คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บันทึกเล่มที่ 0 หน้าที่ 03 : อยากเป็นอะไรล่ะ ?
บันทึกเล่มที่ 0 หน้าที่ 03 : อยากเป็นอะไรล่ะ ?
[#มุมมองบุคคลที่ 1 โดย ราเฟล เซราฟิม]
ในการทำวิจัยให้แก่ท่านผู้นั้นจำเป็นต้องสอดส่องแบบโดยตรงเพื่อข้อมูลที่ใกล้ชิด
ตัวตนของฉันในตอนนี้คือ ราเฟล เซราฟิม (ท่านผู้นั้นสุ่มชื่อให้) เป็นมนุษย์สัญชาติอังกฤษที่ย้ายสัญชาติมายังญี่ปุ่นชั่วคราวเพื่อทำวิจัย ขณะนั้นก็มาเยี่ยมยังสถานกำพร้าของโบสถ์ มองไปยังเหช่าสาวดที่อ้อนวอนแก่พระเจ้าเกี่ยวกับพลังวิเศษที่ส่อแววทำลายวัฏจักรชีวิตของผู้คน
หัวข้อ พลังวิเศษกับมนุษย์
“มนุษย์นี่มีกลไกการทำงานที่เข้าใจยากสุดๆ” ฉันบ่นพึมพำเล็กน้อยเพราะไม่รู้จะเขียนอธิบายอะไรยังไง
“หืม” นัยน์ตาสีอำพันเหลือบไปเห็นร่างของเด็กคนหนึ่งที่กำลังลักขโมยขนมปังจากร้านเบเกอรี่
“นั่นสินะ .. เริ่มจากเรื่องนี้ก่อนก็แล้วกัน” ฉันเดินไปหาพนักงานร้านเบเกอรี่ที่ตะโกนใส่และหวังจะใส่พลังวิเศษดึงตัวเด็กนั่นกลับมาอีกรอบหนึ่ง
“คุณลุงคะ ขนมปังที่เด็กคนนั้นเอาไปราคาเท่าไหร่หรอคะ ?”
“หึ๊ย ! .. หา ? 500 เยน แล้วมันทำไม ?”
ฉันให้เหรียญห้าร้อยเยนเป็นการจ่ายเงินแทนเด็กคนนั้นและขอสั่งเพิ่ม พนักงานร้านเบเกอรี่จึงยอมปล่อยเอาไว้
ในขณะที่เด็กคนนั้นกำลังกินขนมปังอย่างหิวโหยก็มีถุงกระดาษถุงโยนมาทางเด็กชาย ตัวเด็กชายรีบรับถุงกระดาษเพราะกลิ่นขนมปังอบใหม่ลอยแตะจมูกเขา ฉันมองเด็กคนนั้นที่กำลังกินไม่หยุดจนกระทั่งคนถูกมองพูดขึ้น
“ข้ารู้นะว่าเจ้ามองข้าอยู่” เขาพูดขึ้นขณะที่กำลังกินขนมปัง
“เจ้าเป็นใคร ?” เขาถาม
“ทำไมไม่แนะนำตัวเองก่อนล่ะ ?” ฉันพูดออกไปพลางยิ้ม
“ … เจ้าต่างหากที่ต้องแนะนำตัวเอง”
“อ่า … ฉันชื่อราเฟล เซราฟิม นายน่าสนใจมากๆเลย .. ลองแนะนำตัวเองสิ ฉันอาจจะเลี้ยงข้างนายซักมื้อ”
“ .. ข้าอา – อัคโนโลเกีย”
อัคโนโลเกีย ? ฉันพิจารณากับชื่อที่ดูจะคุ้นหูแต่จำไม่ค่อยจะได้ซักเท่าไหร่ก่อนจะนึกขึ้นได้
จะว่าไปเมื่อไม่นานมานี้ก็มีพวกมาเกิดใหม่ที่ได้ความทรงจำเก่ามาด้วยนี่ เห็นว่ามีสามคนแต่คนละระยะเวลา
ฉันมองใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นและเสื้อผ้าที่เก่าจนมีหลายจุดที่ขาด สภาพน่าอนาถา
“ข้าแนะนำตัวแล้ว เพราะฉะนั้นก็จ่ายเงินค่าข้าวให้ข้าซะ” เป็นเด็กที่เอาแต่ใจพอสมควร
“แน่นอน ฉันไม่เคยผิดสัญญาใครหรอก” ฉันรับทราบ
“แต่ก่อนอื่นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ที่บ้านฉันมั้ย ?” ฉันถามไปแต่อีกฝ่ายอาจจะระแวงก็เป็นได้จึงได้ยอมเฉลย “ฉันเป็นเทพและเทพจะไม่ทำร้ายเด็ก ถ้าฉันบอกแบบนี้นายพอจะไว้ใจได้รึยังล่ะ ?”
