คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผมเป็นรองแล้วแหละ
ตอนที่ 2 ตอน ผมเป็นรองแล้วแหละ
“ วี้ ว่อ วี้ ว่อ ” เสียงออดหมดเวลาทานข้าวดังขึ้น ทำให้ทุกคน ที่นั่งแช่อยู่ในโรงอาหาร รีบลุกแล้วพากันขึ้นห้องเรียน รวมทั้งผมและเพื่อนๆ
ทันใดนั้นเองก็มีเด็กผู้ชายหน้าตาดีคนนึงเดินเข้าห้อง แน่นอนว่าผมไม่เคยเจอเค้ามาก่อน เค้าเข้ามาอย่างดีผิดจากผม ทุกคนยังจำได้ว่า ตอนที่ผมเข้ามามันมีอุปสรรคแค่ไหน หึ ~ แถมยังเขอเพื่อนที่เลวอีก อาทิ ยัยาลากินี เฮ้ย! โทษทีครับเค้าชื่อ กิลิเฟอร์ กัว โปเมอร์ดี้ ที่นิสัยเลวได้ที่
“ เอาล่ะนักเรียน เรามารู้จักเพื่อนใหม่กันดีกว่านะ ” ครูตูนนีซีเอ่ยขึ้นโดยมีเด็กผู้ชายที่ผมพูดถึงอยู่ข้างๆ จึงเรียกความสนใจให้กับผู้หญิงเป็นพิเศษ อะโด่ ! ไม่เห็นจะมีอะไรดี ก็แค่หล่อ
“ สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อนัทซึโอ้ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับบบบบ ” ไอนัทซึโอ้ลากเสียงยาวแล้วโค้งคำนับอย่างสวยงาม
ผมรู้สึกมึนๆยังไงไม่รู้ ////// พลึบ !!!! /////
....... ผมรู้สึกทนไม่ได้ จึงลุกขึ้นปล่อยพลังใส่ไอนัทซึโอ้ แต่เมื่อหมอนั่นมองนายผม ผมกลับกระเด็นไปชิดผนังห้องโดยไม่รู้สาเหตุ แล้วผมก็พยุงตัวเองกลับมานั่งที่เดิม ด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก
“ เอาล่ะ เอาล่ะ นักเรียนทุกคนจะให้นัทซึโอ้นั่งข้างใครจ๊ะ ” พอครูโฟนาช่าพูดจบ ทุกคนในห้องต่างคุยกันเสียงดังไม่รู้ว่าทะเลาะกันเพื่อแย่งนายนั่นหรือเพราะอย่างอื่น แต่เสียงนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกตัวแล้วตื่นขึ้นมาพลางมองไปรอบห้อง อ่าววววว!!!!! อย่าบอกนะว่า เมื่อกี้ผมฝันไป ทำไมจินตนาการผมมันเหมือนกับการ์ตูนเรื่องไอ้มดแดง ( ทำไมต้องเป็นไอ้มดแดงด้วยวะ! คนเขียนอยากทราบ )
สักพัก...ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าห้องที่จัดว่าหน้าตาดีกว่าผม 0.5 % เค้าเหมือนคนที่อยู่ในฝันของผมเลย เขาใส่เสื้อสีแดงเบอร์ 1 แล้วเขียนว่า ‘ Come on Babys. ’ พยายามลากโต๊ะและก็เก้าอี้มาใกล้ๆผมดูท่าทางจะหนักน่าดู ผมจึงลุกขึ้นไปช่วย ในที่สุดเราก็นั่งที่เรียบร้อย เขายิ้มให้ผมด้วยใบหน้ารูปไข่มาดแมน และดูเป็นผู้ดีใส่ผม ผมเลยยิ้มที่มุมปากพยายามเท่สุดชีวิต
“ เฮ้ยยย ชื่อไรอ่า? ” นัทซึโอ้ถามอย่างเป็นกันเองพลางเสยผมให้มันดูเท่แต่ผมอยากบอกหมอนั่นมากเลยอ่ะ ว่าท่าเมื่อกี้ ห่วยแตกสุดยอดดดดดด
“ ผมชื่อเซเบอร์โต้ครับ ” ผมตอบนเสียงนิ่งๆวางหมาดให้สุขุม
“ หรอ ! เราชื่อนัทซึโอ้ ยิน D ที่ได้รู้จัก cup ” นายนัทซึโอ้ทักทายอย่างเป็นกันเอง แต่ก็ยังไม่เลิกเก๊กหน้าหล่อแบบวิปริต
“ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ” ผมหันหน้ากลับไปเรียนอย่างตั้งใจเมื่อ อาจารย์เอเลี่ยนสุดสวย ( น้อยมาก ถึงโฟน ) ที่ชื่อโฟนาช่า เดินเข้าห้อง
