คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ทำความรู้จัก
ตอนที่ 1
ทำความรู้จัก
จากวันนั้นที่รีเอตต้าได้วางแผนฆ่าตัวผมล่าสุด ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มปรับตัวกับการที่ผม ไม่สิ... กับการที่ลุดวิกคนนี้ไม่ได้ทำร้ายเธออีกต่อไป
รีเอตต้าเริ่มที่จะหวาดผวาน้อยลงในทุกๆ ครั้งที่ผมเข้าหาเธอ เธอเพียงแค่มองมาที่ตาของผมก่อนที่จะผงกหัวของเธอลง ซึ่งนั่นคงเป็นการทักทายหรือตอบกลับของเธอในช่วงนี้
อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ ลุดวิกที่เธอรู้จักเริ่มที่จะประพฤติตัวดีขึ้น ทั้งออกไปทำงานหาเงิน หาข้าวมาให้เธอกิน ร่วมกระทั่งไม่ทำร้ายเธออีก ดังนั้นแล้วการที่รีเอตต้าสามารถปรับตัวของเธอได้อย่างรวดเร็วนั้นเป็นสิ่งที่ผมพึงพอใจอยู่สมควร
แม้ว่าในตอนแรกที่ผมมาสวมร่างของลุดวิกนั้น ผมรู้สึกรำคาญเธอและอยากจะกำจัดเธอออกไป แต่ตอนนี้ผมพอจะเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณหนูของผมถึงชอบตัวละครอย่างรีเอตต้า
เธอปรับตัวได้เร็วเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มที่จะไม่อดทนกับเธอ ซึ่งนั่นถือเป็นสิ่งที่ดีสำหรับรีเอตต้าที่ในอนาคตอาจจะต้องพบเจอกับจุดจบน่าเวทนา
“ลุดวิก วันนี้มีซุปเห็ดนะ”
แต่ถึงแม้ว่าเธอจะทำตัวดีขึ้นมากเท่าไหร่...
“นี่รีเอตต้า”
“วะ... ว่ายังไง?”
“เห็ดนี่มีพิษนะ”
“ชิ...”
เธอก็ยังคงวางแผนฆ่าผมอยู่เรื่อยๆ ทุกครั้งที่มีโอกาส
ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเธอยังอยากจะฆ่าผมที่เข้ามาอยู่ในร่างลุดวิก แต่ตอนนี้ผมเลยถือว่าการกระทำนี้ของเธอถือเป็นการฝึกอย่างหนึ่งสำหรับผม
พวกเราที่อาจได้เจอจุดจบอันน่าเวทนาบนโลกใบนี้ในไม่ช้าก็เร็วนั้น ต้องคอยระวังตัวอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าตอนนี้เนื้อเรื่องในเกมจะยังไม่เริ่ม แต่โลกที่โชคชะตาสามารถเล่นตลกกับเราได้ทุกเมื่อนั้น ก็ไม่ใช่ที่ที่เราควรจะอยู่อย่างสบายใจ
อย่างเช่นสงครามที่กำลังเริ่มในอีกไม่ช้านี้...
ในขณะที่ผมได้รับจ้างคำว่าจ้างของนายจ้างผ่านสมาคมทหารรับจ้าง ผมก็ได้ยินพวกทหารรับจ้างคนอื่นกำลังคุยเรื่องชายแดนของอาณาจักรอัลซีเรียที่กำลังสู้รบกับเผ่าทางตอนเหนือ
‘เจ้าพวกนั้นอัญเชิญปีศาจชั้นต่ำมาด้วยละ’
การอัญเชิญปีศาจมายังโลกใบนี้นั้นถือเป็นสิ่งที่ต้องห้าม แต่การที่เผ่าเล็กๆ จะทำสงครามกับอาณาจักรได้นั้น คงต้องพึ่งพลังจากสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถรับมือได้สินะ
“รีเอตต้า เจ้าคิดว่าถ้าข้าออกไปข้างนอกบ้านนานๆ เจ้าจะดูแลตัวเองได้ไหม?”
“ว่ายังไงนะ? เจ้าจะไม่อยู่ที่นี่แล้วรึ?”
ทั้งหน้าตาและน้ำเสียงของรีเอตต้าดูตกใจเป็นอย่างมาก เธอคงคิดว่าผมจะทิ้งเธอไปสินะ ดีแล้วล่ะที่เธอมีการตอบสนองแบบนี้ เพราะมันแสดงให้เห็นว่ารีเอตต้ารู้ตัวดีพอว่าตอนนี้เธอไม่อาจพึ่งพาใครได้ นอกจากตัวผม
“ยังอยู่สิ แต่ตอนนี้ข้าคิดว่าข้าอาจจะต้องไปเข้าร่วมสงคราม”
“สงคราม?! เจ้าจะไปเข้าร่วมทั้งๆ ที่ตัวเองพึ่งมีอายุแค่สิบปีเนี่ยนะ?!”