แต่อีกฝ่ายกลับแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจขึ้น อะไรกัน ? ไม่ชอบพวกเทพหรอกหรือ ? ฉันจึงเปลี่ยนใจเอ่ยแก้ไขว่าตนเพียงล้อเล่นขำขันเพราะอีกฝ่ายทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรต่อพระเจ้าประมาณว่า ทำไมต้องทำให้ตัวเองมาเกิดในสถานภาพแบบนี้ ประมาณนั้น
สีหน้าของอัคโนโลเกียแลดูจะผ่อนคลายลง ก่อนที่ฉันจะพามาบ้านที่ตนอาศัยอยู่ มันเป็นห้องเช่าง่ายๆเพราะแต่เดิมฉันไม่ได้อยากจะลงหลักปักฐานนานหรอก เอาแค่จนกว่าจะทำวิจัยเสร็จก็พอยังไงก็ใส่ข้อมูลลงฐานข้อมูลของทางญี่ปุ่นแล้วว่าตัวตนของราเฟล เซราฟิมเป็นลูกครึ่งที่ไร้พลังวิเศษที่เปลี่ยนสัญชาติมาเป็นคนญี่ปุ่น
ขณะที่อัคโนโลเกียเข้าไปอาบน้ำฉันก็ใช้พลังสร้างเสื้อผ้าออกมาเพราะที่บ้านไม่มีเสื้อผ้าขนาดที่เหมาะสมกับเด็กคนนั้นเลย นัยน์ตาสีอำพันมองเสื้อผ้าในมือและรังสรรค์เพิ่มขึ้นเล็กน้อยให้มันมีกลิ่นหอมแดด
“ทำไมมีเสื้อผ้าเด็ก ? … ” เขาออกมาและรับเสื้อผ้ามา
“มีเด็กเคยมาขอหลบฝนแล้วก็ยืมเสื้อผ้าฉันไป แต่เพราะย้ายไปแล้วก็เลยไม่ได้คืนน่ะ” จะให้บอกว่ามีพลังวิเศษมันก็กระไรอยู่
“เราไปหาอะไรกินกันมั้ย ? นายอยากกินอะไรล่ะ ?” ฉันรีบเปลี่ยนประเด็น
“อยากกินหมดทุกอย่าง”
“ตะกละดีนะ” เอาจริงๆฉันก็คิดว่่าอีกฝ่ายนั้นดูตะกละตั้งแต่ตามคนแปลกหน้าเพราะแค่เรื่องจะเลี้ยงอาหารแล้ว
“รีบไปได้แล้ว ข้าหิว”
“รับทราบจ้า” ฉันยกมือยอมแพ้ในความเอาแต่ใจของเด็กตรงหน้า
ตะกละจริงๆ ฉันมองเด็กชายที่สั่งไปกินไปไม่หยุดจนพนักงานเริ่มจะอาหารกันไม่ทันด้วยสายตาที่นิ่งงัน
“ไม่ต้องรีบกินหรอก” เพราะเป็นอัครทูตสวรรค์เรื่องเงินทองไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้ลำบากแม้แต่นิด
ก็ในเมื่อคนมันเสกได้ไม่มีที่สิ้นสุดนี่นา อัคโนโลเกียยังคงกินไม่หยุดอีกทั้งยังสั่งเรื่อยๆเหมือนกับว่าใกล้จะวันสิ้นโลกจนพนักงานเดินมาโค้งก้มหัวขอโทษ “ขอโทษด้วยนะครับ ตอนนี้เรารับออร์เดอร์ไม่ทันครับ !”
“อ่า .. งั้นฉันขอเช็คบิลค่ะ” สุดท้ายฉันก็เป็นคนสั่งการให้หยุดแทน
.
“ของหวาน”
“ยังจะกินต่อหรอคะ ? กระเพาะเด็กนี่น่ากลัวจังเลยนะคะ” ฉันหัวเราะคิกคักเบาๆ
“ก็บอกว่าจะเลี้ยงแค่มื้อเดียวไม่ใช่รึยังไง ?” ใช่ อย่างที่อีกฝ่ายกล่าว เพราะเธอไม่มีเหตุจำเป็นให้จ่ายค่าอาหารเด็กแปลกหน้าอยู่แล้ว
“ก็ใช่นะคะ อืม … มันอาจจะกระทันหันแต่ .. ฉันจะจ่ายค่าอาหารให้นายไปตลอดชีวิตเลยนะ”
“ถ้าเกิดมาอยู่กับฉัน”
เพื่อทำวิจัย
*******
ชวนง่ายๆ ไม่ต้องอะไร มีคนจ่ายค่าอาหารตกลงชัวร์ๆ
ความคิดเห็น