*_ - พบรักที่ต่างดาว - _ *

ลำดับตอนที่ #2 : ณ ดาวอังคาร

ตอนที่ 1   ตอน ณ ดาวอังคาร

    - กรอบแกรบ -     เสียงเท้าก้าวเดินบนเศษใบไม้กองมหึมาหน้าโรงเรียน ซึ่งแสดงเห็นศักยภาพของภารโรง   กองใบไม้นั้นบดบังโรงเรียนอย่าเห็นได้ชัด ผมเดินทะลุกองใบไม้แห้งเข้าไป 

          “  โอโห ” เป็นเสียงอุทานที่บ่งบอกถึงความเหลือเชื่อ ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมคือโรงเรียนที่ใหญ่โต มีนักเรียนหลายสีผิววิ่งเล่นเต็มไปหมด บางคนหน้าตาแปลกประหลาด จนผมคิดว่าไม่น่าจะมีได้เลยตัวสีเขียว ตาสีฟ้า ใบหน้าบูดเบี้ยวเหมือนคน....เอ่อ...คนปวดท้อง แต่ก็คงไม่แปลกอะไร

               ///////////////    เพราะที่นี่ คือ ดาวอังคาร   ณ  กาแล็คซี่ มาติเน่   /////////////

       ผมปัดฝุ่นที่เสื้อตัวเก่งกับ กางเกงตัวเก่งกว่าของผม จริงๆแล้วผมไม่อยากเรียกมันแบบนี้หรอก  แต่ตอนนี้ทั้งบ้านผมมีแค่นี้จริงๆ ก็ตอนที่จะขึ้นยานมาที่ดาวอังคาร เจ้านายของพ่อผมเค้าให้แบกสัมภาระมานิดเดียว ก็เค้าบอกว่า ที่นี่เจริญอยู่พอตัว ค่อยไปซื้อใหม่ก็ได้  พ่อกับผมเลยเดินทางมา กับของที่จำเป็นจริงๆ แต่พอยานลงจอดที่นี่ พ่อก็กลับซื้อแค่ ของใช้ส่วนตัว ไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าหรือรองเท้า ไม่ต้องแสดงความยินดีกับผมเรื่องนี้หรอกครับ ผมรู้ดีว่าพ่อผมเป็นคนที่ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงได้อย่างดีเยี่ยม 

      ลืมบอกเลยนะครับว่าผมชื่ออะไร?? เป็นพระเอกที่หน้าตาดีขนาดนี้แต่กลับลืมบอกชื่อตัวเองนี่มันใช้ไม่ได้เลยนะครับ  

          ผมชื่อ เซเบอร์โต้ เป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาดีที่สุดในดาวอังอาร  ( - -* ) เพราะบางทีเกือบทุกคนมันอาจจะไม่ใช่มนุษย์ครับผมที่หน้าตาดีอยู่แล้ว เลยหล่อเพิ่มขึ้นไปอีก

          ขณะนี้ผมกำลังเดินบนทางเดินอันโอ่โถง ที่มีแต่รอยโคลนบนพื้นทุกอณูหรูขนาดปูพื้นด้วยผ้าถุงจากดาวเสาร์เชียวนะครับ  แต่น่าเสียดายมากกกกกกกกก 

                     มันถูกหนูแทะจนเหลือชิ้นเท่าผ้าเช็ดหน้า ลายคิตตี้ของผมครับ !!!!!  

 ผมรู้สึกตื้นเต้นขึ้นทุกที เมื่อเดินมาจนถึงห้องเรียนห้องหนึ่ง   ประตูไม้ที่ผมดันเข้าไปทีเดียว

          โครม !!!!  ประตูล้มโครมไปแล้วครับ ทุกคนรวมทั้งเอเลี่ยนตัวหนึ่งที่ผมคิดว่าเป็นครู หันมามองผมกันเป็นตาเดียว  ผมเปล่าทำประตูพังนะ ! มันล้มเอง  เอเลี่ยนตัวดำหรือคุณครูกวักมือที่เหมือนปลาหมึก มีแต่รอยตะปุ่มตะปั่ม เอเลี่ยนจากนรกยิ้มแสยะใส่ผมด้วย  เหวอออ    เจ้าตัวนี้กำลังเรียกผมเข้าไปใช่ไหม ???

