ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    *_ - พบรักที่ต่างดาว - _ *

    ลำดับตอนที่ #3 : ผมเป็นรองแล้วแหละ

    • อัปเดตล่าสุด 8 ม.ค. 50


    ตอนที่ 2       ตอน ผมเป็นรองแล้วแหละ

    วี้ ว่อ วี้ ว่อ        เสียงออดหมดเวลาทานข้าวดังขึ้น ทำให้ทุกคน ที่นั่งแช่อยู่ในโรงอาหาร รีบลุกแล้วพากันขึ้นห้องเรียน รวมทั้งผมและเพื่อนๆ  

     

               ทันใดนั้นเองก็มีเด็กผู้ชายหน้าตาดีคนนึงเดินเข้าห้อง  แน่นอนว่าผมไม่เคยเจอเค้ามาก่อน เค้าเข้ามาอย่างดีผิดจากผม  ทุกคนยังจำได้ว่า ตอนที่ผมเข้ามามันมีอุปสรรคแค่ไหน หึ ~ แถมยังเขอเพื่อนที่เลวอีก อาทิ ยัยาลากินี เฮ้ย! โทษทีครับเค้าชื่อ กิลิเฟอร์ กัว โปเมอร์ดี้ ที่นิสัยเลวได้ที่   

     

    เอาล่ะนักเรียน เรามารู้จักเพื่อนใหม่กันดีกว่านะ       ครูตูนนีซีเอ่ยขึ้นโดยมีเด็กผู้ชายที่ผมพูดถึงอยู่ข้างๆ จึงเรียกความสนใจให้กับผู้หญิงเป็นพิเศษ อะโด่ ! ไม่เห็นจะมีอะไรดี ก็แค่หล่อ

     

      สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อนัทซึโอ้ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับบบบบ       ไอนัทซึโอ้ลากเสียงยาวแล้วโค้งคำนับอย่างสวยงาม         

    ผมรู้สึกมึนๆยังไงไม่รู้          //////   พลึบ !!!!  /////

     

    ....... ผมรู้สึกทนไม่ได้ จึงลุกขึ้นปล่อยพลังใส่ไอนัทซึโอ้ แต่เมื่อหมอนั่นมองนายผม ผมกลับกระเด็นไปชิดผนังห้องโดยไม่รู้สาเหตุ แล้วผมก็พยุงตัวเองกลับมานั่งที่เดิม ด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก

     

      เอาล่ะ เอาล่ะ นักเรียนทุกคนจะให้นัทซึโอ้นั่งข้างใครจ๊ะ    พอครูโฟนาช่าพูดจบ ทุกคนในห้องต่างคุยกันเสียงดังไม่รู้ว่าทะเลาะกันเพื่อแย่งนายนั่นหรือเพราะอย่างอื่น แต่เสียงนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกตัวแล้วตื่นขึ้นมาพลางมองไปรอบห้อง           อ่าววววว!!!!!  อย่าบอกนะว่า เมื่อกี้ผมฝันไป ทำไมจินตนาการผมมันเหมือนกับการ์ตูนเรื่องไอ้มดแดง ( ทำไมต้องเป็นไอ้มดแดงด้วยวะ! คนเขียนอยากทราบ ) 

     

            สักพัก...ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าห้องที่จัดว่าหน้าตาดีกว่าผม 0.5 % เค้าเหมือนคนที่อยู่ในฝันของผมเลย  เขาใส่เสื้อสีแดงเบอร์ 1 แล้วเขียนว่า ‘ Come on Babys. ’   พยายามลากโต๊ะและก็เก้าอี้มาใกล้ๆผมดูท่าทางจะหนักน่าดู  ผมจึงลุกขึ้นไปช่วย ในที่สุดเราก็นั่งที่เรียบร้อย เขายิ้มให้ผมด้วยใบหน้ารูปไข่มาดแมน และดูเป็นผู้ดีใส่ผม ผมเลยยิ้มที่มุมปากพยายามเท่สุดชีวิต

     

      เฮ้ยยย  ชื่อไรอ่า?         นัทซึโอ้ถามอย่างเป็นกันเองพลางเสยผมให้มันดูเท่แต่ผมอยากบอกหมอนั่นมากเลยอ่ะ ว่าท่าเมื่อกี้ ห่วยแตกสุดยอดดดดดด

     

      ผมชื่อเซเบอร์โต้ครับ          ผมตอบนเสียงนิ่งๆวางหมาดให้สุขุม

     

      หรอ  !   เราชื่อนัทซึโอ้   ยิน D ที่ได้รู้จัก cup         นายนัทซึโอ้ทักทายอย่างเป็นกันเอง แต่ก็ยังไม่เลิกเก๊กหน้าหล่อแบบวิปริต

     

      ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก         ผมหันหน้ากลับไปเรียนอย่างตั้งใจเมื่อ อาจารย์เอเลี่ยนสุดสวย ( น้อยมาก ถึงโฟน )    ที่ชื่อโฟนาช่า เดินเข้าห้อง

