คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : My Police 9 : ช่วยผมด้วย
วัน่อมา อนเย็น
หลัเลิเรียน
ฮัยอนเ็บอใส่ระเป๋า่อนะสะพาย้าเินออาห้อเรียน
เวลาเลิเรียนทำให้บรรยาาศโรเรียนัน่าลัว าเล็เร่ฝีเท้าให้เร็วึ้น สายา็อยสอส่อหาบุลที่เอ่ยปาบอว่าะมารับเาเมื่ออนเ้า่อนะส่เามาโรเรียน
ร่าเล็ยืนอยู่หน้าโรเรียนนเพื่อนๆหลายนทยอยลับ
เหลือแ่ฮัยอนที่อยู่ที่บริเวนั้นเพียลำพั
ู่ๆรถันาม็วิ่มาอที่รหน้าอเ็ัวเล็ ่อนะปราร่าอายร่าำยำประมา
2 นที่วิ่ปรี่เ้ามาับัวอฮัยอนเอาไว้
วาเล็เบิโพลอย่าใพลันะะโนเรียอวาม่วยเหลือ
แ่ลับถูผ้าสีาวปิปาและมูเอาไว้
แป๊บเียวร่าเล็็หมสิลบนอ้อมแนอายแปลหน้า
ร่าอฮัยอนถูพาึ้นรถ่อนที่ะับออไป
“ิบแล้วมั๊ยมึ!!”
เสียอหมววอนโฮที่อยู่ใล้ๆัึ้นเมื่อเห็นเหุาร์ทั้หม
เาถูผู้อวอนิอให้มารับฮัยอนแทนเพราะมีาน่วน่าเ ไม่สะวไปรับ
มือหนาว้าเอาโทรศัพท์่อนะเอ่ยอเรียำลัเสริม
ร่าอผู้หมววอนโฮึ้นร่อมมอเอร์ไ์ที่ับมารับ่อนะบิันเร่ามรถหรู
…ถ้าผู้อรู้นะ…
…ายแน่ๆไอ้วอนโฮเอ๊ยยย…
----------
“มีอะไรัน?”
เสียอผู้อัึ้นหลัาลบมาาาน่วน
พบบรราำรวหลายนายพาันวุ่นวาย บาส่วน็ทยอยออไป้านอพร้อมรถำรว
วอนิเินเ้ามาหาฮบินที่ำลัยืนุมำลัเสริมพร้อมวิทยุสื่อสาร้านนอ
“หมวฮบิน
เิอะไรึ้น?”
ฮบินสะุ้เฮือเมื่อผู้อเอ่ยถาม
่อนะนึถึำพูอหมววอนโฮที่เพิ่โทรมาเมื่อไม่ี่นาที
‘อย่าบอผู้อเ็าเลยนะว่าน้อฮัยอนถูลัพาัว’
“พอีมีเรื่อให่น่ะรับผู้อ
แ่พวผมัารไ้”
“ไ้ยัไ
ผมเป็นหัวหน้าพวุนะ ”
วอนิเอ่ย้วยสีหน้าเร่เรีย
สมับที่ใรๆ่า็พาันเรลัว นาฮบินเป็นเพื่อนัน วอนิยัมอแรเลย
“แ่…”
“ไม่มีแ่! พาผมไปเี๋ยวนี้!!!”
----------
เปลือาสวย่อยๆลืมึ้น
อารปวศีรษะีแล่นึ้นมา ฮัยอนหวัะยมือึ้นมาุมไว้เพื่อบรรเทาวามปว
แ่ลับทำอย่าใไม่ไ้ แนสอ้าถูึเอาไว้้วยเือที่มัิับหัวเีย
ร่าเล็ิ้นพล่านอย่าหวาลัว
่อนที่เยเปิประูะัึ้นเรียฮัยอนให้หันไปมอ
“ื่นแล้วเหรอ?
