~>>!!!!!สาวใสสุดวุ่น กับ [รูมเมท]หนุ่มสุดฮ๊อต!!!!!<<~

ลำดับตอนที่ #7 : Miss...understood Love::!!!!!วิธีง้อประสาตาบ้า!!!!

                                                                         -7-



Chapter::!!!!!วิธีง้อประสาตาบ้า!!!!







      หลังจากที่ความแค้นที่มีต่อนายนั่นได้ระบายออกไปหมดแล้วฉันก็ล้มตัวลงบนเตียง



แม่ขา หนูชักอยากกลับแล้วสิ Q^Q   ฉันเริ่มมีน้ำตาซึมออกมาบ้าง ในที่สุดฉันก็นอนไป



“อูย อยากเข้าห้องน้ำจังเลย” ร่างกายของฉันถูกสั่งให้ลุกเนื่องด้วยอาการที่ต้องไปเข้าห้องน้ำ



       ฉันเดินออกมาที่หน้าห้อง แล้วก็เห็นว่ามีแซนวิช  2 คู่วางอยู่ ฉันค่อยๆหยิบมันขึ้นมาดู แล้วก็พบว่ามันทีโน๊ตกระดาษแปะอยู่ ฉันหยิบมันขึ้นมาอ่าน  มีใจความอยู่ว่า



+++ นี่ ข้าวคั่วฉันเอาของกินมาให้ เพราะเห็นว่าตอนเย็นเธอไม่ได้กินข้าว อีกอย่างฉันขอโทษนะ ที่ว่าเธอแรงๆ เมื่อคืนนี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจ  อย่าโกรธนะ ^O^ +++



เชอะ!!! คิดว่าทำอย่างนี้แล้วฉันจะหายโกรธเหรอ ปากนายนี่มันไม่ตรงกับมือที่เขียนเลย ผ่าน ป.1  มาได้ไงเนี่ย



      แต่ว่าตอนนี้ฉันก็ขอกินก่อนล่ะกันนะ มันหิวนี่หว่า ฉันเดินเอาแซนวิชมาวางไว้ที่โต๊ะในห้อง  แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนที่จะกลับมาสะหวาปามแซนวิชที่วางหราอยู่บนโต๊ะ



งั่ม...งั่ม... ในที่สุดแซนวิช 2 คู่ก็เข้าไปอยู่ในท้องของฉันเรียบร้อย ^O^



“ฮ้าว ...” ง่วงจัง นอนดีกว่าฉันนอนไปจนได้



ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายนั่นจะทำแบบนี้ อิอิ ตลกดี แต่ฝันไปเถอะ ว่าทำอย่างนี้แล้วจะใจอ่อน



ฟลึ๊บ!!! ตอนนี้ฉันตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุที่ว่าเมื่อคืนนี้ นอนตั้งแต่ที่ยังไม่ถึงทุ่มเลย



       ฉันรีบเร่งที่จะแต่งตัวแล้วออกไปก่อนที่นายนั่น จะตื่นขึ้นมาสร้างข่าวลือ ที่วุ่นวายให้ฉันอีก ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้อง ก็ต้องหยุดชะงัก เพร่ามีใครบางคนมาเคาะที่ประตูของฉัน ( จะเป็นใครกันอีกล่ะนอกจาก นายนั่น )



ก๊อก...ก๊อก



“นี่ข้าวคั่วเธอตื่นรึยัง เดี๋ยวสายนะ” เสียงของนายนั่นดังขึ้นมา



       ฉันเดินไปเปิดประตูแล้วก็ตกใจมากๆ เพราะว่าทันทีที่ฉันเปิดออกไปหน้าของฉัน ก็ไปเจอะกับหน้าของเค้าพอดี ขอบอกว่าห่างไม่ถึง 5 ซม.



