คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : My Police 8 : เดทแรกใช่มั๊ย
อนสายที่สน.
“็อย่าที่ผมบอ
เมื่อืนุูีถูใร็ไม่รู้บุเ้าไปทำร้าย…ผมว่าอนนี้เธอไม่ปลอภัยนะรับ”
วอนโฮเอ่ยบอ
หลัาที่พาหิสาวไปพัผ่อนที่บ้านอเา โยที่มีพ่อแม่เป็นนูแล
แม้ะถูแวว่าหิสาวเป็นแฟน็าม
“หรือว่าะเป็นลูน้ออฮยอนารับผู้อ?”
“็เป็นไปไ้…”
วอนิบอ “ยัไ ผมฝาหมววอนโฮูแลเธอ่อนนะ”
วอนโฮบอ
่อนที่เสียเปิประูะัึ้น พบร่าอฮัยอนที่แอบอยู่้านนอ
“ผู้อ…ผมหิวแล้ว”
เสียใสๆเอ่ยบอพลาลูบท้อน้อยๆอน
ร่าสูพยัหน้าที่ะหันมามอหน้าหมวสอนที่ำลัหัวเราะิัเบาๆ
“แหมผู้อรับ
เี๋ยวนี้หัพาเมียมาที่ทำาน้วยเหรอรับ?”
“หมวฮบิน…พูอีำผมบอสารวัรแน่”
วอนิบออย่าาโทษ
ทำเอาฮบินและวอนโฮรีบวิ่ออาห้อไม่ทัน
วอนิเินไปว้าระเป๋าั์ับุแรถ่อนะพานเ็ว่าไปทานอาหารเที่ยามวามอยาอาหารออีฝ่าย
“อยาินไรล่ะ?”
วอนิถามอย่ามอนัวเล็ว่าที่เินับแนอย่าลัวหล
ภายในห้าสรรพสิน้านาให่ ฮัยอนมอไปรอบๆ่อนะพบร้านอาหารมามาย
ึ่ราาแพว่า้าวแหน้าสน.หลายเท่าแน่ๆ
“ผมนึว่าผู้อะพาผมไปินร้าน้าวแหน้าสน.ะอี…”
“สารวัรบอใหู้แลนายีๆ”
วอนิบอแ่นั้น่อนะหยุที่หน้าร้านบุฟเฟ์เนื้อย่า
ฮัยอนมอามวอนิเล็น้อย
“หยุทำไมรับ?”
“ินร้านมั๊ย?”
วอนิี้
ฮัยอนลัเลเล็น้อย
แ่วอนิลับระาร่าเล็ว่าให้เินเ้าไปในร้านอย่าเอาแ่ใ
“เฮ้ยยยย ผู้อ!!!!
ใเย็นๆ”
เสียอฮัยอนเียบไปเมื่อผู้อพาเาเ้ามาในร้านแล้ว
ทั้สอนทรุลที่โ๊ะสำหรับสอที่
่อนที่วอนิะสั่บุฟเฟ์ุลาที่เิมไ้ไม่อั้นมาหนึุ่
โยที่เหลือบมอนัวเล็ที่ำลัูื่นาับบรรยาาศในร้านไม่ใ่น้อย
“ทำเป็นไม่เยมาินไปไ้นะ”
“็ผมไม่เยมาินร้านหรูๆแบบนี้นิรับ”
ฮัยอนอบ้วยรอยยิ้ม
แ่ำพูลับูหม่นๆปนน้อยใแปลๆ นวอนิ้อเลี่ยบทสนทนา
“นายพอะบอันไ้มั๊ย?
เรื่อที่นายถูหลอให้ไปที่อาบอบนว?”
วอนิเปิบทสนทนาทันที
ทำเอาฮัยอนไ้แ่นิ่ ่อนะเสมอไปทาอื่นอย่าไม่ล้า
“บอมาเถอะ
นที่ทำร้ายนาย…เป็นใร?”
