คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทาสจำยอม
ตอนที่ 4 ตอน ทาสจำยอม
“ เธอนั่นแหละ ”
“ โว้ย !!! อย่าซื่อบื้อได้ไหม ”
“ มีอะไร ” ฉันหันไปหานายแซ็ก พลางทำหน้า อินโนเซ็นท์ ไร้เดียงสา แล้วทำไม ฉันต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย
“ มาช่วยฉันหน่อย ”
“ ช่วยอะไร ?? ”
“ ตัดกระดาษ ”
“ ทำไมฉันต้องช่วยด้วยละ ”
“ ก็มันเป็นงานของพี่ชายเธอด้วยไง ”
“ แต่มันก็ไม่ใช่งานของฉัน ” เอ่อออออ ฉันเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่าเนี่ย
“ บอกให้มาช่วย ก็มาช่วยสิ ต่อรองอยู่ได้ ” นายนั่นตะคอกเสียงขึ้น ฉันมองหน้านายแซ็ก พลางทำตา ปริบ ปริบ
“ กรรไกรอยู่ไหนละ ” โอย !! ไม่เข้าใจเลย ทำไม ฉันถึงต้องกลัวคนอย่างนายด้วย
“ นี่ มันบ้านเธอ แล้ว ฉันจะรู้ไหม ” เพล้ง ! หน้าแตกค่ะ แล้วฉันถามไปได้ยังไงเนี่ย
ฉันหันหลังเดินเข้าบ้าน เพื่อไปหยิบกรรไกร เอ่อ.......ว่าแต่กรรไกรมันอยู่ไหนหว่า กรรไกรเอ้ย มาหา ซูหน่อย โมะๆๆๆ อ๋อ ! อยู่ในห้องพี่บาส เมื่อฉันเข้าไปในห้องพี่บาส ก็ พบกับ กับ กับ กรรไกร
( เข้าค่ายปัญญาอ่อนนะ )
“ เนี่ย อืม ตัดทั้งหมด ตามรอยปะ เข้าใจ๋ ”
“ เข้าใจ ” ฉันพยายามตัดกระดาษ ให้สวยสุดชีวิต ก็ฉันหลัวถูกว่านี่ ว่าแต่พี่บาสไปคุยโทรศัพท์อะไรนานจัง
อ่า.....พูดปั๊ป ก็มาปุ๊ปเลย พี่บาสช่วยซูด้วยยยยยย ไอ้นี่มันใช้ซู.........
“ แซ็กเดี๋ยว ทำงานไปก่อนนะ โอ๊ปมันโทรมาให้ไปที่โรงเรียน มันบอกว่ามีเรื่องคุยนิดหน่อย ไม่รู้เรื่องอะไร เออ ! ซูช่วยแซ็กไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา เราอยู่บ้านว่างๆ ก็ไม่มีอะไร ทำอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ”
“ อื้อ ” ฉันขานรับอย่าจำยอม หึ ถูกบังคับชัดๆ
“ โอเค งั้นเดี๋ยวจะรีบกลับ ” พี่บาสพูดจบก็วิ่ง ออกจากบ้าน เพื่อไปขึ้นแท็กซี่หน้าหมู่บ้าน ส่วนฉันก็หันมาตัดกระดาษ ต่ออย่างหมดกำลังใจ
“ เธอ....กี่โมงแล้ว ”
“ 5 โมง ”
“ อืม......ไปหยิบกาวมาให้ฉันหน่อย ” ฉันมองหน้นายนั่นอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะลุกไปหยิบกาว
“ อะ....กาว ”
“ อืมมมม ดีมากกกก ” ดีมากหรอ แทนที่จะขอบคุณนายคิดก่อนพูดหรือเปล่าเนี่ย
“ ยืนเป็นหุ่นไล่กาไปได้ ทำงานต่อสิ กระดาษยังตัดไม่เสร็จเลย ” ฉันมองหน้านายแซ็กอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะมันหล่อนะคะ แต่เพราะมันน่าหมั่นไส้ ซูชิเอ๋ย ท่องไว้ เพื่อพี่บาส เพื่อพี่บาส
ระยะเวลาผ่านไปรวดเร็วมาก ก็ฉันตัดกระดาษใกล้จะเสร็จแล้วน่ะสิ แล้วอีกอย่างเมื่อตัดกระดาษเสร็จแล้ว ฉันจะได้เป็นอิสระซะที ฮู้ ! คิดแล้วมีความสุข
“ เธอ เธอ เอาไปทิ้งให้หน่อย ” เสียงมารผจญความสุขแทรกขึ้น พลางรวบรวม เศษกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ เป็นจุดเดียวกัน
“ เดี๋ยวค่อยเคลียร์หลังทำงานเสร็จ ทีเดียวเลย ”
“ ไม่ ! ฉันไม่ชอบให้มันกองไว้ รกตา ”
“ แต่ฉันชอบ ”
“ ก็เนี่ยแหละนะ ยัยซกมก ฉันบอกให้เอาไปทิ้งไงเล่า ”
“ เออ ” นายตั้งใจจะแกล้งฉันใช่ไหม ไอ้เลวเอ้ย ! ฉันกำกระดาษที่กองอยู่บนโต๊ะทั้งหมดไปทิ้ง แล้วกลับมานั่งตัดกระดาษต่อ แต่ยังไม่ได้จับกรรไกรขึ้นมาตัด ก็..........