       ฉันเลี่ยงที่จะมองหน้าเค้าแล้วเดินออกไป โดยที่ไม่ได้พูดอะไร แล้วเค้าก็เดินเข้ามาขวางฉันแล้ว ใช้แขนกั้นฉันเอาไว้



“นี่หลบหน่อยได้มั๊ย” ฉันพูดแล้วพยายามที่จะผลักเค้าออกไป



“เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย” เค้าพูดแล้วกางแขนกั้นไม่ให้ฉันออกไปจากห้อง



“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายล่ะ” ฉันพูดแล้วจ้องหน้าของเค้า



“ก็เพราะว่าฉันเป็นรูมเมทเธอน่ะสิ ฉันถึงต้องเป็นห่วง!” เค้าพูดกระแทกเสียง



“ทำไมเป็นแล้วไงล่ะ นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันมันน่ารำคาญ แล้วจะมายุ่งเรื่องของฉันทำไม” ฉันพูดแล้วผลักเค้าออกไปจากทางของฉัน



“ข้าวคั่ว อย่าเพิ่งสิ เมื่อวานนี้ฉันก็แค่....” ฉันไม่อยากที่จะฟังอีกต่อไปแล้ว ฉันเดินออกไปทันทีที่เค้ายังพูดไม่จบ



!!!!ปัง!!!! เสียงปิดประตูที่ดังกระหึ่มของฉันทำเอาแทคที่กำลังจะพูดต่อหยุดไป



       ฉันเดินไปกดลิฟท์แล้วลงไปที่ชั้น 1 อย่างรวดเร็ว ระหว่างที่ประตูกำลังจะปิดฉันก็เห็นแทควิ่งมา แต่สายไปแล้วล่ะเพราะว่ามันปิดแล้ว ^O^ ในที่สุดก็หลบนายนั่นพ้นซะที หวังว่าเค้าคงไม่ตามมาแล้วนะ o~-_-

ฉันเดินออกไปข้างนอกแล้วก็เห็นใครบางคน กวักมือเรียกฉัน แล้วเมื่อฉันเข้าไปใกล้ๆก็ต้องขอ กรี๊ด!! เพราะว่าเค้าคือพี่กวางน่ะสิ



“พี่กวางมาทำอะไรเหรอค่ะ” ฉันถามเค้า



“อ้อ!! พี่เห็นว่าน้องเพิ่งย้ายมาคงไม่รู้ทางสินะ เดี๋ยวต่อจากนี้พี่จะไปรับไปส่งให้เอง” ว๊าย!!! \\(>O<)/ ต่อจากนี้จะไปกับพี่กวาง   อิอิ



“ค่ะ ๐^O^๐” ฉันยิ้มหน้าบาน ก็ทำไงได้มันมีความสุขนี่น่า  แต่สงสัยว่าพี่เค้าจะสังเกตเห็นความผิดปกติที่ปากของฉันละมั้ง



“นี่น้องข้าวคั่วทำไมวันนี้ ยิ้มไม่หุบเลยล่ะ?” แหม เพราะใครเล่า



“แหะ  แหะ ไม่มีอะไรค่ะ ๐^O^๐” ฉันก็ยังยิ้มอยู่



“อ้าว แล้วทำไมไม่ออกมาพร้อมกับแทคเลยล่ะ” หาOoO นี่พี่เค้ารู้แล้วเหรอว่าฉันอยู่ห้องเดียวกับแทค  นายนั่นมันปาก...หลุดบอกไปแล้วล่ะสิ



“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เค้าไม่ยอมออกมาเอง” ฉันก็พูดปัดไปงั้นความจริง มันขี้เกียจเล่านี่น่า



“เหรอคับ” เอ๊ะ!! นี่ฉันเพิ่งสังเกตได้ว่าพี่เค้าพูดกับฉันสุภาพมากเลย  ตรงกันข้ามกับแทค ที่ไม่เคยพูดแบบนี้เลย สงสัยเค้าคงไม่เคยเรียนมารยาทการพูเลยนะ -____-



