"ช่ายเทอรึป่าว"

เนื้อเรื่อง

เอาล่ะเกริ่นเรื่องมาก้อพอสมควรแล้ว เข้าเรื่องกันเลยก้อแล้วกันนอ่านะ
                 เช้านี้<อังคาร 9 ตุลาคม 50> พอตื่นขึ้นมาปุ๊บก้อหยิบโทรศัพท์มาโทรหาชายร่างเล็กคนหนึ่ง ซึ่งตัวเล็กแต่ใจนักเลงฉิบ...
เลยอ่ะ ตอนแรกคิดว่ายังมะตื่นซักอีก แต่ที่ไหนได้นู้นนนน...อยู่นอกบ้านแล้วไปดูงานอะไรของเค้ามะรู้ บอกว่าจะกลับ 4 โมงเย็น<มะรู้แม่งไปดูงานหรือไปหาหลีหญิงกันแน่อ่านะ "ช่างเหอะทีใครทีมัน"> ว่าแล้วก้ออย่าไปว่าเค้าเลยเค้าก้อมีดีส่วนหนึ่งอยู่คือเค้าก้อโทรหาเราประจำสม่ำเสมออยู่นะ  <แต่บางทีนึกจะหายก้อหายไปซะงั๊นแหละ> แต่เค้าก้อมีข้อเสียที่เรามะค่อยชอบเท่าไหร่นัก แต่ก้อพอทนได้ก้อคือ เป็นคนพูดไม่ค่อยเพราะ คือแบบว่า ไม่ครับ ไม่จ๊ะ ไม่จ๋าเลย ชอบพูดห่วนๆ เออๆ อืมมม ไรอย่างเนี้ย<ผู้ชายบ้าไรไม่รู้ไม่โรแมนติกเอาซะเลย> 
                 เออ...เรามีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟังอีกอย่างนะ คือว่าเพื่อนเรามีแฟนอยู่กลุ่มเดียวกะเค้า แล้ววันนั้นเป็นงานวันเกิดเพื่อนๆเค้าอีกคนนึงอะ เค้าก้อเลยชวนกันไปสังสรรค์ที่ผับแห่งหนึ่ง ระหว่างที่ดื่มกันไปคุยกันไปสักพักนึงพอเค้าเมาได้ที่แล้ว อยู่ดีๆนะเค้าก้อพูดขึ้นมาว่า "เฮ้ย...พวกมึงไม่แสดงความยินดีกะแฟนกูหน่อยหรอว่ะ เค้าสอบได้ศิลปากรแล้วนะมึง" เพื่อนเราก้อเลยลอกถามเค้าเกี่ยวกะเรื่องเราอะว่าเออ...ชอบเรามั๊ย เค้าก้อตอบว่าชอบๆคนนี้จริงจัง แต่เค้าบอกว่าไม่ให้เพื่อนเรามาบอกกับเราปิดเป็นความลับ อันนี้เราก้อไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไร งง! จนถึงทุกวันนี้อ่ะ แต่เพื่อนก้อคือเพื่อนมีไรก้อมาบอกเราทุกที ดีมั่กๆเลยเพื่อนเอ๊ย...พอเพื่อนมาเล่าให้เราฟังแค่นั้นแหละรู้สึกดีใจนะ แต่ก้อไม่เท่าไหร่ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกาน แต่ก้อโอเคอ่ะ นี่ก้อเป็นอีกเรื่องนะที่เราประทับใจในตัวเค้า และก้อมีหลายเรื่องเลยที่อยากจะระบายออกไปมั่กๆแต่มือมันพิมพ์ไม่ทันใจ เด๋ววันหลังจะมาเล่าให้ฟังใหม่นะคร้า...
               ***คุณคิดว่าที่เรามะรู้สึกดีใจเท่าไหร่เป็นเพราะอะไรหรอ เราก้อไม่รู้ตัวเองเหมือนกันอะ  เพื่อนๆช่วยแสดงความเห็นหน่อยน้าหรือเป็นเพราะเรามะได้ชอบเค้า? เม้นหน่อยนะว่าเป็นไง เหอๆ