“ student เคราพ ” เสียงจากาต้าหัวหน้าห้องที่ถูกยอมรับว่าหน้าตาดี ยืนขึ้น ทำให้ทุกคนในห้องลุกตามแล้วประสานเสียงทักทายอาจารย์โฟนาช่า อย่างเป็นระเบียบ
“ sit down now. ! ” ( น่ากลัวอย่างรุนแรง )
“ thank you teacher. ” ทุกคนนั่งลงอย่างเงียบ เนื่องจากรัศมีเหี้ยมๆ ( รัศมีความสวยย่ะ : โฟน ) ของครูโฟนาช่ามันมากเกินไป
“ นี่! ทุกคนเปิดหนังสือวิทยาศาสตร์ หน้า 1160 วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องกำเนิดเอกภพ ” อาจารย์โฟนาช่าพูดจบผมก็ก็หยิบหนังสือที่ใหม่ๆ พอๆกับหน้าที่ใสกิ๊งของผม ก็ผมเป็นเด็กใหม่หนิครับ
“ เซเบอร์โต้เราลืมซื้อหนังสือน่ะ ” ไม่ได้เรื่อง ไร้ความรับผิดชอบ ไม่เอาไหน มีคนอย่างนาย รับรองประเทศชาติไม่เจริญ ผมบ่นในใจพลางวางหนังสือไว้กลางโต๊ะ เหอะ ! มีดีแค่หน้าตา ต้องอย่างผม perfect ครับ ( -*- : นับวันยิ่งรับความหลงตัวเองของมันไม่ได้ )
“ เซเบอร์โต้ไหนเธอตอบครูสิ ! ว่าดาวอังคารอยู่ในกาแล็คซีอะไร ?? ” ครูครับ ถ้าผมตอบไม่ได้ผมขอลาหมาบวชครับ ....
“ ทางช้างเผือกครับ ”
“ อืม เก่งมากกก ” อาจารย์โฟนาช่า ชมผมก่อนที่จะเดินหันหลังกลับไปสอบต่อ อยู่ดีๆ ก็มีเสียงแหลมๆของเด็กผู้หญิงในห้องโวยวายขึ้น
“ โหหหห อาจารย์คำถามกล้วยๆๆ อย่างงี้คนในห้องก็ไม่มีใครตอบผิดหรอกค่ะ ” ยัยกิลิเฟอร์พูดขึ้น คุณครูเอเลี่ยนหันไปหัวเราะเล็กน้อย
“ จะจะ กิลิเฟอร์งั้นครูจะถามเธอละกันนะ ”
“ ค่ะ ” กิลิเฟอร์ตอบแบบว่า มั่นใจสุดสุด เธอกอด อก พลางทำหน้าทำตาตั้งใจรอคำถามที่จะออกมาจากปากของ ครูโฟนาช่า
“ ดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์ดวงที่เท่าไหร่จ๊ะ ” หลังจากที่ครูโฟนาช่าถาม ผมเห็นเธอนั่งนับนิ้วอยู่นาน ผมอยากทราบจังเลยครับเรื่องแบบนี้จำเป็นต้องนับนิ้วด้วยหรอครับ แล้วอยู่ดีๆ ซิลิโกะเพื่อนสาวที่นั่งข้างหน้าผมก็หันหลังมาคุยกับผมและก็นัทซึโอ้
“ นี่ๆ พวกนาย ฉันเคยได้ยินด้วยแหละว่า ยัยกิลิเฟอร์กับเพื่อนของยัยนั่นที่ชื่อโปเมอร์ดี้อะ ตกวิทย์ตั้งแต่ ป.1 แล้ว ”
“ O_o / O_o ” นี่คือสภาพความตกใจของผมและก็นัทซึโอ้ครับ หายากนะครับคนที่อาภัพวิทย์มาตั้งแต่อายุ 6 ขวบ
“ ไม่หรอก เขาอาจจะพัฒนาแล้วก็ได้ ไม่มีใครไม่พัฒนาจุดด้อยของตัวเองหรอก เพราะไม่งั้นก็จะดูด้อยไปตลอด ฉันว่านะ อย่าพึ่งตีความไปเลย ” นายนัทซึโอ้ที่กำลังพูดประโยคพระเอกอย่างเต็มตัวอยู่ ดูสิครับว่ามันน่าหมั่นไส้ขนาดไหน
“ แต่ฉันว่านะ การมีจุดด้อยด้านวิชาความรู้อะ แก้ไขยากจะตาย เมื่อเราไม่รู้มานานมากๆเนี่ย มันก็จะไม่มีความกระตือรือร้นจะรู้เหมือนตอนที่พึ่งสงสัยแรกๆหรอก บางคนก็ถึงกับต่อต้านวิชาที่ตนไม่ชอบซะด้วยซ้ำ ” ซิลิโกะพูดต่อทันทีเมื่อนัทซึโอ้พูดจบ คำพูดของซิลิโกะนี่ก็น่าสนนะ ผมว่า ผมเห็นด้วยกับซิลิโกะ ว่าแต่เมื่อไหร่ยัยกิลิเฟอร์จะตอบเนี่ยยยย ชักช้าจริง !!!!