“ผมไม่รู้หรอ
เาเ้ามาแล้ว็พุ่เ้ามาหาผมเลย”
“แล้วำไ้มั๊ย?
ว่ามันมีลัษะยัไ?”
วอนิถามอีรั้
ฮัยอนมอหน้าวอนิพลานึ ่อนะ่อยๆอบออมาอย่านทบทวนวามำ
“ัวไม่สูมา…แ่็สูระับมารานปิ แล้ว็หน้าล้ายๆลูรึ่ ผมสีออเทาๆหน่อยๆ
มูโ่ๆ…”
“ยัฮยอนา…”
วอนิพึมพำเบาๆ
ลัษะที่ร่าเล็เอ่ยบอมัน่อน้ารับยัฮยอนามาริๆ
ไหนะ้อมูลที่ฮยอนาอบไปที่อาบอบนวนั่นบ่อยๆอี
…ยัฮยอนา้อเี่ยว้อับเรื่อนี้…
“อะไรเหรอรับผู้อ?”
“เปล่าหรอ …อาหารมาแล้ว นาย็ินามสบายเลยล่ะัน เี๋ยวันไปเ้าห้อน้ำ่อน”
วอนิพลันะลุึ้นยืนแ่นัวเล็ว่าลับรั้้อมืออวอนิเอาไว้
แววาลมใสมอวอนิอย่าไม่มั่นใปนหวาลัว
“ทำไม?
ลัวว่าันะิ่นายหรอ?” วอนิบอพลาวัเอาระเป๋าั์พร้อมับโทรศัพท์มาวารหน้านัวเล็ว่า
“อ่ะ! อย่าน้อยถ้าันิ่ นายะไ้มีเิน่าย โอเ๊??”
“ผู้ออ่ะ…”
ฮัยอนบุ้ยปา่อนะปล่อย้อมืออวอนิให้เป็นอิสระ
ร่าสูยยิ้มน้อยๆ่อนะเินไปยัห้อน้ำ ฮัยอนมอาม่อนะีบเนื้อเ้าปา
วามหิวมันีแล่นึ้นมาอย่าเลี่ยไม่ไ้
…ถ้าผู้อิ่ริๆนะ…
…เินะไม่ไ้หมไปับแ่่าอาหารแน่!...
----------
อี้าน
เพี๊ยะ!
“ทำานประสาอะไรวะ?
ทำไม่ามันไม่ไ้!”
เสียอเ้านายแสถึวามไม่พอใรุนแร
เมื่อพบว่าลูน้ออนเอทำานผิพลา ารลอบทำร้ายูีไม่ไ้ผล
ผมสีเทาบุหรี่สะบัไปมาอย่าหัวเสีย ่อนะุบุหรี่
อันิโินเ้าปอไปให้มาที่สุเพื่อลายวามัวล
“แล้วาฮัยอนล่ะ?”
“นอเรารายานว่าอนนี้พบเ็นนั้นแล้วรับ…”
“็ไปเอาัวมันมาิ”
เอ่ยน้ำเสียเรียบๆแ่เ็า
ในมือถือบุหรี่ทีุ่ไฟอยู่่อนะมันลบนที่เี่ยบุหหรี่
ปิเาไม่ใ่นที่เสพิบุหรี่อะไรนานั้น แ่สูบเพื่อให้สบายใเท่านั้น
“แ่อนนี้เ็นนั้น อยู่ับผู้อิมวอนินะรับ…”
“ิมวอนิ?”
เอ่ยถามพลาเลิิ้วสู ่อนะหัวเราะออมาเบาๆ “แฟนเ่าอฮยอนอาินะ…”
“ะเอายัไีรับนาย?”
“ไม่้อทำอะไรมา…ไปเอาัวาฮัยอนมาให้ัน็พอ เี๋ยวไอ้ผู้อระอันะัารเอ"
ความคิดเห็น