คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ไป๋หลาน7
"มันคือเห็ดหลินจือแดงเจ้าค่ะ มีสรรพคุณที่มีความสำคัญทางยาทั้งสิ้น250ชนิด และมันคือก้อนเงินของข้า" ถงไป๋หลานมั่นใจว่ามันต้องขายได้ หมอหรือร้านขายยาต้องรู้จักมันแน่ ก็นี่มันยาอายุวัฒนะที่หายากยิ่งแต่เธอกลับเจอพวกมันเป็นดงเลย ใครจะโชคดีแบบเธอกัน
"พวกท่านรีบมาช่วยข้าเก็บเร็วเข้า ใช้สองมือประคองดอกแบบนี้แล้วค่อยๆ กดลง เก็บให้เบามือที่สุดนะเจ้าคะ" น้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความตื่นเต้น สอนวิธีเก็บเห็ดให้แก่ครอบครัวอย่างถูกวิธีถึงเห็ดหลินจือจะแข็งแต่จะให้พวกมันช้ำไม่ได้
ต้องย้อนความถึงสรรพคุณของเห็ดหลินจือแดงและช่วงวเลาที่ถือกำเนิดนั้นมีมาถึง2,000ปี ด้วยมีสรรพคุณทางยา250ชนิดจึงถูกเรียกว่ายาอายุวัฒนะ หลินจือมีหลายสายพันธุ์แต่สายพันธุ์แดงเป็นสายพันธุ์ที่หายากที่สุด เพราะมันดีที่สุดถึงหายากยังไงละ
"ข้าเก็บใส่ตะกร้าเองขอรับ" ซีห่าวน้อยตอบรับแข็งขันเขาไม่เคยมีความสงสัยในตัวพี่รองเลยแม้แต่น้อย เพราะที่ผ่านมาทุกอย่างเกิดได้จากพี่รอง แบบนั้นเขาถึงเชื่อมั่นยังไงล่ะว่าสิ่งนี้คือเงินก้อนโตของครอบครัว เมื่อมั่นใจแบบนั้นมือคู่เล็กยิ่งจับเห็ดอย่างระวังมากขึ้น
"พี่ใหญ่พวกเราจะเข้าเมืองกันวันนี้นะเจ้าคะ"
"อืม"
ตอนนี้ทั้งสองมายืนอยู่หน้าร้านขายยาที่ใหญ่ที่สุดและให้ราคายุติธรรมที่สุดตามคำแนะนำที่ไป๋หลานไปสอบถามมา เมื่อเดินเข้ามาข้างในหลงจู้ของร้านก็เข้ามาสอบถามอย่างไม่ถือตัว
"พวกท่านต้องการสิ่งใด มาซื้อหรือมาขายขอรับ"
"ข้ามาขายเจ้าค่ะ"
"งั้นเชิญพวกท่านด้านนี้"
พี่น้องบ้านถงเดินตามหลังหลงจู้มาที่ห้องหนึ่ง ในนี้ดูสะอาดเรียบร้อย กลิ่นยาที่ลอยตามอากาศทำให้คนในห้องรู้สึกสบายและไป๋หลานชอบมันมาก จึงมองสำรวจไปทั่วห้องที่มีขวดกระเบื้องขนาดต่างๆ อยู่เต็มชั้นไปหมด รอไม่นานก็มีคนเดินเข้ามา ผู้มาใหม่นี้เป็นชายชราที่ยังดูแข็งแรง หน้าตาใจดีแต่ก็ดูมีอำนาจซึ่งไป๋หลานบอกไม่ถูก
"ข้าถงไป๋หลาน พี่ใหญ่ข้าถงเฉิงกง คำนับผู้อาวุโสเจ้าค่ะ"
"ทำตัวตามสบายเถิด เรียกข้าว่าท่านเหวินเจียงหรือปู่เจียงก็ย่อมได้" น้ำเสียงอาทรที่บอกกล่าวอย่างใจดีช่วยเรียกบรรยากาศที่กดดันให้หมดไป
"พวกเจ้ามีสิ่งใดต้องการจะขายรึ"
"มันคือสิ่งนี้เจ้าค่ะ" พร้อมกับหยิบเห็ดหลินจือดอกที่คิดว่าเล็กที่สุดออกมาจากตะกร้าที่ใช้ผ้าขาวปิดไว้อย่างดี ทุกคนในห้องยกเว้นพี่น้องบ้านถงตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น
"หลินจือแดง!! " ใบหน้าชราแข็งค้างหนวดกระตุก ยืนขึ้นอย่างตะลึง มองของในมือของไป๋หลานอย่างตกใจ ก่อนจะปรับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านให้สงบก่อนจะเอ่ยถามอย่างจริงจังด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"พวกเจ้ามีพวกมันมากน้อยเพียงใด"
"มีไม่มากท่านรับซื้อไหมเจ้าคะ"
"ดอกนี้ข้าให้500ตำลึงทอง"