       ฉันกับพี่กวางเดินไปที่โรงเรียน ฉันเพิ่งค้นพบว่าการที่เดินกับหนุ่มหล่อนี่มันเป็นยังไง >O<  ทุกคนที่อยู่ระหว่างทางจ้องฉันตาเป็นมัน ( หลงตัวเองชะมัดเลยนะฉันเนี่ย) แต่ฉันว่าเค้าจ้องพี่กวางมากกว่านะ  ที่จ้องฉันเนียคงเป็นความริษยามากกว่า  โฮะ  โฮะ  โฮะ ช่วยไม่ได้นี่หว่าเรื่องอย่างนี้ใครดีใครได้ -___-



“ว๊าย!!! พี่เค้าหันมาทางนี้ด้วยแหละ” อ้าวตอนนี้ก็เข้าเขตโรงเรียนแล้วซินะ แล้วคนที่พูดเมื่อกี้นี่มันใครกันหว่า



      อย่าให้บอกคนทุกคน (ที่เป็นผู้หญิงนะ) มองพี่กวางแล้วหน้าแดงหน้าดำกันใหญ่เลย  ตอนแรกฉันก็นึกว่าพวกเค้ามองฉัน แต่คิดอีกทีแล้วคนที่อยู่ข้างๆฉันเป็นพี่กวางนี่น่า ยังงี้ก็ต้องมองพี่กวางสิ (ยัยหลงตัวเอง-_-^: SNARKS)



“น้องข้าวคั่วเรารีบไปกันเถอะคือว่าพี่ไม่ชอบให้คนมาจ้องอย่างนี้ มันเกร็งน่ะ” พี่กวางเอามือป้องปากแล้วพูดกับฉันเบาๆ



       ฉันยังไม่ทันตอบก็มีรุ่นพี่เดินเข้ามาหาพี่กวาง แล้วเริ่มยิงคำถามที่ฉัน ฟังไม่ทัน แต่ก็พอได้ใจความว่า



“นี่กวาง เธอคบอยู่กับเด็กนี่เหรอ” พี่คนนั้นพูดแล้วมองมาที่ฉันด้วยสายตาเหยียดๆ   อี๊!!>O< น่าเกลียดที่สุดเลย



“เปล่าคับ ^O^” พี่กวางตอบแล้วยิ้ม



“งั้นกวางเป็นอะไรกับยัยนี่กันแน่เนี่ย”



“เราเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องกันก็แค่นั้นเองคับ” ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กๆกับคำพูดที่พี่เค้าพูดมา Q_Q



“งั้นก็ปล่อยเธอไว้นี่ได้สินะ กวางมากับฉันเลย” ยัยนั่นลากพี่กวางไปเฉยเลย  



       แงT^Tแง  ทำงี้ได้ไงอ่า ยัยบ้า ฉันเกลียดเธอที่สุดเลย ได้อยู่กับพี่กวางแปปเดียวเอง  ฉัน ไม่ย๊อม...ไม่ยอม   แต่ทำไงได้ละ ฉันมันก็แค่คนนอกได้แต่ยืนมองพี่กวางโดนลากไป



      ฉันดแต่เดินคอตกไปที่ห้องแต่แล้วเสียงของผู้คนก็กลับมาอื้อ อึงอีกครั้ง  ใครมากันอีกล่ะ? คงไม่ใช่       OoO แทคนี่เอง  เค้าเดินตรงมาที่ฉันแล้ว หอบเล็ดน้อยก่อนที่จะพูดออกมา



“นี่เธอหายโกรธฉันรึยังเนี่ย” แทคนายนี่มันทำให้ฉันขายหน้าทุกทีเลยสินะ  ฉันอยากเดินเอาหัวไปมุดดินเหมือนขอมดำดินจังเลย -_-^^



“ฉันขอโทษน่ะ” แทคพูดอีกครั้ง คราวนี้เค้าก้มตัวลงมาด้วย



“-__-^” มาทำเป็นทำตัวดี ถ้าคิดจะทำมันต้องเมื่อคืนต่างหากเล่า ตางั่ง!!!