     “ Hey  you !  นักเรียนใหม่เข้ามาสิเด้อ ”       ครูเอเลี่ยนกวักมือเรียกผมอีกครั้ง ผมเพิ่งสังเกตว่าเขามีหนวดเหมือนปลาหมึกด้วย ผมเดินขาสั่น พึ่บ พั่บ เข้าไปในห้อง รู้สึกเหมือนว่ากระเพาะปัสสวะ กำลังจะปล่อยของเหลวสีเหลืองออกมา และเมื่อผมเดินเข้าไปแล้ว ครูเอเลี่ยน แตะบ่าผมด้วยมือปลาหมึกอันน่าสยดสยอง

   “ you ต้องแนะนำตัว ”       เค้ายิ้มหวานด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นเหมือนผี

 “ ผะ..ผะ...ผอ  เอา  แค  เหราะ  มาฟ่ะ   ”         เฮ้ย !!! ผมไม่ได้อยากจะพูดแบบนี้นี่

 “ ไอ้บ้า !  อย่ามาปัญญาอ่อนแถวนี้  ”          เสียตะโกนจากเด็กผู้หญิงที่นั่งยู่หลังห้อง เธอเป็นเด็กที่สูงประมาณ  154  เซนติเมตร ตัวเล็กน่ารักแต่ทำไมพูดจาโหดร้ายกับผมด้วย  ผมเอามือปาดน้ำมูกและลูบผมทรงกะลาครอบด้วยความเศร้าใจ

“ ผะ......ผะ.... ผมมมมม ชื่อ....เอ่อ.....ชื่อ.....เอ่อ.....เซเบอร์โต้ครับ เพิ่งย้ายมาจากดาวโลก ”    พอผมพูดจบผมแทบอยากจะกระโดดหนีจากตรงนั้นทันที ดูเหมือนครูเอเลี่ยนที่น่ากลัวจะเข้าใจผม  เขา...จะต้องพาผมไปหาที่นั่งแล้วก็ดูแลเด็กใหม่อย่างผมด้วยความเอ็นดู     แต่!!!  

             เขาผลักผมกระเด็นติดหลังห้องไปเลย ปากผมจูบกับฝุ่นสีแดง ที่ทำเป็นฝาผนังอย่างแนบแน่น ผมกลืนไอ้ฝุ่นบ้านี่ลงไป......  จนไอค่อกแค่กกกกก

            เด็กผู้หญิงที่นั่งข้างเด็กที่ตะโกนว่าผมเมื่อกี้ยื่นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูให้ผม  ....ผมกลืนน้ำลายมองดูมันด้วยสีหน้าไม่แน่ใจนัก  ก่อนจะคลี่ผ้าเช็ดหน้าออกมาดู

              *****   แมลงสาบ !!!!!!!!       แมลสาบสายพันธุ์ ทะเลทรายแดงแห่งดาวอังคาร โผล่ออกมาจากผ้าเช็ดหน้า  มันไต่ขึ้นหน้า ผมมมมม !

                         ไม่ !!!!!!!!!!!!!!  ช่วยด้วยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!

                                                              พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วย คน หล่อที !!!!!!

         ทันใดนั้นเหมือนมีนรกมาโปรดผมด้วยตัวเอง  ยัยผู้หญิงหน้าตาดี ผมยาวสีน้ำตาลอ่อน  ใบหน้ารูปไข่ได้รูปนั่น  ใส่นาฬิกายี่ห้อ diesel  รุ่น z215678  เห้อๆ แอบเห็น  กำลังยิ้มให้ผม ในขณะที่ผมซึ่งมีแมลงสาบ นั่งชูขาสู้ตายอยู่บน จมูก ผมจำได้ว่าผมถอยกรูดติดผนังไปเลย

        เธอเอื้อมมือขาวเนียนมาหยิบแมลงสาบไปจูบเล่น  ผมว่ายัยนี่โรคจิตไปแล้วแน่ๆ

“ เปรสกิ้ว ~~ ไปแกล้งเด็กใหม่ไม่ดีนะ  ”       เธอยิ้มให้กับแมลสาบนรกนั่น ผมเริ่มรู้สึกว่ามนุษย์บนดาวดวงนี้ทำไมมันแปลกอย่างนี้ครับ !?  รู้สึกว่า จะมีผมคนเดียวที่ปกติ และหน้าตาดีที่สุดนะครับ  ผมลูบจมูกหวังจะให้ความรู้สึกสยอง หมดไปจากชีวิตผม   .. ผมม้วนผมทรงกะลาครอบของตัวเองเล่นก่อนที่จะสอดส่ายมองหาที่นั่งที่ว่างอยู่      .... แต่ที่ว่างมันอยู่ที่........เอ่อ....ที่

       ~~~   ที่ถังขยะโว้ยยยยย   ~~~    ผมแทบอยากจะหัวเราะสมเพชตังเองเป็นภาษาฮิบรู  

โอย !!!  ทำไมพ่อผมต้องมาทำงานที่บนดางอังคารด้วยนะ  ผมลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปนั่งเคียงคู่กับถังขยะ คงมีแต่เจ้านี่สินะ ที่ไม่สามารถรังแกผมได้  ผมนั่งเรียนอย่างเบื่อหน่าย จนมีไฟออด พักกลางวัน

 “ วี้ ว่อ วี้ ว่อ ”   เสียงออดอินเตอร์ตามเทรนของโรงเรียนผมพร้อมกับไฟสีแดง ๆ เตือนว่านี่คือพักกลางวัน  ผมมองไปรอบๆๆห้องเรียนที่ต่างครต่างผลักดันกันออกจากห้อง ระหว่างที่ผมมอง เพื่อนร่วมห้องพากันออกไป ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งสะกิดผม ดูๆ แล้วเธอเหมือน เอเลี่ยน 