สิบปีเนี่ยนะ? นี่รีเอตต้ารู้รึเปล่าเนี่ยว่าสิบปีบนโลกใบนี้ก็เข้าร่วมสงครามได้แล้ว
“ยังหรอก แต่ก็จนกว่าจะมีคำว่าจ้างจากทางสมาคมมาน่ะนะ”
“...”
สงครามบนโลกนี้ไม่ใช่สงครามอย่างที่ตัวผมเคยประสบมาก่อน ถ้าหากไม่เคยมีประสบการณ์ละก็ อาจจะเสี่ยงต่อการอยู่รอดต่อไปบนโลกใบนี้เป็นแน่
“แล้วเจ้าไม่กลัวหรอ? ถ้าหากตัวเองต้องไปทำสงครามน่ะ...”
จู่ๆ รีเอตต้าก็ถามผมว่าผมกลัวไหมที่ต้องไปทำสงคราม แน่นอนว่าตั้งแต่โลกก่อนจนถึงตอนนี้
ผมก็ยังกลัวที่จะต้องทำสงคราม
การที่ต้องเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเพื่อชาตินั้นไม่ใช่สิ่งที่เป็นอุดมการณ์สำหรับผม แต่ถ้าหากการทำสงครามนั้นจะทำให้คนที่เราอยากจะปกป้องนั้นมีชีวิตรอดอยู่ไปได้อีกนานนั้น
มันก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยง
“กลัวสิ แต่ข้า... ไม่สิ แต่พวกเราก็ต้องมีเงินมากพอที่ย้ายไปอยู่และใช้ชีวิตที่ดีกว่าที่แห่งนี้”
“...งั้นหรอ”
“เจ้าคิดว่าพวกเราจะต้องอยู่ที่นี่ไปตลอดเลยรึไง?”
“...ก็ดีกว่าไปอยู่ที่นั่นละนะ”
“อะไรนะ?”
“มะ... ไม่มีอะไร”
ถึงแม้ว่ารีเอตต้าจะพูดเสียงเบาลงไปในช่วงหนึ่ง แต่ผมก็รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงสถานที่แห่งใด แววตาของคนเรามันสะท้อนให้เห็นหลายสิ่งหลายอย่าง รวมถึงอดีตที่ไม่อยากจดจำอีกด้วย
บางทีนี่อาจจะเป็นครั้งที่เธอไม่อาจทนอยู่กับลุดวิกต่อก็เป็นไปได้ ก็นะ... ขนาดผมยังเข้ามาสวมร่างของลุดวิกได้เลย แล้วทำไมตัวละครอย่างรีเอตต้าจะจำอดีตของเธอไม่ได้ละ?
“นี่ รีเอตต้า”
“ว่าไง?”
“ข้าว่าเราควรจะมาทำความรู้จักกันใหม่ดีไหม?”
“เจ้าหมายถึง?”
“การเริ่มต้นใหม่ระหว่างเราสองคน ข้าที่จะกลายเป็นลุดวิกคนใหม่ ส่วนเจ้าที่เป็นรีเอตต้าที่จะลองเชื่อใจลุดวิกคนใหม่คนนี้ดู”
“...”
“เจ้าว่าไง?”
ถึงแม้ว่าผมจะพูดออกมาโดยที่ไม่คิดอะไร แต่ตอนนี้ผมควรที่จะใจเย็นและลองมองและทำความรู้จักกับรีเอตต้าคนนี้ใหม่ เพราะจากพฤติกรรมที่ผ่านๆ มาของรีเอตต้านั้นทำให้ผมรู้ว่าเธอไม่ใช่รีเอตต้าที่ผมเคยรู้จักผ่านเกม
“...ถ้าเจ้าทำร้ายข้าอีกครั้งละก็ ถือว่าการทำความรู้จักครั้งนี้เราจบกัน”
แน่นอนว่ารีเอตต้ายังคงลังเลที่จะไว้ใจผม แต่เธอก็กล้าพอที่จะเสี่ยงในความสัมพันธ์ที่ไม่แน่นอนนี่
ดูเหมือนว่าอดีตจะทำให้เธอกล้าหาญมากขึ้นอยู่พอสมควร
“แน่นอน ถ้าข้าทำในสิ่งที่ลุดวิกคนเดิมทำ ถือว่าความสัมพันธ์นี้จะจบลง”
“ตกลง”
“ถ้างั้น ฝากตัวด้วยนะรีเอตต้า”
“...ข้าก็ฝากตัวด้วยเช่นกัน พี่ชาย”
ผมยื่นมือไปข้างหน้าให้รีเอตต้าจับ รีเอตต้าที่เห็นนั้นก็แสดงถึงความจริงใจและจับมือผมตอบกลับเช่นกัน ยังไงซะเราทั้งสองที่เคยเป็นผู้ใหญ่นั้นก็ไม่ควรที่จะทะเลาะแบบเด็กๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ
เพราะยังไงซะ ในอนาคตพวกเราอาจจะต้องพึ่งพาอีกฝ่ายก็เป็นได้
ความคิดเห็น