท่านได้รับโสมคนอายุ10,00ปี กำลังเก็บเข้าช่องเก็บของ'
หื้ม เหมือนว่ายิ่งเธอทำงานหาเงินได้เยอะเท่าไหร่การหมุนวงล้อแต่ละครั้งก็จะได้รับของสำคัญหรือของมีค่าเพิ่มมากขึ้นทุกครั้งไป อย่างเมื่อวานก็หมุนได้ผ้าไหมเมฆาที่มีค่าควรเมือง เอ่อ ระบบมันบอกอีกที แต่ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไป๋หลานก็จนปัญญาที่จะหาคำตอบ ได้ของดีจะมัวมาสงสัยทำไมกัน ถ้าขายโสมคนอันนี้จะได้ราคาเท่าไหร่กันนะ ไหนจะไหมเมฆาถ้าให้ท่านแม่นำลายปักชั้นสูงปักลงไปมันจะทำเงินให้เธอเท่าไหร่ คงต้องนำเรื่องนี้ไปปรึกษาท่านปู่เจียงอีกที
ขณะที่กำลังคิดถึงยอดเงินจากการขายสองสิ่งล้ำค่าอยู่นั้น รถม้าก็หยุดลงอย่างกระทันหันไป๋หลานต้องหาที่จับด้วยความตื่นตกใจ ก่อนจะรีบเดินออกไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"พี่ใหญ่เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ"
"มีคนบาดเจ็บนอนขวางทางรถอยู่ เจ้ารออยู่บนรถม้าพี่จะไปดูเอง"
"ระวังด้วยนะเจ้าคะ" ไป๋หลานมองอย่างกังวล และคอยมองหาสิ่งป้องกันตัวไว้เผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาจะได้รับมือได้ถูก เฉิงกงเดินไปถึงคนชุดดำที่นอนขวางทาง เมื่อพลิกตัวมาก็เปิดผ้าปิดหน้า วงหน้าที่ซีดเซียวน่าจะเกิดจากการบาดเจ็บและเสียเลือดเป็นจำนวนมาก เมื่อเห็นดังนั้นลมหายใจที่เคยกลั้นไว้ก็พลั่งพลูออกมา ถ้าเกิดมันเป็นกลลวงเขาไม่อยากคิดเหตุการณ์ต่อจากนั้นได้เลย
"เราช่วยเขาดีหรือไม่"
"ข้าคิดว่าจำเป็นเจ้าค่ะ คนก็บาดเจ็บคงจะทำอันตรายเราไม่ได้ อีกอย่างเราเห็นคนเจ็บจะให้ทิ้งไม่ช่วยเหลือก็คงจะใจดำเกินไปหน่อย"
"คงต้องพาไปโรงหมอ"
"พากลับบ้านก่อนเถิดเจ้าค่ะ ข้าตรวจบาดแผลแล้วไม่ได้น่ากลัวมาก ที่มานอนสลบตรงนี้ก็เพราะเสียเลือดเป็นเวลานาน อีกอย่างก็ใกล้จะถึงบ้านแล้ว จะให้พาไปโรงหมออีกข้ากลัวว่าจะไม่ใช้เวลานาน"
"แต่มันเสี่ยงมากเกินไป"
"พวกเราก็แค่ต้องจัดเวรยามดูแลเมื่อเขาตื่นก็ให้คนที่เฝ้าตะโกนดังๆ ก็ได้นี่เจ้าคะ" ไป๋หลานมีความรู้สึกว่าคนๆ นี้ไม่อันตรายแต่จะนำเม็ดเงินที่มหาศาลมาให้เธอมากกว่า และเธอเชื่อสัญชาตญาณของตัวเองเสมอ
อาการเห็นเงินแล้วตาโตของน้องก็ยังแก้ไม่หายตามเคย อย่าด่าน้องว่าโง่นะคะ น้องแค่งกเองค่ะ???????? ความฉลาดและความเจ้าเลห์จะแสดงออกมาเมื่อเห็นเงินค่ะ อนุญาตให้ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะน้องใจบางมาก
ความคิดเห็น