    “ ไง ! ไม่ไปกินข้าวหรอ ”     เธอทักขึ้นพร้อมยืนเท้าสะเอวมองมาทางผม

 “ ปะ....ไป ไป กินครับ ”     

“ งั้นไปกับพวกเราไหมละ  ”     เสียงผู้ชายในกลุ่มนั้นพูดขึ้น

“ ครับ ”    ผมตอบแบบไม่ลังเล  เหอ ! อย่างน้อยผมก็หาเพื่อนได้แล้ว ผมลุกขึ้นเก็นเก้าอี้แล้วเดินตามหลังเพื่อนใหม่ 4 คน ไปโรงอาหาร ระหว่างที่พวกเราเดินไปโรงอาหาร ผู้หญิงที่ผมบอกว่าเหมือนเอเลี่ยนก็พูดขึ้น

“ ฉันชื่อ เวนซเอร่า  ”     เสียงของเธอให้ความรู้สึกที่น่ากลัวมาก เธอมีผิวสีเขียวครึ่งตัว ใบหน้าเธอสีเนื้อเหมือนมนุษย์ นัยน์ตาสีแดงเถือก ผมว่าไม่ทางพ่อก็ทางแม่ แน่ๆๆ ที่เป็นเอเลี่ยน บางทีเธออาจเป็นเอเลี่ยนสายพันธุ์ใหม่ ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นนะ  เวนซเอร่าขยับปากเป็นจังหวะเหมือนจะท่องอะไรก็ไม่รู้  หน้าของเวนซเอร่าเรืองแสงเหมือนก้นหิ่งห้อยก่อนที่จะค่อยๆๆ กลับสู่สภาพเดิม ผมเห็นแล้วโล่งใจจริงๆ นึกว่าจะต้องได้อยู่กับ

 หิ่งห้อยทั้งวันซะแล้ว

 “ เออ....ชร่ายยยเพือ่นฉันอีก 3 คน เรียงจากซ้ายเลยนะ  ก็มี  แอลเนเอ้   กอเฟอเรอและนาเมรี่  ”       เวนซเอร่าพูดด้วยเสียงแอคโค่อลังการ เธอตบบ่านาเมรี่ที่ยืน ทำหน้ากวนใส่ผม นาเมรี่เป็นผู้หญิง ที่น่าจะเป็นผู้ชายโฉดๆๆ น่ากลัวสิ้นดี !! ส่วนกอเฟอเรอเป็นผู้ชายที่สวมชุดเชฟทำอาหาร หมวกทรงสูงที่เชฟนิยมใส่กัน มีรูปแมลงสาบชูนิ้วด้วย  ซึ่งถ้าเอาผมกับกอเฟอเรอมาเทียบกัน

                ********    ผมชนะขาดลอย ครับ ^^+     *******

แต่ก็อย่างว่านะครับ ถึงแม้ว่าผมจะหล่อแต่ก็ต้อง มีคนหล่อกว่าผมครับซึ่งเค้าผู้นั้นก็คือ แอลเนเอ้   นั่นแหล่ะครับ คอยดูนะ ซักวันผมจะพาเจ้านี่ไปฆ่าหมกป่า ดาวเสาร์

                       และในที่สุดผมก็เป็นคนหล่อที่สุดในปฐพี

                                  แห่งดาวอังคาร ณ กาแล็คซี่มาเติเน่ ***

                                       1   กันยายน   ค.ศ    3011  ปีแสงดาวอังคาร

หมายเหตุ

คนที่ตะโกนว่าเซเบอโต้คือ  กิลิเฟอร์ ดำดี

คนที่ยื่นผ้าเชดหน้าคือ  โปเมอร์ดี้  ทองมี

เปรสกิ้ว เป็นชื่อแมลงสาบ รากคำศัพท์มาจาก  เป็ด  ---   เปรส  ----  เปรสกิ้ว

กาแล็คซี่ มาติเน่  เป็นกาแล็ตซี่ที่  1960  จาก  20,000,000 กว่ากาแล็คซี่  เป็นกาแล็คซี่ที่ขึ้นชื่อเรื่องร้านตัดผมทรงกะลงครอบมากที่สุด  แต่ น้อยชีวิต ที่อยู่ในกาแล็คซี่นี้ นิยมผมทรงกะลาครอบ

 จากาต้าชื่อ นางเอก

 **** เพื่อนๆ อย่าได้หลงผิดเชียวนะคะ ว่าพระเอกของเราจะหล่อ  หน้าตานี่มดยังไม่มองเลย ขอบอก  อย่าลืมติดตาม เซเบอร์โต้ใน ตอนหน้านะคะแล้วก็เม้นกันด้วยน้า ^^