เมื่อได้ฟังราคาไป๋หลานพอใจมาก จึงหยิบในตะกร้าขึ้นมาทั้งหมดรวมได้15ดอก คิดว่าจะลองนำมาเสนอขายก่อนแต่ไม่คิดว่าจะได้ราคาดีขนาดนี้ น่าจะนำมาสักสองตะกร้า เอาเถอะค่อยมาขายอีกทีวันหลัง ไป๋หลานกลับไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอนำมามันสร้างคลื่นลูกใหญ่มากมายเพียงไหนและปัญหาที่เธอคาดไม่ถึงกำลังจะมาเยือนเธอในเร็ววัน แต่นี่คือเรื่องในอนาคต
"นี่ นี่ เจ้ามีมากถึงเพียงนี้" อารมณ์ของสวี่เหวินเจียงที่คิดว่าสงบลงแล้วตีขึ้นมาจนหน้าอกคับแน่นเพราะสุขภาพที่แข็งแรงจึงทำให้ยังไม่ล้มพับไป จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร นางหนูนี่มีหลินจือแดงมากมายเพียงนี้ ต้องบอกว่าหลินจือแดงนี้เป็นที่ต้องการของสำนักโอสถรวมถึงตระกูลต่างๆ มาก หากเขานำมันไปประมูล สิ่งที่นังหนูนำมาวันนี้ทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ในวังหลวงอย่างแน่นอน อันตรายมากเกินไป
ตอนแรกเฉิงกงมองชายชราที่ทำสีหน้าตกตะลึงอย่างมึนงง ถึงแม้จะรู้ว่าเห็ดนี้น้องสาวบอกว่ามันมีค่าแต่ไม่คิดว่ามันจะมากมายเพียงนี้ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วขายเห็ดเพียงไม่กี่ดอกก็สามารถทำให้ครอบครัวเขาร่ำรวยได้ ถึงตอนนี้จะมีเงินมากถึง200ตำลึงทองแต่มันไม่เท่ากับการขายเห็นเพียงครั้งเดียว
สรุปได้ว่าไป๋หลานขายเห็ดหลินจือแดงให้สวี่เหวินเจียงหรือปู่เจียงได้เงินมากถึง12000ตำลึงทอง เห็ดดอกใหญ่ที่สุดที่นำมาขาย ขายได้ถึงดอกละ2000ตำลึงทอง แต่นี่ยังไม่ใหญ่ที่สุด ที่บ้านยังมีใหญ่กว่าดอกนี้มากนัก เมื่อได้ตั๋วเงินมาแล้วจึงนำเงินฝากเฉิงกงที่ตอนนี้ตัวแข็งทื่อกับเงินที่อยู่ในอกเสื้อไปแล้ว เขาเดินออกจากร้านมาด้วยขาที่สั่นเทา ยกแขนกอดอกอย่างหวาดระแวง ท่าทางนั้นทำให้ไป๋หลานอดขำไม่ได้
"พี่ใหญ่ท่านควรทำตัวให้ชินกับเงินจำนวนมากได้แล้ว ในอนาคตเราจะมีเงินมากกว่านี้" ยังมีมากกว่านี้อีกหรือ น้องสาวเจ้าต้องการให้พี่ตกใจจนเลือดลมตีกลับใช่หรือไม่
"......" เฉิงกง
สถานการณ์ในเมืองหลวงตอนนี้กำลังโกลาหลจากการที่หอประมูลจี่จือประกาศว่ามีหลินจือแดงที่หายาก สำนักโอสถต่างเร่งรวบรวมเงิน ตระกูลใหญ่เร่งตรวจนับทรัพย์สินของตน ในวังหลวงตำหนักต่างๆ เกิดระลอกคลื่นลูกใหญ่ ยาอายุวัฒนะที่ไม่มีปรากฎมานานมากกว่า500ปี แต่ตอนนี้โรงประมูลจี่จือกลับมีมัน นี่คือการต่อสู้ของขุมอำนาจของแต่ละฝ่าย ใครจะได้ไปครอบครองจะเป็นการแสดงถึงความมั่งคั่งและแข็งแกร่ง แค่มีสิ่งนี้อายุ100ปีขึ้นไปก็ไม่ใช่เรื่องไกลตัวอีกแล้ว
แต่คนที่นำมันออกมาขายอย่างไป๋หลานยังใช้ชีวิตกับสวนผักและครอบครัวอย่างสงบ ไม่ได้รับรู้ถึงสงครามการเงินของใคร ฝนตกลงมาอย่างหนักติดต่อกันถึงสองวัน ไป๋หลานจึงมีเวลาวาดรูป รูปที่เธอวาดนั้นเป็นรูปของทิวทัศน์ในวันที่ฝนตกหนักภูเขาสูงตั้งตระหง่าน กิ่งดอกไป๋หลานในรูปวาดลู่ลงไปแต่ก็ยังชูช่อสู้กับสายฝนดูอ่อนน้อมแต่ยังเข้มแข็งเหมือนกับเธอตอนนี้ ที่ถึงแม้จะมาจากที่แสนไกลในวันฝนพรำแต่ยังพยายามสู้และสร้างอาณาจักรด้วยสมองและสองมือเพื่อให้ทุกคนที่เธอรักมีความสุขและมีชีวิตที่สุขสบาย
ความคิดเห็น