คุณเครื่องกระดาษ

เมื่อหลายวันก่อนตอนวันเปิดเทอมวันแรกผมได้รับจดหมายกระดาษสีเหลืองครีมถูกพับเป็นเครื่องบินกระดาษส่งมาให้ผม จดหมายนั้นไม่ใช่จดหมายรักแต่อย่างไรแต่มันคือจดหมายจากใครสักคนผู้หวังดีส่งมาให้ เขาส่งรูปถ่ายของผมกับรุ่นพี่คุณครูฝึกสอนสองคนที่สนิทในตอนผมม.5 เขาเพียงแค่นำรูปถ่ายนั้นมาคืนผมเพราะผมทำมันหายไปเมื่อวันปัจฉิมปีที่แล้ว

' ขอบคุณครับ คุณอะไรก็ไม่รู้ '

ผมเขียนข้อความในเศษกระดาษข้างตัวผมก่อนที่ผมจะส่งกับไป แต่มันมาจากไหนล่ะ? ผมที่ไม่รู้จึงทำได้แค่เขียนข้อความขอบคุณนั้นพับไว้ใต้โต๊ะของผมตามคำแนะนำของเพื่อนในกลุ่มที่คิดว่าเขาต้องกลับมาดู  แล้วเขาก็กลับมาดูจริงๆ

' ไม่เป็นไร ^ω^ '

เขาเขียนข้อความนั้นกลับมาในกระดาษแผ่นใหม่พร้อมกับอิโมจิรูปยิ้มไว้หลังข้อความผมไม่ได้สนใจอะไรก็พับกระดาษนั้นวางที่เดิมพลางกลับไปสนใจกับแก้วน้ำหวานรสลิ้นจี้ต่อ

"น้ำลิ้นจี่หมดแล้วหนู เอาอันอื่นแทนได้มั้ย"พี่ที่ขายน้ำหวานของบริษัทแฟรนไชส์บอกผมเมื่อผมสั่งน้ำลิ้นจี้

"งั้นผมไม่เอาแล้วครับ"

"เอ้า ไอ้กราฟไหนๆก็มาแล้วเอาไรก็เอาไปแหอะ"

"ไม่เอาอ่ะ กูจะกินน้ำลิ้นจี่"

"สตอก็ได้ เปรี้ยวๆหวานๆเหมือนกัน"

"ไม่มีลิ้นจี่กูก็ไม่กิน" ผมยังคงยืนยันนักแน่นว่าจะเอาลิ้นจี่ เรื่องมันก็เหมือนจะไม่มีอะไรแต่มันมีอะไรก็เมื่อผมกับเพื่อนขึ้นห้องกันมาก็พบกับเครื่องบินกระดาษสีเหลืองครีมแบบวันก่อนวางอยู่บนโต๊ะ

' ชอบกินน้ำลิ้นจี่ขนาดนั้นเลยหลอ '

"ใครเนี้ย มึงเห็นป่ะใครเอามาวาง"ผมถามกับเพื่อนที่นั่งอยู่แถวข้างๆกัน

"ไม่เห็นเหมือนกันขึ้นมาก็เห็นวางไว้อยู่แล้ว"เพื่อนคนนั้นตอบผมว่าอย่างไงทำเอาพวกเพื่อนๆผมรวมถึงผมด้วยงงกันเข้าไปกันใหญ่ ใครกันส่งเครื่องบินมาให้ผม

'ใช่ ชอบมาก'

ผมเขียนตอบกลับไปก่อนจะพับมันไว้ที่โต๊ะเพราะครูมาแล้ว

________________________________

"พี่แนน ผมเอา..."ก่อนจะผมจะพูดจบพี่ขายน้ำหวานก็ยื่นแก้วน้ำลิ้นจี้นั้นให้ผมแล้ว ผมยิ้มกว้างออกมาพลางหันไปหยิบกระเป๋าตังในกระเป๋ากางเกง

"ไม่ต้องๆ มีคนจ่ายให้แล้ว"พี่แนนว่างั้นทำเอาผมงงเข้าไปอีก

"ใครอ่ะพี่"

" อื้มมมม พี่ตอบไม่ได้น่ะสิเค้าขอไว้"ผมกับแจมองหน้ากันก่อนจะรับมาอย่างว่าง่าย

.

.

.

.

ใคร?

.

.

ใครกัน

.

.

ใครส่งมา?

.

.

.