าฮัยอน…”
ภาพวันที่หนีออมาาย้ำวนอยู่ในวามิอฮัยอน
ใบหน้าุ้นเยทำให้ฮัยอนพยายามิ้นหนี ้อมือสวยสีับเือนเิเป็นรอยแ
ยิ่เา้าวเ้ามาใล้นร่อมฮัยอนไ้สำเร็ ร่าเล็ยิ่ิ้นหนีหนัว่าเิม
ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไป้วยราบน้ำา
“โอ๋ๆ ไม่ร้อนะ…เี๋ยวันะทำให้นายมีวามสุเอนะ
มีวามสุนลืมไอ้ผู้อิมวอนินั่นไปเลย”
“ปล่อยผมไปเถอะนะรับ…”
ฮัยอนอ้อนวอนทั้น้ำาพลาส่ายหน้าหนีมูมที่่อยๆ้มลมาเียผิวแ้มนิ่ม
มือสาลาผ่านุนัเรียน่อนะระามันแทบาวิ่น
ฮัยอนยิ่สะอื้นมาึ้น้วยวามลัว่อนที่เสียเาะประูะััึ้น
ทำให้อีฝ่ายอารม์เสียไม่น้อย ผิับฮัยอนที่โล่ใเหมือนมีสวรร์มาโปร
“มีอะไร!!?”
“พวำรวแห่ันมาที่นี้แล้วรับนาย!”
มือหนาเลื่อนไปว้าปืนใ้ลิ้นัออมา่อนะึลำเพลิเรียมยิปะทะไ้ทุเมื่อ
สายาาโทษมายัร่าเล็ที่นอนสะอึสะอื้น่อนะเอ่ยเสียเรียบ
“เี๋ยวันะลับมาัารับนาย…”
----------
“หมว!”
เสียอวอนิัรั้ฮบินที่เรียมลไป้านอ
รถำรวหลายันวิ่มาอแอบไว้ใล้ๆับฤหาสน์อยัฮยอนา
“นี่มันอะไร!?”
‘หมวฮบินๆ!’
เสียเรียาวิทยุสื่อสารัเรียฮบินให้หันไปมอ
่อนะหยิบมารับำสั่าหมวอีน โยมีสายาอผู้อวอนิที่้อมอเาอยู่
“หมวฮบินเอ”
‘อนนี้น้อฮัยอนอยู่้านใน
เี๋ยวหมวไปพาน้อฮัยอนออมา
เี๋ยวผมะพาำรวที่เหลือเ้าไปัารับลูน้อเอ’
“หมววอนโฮเี๋ยว!!!!”
เสียอผู้อัรั้ไว้แ่ไม่ทัน
ฮบินไ้แ่ลืนน้ำลายพลามอสายาที่วอนิส่มาให้
…ถ้าผมาย ทำศพผม้วยนะรับ…
“ฮัยอนถูับไปไ้ยัไ!?”
“เอ่อ…”
“ผมถาม็อบิหมว!!!!!”
ผู้อเร่เสียให้ัึ้นนฮบินไ้แ่ัวลีบ
่อนะพยายามอธิบายพร้อมับรั้ผู้อเอาไว้
“ือหมววอนโฮบอว่าอนะไปรับน้อฮัยอน น้อถูใร็ไม่รู้ับัวไป หมวบอให้เรียำลัมาไม่ี่นาย่อนะเรียเพิ่มเมื่อับรถามแล้วพบว่ามาหยุที่หน้าฤหาสน์อฮยอนารับ…”
“เี๋ยวผมัารเอ!”
วอนิบอ่อนะหยิบปืนเรียมยิ
ร่าสูเิน้าวารถอย่าไม่ลัวอะไร นฮบิน้อรีบามไปิๆ
…ยัฮยอนา…
…ยัไวันนี้ัน็้อัารับแให้ไ้…
…โทษานที่แทำให้ฮยอนอา้อาย…
…มึ้อใ้!...
ความคิดเห็น