~>>!!!!!สาวใสสุดวุ่น กับ [รูมเมท]หนุ่มสุดฮ๊อต!!!!!<<~

ลำดับตอนที่ #10 : Miss...understood Love::สาวน้อยในเมืองใหญ่ [ใครก็ได้ช่วยฉันที T^T]

                                                                            -10-





Chapter::สาวน้อยในเมืองใหญ่ [ใครก็ได้ช่วยฉันที T^T]







“เฮ้อ!! ทำไงดีเนี่ย ถ้านายนั่นเกิดโกรธ เลือดขึ้นหน้าขึ้นมา ฉันจะทำอย่างไงดี” ฉันยังคงวิ่งต่อไปโดยที่ไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางคือที่ไหน >.<



     ขณะที่ฉันหยุดเดินแล้วมองไปรอบๆ ก็เพิ่งรู้ตัวคราวนี้แหละว่าฉัน  ......หลงทาง....!!!Oo0 ต้องแย่แน่ๆเลยอ่า  ฉันเดินวนไปวนมา เอ? แล้วทางที่ฉันเดินมาเมื่อกี้มันอยู่ทางไหนกันน้า



       นี่มันชักจะยังไงๆ กันแล้วละสิ ฉันที่เป็นคนที่เพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ไม่ถึงอาทิตย์นึงด้วยซ้ำ แต่ว่าดันสะเออะมาหลงทางเข้าแล้วล่ะสิ  ฉันนี่มันโง่จริงเลย รู้งี้ยอมถูกนายนั่นด่ายังดีกว่าอีก TOT



       น้ำตาของฉันมันเริ่มมากองอยู่ที่เบ้าตา และพร้อมที่จะไหลได้ทุกเวลาที่ฉันกระพริบตา ในที่สุดฉันก็หยุดแล้วนั่งลงที่ร้านๆ หนึ่ง ((ข้างนอกนะ))  เอ๊ะ!!! ฉันก็มีมือถืออยู่กับตัวนี่น่า ทำไมโทรให้คนมารับล่ะ



       ฉันหาเบอร์แล้วมีอยู่เบอร์เดียวก็คือเบอร์หอ ฉันตัดสินใจโทรไปแล้วก็ต้องต่อสายไปที่ห้อง 43 อีกที



ตู๊ด.....ตู๊ด.....ตู๊ด  



รับซะทีสิยะตาบ้า ฉันรอสายจนมันดับไป นี่ทำไมไม่ยอมรับนะ  ฉันกดต่อสายไปอีกที



ตู๊ด...ตู๊ด....



“ครับ” เสียงของเค้าลอดผ่านโทรศัพท์มา



“นี่นายใช่ป่ะ” ฉันถามไป



“นายไหน บอกชื่อมาเด่ะ” เค้าเริ่มทำเสียงกวนอารมณ์ ของฉัน



“ก็แทคไง”



“แล้วเธอเป็นใครล่ะ” นี่นายแค่นี้ยังจำไม่ได้อีกเหรอเนี่ย -__-^^



“ฉันเหรอ ก็ข้าวคั่วไงเล่า” ฉันตอบเค้าไปเสียงดัง



“นี่เธอข้าวคั่วนี่มันใครกันหว่า ฉันเคยได้ยินชื่อเลย” แหม ถ้าเจอล่ะก็ขออัดซักทีเถอะนะ



“ก็ยัยหมูอ้วนไง” แค่นี้ทำเป็นลืม



“อ้อ เธอเองเหรอ  ทำไมวันนี้เธอต้องวิ่งหนีฉันไปด้วยเล่า รู้มั๊ยว่าฉันตามหาเธอตั้งนาน แต่ว่าพอดีขี้เกียจ ก็เลยกลับมาก่อน แต่ว่าเธอจะกลับเมื่อไรกันเนี่ย” เค้าพูดมาเป็นชุด



“ฉันหลงทางน่ะ นายมารับฉันหน่อยสิ!”



“หา!!! นี่เธอไปทำอีท่าไหนเนี่ย ถึงได้หลงทางเอาได้ห๊ะ OoO” เค้าพูดเสียงหลง



“TT^TT ฮือ ฮือ นายมารับฉันเดี๋ยวนี้เลย นะ ฉันกลัวมากเลยอ่า” ฉันเริ่มร้องไห้ด้วยความปอดแหก



“อ้าว อย่าเพิ่งร้องเด่ะ เออๆ เธออยู่ที่ไหนเนี่ยเดี๋ยวฉันไปรับ”



“อยู่ที่ร้าน MO MO น่ะ” ฉันมองไปทีร้านที่อยู่ด้านหลังแล้วบอกเค้า



“อือ รออยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวไป บาย” เค้าพูดแล้ววางสายไป



