~>>!!!!!สาวใสสุดวุ่น กับ [รูมเมท]หนุ่มสุดฮ๊อต!!!!!<<~

ลำดับตอนที่ #2 : Miss...understood Love::เพื่อนร่วมห้องเป็นวันแรก +_=

                                                                                  -2-



Chapter::เพื่อนร่วมห้องเป็นวันแรก  +_=





“ที่เธอพูดนี่มันหมายความว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันต้องอยู่ร่วมกับเธองั้นเหรอ” เค้าทำเสียงตกใจสุดขีดเลยล่ะ





“อืม........ค่ะ”ฉันตอบออกไปแบบสุภาพ





“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเธอไปเก็บของให้เรียบร้อยแล้วเรามาตกลงกันว่าจะเอายังไง” เค้าพูดแล้วชี้ไปทางห้องว่างห้องหนึ่ง  คงจะเป็นห้องของฉันมั้งเนี่ย





      ฉันเดินลากกระเป๋าเดินทางที่ใหญ่และแสนจะหนักเข้าไปในห้องที่ว่างอยู่นั้น  พลางคิดในใจว่าจะไปรอดมั๊ยเนี่ย  ถ้าต้องอยู่กับคนแบบนี้





“ฉันวางกระเป๋าแล้วนั่งพัก และสักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น   ฉันเดินไปรับ   อ๊ะ!!!!! นี่มันแม่นี่น่า  จะบอกกับแม่ว่าไงดีเนี่ย





“ข้าวคั่วลูกมาถึงหอพักรึยัง” แม่จู่โจมคำถามทันทีทั้งที่ฉันยังไม่ได้พูดสวัสดีเลยด้วยซ้ำ





“ถึงแล้วค่ะ”





“แล้วได้ห้องที่จองไว้รึปล่าวล่ะจ๊ะ” คำถามนี้คิดคำตอบนานนะเนี่ย





“ได้แล้วค่ะ” ยังไงเค้าก็คงหาห้องเดี่ยวให้และ แม่ก็คงมามาที่ไทยหรอกนะ





“ต้องให้แม่ไปหาเอามั๊ย” อย่าเลยค่ะ อย่ามานะ >0<





“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ หนูสบายดีนะค่ะ ไม่ต้องมาให้ลำบากหรอกค่ะ” ฉันนี่โกหกไปแล้ว





“จริงเหรอลูก แต่ว่า.....”





“แม่ค่ะหนูต้องวางสายแล้วนะค่ะ  ต้องไปอาบน้ำเดี่ยวพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนสายน่ะค่ะ”





ติ๊ด..ฉันวางสายอย่างรวดเร็วด้วยความที่กลัวว่าจะโดนจับได้ว่าโกหก -_-





“นี่เธอเข้าไปนอนเหรอฮ่ะ  นานจิงๆ เลยเนี่ย ฉันจะนอนแล้วนะ”  นายนั่นตะโกนเรียกฉัน ดังมากยังกับอยู่ในทุ่งนาเลยแน่ะ





“จะไปแล้วเมื่อก็คุยกับแม่อยู่น่ะ” ฉันพูดแล้วเดินออกไปหาเค้าทันที  และเห็นเค้ายืนรออยู่ด้วยอารมณ์ที่บูดสุดๆ





“เรามาเข้าเรื่องของเรากันดีกว่านะ ฉันอยากถามหน่อยว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่” เค้าถามอย่างสงสัย





“ก็แม่อยากให้เรียนที่นี่ และโรงเรียนนี้ไม่มีหอในด้วยก็เลยต้องมาอยู่ที่นี่ ความจริงฉันก็ไม่ได้อยากมาอยู่ห้องนี้หรอกน่ะ  แต่ถ้าแม่รู้เข้าว่าฉันไม่มีที่อยู่แม่ต้องส่งฉันกลับไปแน่ๆเลย TTOTT”





     ฉันพูดแล้วเริ่มที่จะร้องไห้ ตอนนี้ฉันเริ่มน้ำตาคลอแล้ว





“นี่นี่เธออย่าร้องไห้สิ  ขอร้องล่ะฉันไม่ชอบทำให้ใครร้องไห้” เค้าพูดให้ฉันหยุดร้องไห้





“ฮือ......ฮือๆๆๆๆๆๆ” ฉันร้องไห้แล้วอยู่ดีดีเค้าก็พูดออกมา





“ก้อได้...ก้อได้  เธออยู่ที่นี่แหละฉันไม่ว่าอะไรเธอหรอกนะ ขอเพียงแค่เธอหยุดร้องไห้เถอะนะ ฉันขอร้อง” เค้าพูดอ้อนวอนพยายามให้ฉันหยุดร้องไห้





