ไป๋หลานยอดหญิงสกุลถง(มีE-BOOKแล้ว)

ลำดับตอนที่ #14 : ไป๋หลาน14

วันนี้เฉิงกงและเหวินอู่อาสาเข้าป่ากันสองคน ไป๋หลานจึงกำชับให้เก็บเฉาเหมยป่า (สตอเบอรี่) มาด้วยหากเจอพวกมัน อากาศไม่เลวร้ายอีกแล้ว หิมะหยุดตกแล้ว แดดอ่อนๆ ส่องมาเพิ่มความอบอุ่นบ้าง เมื่อวานไป๋หลานลองเปิดไหผักดองทั้งสองรสดูพบว่าพวกมันใช้ได้แล้ว จึงวางแผนว่าพรุ่งนี้จะนำเข้าไปขายในเมือง เธอต้องสะสมเงินให้ได้เยอะๆ ที่ดินที่เคยติดต่อขอซื้อจากผู้ใหญ่ยังไม่พอให้ทำการเพาะปลูกสิ่งใดนอกจากปลูกผักเธอต้องซื้อที่ดินเพิ่มเพื่อปลูกข้าวและสิ่งที่ต้องการมากที่สุดหลังจากนั้นคือแรงงานคน บ้านถงอาจจะต้องได้ซื้อทาส ถึงมันจะดูเหมือนโหดร้ายแต่สำหรับไป๋หลานแล้วถ้าเราซื้อพวกเขามาใช้งานก็ต้องดูแลให้ดี สวัสดิการต่างๆ จะต้องมาแล้วละ

"ท่านอย่าลืมเฉาเหมยของข้านะขอรับ"

"ลืมดีหรือไม่ช่างทวงถามนัก"

"ไม่เอา ข้าไม่ได้ทานแยมมาหลายวันแล้วพี่ใหญ่อย้าใจร้ายกับข้าเลย" เสียงออดอ้อนของเด็นเห็นแก่กินดังขึ้นอย่างไม่ยอม หรือเขาจะขอไปด้วยดีนะ

"เอาเถิด ถ้าข้าเจอจะเก็บมาให้หมด พอใจเจ้าหรือไม่"

"พี่ใหญ่ดีที่สุด ท่านน้าเหวินอู่ดีที่สุด"

เพื่อของที่ชอบแล้วซีห่าวน้อยพูดเก่งยิ่ง ไป๋หลานเลิกสนใจในข้อนี้ของน้องชายไปนานแล้ว จึงกำชับว่าหากเจอสิ่งไหนที่เคยเก็บกันมาก่อนให้นำกลับมาให้มากที่สุด

"วันนี้ข้าจะทำหมูย่างทานกับผักดองเป็นมื้อเย็นพวกท่านรีบกลับมา"

เมื่อได้ยินว่าจะได้ทานเมนูใหม่อีกแล้วจึงอิดออดไม่อยากไปกันแต่ไป๋หลานก็ย้ำว่ามันจะเป็นอาหารช่วงค่ำ ต่อให้พวกท่านไม่ไปก็ต้องทานตอนค่ำอยู่ดี บุรุษทั้งสองจึงเดินเข้าป่าอย่างจำใจ

ที่ไป๋หลานไม่เข้าป่าด้วยวันนี้เพราะเธอมีสิ่งต้องทำ ล่าเจียวบดจำนวนมากเตรียมไว้ในห้องครัวแล้ว เหลือน้ำมันหมูที่จะต้องเจียวมันหมูที่ซื้อมาจากบ้านขายเนื้อมาจำนวนมาก กระทะร้อนแล้วไป๋หลานจึงนำมันหมูที่หั่นเตรียมไว้ลงไปเติมน้ำนิดหน่อยคนไปเรื่อยๆ จนน้ำแห้งและมีน้ำมันออกมาพอได้ที่แล้วจึงยกลงจากเตา จึงหันมาเตรียมเครื่องปรุงจะมีเกลือ น้ำตาลเล็กน้อย เต้าเจี้ยว ขิงหั่นเส้น ไป๋หลานลองใส่ถัวลิสงคั่วลงไปด้วยเพิ่มรสชาติที่ดีขึ้นมาได้ไม่น้อย เครื่องปรุงทุกอย่างถูกนำลงกระทะอีกครั้งโดยใช้น้ำมันเพียงบางส่วนในการผัดเท่านั้น กลิ่นฉุนจมูกฟุ้งไปทั่วทั้งบ้านเสียงจามหลายครั้งดังขึ้นติดกัน สร้างสีสรรค์ให้วันที่น่าเบื่อได้ไม่น้อย กว่าจะผัดได้ที่จมูกของแต่ละคนจึงแดงขึ้นจากการจามหลายครั้งเมื่อแต่ละคนมองหน้ากันแล้วก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น