       แสงแดดที่ร้อนอบอ้าว ส่องมาที่ตัวของฉันอย่างจัง ฉันไหวแล้นะ ทำไมเดี๋ยวนี้โลก มันร้อนจังเลยเนี่ย

ฉันนั่งรอเค้าที่ยังไม่มา ผ่านไปแล้วประมาณ 30 นาที เอ? นายนี่ไปขัดส้วมก่อนมาเหรอไงเนี่ย -__-^^

แสงแดดที่แผดเผา ตัวฉัน เนื่องด้วยฉันที่เป็นโรคโลหิตจางมานานแล้ว ฉันก็เลยล้มไป -__-zzZ



+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - +





       เอ? ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันไม่ได้นั่งอยู่บน พื้นแล้วนะ ฉันเหมือนกับว่าลอยอยู่อย่างนั้นเลย ฉันคิดอยู่ไม่ทันไรก็มีเสียงที่ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมา



“นี่เธอ เนี่ยตื่นได้รึยังห๊ะ!!!” เสียงของแทคเหรอ



“อือ...” ฉันพูดเสียงงัวเงีย



“หนักชะมัดยากเลย ยัยหมูอ้วน” ยัยหมูอ้วนเหรอ? มีคนเดียวที่เรียกฉันอย่างนี้ เค้าคือ แทค



“OoO” หลังจากที่ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ก็ต้องตกใจมาก เพราะว่าตอนนี้ฉันอยู่บนหลังของแทคเหรอเนี่ย OoO



“นี่เธอบอกฉันหน่อยสิว่า เธอคิดยังไงเนี่ยถึงมารอตรงนี้ รู้มั๊ยว่าแถวนี้น่ะ มันไม่มีรถผ่านมานะ ตัวเธอก็หนักอีกตั้งหาก”



“ว๊าย!!!!!!!!!! ทำไมฉันมาอยู่บนหลังของนายได้ล่ะ ปล่อยฉันลงนะ ไม่เอา” ฉันพูดแล้วทุบหลังเค้า



“โอ๊ย!! มือหนักเหมือนตัวเลยนะเนี่ย ยัยบ้า ทุบมาได้ไงถ้าฉันหลังหักไปเธอต้องรับผิดชอบด้วย” เคาหันมาตะคอกฉัน



“ปล่อยฉันลงนะ ปล่อย!” ฉันร้องโวยวาย



“ยัยหมูอ้วน นี่เธอรู้ตัวป่าวเนี่ยว่า เธอนอนยังกะซากศพ อยู่บนพื้น ดีนะ ปอเต็กตึ๊ง เค้าไม่มาเก็บเธอไปฝัง”



“ปากเสีย -___-^^”



“งั้นเธอก็เงียบไปเลย หรือว่าเธออยากจะเดินกลับเอง คราวนี้ถ้าหลงอีกฉันไม่มาช่วยแล้วนะ”



“--_--;;” เออ ฉันจะถือว่าเอาบุญละกันนะที่มีนายมาช่วยเนี่ย!!!



“555+ ดีมากเงียบอย่างนี้และดี ฉันรำคาญเสียงนกแก้วนกขุนทองอย่างเธอ” เค้าพูดแล้วขำหยอกๆ



“--.,--“  ง่า!! มาหาว่าฉันเสียงน่ารำคาญอย่างนั้นเหรอ ถ้าฉันถึงหอเมื่อไร ฉันจะเล่นนายให้หายอยากเลย



      แต่ว่าตอนนี้เนื่องจากว่าฉันไม่มีแรงพอที่จะตอบโต้เค้า แม้แต่พูดยังไม่ค่อยจะมีแรงเลย  แถมจากเมื่อกี้ด่าเค้าไปซะเสียงแหบเลยอีก -__- ทำไงดีเนี่ย ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันอ่อนเพลียมากเลย  ไม่อยากแม้แต่จะขยับตัว  คนที่เป็นโรคนี้นี่มันลำบากจังเลยนะ!! ฉันเอนตัวไปพิงแผ่นหลังที่กว้างของแทค  และพึ่งรู้ว่ามันอุ่นมากๆเลย  ในที่สุดฉันก็เข้าสู่นิทราจนได้ (แหม ทำยังกับตัวเองเป็นเจ้าหญิงเลยนะย่ะ!!)