       ฉันเดินไปที่ห้องโดยไม่ใส่ใจเสียงเรียกของแทคที่พูดไล่หลังฉันมา



+++พลั่ก+++

       โอ๊ย!! ฉันชนเข้ากับคนบางคน แล้วฉันก็เงยหน้ามองปรากฏ ว่าคือน้ำตาลนี่เอง แล้วพอน้ำตาลเห็นว่าเป็นฉัน เธอก็ทำหน้าระรื่นอย่างเห็นได้ชัด ^_^



“นี่...นี่...นี่ ข้าวคั่ว ตอนนี้เธอเป็นแฟนกับพี่กวางอยู่ใช่ป่ะ” อะไรกันอีกเนีย  แต่ฉันก็ยินดีที่จะเป็นข่าวกับพี่กวางนะ^O^



“เอ่อ  คือว่า” ฉันกำลังจะพูดว่ามันไม่จริง แต่น้ำตาลก็วนมาเป็นเรื่องแทคซะแล้ว



“นี่เธอช่วยแนะนำแทคให้ฉันรู้จักหน่อยสิ ได้มะ  ได้มะ” เธอส่งสายตาวิงวอนมาให้ฉัน



“-_-“ นี่น้ำตาลเธอมาเป็นเพื่อนกับฉันก็เพื่อสิ่งนี้ใช้มั๊ยเนี่ย



“น้า..น้า เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”



“อืม แล้วฉันจะบอกแทคให้” แต่ว่าความจริงฉันคงบอกแทคไม่ได้หรอก ในเมื่อตอนนี้ฉันโกรธแทคอยู่นี่น่า



“ว้าว ^_^ จิงป่ะ รักเธอจังเลย” น้ำตาลพูดแล้วเข้ามากอดฉันแน่น



“ไปเรียนกันก่อนดีม่ะ เดี่ยวครูว่านะ” ฉันพยายามเปลี่ยนประเด็นแล้ว เดินไปที่ห้องเรียน



“จ้ะ ^O^” แหม ยิ้มหน้าบานเชียวนะ



       เราเดินเข้าไปในห้องแต่ว่าตอนนี้ไม่มีเสียงซุบซิบแล้ว –O-;; แปลกจังเลยแฮะ แต่ยังไม่ทันขาดคำ ทันทีที่ฉันเดินไปวางกระเป๋าแล้วนั่งลง ก็มีคนมากมายมาห้อมร้อมฉันยังกะฉันเป็นดารา O_O



“นี่ข้าวคั่วจ๋า!!! แนะนำฉันให้พี่แทคบ้างสิจ๊ะ” ที่แท้ก็เป็นงี้นี่เอง  -__-นึกว่าจะมาขอโทษเรื่องที่ว่าฉันไปเมื่อวานนี้



“นี่เธอไม่ต้องมาพูด ฉันต่างหากที่ต้องได้รู้จักกับพี่แทค” อีกคนนึงพูดขึ้นมา



“ไม่ต้องมาพูดมากฉันต่างหาก” อ้าวOoO เฮ้ย!!! อย่าเพิ่งมาทะเลาะกันสิ นี่มันอยู่ตรงหน้าฉันเลยนะ



     แล้วตอนนี้ก็เริ่มเกิดสงครามขึ้นแล้วน่ะสิ  ต่างคนก็ต่างหยิบของใกล้ตัวขึ้นมาปาใส่กัน อ๊าย!!! มาเล่นอะไรกันตรงหน้าของฉันเนี่ย >_<  แทคนายนี่มันเป็นเหตูของทุกอย่างเลยนะเนี่ย