     

      student เคราพ         เสียงจากาต้าหัวหน้าห้องที่ถูกยอมรับว่าหน้าตาดี  ยืนขึ้น ทำให้ทุกคนในห้องลุกตามแล้วประสานเสียงทักทายอาจารย์โฟนาช่า อย่างเป็นระเบียบ

     

      sit down now. ! ”    ( น่ากลัวอย่างรุนแรง ) 

     

      thank you  teacher.          ทุกคนนั่งลงอย่างเงียบ เนื่องจากรัศมีเหี้ยมๆ  ( รัศมีความสวยย่ะ  : โฟน )   ของครูโฟนาช่ามันมากเกินไป

     

      นี่! ทุกคนเปิดหนังสือวิทยาศาสตร์  หน้า 1160  วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องกำเนิดเอกภพ          อาจารย์โฟนาช่าพูดจบผมก็ก็หยิบหนังสือที่ใหม่ๆ  พอๆกับหน้าที่ใสกิ๊งของผม  ก็ผมเป็นเด็กใหม่หนิครับ

     

      เซเบอร์โต้เราลืมซื้อหนังสือน่ะ          ไม่ได้เรื่อง  ไร้ความรับผิดชอบ  ไม่เอาไหน  มีคนอย่างนาย รับรองประเทศชาติไม่เจริญ    ผมบ่นในใจพลางวางหนังสือไว้กลางโต๊ะ  เหอะ !  มีดีแค่หน้าตา  ต้องอย่างผม perfect ครับ (  -*- : นับวันยิ่งรับความหลงตัวเองของมันไม่ได้ )

     

      เซเบอร์โต้ไหนเธอตอบครูสิ ! ว่าดาวอังคารอยู่ในกาแล็คซีอะไร ??         ครูครับ  ถ้าผมตอบไม่ได้ผมขอลาหมาบวชครับ ....

     

      ทางช้างเผือกครับ          

     

      อืม เก่งมากกก          อาจารย์โฟนาช่า ชมผมก่อนที่จะเดินหันหลังกลับไปสอบต่อ  อยู่ดีๆ ก็มีเสียงแหลมๆของเด็กผู้หญิงในห้องโวยวายขึ้น

     

     

      โหหหห    อาจารย์คำถามกล้วยๆๆ  อย่างงี้คนในห้องก็ไม่มีใครตอบผิดหรอกค่ะ         ยัยกิลิเฟอร์พูดขึ้น  คุณครูเอเลี่ยนหันไปหัวเราะเล็กน้อย

     

      จะจะ  กิลิเฟอร์งั้นครูจะถามเธอละกันนะ 

     

      ค่ะ         กิลิเฟอร์ตอบแบบว่า มั่นใจสุดสุด  เธอกอด อก  พลางทำหน้าทำตาตั้งใจรอคำถามที่จะออกมาจากปากของ ครูโฟนาช่า

     

      ดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์ดวงที่เท่าไหร่จ๊ะ          หลังจากที่ครูโฟนาช่าถาม  ผมเห็นเธอนั่งนับนิ้วอยู่นาน  ผมอยากทราบจังเลยครับเรื่องแบบนี้จำเป็นต้องนับนิ้วด้วยหรอครับ   แล้วอยู่ดีๆ ซิลิโกะเพื่อนสาวที่นั่งข้างหน้าผมก็หันหลังมาคุยกับผมและก็นัทซึโอ้

     

      นี่ๆ พวกนาย ฉันเคยได้ยินด้วยแหละว่า  ยัยกิลิเฟอร์กับเพื่อนของยัยนั่นที่ชื่อโปเมอร์ดี้อะ  ตกวิทย์ตั้งแต่ ป.1 แล้ว            

     

      O_o  /  O_o     นี่คือสภาพความตกใจของผมและก็นัทซึโอ้ครับ   หายากนะครับคนที่อาภัพวิทย์มาตั้งแต่อายุ 6 ขวบ

     

      ไม่หรอก เขาอาจจะพัฒนาแล้วก็ได้ ไม่มีใครไม่พัฒนาจุดด้อยของตัวเองหรอก เพราะไม่งั้นก็จะดูด้อยไปตลอด  ฉันว่านะ  อย่าพึ่งตีความไปเลย            นายนัทซึโอ้ที่กำลังพูดประโยคพระเอกอย่างเต็มตัวอยู่  ดูสิครับว่ามันน่าหมั่นไส้ขนาดไหน 

     

      แต่ฉันว่านะ   การมีจุดด้อยด้านวิชาความรู้อะ  แก้ไขยากจะตาย เมื่อเราไม่รู้มานานมากๆเนี่ย มันก็จะไม่มีความกระตือรือร้นจะรู้เหมือนตอนที่พึ่งสงสัยแรกๆหรอก บางคนก็ถึงกับต่อต้านวิชาที่ตนไม่ชอบซะด้วยซ้ำ        ซิลิโกะพูดต่อทันทีเมื่อนัทซึโอ้พูดจบ  คำพูดของซิลิโกะนี่ก็น่าสนนะ ผมว่า ผมเห็นด้วยกับซิลิโกะ  ว่าแต่เมื่อไหร่ยัยกิลิเฟอร์จะตอบเนี่ยยยย  ชักช้าจริง !!!! 