“อืม....ฉันไม่เป็นไรหรอก พอดีว่าไม่อยากกลับไปที่นั่นน่ะ” ฉันยังสะอื้นอยู่แล้ว





“เอาเป็นว่าตอนนี้เธอไปอาบน้ำแล้วนอนก่อนดีกว่านะ จะได้ไปโรงเรียนเช้าๆ” เค้าบอกกันฉันแล้วเดินไปไปเข้าห้องที่เค้าคงจะนอนอยู่





“อืม  ขอบคุณนะที่ให้ฉันอยู่ด้วย TTOTT” แล้วฉันก็เดินเข้าไปในห้องแล้วเริ่มอาบน้ำ สักพักก็ออกมานอน ยังไมทันไรฉันก็ฟุบหลับไป  -_- zzz





“นี่เธอจะอยากไปสายรึไง” นี่เสียงใครเนี่ยน่ารำคาญชะมัด มายุ่งกับฉันทำไมเนี่ย ฉันจะนอน





“งั้นเรื่องของเธอน่ะ” เสียงใครเนี่ยอยากรู้จังเลย แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้เรื่องสะแล้วซิ





      เดี๋ยวค่อยลุกก็ได้มั้งยังไม่มีเสียงนาฬิกาเลยนี่น่า   ฉันนอนต่อไปแล้วก็รู้สึกด่าทำไมไม่มีเสียงสักที่นะ ฉันตัดสินใจตื่นขึ้นมาดูนาฬิกา แล้วก็ต้อง ช๊อค เพราะว่าตอนนี้เป็นเวลา 7.45 แล้วน่ะสิ





        ฉันรีบลุกขึ้นมาแล้วแต่งตัวพร้อมกับวิ่ง 4x100 ออกจากหอทันที





       ในตอนนี้ฉันมาอยู่ข้างหน้าประตูเรียบร้อยแล้ว และเห็นว่าทุกๆคนกำลังยืนเรียงกันเป็นคู่ๆ เพื่อที่จะไปชมโรงเรียนกับพี่รหัส  แต่ เอ ใครน่ะที่เป็นคู่ของฉัน  อ๊ะ!!!!! นั่นไงคนคนนั้นเป็นคนเดียวที่ไม่มีคู่ แย่แน่ๆเลยฉันทำให้เค้าอับอายแน่ๆเลยอ่า     ’’>O<’’





ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปทันที แล้วทุกคนก็หันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว  อายจังเลย  ’’>_<’’





       ฉันเดินเข้าไปหาพี่เค้า แต่ว่าฉันมีอะไรผิดปกติมากเหรอตอนนี้ทุกคนถึงได้จ้องฉันอย่างนี้นะ

ฉันหยุดเดินแล้วสำรวจตัวเองว่ามีไรผิดแปลกไปเหรอ แล้วก็มีเสียงหนึ่งที่ฉันคุ้นหูอย่างดีพูดขึ้นมา





“นี่เธอน่ะ เมื่อไรจะเดินมาซักทีรู้มั๊ยว่า คนเค้ารอเธออยู่นะ” พอฉันหันไปทางต้นเสียง





     ฉันรีบเดินเข้าไปหาเค้าทันทีแล้วพบว่า ถ้าสังเกตดูให้ดีแล้วความจริงเค้าเป็นคนที่หน้าตาหล่อมากเลยทีเดียวล่ะ!!!!





       ฉันสามารถสังเกตได้เลยว่ามีสายตาที่อิจฉาของผู้หญิงคนอื่นที่จ้องมาทางฉัน     และเมื่อฉันได้ยินเค้าพูดกลับมา ฉันก็ต้องขอถอนคำพูดโดยด่วน





“นี่เธอหน้าของฉันทีไรติดอยู่หรอไงห๊ะ  เธอถึงได้จ้องขนาดนี้” อี๊ >0< ความจริงก็ไม่ได้อยากมองนักหรอก

เอ๊ะ !!!! นี่มันผู้ชายคนที่อยู่ห้องเดียวกันฉันนี่น่า  ว๊าย!!!!!! อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้นะ ให้ตายสิ TT^TT



*-*-*-*-***-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-



     ตอนที่ 2 แล้ว ตอนแรกก็หวั่นๆว่าคงไม่มีใครอ่านแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยอ่านนะค่ะ

แต่ถ้าจะให้ดีมากๆ ก็ช่วยมาเม้นท์ให้ด้วยละกานนะค่ะ  (^o^)