ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักครั้งนี้ป่วนใจเจ้าชายสุดฮอต

    ลำดับตอนที่ #2 : การไปโรงเรียน

    • อัปเดตล่าสุด 26 ก.พ. 58


    อะไรกันนะที่เราพยายามนึกให้ออกแต่ทำไมนึกไม่ออกหละเรื่อง พ่อแม่ หรอแต่ทำไมกันนะทั้งที่เราน่าจะนึกออกแท้ๆ

    ฉันพยายามนึกให้ออกแต่ทว่า

    มือที่ อ่อนนุ่มเขย่าผิวที่บอบบางของฉันอย่างแรง เพื่อปลุกไห้ตื่น แต่ฉันคงง่วงมากเพราะเมื่อคืนฉันเล่น ร้องไห้หนัก  มันคงเหนื่อยมากจนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้

    นี่ เปียโน ตื่นได้แล้วววววววววววว เสียงที่คุ่นเคย ไช่ นั่นคือ ไอริสนั่นเอง

    มะเอาไม่ติ่น ฉันงอแงเหมือนเคย เหมือนด็กน้อย

    ถ้าเธอไม่ตื่นฉันจะสาดน้าเธอนะ เสียงดุที่เหมือนจะโมโหของไอริส ตะคอกไส่ฉันฉันคงต้องตื่นนะเพราะไอริสเล่นบอกว่าถ้าไม่ติ่นจะเอาน้ามาสาดดด

    หะ ตื่นก็ได้ ไอริส เสียงที่งัวเงีย ของฉันที่พูดอย่างแผ่วเบา  เพราะ ฉันไม่ค่อยมีเสียงเลยตอนนี้

    ไม่ตื่นเดะไปสายนะ เปียโน ไอริสคงไม่อยากไห้ฉันปสายหรือไม่อยากไห้ตัวเองไปสายกันนะ

    ไปก่อนเลยไอริสฉันรำคานมากเวลามีคนมาปลุกแต่เช้า เพราะฉันเกลียจการไป โรงเรียน สุดๆ

    ไม่ได้วันนี้ไป วันแรก ห้ามงอแง ห้ามง่วง ห้ามบ่น เด็ดขาด ไอริสดุไส่ฉันที่นอนอยู่ ไม่คิดเลยแก้มหูฉันจะแตกไหมเนี่ย

    ก็ได้ค่ะ คุณแม่ไอริสสสสสส “ไอริสคงเป็นแม่ของฉันไปแบบสมบูรณ์ อะน่ะ แต่คงปฎิเสธไม่ได้หรอก ไม่งั้นไอริสคงงอลถ้าฉันถ้าไม่ตื่น ถ้าไอริสงอลคงง้ออยากนะ

    ดีมากเด็กดี แสนรู้มาก ห๊ะแสนร็เหมือนหมาเลยยยย -0-

    งั้นเค้าไปอาบน้านะ หน้าตาสลึมสลือของฉันนี้คงดูไม่ได้นะแถมยังหัวฟูอีก ยังไงก็เถอะไปอาบน้าก่อนละกราน

    15 นาทีผ่านไป

    ลั้ล ลั้ล ลา ๆ ลั้ล ลั้ล ลาๆ     Ano kousaten de minna ga moshi skip wo shite
                                                อะโน โคซะเต็น เดะ มินนะ กะ โมชิ สคิบ โวะ ชิเตะ

                                                           Moshi ano machi no mannaka de te wo tsunaide sora wo miagetara
                                               โมะชิ อะโน มะชิ โนะ มันนะกะ เดะ เตะ โวะ ทสึนะอิเดะ โซะระ โวะ มิอะเกะตะระ   

    อะไรกันนี้ อย่าร้องเลย เพลง pon pon pon เนี่ย

    อ่าวทำไมอะเค้าร้องออกจะเพราะ ฉันทำหน้าบึ้งไส่ไอริส ปากจู๋  งอลลลลล

    เปล่าไม่ได้หมายความว่าเปียโนร้องเพลงไม่เพราะแต่ว่า ไม่ต้องร้องเดี๋ยวเธอจะลืมนะจะต้องทำอะไรตอนไปถึงโรงเรียน

    ไอริสเตือนฉันแต่คงสายไปแล้วลืมมมมม

    ลืมอะโทดนะไอริส แต่เรื่องอะไรหรอฉันทำหน้างึนงง ไส่ ไอริส

    โถ่ เปียโนะ นะ เปียโน ก็เรื่องที่จะไปหาคุณพ่อไงที่ห้อง ผอ เห้ยจริงด้วยเสร่

    จำได้แล้วค่ะ  แม่ จะไม่ลืมแล้ว ฉันตัดเพื่อไม่ไห้ไอริสถามต่อออ

    อ๊ะถึงแล้ว โรงเรียนนานาชาติโชรส์เบอรี่ (ค่าเทอมแบบว่าแพงง..........)

    ใหญ่มากอะตะลึงมากอะใหญ่ มากฌรงเรียน คุณหนูเกิน ชุดที่ฉันไส่แบบว่าหรูแล้วแต่ โรงเรียนนี่แบบว่า ........ อึงง

    แต่ว่านะแค่นี้เทียบไม่ได้กับโงเรียนที่ฉันรียนกับไปริสตเด็ก(แค่สมมุต) นะ

    5555 แต่ว่านะที่นี่หนะเทียบไม่ได้เลยกับโรงเรียนที่เราเคยเรียนตอนเด็กๆๆ ฉัรคิดอะไรไอริสเหมือนรุ้หมดเลย

    งั้นไปกันเถอะ เปียโน ไอริสคงจะพยายามไห้ฉันรีบเพราะมันสายแล้ว (สายมากอะ 6:00 เปะ)

    จ๊ะเราทั้งสองวิ่งไปอย่างรวดเร็วไปห้อง ผอ

    ก๊อก ๆก้อกๆก็อกๆ

    ครับเชิญเลยครับ เสียงที่ฉันเคยได้ยินบ่อยยยๆๆมากแต่ก่อน

    ขออนุญาตคะคุณพ่อออไอริสไม่ยักจะเรียกว่า ผอ แต่พ่อเฉยยยนย ดีแล้ว หละ

    อ่าวมาเร็วจังนะ หนู เปียโน

    ค่ะ คุณอา โอกิ ฉันยิ้มทักทายอย่างสง่างาม ไอริสก็ด้วย

    เป็นยังไงเหนื่อยไหม หลาน รักคุณอาดูเหมือนจะเป็นห่วงฉันเพราะเมื่อวานไม่ได้เจอกันหนิ

    ไม่เหนื่อยค่ะคุณอา ฉันตอบแบบเรียบร้อยย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×