     

      อะ อาจารย์คะ  ดาวอังคารก็ต้องเป็นดาวเคราะห์ดวงที่ 4  แน่นอนค่ะ หนูมั่นใจ       ในที่สุดคำตอบก็ออกมาจากปากของกิลิเฟอร์ที่ ตอนนี้กำลังเป็นข้อโต้แย้งของนัทซึโอ้กับซิลิโกะ

     

      ใช่จะ  ดวงที่ 4  ถูกต้องแล้วแหละ          เมื่ออาจารย์พูดว่าถูกต้องยัยกิลิเฟอร์ถึงกับหน้าบาน เป็นดอกทานตะวัน  ยัยเว่อร์เอ้ย

     

      กิลิเฟอร์เธอเก่งจังเลย  ฉันยังตอบไม่ได้เลยนะรู้ไหม           โปเมอร์ดี้พูดเชียร์ กิลิเฟอร์ที่กำลังชื่นชมตัวเอง อยู่  อันนี้ก็คำถามกล้วยๆ แหละ ไม่ต่างอะไรจากผมหรอก

     

     

     

     

      --------

      เห็นป่ะ ฉันบอกแล้ว ว่าใครๆก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองด้อยหรอก         คำพูดของนัทซึโอ้ก็เข้าหูผมทันที นี่  2 คนนี้ยังไม่เลิกใช่ไหมเนี่ย

     

       ก็นี่มันก็แค่คำถามธรรมดา หนิ ถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว        ซิลิโกะที่เห็นท่าทางเงียบๆ ก็เถียงตอบโดยไม่สนใจคนรอบข้างอย่างผม

     

      ทีหลังเธออย่าไปดูถูกใครก่อนที่จะ รู้จักเขาคนนั้นด้วยตัวเองอีกละ 

     

      ก็ไม่ได้ดูถูก ก็แค่บอกว่า เขา 2 คนนั้นตกวิทย์ก็เท่านั้น  เออนี่ !   แล้วไม่ต้องสอนฉันหรอกนะ 

     

      อ่าวเธอ  นี่ฉันหวังดีนะ  อย่ามาเรื่องมากดีกว่า 

     

      นายแหละเรื่องมาก  ฉันแค่ออกความคิดเห็นก็มาหาว่าฉันดูถูกคน 

     

      ก็คำพูดเธอมันสื่อว่าดูถูกน่ะสิ 

     

      แต่ ฉัน ไม่ ดะ .... 

     

       นี่พวกเธอเถียงอะไรกัน รู้ไหม คนเขาจะเรียนกันทั้งห้อง        ครูโฟนาช่าเข้ามาขัดได้จังหวะพอดีเลยครับ  เพราะผมแทบจะหูชา  อยู่แล้ว  

     

      ขอโทษครับ /  ขอโทษค่ะ           ทั้งสองคนนั้นพูดพร้อมกัน พลางก้มหน้าลงเล็กน้อย

     

      ขอโทษ  เหอ! นี่ถ้าสำนึกผิดก็ไปยืน หน้าห้อง แล้วก็กางแขน 90 องศา แล้วถ้าคาบไม้บรรทัดด้วยยิ่งดี จะได้ไม่ต้องเถียงกัน         ครูโฟนาช่าพูดจบ ทั้งสองคนนั้นก็หยิบไม้บรรทัดแล้วเดินออกไปยืนกางแขนหน้าห้อง  กลายเป็นพรีเซ็นเตอร์โปรโหมต ห้องซะอย่างนั้น 

     

      แล้วเธอเซเบอร์โต้ทีหลังหัดห้ามเพื่อนให้หยุดทะเลาะกันด้วย  ปล่อยแบบนี้จะทำให้เพื่อนผิดใจกันเปล่าๆ เอางี้ ครูจะทำโทษเธออีกคน  โทษฐานที่นิ่งเฉย ไม่ห้ามเพื่อน          -    -        ผมมันดีเกินไปครับครู  ผมอุตส่าห์ปล่อยเพื่อไม่ให้ความผิดมาถึงผม แต่ผมกลับผิดด้วยซะงั้น     ว่าแล้วผมก็หยิบไม้บรรทัดแล้วไปเป็นพรีเซ็นเตอร์หน้าห้องพร้อมกับ นัทซึโอ้และ ซิลิโกะ  

     

    * ทุกคนอย่าลืมห้ามเพื่อนเวลาเขาทะเลาะกันนะ  ห้ามนิ่งเฉยแล้วก็ยุยงด้วย  ยังไงก็รอพบผมในตอนหน้านะคร้าบ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×