คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ ฤดูกาล 01 - เศษเสี้ยวของคมดาบ 02 ]
ฤดูกาล ๐๑ - เศษเสี้ยวของคมดาบ
บทที่ 02 : จุติในโลกาใหม่
.
ภายใต้ความเงียบงันชวนกดดันก็เป็นตัวสตรีอสูรที่กล่าวเปิดประเด็นนี้
“อย่าทำหน้าตาเครียดแบบนั้นสิคะ” เธอกล่าวโดยไม่ลืมที่จะกลั้วหัวเราะประกอบ
“พวกข้าต่างหากที่ต้องถาม ! แกต้องการอะไร !?” ยูชิโร่ชี้นิ้วถามในทันทีที่ได้ยิน
“อะไรกัน ฮ่าๆๆๆ” เธอใช้นิ้วปาดคราบน้ำตาที่ไม่มีอยู่จริงจนแสดงออกแบบนอกหน้าว่ากำลังเสแสร้ง
“เดี๋ยวก่อนสิยูชิ – ” คิริยะจะห้ามแต่ก็ถูกขัดไว้เสียก่อน
“เจ้าเงียบลงเลย ! ยัยสติเพี้ยนนี่แหละที่เป็นอสูรที่สร้างอสูรแบบไอ้โดมะ !”
เธอเป็นสตรีที่น่าสยองเพราะเป็นผู้สร้างตัวตนไร้ความรู้สึก เป็นผู้ที่สร้างตัวตนของบุคคลที่ต่ำช้ำแบบบริสุทธิ์
ง่ายๆก็เป็นจำพวกสันดานเลวโดยบริสุทธิ์นี่แหละ
และไม่เพียงโดมะเท่านั้น อสูรไร้จิตใจหรือความรู้สึกรู้สาที่ควรจะมีกลับไม่มีก็ล้วนเป็นผลงานวิปริตของตัวอสูรสาวตรงหน้าด้วย
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ” เธอยิ้มมอง
“บอกมา” ยูชิโร่พูดเสียงแข็ง
ตัวหญิงสาวทำเพียงยิ้มค้างเอาไว้ ใบหน้าพลันเฉไปมองทิศทางอื่น น่าหงุดหงิด เรียกว่านี่อาจจะเป็นสีหน้าในตอนนี้ของหญิงสาวก็ได้
“นั่นสินะคะ ... ” เธอหลับตาลงครุ่นคิด
“ก็น่าเสียดายจริงๆนั่นแหละค่ะที่มุซันนั้นอ่อนแอจนโดนนักล่าอสูรตัวน้อยจัดการเอา”
“เขาไม่ยอมเอาจริงเพราะอดีตที่คอยหลอกหลอน เกี่ยวกับใครนะ ? อืมมมม เหมือนจะเป็นนักดาบที่ใส่ต่างหูไพ่ลายฮานาฟูดะ ... ”
“เพราะแบบนี้ไงถึงอ่อนแอ”
ถ้าไอ้สิ่งมีชีวิตแบบนั้นเรียกว่าอ่อนแอแล้วหากมุซันมันคึกเอาจริงขึ้นจะเป็นไงล่ะนั่น ?
“ปากเสีย ! เพราะท่านทามาโยะยอมตายเพื่อกำจัดมันต่างหากล่ะ !!”
“อืม … ข้าว่าข้าความจำดีนะ” ตัวอสูรสาวเมื่อได้ยินก็ชะงักในทันที
“ข้าเคยบอกด้วยหรือว่ามุซันตายแล้ว ?”
ติดกับเข้าให้
.
สตรีวัยยี่สิบสี่ย่างยี่สิบห้ากำลังร่ำไห้ พี่ชายตนได้สิ้นใจและนอนลงอย่างสงบเสงี่ยมรายเรียงเหล่าผู้เสียสละ เซนอิทสึตัวสั่นเพราะน้ำตาที่ไหลจนไม่สามารถไหลได้มากกว่านี้ อิโนสุเกะไม่สามารถเปล่งแสงได้มากกว่านี้เช่นกันเพราะการเปล่งเสียงจนคอแหบแห้ง
เนซึโกะขอตัวไปสูดอากาศหายใจหลังจากที่รู้สึกแน่นอกมาก ในขณะนั้นตัวหญิงสาวก็พบกับอสูร
ไม่จริงน่า ? อสูรน่าจะหมดไปเพราะมุซันไล่ฆ่าทิ้งหมดแล้วนี่ …
“ค คุณต้องการอะไรคะ ?” เจ้าของนัยน์ตาสีซากุระมองด้วยสายตาเป็นกังวลและหวาดระแวง
“ … ” ตัวอสูรไม่พูดอะไรทำเพียงเงียบก่อนที่ีริมฝีปากจะยกยิ้มขึ้น
และแล้วร่างของหญิงสาวก็กลืนไปกับความมืด ตัดกลับมาที่โถงทางเดิน คานาโอะเดินไปมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใยต่อตัวเนซึโกะที่หายไปนานแสนนาน แต่ขณะนั้ันเมื่อใบหน้าเรียวได้รูปเหลือบหันไปมองเงาที่คืบคลานเข้ามา ดวงตาจำต้องเบิกกว้าง
และคานาโอะก็ถูกเงามืดกลืนกินไป
.
เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วยาม กลับมาที่คฤหาสน์ของเจ้าบ้าน คิริยะและยูชิโร่ยังคงอยู่ที่เดิม ในห้องเดิม ตัวอสูรสาวก็ยังไม่จากไปไหนจนกระทั่ง
“เหมือนจะครบเงื่อนไขแล้วนะคะ” รอยยิ้มที่ส่งมาทำให้ดวงตาของยูชิโร่เบิกกว้าง
มนต์โลหิตอสูรของยูชิโร่ทำงานก่อนที่จะพบภาพชวนสยดสยองในคฤหาสน์และโถงทางเดิน ภาพศพและคราบเลือดที่เกลื่อนกลาดไปทั่วคฆฤหาสน์ทั้งหลัง
“มนต์โลหิตอสูร เจตจำนงแห่งการจุติ”
“อย่าทำหน้านั้นสิคะ ฉันก็แค่ทำเจตจำนงของราชันย์ของเราให้สำเร็จเท่านั้น”
เพราะเรื่องทั้งหมดเกิดจากเด็กพวกนั้น … เพราะฉะนั้ันก็ต้องให้เด็กพวกนั้นรับผิดชอบสิ
*****
ใจเย็นทุกคน !! อาเจ้เป็นอสูรดี !! ใจเย๊นนนนนนนนน
1 คอมเม้นท์ = 100% พลังงานเพราะความขยันของลิลลี่ขึ้นกับเม้นท์ติชม
ความคิดเห็น