“นี่!!! เงียบกันได้แล้ว ครูเข้ามาแล้ว” ครูพูดแล้วมาให้เรื่องนี้สงบลง



       พวกที่ปายางลบกันกลับไปนั่นที่ของตัวเอง  ฉันกำลังมองเล่นๆ ไปทางซ้าย แล้วก็ต้องตกใจเล็กน้อย เพราว่าตอนนี้คนที่นั่นอยู่ข้างๆฉันก็คือ น้ำตาลนี่เอง มาได้ไงเนี่ย  เมื่อวานนี้ยังอยู่ตรงนู้นอยู่เลยนี่น่า



“ฉันขอเพื่อนแลกที่มาน่ะ อยากนั่งข้างๆ ข้าวคั่วไง ดีมั๊ย” เธอพูดแล้วหันมายิ้มกับฉันอย่างบริสุทธิ์



“จ้ะ ^O^” ดีจังเลย



       ฉันแทบไม่ค่อยได้ฟังที่ครูพูดเลย เอาแต่นั่งเหม่อ เมื่อไรจะจบคาบซักทีเนี่ย  ผ่านไปเป็นเวลา... ครูก็เดินออกไป แล้วน้ำตาลก็ลุกเดินไปด้วย ไปไหนของเค้านะ! แต่สักพักก็ทีเพื่อนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน



“นี่ข้าวคั่วเธอเป็นเพื่อนกับน้ำตาลอยู่เหรอ” คนคนหนึ่งในกลุ่มถามฉัน



“อือ..ก็ไม่เชิงหรอก เพิ่งรู้จักกันเมื่อวานนี้เองแหละ”



“ระวังเค้าไว้ให้ดีนะ ฉันไม่อยากให้เธอโดนเหมือนที่ฉันโดน”



“อะไรเหรอ?” โดนอะไรกันน่ะ



“ก็ตอนที่อยู่ ม.ต้น มีข่าวว่าน้ำตาลเนี่ยเค้าจะแย่งทุกคนเลยนะ ที่เป็นแฟนกับเพื่อนของเค้า น้ำตาลเคยแย่งแฟนมาเยอะแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องเสียใจ อย่าไปเป็นเพื่อนกับเค้าเลยนะ” ทำไมนะ น้ำตาลดูไม่น่าเป็นคนแบบนี้เลยนี่น่า



“แต่ว่าฉันยังไม่มีแฟนเลยนี่น่า”



“งั้นก็ระวังไว้ว่าถ้าเค้ารู้ว่าเธอแอบชอบใครล่ะก็ เธอโดนแย่งแน่!” ขนาดนี้เลยงั้นเหรอเนี่ย



“เหรอ OoO น้ำตาลเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆเหรอ เค้าดูไม่น่าจะเป็นคนอย่างนี้เลยนี่น่า เธอพูดเอาเองรึเปล่าเนี่ย” ฉันโต้แย้งตามความจริงที่ฉันเห็นอยู่



“แล้วแต่นะ แต่อย่ามาหาว่าฉันไม่เตือนเธอล่ะ” แล้วพวกนั้นก็เดินไป



...ครืด...



ฉันได้ยินเสียงของประตูที่เปิดออก ฉันมองไปที่ช่องว่างที่ค่อยๆกว้งขึ้น ก็พบว่าคนนั้นก็คือ น้ำตาล  เธอมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย แล้วเหมือนว่าจะร้องไห้ ทันไดนั้น ฉันก็คิดได้ว่าเธอคงจะได้ยินเรื่องที่เราคุยกันเมื่อกี้สินะ  น้ำตาลวิ่งไปโดยไม่พูดอะไร T_T!!!





มาอัพให้แล้วน้า เข้ามาอ่านกันด้วยล่ะ ^O^

อย่าลืมเดดขาดเลยนะที่จะเม้นเนี่ย อย่าเข้ามาแล้วผ่านไป ฝากอะไรไว้ให้เราได้มาอ่านเล่นก่อนสิ

แล้วก็ +5 นะจ๊ะ



                                                               +++++ SNARKS +++++