“ อะ อาจารย์คะ ดาวอังคารก็ต้องเป็นดาวเคราะห์ดวงที่ 4 แน่นอนค่ะ หนูมั่นใจ ” ในที่สุดคำตอบก็ออกมาจากปากของกิลิเฟอร์ที่ ตอนนี้กำลังเป็นข้อโต้แย้งของนัทซึโอ้กับซิลิโกะ
“ ใช่จะ ดวงที่ 4 ถูกต้องแล้วแหละ ” เมื่ออาจารย์พูดว่าถูกต้องยัยกิลิเฟอร์ถึงกับหน้าบาน เป็นดอกทานตะวัน ยัยเว่อร์เอ้ย
“ กิลิเฟอร์เธอเก่งจังเลย ฉันยังตอบไม่ได้เลยนะรู้ไหม ” โปเมอร์ดี้พูดเชียร์ กิลิเฟอร์ที่กำลังชื่นชมตัวเอง อยู่ อันนี้ก็คำถามกล้วยๆ แหละ ไม่ต่างอะไรจากผมหรอก
--------
“ เห็นป่ะ ฉันบอกแล้ว ว่าใครๆก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองด้อยหรอก ” คำพูดของนัทซึโอ้ก็เข้าหูผมทันที นี่ 2 คนนี้ยังไม่เลิกใช่ไหมเนี่ย
“ ก็นี่มันก็แค่คำถามธรรมดา หนิ ถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว ” ซิลิโกะที่เห็นท่าทางเงียบๆ ก็เถียงตอบโดยไม่สนใจคนรอบข้างอย่างผม
“ ทีหลังเธออย่าไปดูถูกใครก่อนที่จะ รู้จักเขาคนนั้นด้วยตัวเองอีกละ ”
“ ก็ไม่ได้ดูถูก ก็แค่บอกว่า เขา 2 คนนั้นตกวิทย์ก็เท่านั้น เออนี่ ! แล้วไม่ต้องสอนฉันหรอกนะ ”
“ อ่าวเธอ นี่ฉันหวังดีนะ อย่ามาเรื่องมากดีกว่า ”
“ นายแหละเรื่องมาก ฉันแค่ออกความคิดเห็นก็มาหาว่าฉันดูถูกคน ”
“ ก็คำพูดเธอมันสื่อว่าดูถูกน่ะสิ ”
“ แต่ ฉัน ไม่ ดะ .... ”
“ นี่พวกเธอเถียงอะไรกัน รู้ไหม คนเขาจะเรียนกันทั้งห้อง ” ครูโฟนาช่าเข้ามาขัดได้จังหวะพอดีเลยครับ เพราะผมแทบจะหูชา อยู่แล้ว
“ ขอโทษครับ / ขอโทษค่ะ ” ทั้งสองคนนั้นพูดพร้อมกัน พลางก้มหน้าลงเล็กน้อย
“ ขอโทษ เหอ! นี่ถ้าสำนึกผิดก็ไปยืน หน้าห้อง แล้วก็กางแขน 90 องศา แล้วถ้าคาบไม้บรรทัดด้วยยิ่งดี จะได้ไม่ต้องเถียงกัน ” ครูโฟนาช่าพูดจบ ทั้งสองคนนั้นก็หยิบไม้บรรทัดแล้วเดินออกไปยืนกางแขนหน้าห้อง กลายเป็นพรีเซ็นเตอร์โปรโหมต ห้องซะอย่างนั้น
“ แล้วเธอเซเบอร์โต้ทีหลังหัดห้ามเพื่อนให้หยุดทะเลาะกันด้วย ปล่อยแบบนี้จะทำให้เพื่อนผิดใจกันเปล่าๆ เอางี้ ครูจะทำโทษเธออีกคน โทษฐานที่นิ่งเฉย ไม่ห้ามเพื่อน ” ซ - ว - ย ผมมันดีเกินไปครับครู ผมอุตส่าห์ปล่อยเพื่อไม่ให้ความผิดมาถึงผม แต่ผมกลับผิดด้วยซะงั้น ว่าแล้วผมก็หยิบไม้บรรทัดแล้วไปเป็นพรีเซ็นเตอร์หน้าห้องพร้อมกับ นัทซึโอ้และ ซิลิโกะ
* ทุกคนอย่าลืมห้ามเพื่อนเวลาเขาทะเลาะกันนะ ห้ามนิ่งเฉยแล้วก็ยุยงด้วย ยังไงก็รอพบผมในตอนหน้านะคร้าบ
ความคิดเห็น