       ดีนะที่แทคไม่เป็นคนโสโครก เพราะว่าเค้ามีกลิ่นหอมอ่อนๆ ซึ่งฉันคิดว่าคงเป็นกลิ่นสบู่ ลอยมาเตะที่จมูกของฉันตลอดการนอนหลับ



“อือ...=_=” ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย



“นี่เธอน่ะไปนอนซะไป๊ แล้วอย่าลืมอาบน้ำก่อนละ” เสียงของแทคที่พูดดังขึ้นมาก้องอยู่ในหูของฉัน



“อะไรนะ” ฉันถามเค้าซ้ำ



“ฉันบอกว่าให้เธอไปอาบน้ำไง เร็วๆ จะได้ไปนอน” แทคพูดแล้วฉุดฉันให้ลุกขึ้น



“อืม...” ฉันเดินไปที่ห้อง แล้วแทคก็เรียกฉันไว้



“ยัยหมูอ้วน เธออย่าเป็นลมในห้องน้ำนะ ฉันไม่อยากเห็นหุ่นหมูตอนอย่างเธอ ตอนที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า” แทคพูดแล้วขำอย่างแรง -___- นายขำอะไรของนายนักห๊า.....!!!



“อ๊าย!!!!! พูดออกมาได้คนไม่มียางอาย” ฉันด่าเค้าแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไปหยิบชุดนอนทันที



       ขณะที่ฉันเดินออกมา ฉันก็รู้สึกได้ว่า ตอนนี้ฉันปวดที่ขมับเอามากๆเลยทีเดียว  ฉันเอามือเล็กๆของฉันจับที่ขมับ แล้วความรู้สึกมึนหัวมันก็แสดงออกมา นี่ฉันปวดหัวข้างเดียว ฉันเป็นไมเกรนเหรอเนี่ย!!! -_- เอ? หมอเคยบอกว่าถ้าฉันเป็นโลหิตจาง แล้วไม่พักผ่อน มันจะปวดหัว ไม่คิดเลยว่าหมอเค้าจะพูดจริง คราวนี้คงต้องเชื่อเค้าบ้างซะแล้วซิ ( แน่ล่ะสิยัยบ้า!!! :: SNARKS)  



       ฉันก้าวขาต่อไปไม่ไหวแล้ว ขาของฉันที่มันหยุดทำงานตามที่ฉันสั่ง ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนว่าจะล้มไป แล้วก็ล้มจริงๆ นะแหละ



ตึง!!!!



       เสียงของฉันที่ล้มกระแทกกับพื้นเสียงดัง ทำให้ฉันแทบหมดสติ  แล้วฉันก็ได้ยินเสียงของแทค แว่วเข้ามาในหูของฉัน



“นี่เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย” แทคเปิดประตูแล้ววิ่งเข้ามาในห้องของฉัน



“อ๊า......... >.< นี่นายเป็นซาตานรึปล่าวเนี่ย  ทาม.มายยย นายหล่อจังเลยอ่า”



“เฮ้ย!!!! นี่เธอเป็นอะไรกันแน่เนี่ย” เค้าพูดแล้วมองดูฉันด้วยสายตาที่แหลมคม ราวกับจะบาดฉันเลยแหละ อิอิ ซาตานผู้โหดร้าย



“ซาตาน ทาม มายมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ” เสียงของฉันที่ยังคงถามอย่างไม่มีความหมาย



“นี่ฉันไม่ได้เป็นซาตานนะ ฉันออกจะหล่อขนาดนี้!!!!” เค้าเริ่มพูดเสียงดัง



“ซาตานอ่า ทามายดุ....ช้านจางเลย  จามาอาววีนยาน ช้านเหรอ >.<”



“เออ ถ้าเธอยังไม่หยุดเรียกฉันว่าซาตานล่ะก็ เธอจะได้เห็นซาตาน ของจริงแน่ๆ”



“อ้าว แล้วเธอเปนครายอ่า... ม่ายช่ายซาตานหรอก เหรอ?” ฉันเริ่มรู้สึกว่าฉันเหมือนเด็กเข้าไปโดยที่ฉันไม่รู้ตัวแล้วสิ



“เออเด่ะ อย่างฉันเนี่ยนะจะเป็นซาตาน ต้องเป็นเทวดาสิ ^_^” เค้าพูดแล้วยิ้มหวาน แต่ว่าก็ไม่เหมือนเทวดาน้อยๆ ของฉันอยู่ดีน่ะแหละ



“เทวดาเนี่ยนะ  ม่ายอาว เทวดาต้องเปนพี่กวางสิ จาเปนนายด้ายอย่างงาย”



“อะไรอีกล่ะ ฮู้ว!!! เอางี้ฉันพาเธอไปนอนดีมั๊ยเนี่ย -___-^^”



“ม่ายอ๊าว ม่ายอาว ช้านจาม่ายปายนอน โจนกว่านายจา....”