วันรุ่งขึ้นผักดองถูกขนขึ้นบนรถม้าจนเต็มแน่น เห็นทีคงต้องซื้อเกวียนม้าเพิ่ม อย่างที่บอกการที่จะนำแหวนมิติออกมาใช้มันเป็นเรื่องที่เสี่ยงมากไป๋หลานยังไม่อยากวุ่นวายหรือเสี่ยงอันตรายในตอนนี้ ตอนที่เธอยังไม่แข็งแกร่งพอต้องบอกก่อนว่าถึงมิตินี้ มีผู้ใช้กำลังภายในจะมีเพียงแค่สำนักหรือกล่มคนที่มีอำนาจเท่านั้น ชาวบ้านหรือคนธรรมดาไม่สามารถฝึกได้เพราะเคล็ดวิชานี้หายากมากรวมถึงพลังวิเศษหรือการใช้ธาตุมีน้อยมากถึงมากที่สุด คนที่มีต่างหลบหนีหายเข้าป่าลึกไม่รู้ชะตากรรมหากไม่หนีจะถูกใช้เป็นเครื่องมือของกลุ่มคนโลภและชั่วร้าย

หลังจากจ่ายเงินให้คนเฝ้าประตู รถม้าของไป๋หลานที่มีเหวินอู่เป็นคนบังคับรถม้าผ่านเข้าประตูเมืองมา ทั้งสองรีบขนไหผักดองไปไว้ที่แผงขายผักของบ้านถง เมื่อชาวบ้านเห็นว่าไป๋หลานขนไหมามากมายหลายใบและมีขนาดที่แตกต่างกัน

"มันคือผักดองใช่หรืไม่"

"ใช่แล้วเจ้าค่ะ แต่วันนี้นอกจากผักดองเปรี้ยวเผ็ดแล้วยังมีผักดองหวานกรอบขายราคาเดียวกันเลยเจ้าค่ะ" ไป๋หลานบอกลูกค้าประจำที่เข้ามาสอบถามและนำส่วนที่ให้ชิมออกมาพร้อมไม้เล็กๆ ไว้จิ้มเมื่อลูกค้าได้ลองทานแล้วกับชื่นชอบกันมาก หน้าแผงขายผักจึงวุ่นวายอีกครั้ง เหวินอู่ยืนมองอย่างงงงัน ผักดองขายดีถึงเพียงนี้ทำได้เช่นไร แต่ยืนงงไม่นานก็ได้สติและเข้ามาช่วยขนไหไปส่งตามที่ลูกค้าสั่ง ไป๋หลานยิ้มยินดี วันนี้ขายผักดองได้เงินมาถึง185ตำลึงเงินแต่มันก็ยังไม่พอ

ผักดองทั้งสองชนิดขายหมดไปเรียบร้อยไป๋หลานจึงเดินทางกลับบ้านอย่างรวดเร็ว เธอไม่อยากอยู่ข้างนอกที่มีอากาศเย็นจนตัวแข็งแบบนี้มากนัก ขอกลับไปบ้านซุกตัวในผ้าห่มจิบชาอุ่นๆ ดีกว่า

ที่บ้านนางหวงหลานจัดเตรียมอาหารกลางวันรอไป๋หลาน ซีห่าวน้อยนั่งฝึกคัดอักษรอยู่เช่นเคย มีจานผลไม้แห้งและผลไม้สดอย่างผูเถา (องุ่น) ป่าที่ได้มาเมื่อวานวางเป็นอาหารว่างไว้ทานรอพี่รองและท่านน้าเหวินอู่กลับมาทานมื้อกลางวันด้วยกัน

ทางด้านเฉิงกงเดินสำรวจทางน้ำตามที่ไป๋หลานสั่ง เมื่อน้ำแข็งละลายจะได้เริ่มทำการขุดทางน้ำและบ่อเก็บน้ำไว้ใช้ในช่วงเพาะปลูก ก่อนหนาวไป๋หลานสนใจพื้นที่ท้ายหมู่บ้านจำนวน20ไร่จึงให้ผู้ใหญ่บ้านไปจัดการและตั้งใจที่จะซื้อต่อไปจากตรงนั้นทั้งหมดมันอยู่ใกล้กับบ้านของเขา ทำให้ไปดูแลและเดินตรวจตราได้ง่าย เขาเห็นด้วยจึงไม่ได้คัดค้านเพราะเงินที่ได้มาทั้งหมดก็เป็นไป๋หลานที่หา หากสิ่งไหนที่น้องสาวทำแล้วสบายใจเขาเป็นพี่ก็พร้อมที่จะสนับสนุน