“ เธอไปหยิบเมจิกให้ฉันหน่อยสิ ”
“ ไม่ งานฉันยังไม่เสร็จ นายว่างอยู่ก็ไปหยิบเอาเองสิ ”
“ แล้วฉันจะรู้ไหม ว่ามันอยู่ไหน ”
“ ก็อยู่ในห้องพี่บาสน่ะแหละไปหาเอาเหอะ ”
“ สรุปฉันขี้เกียจเธอไปหยิบมาซิ ”
“ ฉันก็ขี้เกียจ ” ดีมากกกกก ซูน้อย สู้เค้าไว้
“ แต่ฉันขี้เกียจกว่า ”
“ ฉันไปหยิบให้ก็ได้ นายนี่มันเรื่องมากเกินไปละ ”
“ เอออออ เร็วๆนะ อย่าชักช้า ” นายแซ็กพูดไล่หลังในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าบ้าน ใจเย็นไว้ซู รีบๆทำนายนั่นจะได้กลับหลุมไป พอหาเมจิกได้ฉันก็ยื่นให้นายแซ็ก แต่มันไม่รับ กลับมองเมจิกอย่างไม่พอใจ ขนาดแค่ปากกาเมจิก นายยังอยากจะมีเรื่องกับมันอีกหรอ เหอ ! ถ้าเมจิกมันมีแขน มีขา รับรองนายได้ไปสบายแน่
“ ฉันอยากได้สีดำ ไม่ใช่สีน้ำเงิน ”
“ บ้านฉันไม่ใช่ร้านเครื่องเขียนนะ ที่จะมีเกือบทุกสีน่ะ ”
“ เออ สีน้ำเงินก็ได้ เอ้า เขียนดิ๊ ”
“ เขียน ? ”
“ ก็เออ อะดิ เขียนคำว่า ความรู้ทั่วไป ตัวใหญ่ๆ สวยๆ ด้วย ”
“ ฉันเขียนไม่สวยหรอก นายเขียนเองเถอะ ”
“ ฉันบอกให้เขียนไงงงงงงงง ” สิ้นสุดคำพูดของนายแซ็ก ฉันก็บรรจงเขียนด้วยลายมือ ที่สวยที่สุดในชีวิต ถ้าไม่สวย มันต้องฆ่าฉันแน่ๆเลย
“ เออๆ นี่แหละ ” ท่าทางมันน่าจะพอใจ เหอ....รอดตายแล้วโว้ย หลังจากที่ฉันบรรจงเขียนเสร็จ ก็มานั่งตัดกระดาษแผ่นสุดท้าย
“ ฉันทำเสร็จหมดแล้วนะ ไปละ ”
“ เดี๋ยวยังไม่เสร็จ เธอต้องเอากระดาษที่เธอตัดน่ะ มาแปะตรงนี้ ”
“ นายก็แปะเองดิ ”
“ เธอน่ะแหละ มาเลยจะไปไหน ” สิ้นประโยค นายแซ็ก ก็กระชากเสื้อฉัน มานั่งแปะกระดาษกับมัน มันบอกให้ฉันทากาว เดี๋ยวมันแปะเอง เพราะมันกลัวฉันทำเสีย
“ เสร็จ // เสร็จ ” ฉันมองหน้านายแซ็ก ก่อนที่จะดันตัวลุก
“ เธอจะไปไหน ”
ความคิดเห็น