“เอาล่ะบอกมาเด่ะ อยากให้ฉันทำอะไรกันแน่ ไม่งั้นก็นอนอยู่ตรงนี้จนถึงเช้าเลยล่ะกานน้า” ซาตานของฉันพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไปแต่ว่าฉันจับชายเสื้อของเค้าเอาไว้ก่อน เค้าหันมาถามฉันว่า



“นี่เธอจะเอายังไงกับฉันอีกล่ะเนี่ย” เค้าพูดแล้วลงมานั่งอยู่ข้างๆฉันที่พื้นเหมือนเดิม



“ซาตานจ๋า.......นายเป็นซาตานจิงๆช่ายป่ะ ยอมรับมาเหอะ >O<” ฉันพูดแล้วจ้องห้าเค้าด้วยดวงตาที่ ลืมอยู่ไม่ถึงครึ่ง =,,=



“ไม่เอาโว้ย ก็ฉันไม่ใช่นี่นา เอาล่ะฉันจะอุ้มเธอไปนอนแล้วน้า” เค้าพูดแล้วเริ่มช้อนตัวฉันขึ้นมา



“ม่ายเอา ช้านจาม่ายนอนจนกว่านายจายอม ร๊าบ ว่านายเปนซาตาน” ฉันรั้งเค้าไม่ให้พาฉันไปนอนที่เตียง



“เออ เออ ฉันเป็นซาตาน พอใจมั๊ย” เค้าพูดแล้ว  เย้!!! ซาตานจริงๆด้วยแหละ



“เย้ เย้ ซาตานนี่น่าร๊าก น่าร้าก” ฉันพูดแล้วกอดรอบๆ ตัวเค้า



“แล้วฉันก็จะมาจูบเอาวิญญาณเธอด้วยล่ะ เพราะฉะนั้น เงียบเอาไว้ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่” ซาตานพูดแล้วหันมามองฉัน



“ซาตาน ซาตาน แล้วเทวดาที่ว่านี่ อยู่ที่หนายเหรอ พามาห้ายช้านเหน หน่อย ด้ายม้า...” ฉันกระตุกเสื้อของเค้าเบาๆ  แล้วเค้าก็ยื่นหน้ามาใกล้ฉัน  นี่ซาตานจะจูบฉันเหรอเนี่ย >.<



“อยู่ที่นี่ไง ฉันเป็นสองอย่างในร่างเดียวนะ ^O^” เค้าพูดแล้วเอาปากมาใกล้ปากของฉัน



“จุ๊..จุ๊.. ม่ายอาวน่า ม่ายอาว จุ๊บของช้าน ต้องมีว้ายเพื่อ เทวดาน้อยโคนเดีนวท่าวน้าน >//<” ฉันเริ่มหน้าแดง (ขณะกลายเป็นเด็กปัญญาอ่อนนะเนี่ย -__-^^) แต่ว่ายังดีที่ฉันเอามือดันเค้าออกไปได้ก่อน



“เออ เออ เดียวเธอไปนอนก่อนนะ แล้วถ้าได้สติเมื่อไรฉันจะเอาเธอเลย คอยดู” ซาตานของฉัน(ก็แทคน่ะแหละ) อุ้มฉันขึ้นไปนอนบนเตียง แล้วเค้าก็มองหน้าฉันซักพักก่อนที่จะ ลุกจากเตียงแล้วเดินไป



“ม่ายอาวอ่า ซาตานมานอนกับข้าวคั่วก่อนได้ป่ะ มานอนกานน้า” ฉันฉุดเสื้อของเค้าไว้แล้วพูดอย่างปัญญาอ่อน



“ไม่เอา นี่เธอกำลังชวนฉันเหรอเนี่ย ไม่เอาหรอก อย่างเธอฉันทำไม่ลง :P” ซาตานหันมาพูดด้วย



“อาวน่า มานอนด้วยกันก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับนาโรก ก้อด้ายม่ายช่ายหรอ”



“อือ นี่เห็นว่าเธอไม่ได้สตินะเนี่ย” ซาตานพูดแล้วเดินมานอนที่ อีกฝั่งหนึ่งของเตียง



       ฉัน (ที่ยังปัญญาอ่อนเนื่องจากหัวกระแทกพื้น) ตอนนี้กำลังนอนอยู่กับผู้ชายที่ตัวเองเกลียดที่สุดในโลก โดยที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิด  ฉันค่อยๆ เอามือไปพาดตัวของ แทคแล้วนอนอย่างสบายใจ แล้วซักพักฉันก็เริ่มฝัน -__-zzZ







อุ๊บ !! >.,< แทบลงไปกองกับพื้นเลยนะเนี่ย  เหนื่อยมากเลยแหละ

ไม่ได้อัพนานเลย หวังว่าคงยังเข้ามาอ่านกันอยู่นะจ๊ะ

คงเป็นแบบนี้แหละเพราะว่าเราพิมพ์โคดช้าเลย <<ช่วยไม่ได้นี่น่า>> (-__-  )

ังไงก็เหมือนเดิมนะ เม้น & +5  



จุ๊บ จุ๊บ  จุ๊บ รักทุกคนเลยจ้า