เด็กท่านประธาน - นิยาย เด็กท่านประธาน : Dek-D.com - Writer
×

    เด็กท่านประธาน

    ปอไหมนักศึกษาสาวที่จำต้องขายตัวให้กับนักธุรกิจหนุ่มชื่อดัง เพราะความจำเป็นบางอย่าง

    ผู้เข้าชมรวม

    7,995

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    14

    ผู้เข้าชมรวม


    7.99K

    ความคิดเห็น


    21

    คนติดตาม


    110
    หมวด :  รักสีเทา
    จำนวนตอน :  40 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  19 ก.ค. 64 / 19:05 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

    Intro

     

    ร่างบางในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยชั้นนำเดินเข้ามาภายในผับหรู อย่างเช่นทุกวัน

    "สวัสดีค่ะพี่เทวา" ปอไหมพนมมือไหว้ผู้จัดการร้านด้วยท่าทีอ่อนน้อม

    "สวัสดีสาวน้อย" เทวารับไหว้อย่างเป็นกันเอง

    ปอไหมส่งยิ้มทักทายให้กับเพื่อนร่วมงานในผับแห่งนี้อย่างเป็นกันเอง ร่างบางเดินตรงไปยังห้องของพนักงานเพื่อเปลี่ยนชุดเป็นชุดบริกร ชุดประจำตำแหน่งงานพาร์ตไทม์ของเธอ

     

    21.30 .

    ปอไหมเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มโต๊ะโน้นที โต๊ะนี้ที ด้วยใบหน้าที่สวยหวานสะดุดตาทำให้เธอเป็นที่ต้องตาต้องใจของลูกค้าที่นี่หลายคน แต่ก็ไม่เคยมีใครได้ควงเธอออกไปได้แม้แต่คนเดียว เพราะเธอมีเจตนาที่ชัดเจนว่าต้องการทำงานเพื่อแลกกับเงินเท่านั้น ไม่ได้ขายเรือนร่างเพื่อแลกกับเงิน

    "ไหม เดี๋ยวเอามิกเซอร์ไปเสิร์ฟโต๊ะคุณคีตะที่ห้องวีไอพีด้วยนะ"

    "ได้ค่ะ" ปอไหมยกถาดเครื่องดื่มไปยังห้องวีไอพีที่ชั้นสองของผับ

    ก๊อก~ ก๊อก~

    "ขออนุญาตเสิร์ฟเครื่องดื่มค่ะ" มือเรียวเคาะประตูเป็นมารยาทสองสามครั้ง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

    ใบหน้าหวานปรากฏรอยยิ้มส่งให้แขกที่อยู่ในห้องอย่างเป็นมิตร ก่อนจะเป็นฝ่ายเอ่ยทักทายแขกอย่างสนิทสนม

    "สวัสดีค่ะคุณคีตะ"

    "บอกให้เรียกพี่ก็ไม่ยอมเรียกจริง ๆ สินะ" คีตะ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงวัยยี่สิบห้าปีตอบกลับร่างบางด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

    "ไหมเป็นลูกคนเดียวนี่คะ"

    "เดี๋ยวเถอะ" คีตะดุร่างบางเบา ๆ เป็นเชิงหยอกล้อมากกว่าต่อว่าจริง ๆ

    "รับเครื่องดื่มอะไรเพิ่มไหมคะ"

    "อยากได้คนนั่งดื่มเป็นเพื่อนมากกว่าครับ"

    "แค่ชงให้ได้ใช่ไหมคะ พรุ่งนี้ไหมมีเรียนเช้า" ปอไหมส่งยิ้มหวานไปให้ ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่ว่างข้าง ๆ คีตะ แต่ก็เว้นระยะห่างเอาไว้พอสมควรเพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดจนเกินไป

    ปอไหมค่อนข้างสนิทและไว้ใจคีตะพอสมควร ถึงแม้บางครั้งคำพูดคำจาเหมือนจะดูล่วงเกินเธอไปบ้าง แต่ในด้านการกระทำ เขาไม่เคยล่วงเกินเธอเหมือนลูกค้าคนอื่น ๆ เลย

    "ไหมอยู่เป็นเพื่อนได้แค่แป๊บเดียวนะคะ เดี๋ยวสี่ทุ่มไหมต้องกลับแล้ว" ปอไหมพูดขณะชงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในมือไปด้วย

    "พรุ่งนี้มีเรียนเช้าเหรอ"

    "ค่ะ"

    "ให้ผมไปส่งไหม"

    "ไม่เป็นไรค่ะ ไหมขับมอเตอร์ไซค์มา"

    มือเรียวยื่นเครื่องดื่มในมือไปให้ตรงหน้าคีตะ ซึ่งเขาเองก็รับมันมาดื่มอย่างไม่เรื่องมาก

    "ขอบคุณนะคะ" ปอไหมกล่าวขอบคุณในความปรารถนาดีของเขา

    "อืม ว่าแต่วันนี้ชงเบากว่าปกตินะ" คีตะเอนหลังพิงโซฟา ขณะที่มือหนาแกว่งแก้วเครื่องดื่มในมืออย่างพิจารณา

    "วันนี้ไหมไม่เห็นคนขับรถของคุณคีตะเลยค่ะ เลยเดาว่าคงมาคนเดียว ไหมกลัวคุณขับรถไม่ไหว"

    คีตะยิ้มบาง ๆ ให้กับความน่าเอ็นดูของเด็กสาว ถึงเธอจะทำงานในสถานที่แบบนี้ แต่เธอกลับทำตัวเองให้มีค่าต่างจากผู้คนที่มาที่นี่ และเธอก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องมาที่นี่เกือบทุกวัน

    "ไหมขอตัวก่อนนะคะ"

    "อืม กลับบ้านดี ๆ ล่ะ" คีตะยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ร่างบางเป็นการตอบแทนสำหรับการนั่งคุยเป็นเพื่อนเขา

    "ขอบคุณค่ะ" ปอไหมพนมมือไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อม ก่อนจะรับเงินมา

    คีตะมองร่างบางที่เดินกลับออกไปด้วยสายตาว่างเปล่า เขารู้ว่าเธอเองก็รู้ว่าเขาสนใจเธอ แต่เธอกลับเป็นฝ่ายแกล้งทำเป็นไม่รู้ จึงทำให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอเลยไม่ได้พัฒนาไปไกลมากกว่าลูกค้า

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น