ภรรยากำมะลอที่รัก

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8

“อิ่มยัง”

“อือ อิ่มแล้ว”

“เธอจะกลับเลยหรืออยากไปไหนต่อ” ดินธภัสถามในขณะที่รอพนักงานมาเช็คบิล

“กลับเลยดีกว่าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะนายไปรถก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามไป” เอวาลินพูดจบก็ลุกแยกออกไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุรส่วนตัว

“อุ้ย!!! ขอโทษค่ะ” ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปที่ลานจอดรถก็ชนเข้ากับผู้ชายคนนึง

“ไม่เป็นไรครับคุณเป็นไรหรือเปล่า”

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เดินไม่ระวังเลย”

“ไม่เป็นไรครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ” พูดจบเขาก็เดินจากไปทิ้งไว้แค่ความไม่เข้าใจในความหมายของคำพูดไว้

“ทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง” ดินธภัสถามเอวาลินที่เพิ่งจะก้าวขึ้นรถมา

“พอดีเมื่อกี้เดินชนคนน่ะ แต่คำพูดเขาแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้” เอวาลินทำสีหน้าครุ้นคิดเมื่อนึกถึงคำพูดของชายคนนั้น

“แปลก?? อะไรแปลก”

“ป่าวหรอฉันคงคิดเยอะไปเองแหละกลับกันเถอะ” 

เอวาลินตัดบทเพราะขี้เกียจคิดให้ปวดหัว รถหรูแล่นออกจากร้านอาหารจนกระทั้งมาจอดที่หน้าคอนโดของเอวาลิน

“ขอบใจนะ ขับรถกลับดีดีล่ะ” เอวาลินพูดก่อนจะเปิดประตูลงรถ

“ใครบอกว่าฉันจะกลับ ฉันจะนอนที่คอนโดเธอ” พูดจบดินธภัสก็ดับเครื่องยนต์แล้วเอื้อมไปหยิบถุงสีน้ำตาลที่เบาะหลัง

“ใครอนุญาติฉันยังไม่ได้อนุญาติเลยนะ”

“ผัวจะนอนกับเมียต้องขออนุญาติด้วยหรอ” ดินธภัสถามอย่างกวนๆ

“เดย์! อย่ามาตลกกลับบ้านนายไปเลย”

“กลับก็ได้แต่เธอต้องกลับกับฉันด้วย ถ้าไม่ฉันก็จะนอนนี่แหละ” 

พูดจบดินธภัสก็เดินนำเอวาลินไปทันที เอวาลินรีบวิ่งตามเข้าไปแต่ด้วยช่วงขาที่ยาวกว่าทำให้เขาก้าวไปถึงลิฟต์ก่อน เอวาลินได้แต่วิ่งกระหืดกระหอบรีบเข้าลิฟต์มาเพราะกลัวว่าเขาจะเล่นอะไรพิเรน

“นี่นายจะทำบ้าอะไร!!” เอวาลินถามเขาอย่างหาเรื่อง

“จะพาเธอกลับ”

“แล้วฉันจะบอกน้องฉันยังไง”

“ไม่รู้แล้วแต่เธอเลย เลือกมาจะให้ฉันนอนนี่หรือจะกลับไปกับฉัน” ดินธภัสพูดจบก็ถึงชั้นของห้องเอวาลินพอดีเขาเลยก้าวออกจากลิฟต์เดินตรงมายังห้องเธอ

“นายนี่มันหน้าด้านจริง” สิ้นเสียงของเอวาลินจีรนัยก็เปิดประตูห้องออกมาพอดี

“อ่าวกลับมาแล้วหรอ ผมว่าจะไปหาอะไรกินไปด้วยกันมั้ย” จีรนัยถาทพี่สาวตัวเองโดยไม่สนว่าดินธภัสก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย

“พี่กินมาแล้ว จินคือ...คืนนี้ให้เพื่อนพี่นอนที่นี่ด้วยได้มั้ย”

“ทำไมต้องนอนแล้วจะนอนยังไงห้องผมหรอไม่มีทาง ถ้าเป็นเฮียทีผมจะไม่ว่าเลย”

“งั้นพี่นอนกะแกแล้วให้เขานอนห้องพี่ เพื่อนพี่เขาเจ็บเท้าเพราะอุบัติเหตุนิดหน่อยเลยขับรถกลับไม่ไหว” เอวาลินจำต้องโกหกน้องชายตัวเอง

จีรนัยหันไปมองดินธภัสที่ทำท่าเขย่งเท้าเหมือนเจ็บข้องเท้าอย่างที่เอวลาลินพูด จีรนัยชั่งใจอยู่พักนึงก่อนจะยอมตกลง

“งั้นพี่ทำข้าวให้ผมกินด้วยถือว่าเป็นค่าที่มาใช้ห้องนอนผม” จีรนัยพูดจบก็เดินกลับเข้าไปในห้องอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์

หลังจากที่จัดแจงห้องให้ดินธภัสเรียบร้อยแล้วเธอก็เดินเข้าครัวเพื่อเปิดดูของในตู้เย็นว่าพอจะทำอะไรได้บ้างเพราะก่อนที่เธอจะไปอยู่กับดินธภัสก็ไม่ได้กลับมาห้องตัวเองเลย พอเปิดตู้เย็นออกมาก็พบกับข้องสดและผักผลไม้เต็มตู้เย็นเพราะจีรนัยซื้อมาไว้หมดแล้ว

เอวาลินเลือกทำทงคัตสึแกงกะหรี่ที่น้องชายชอบเพียงไม่นานกลิ่นหอมของแกงกะหรี่ก็ลอยออกมาจากห้องครัวทำให้สองหนุ่มที่นั่งดูทีวีอยู่ต้องหันไปมองทางครัวอย่างห้ามไม่ได้ เป็นจีรนัยที่หันกลับมามองทีวีต่อเพราะไม่ชอบขี้หน้าดินธภัสเท่าไหร่กับคำพูดเมื่อเช้าที่เขาได้ยิน

“จิน พี่ขอโทษที่พูดรุนแรงกับพี่สาวนายพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ดินธภัสพูดขึ้นเพราะรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจของจีรนัย

“ผมมีพี่สาวแค่คนเดียว” คำตอบของจีรนัยทำให้ดินธภัสรู้สึกหน้าแตกอย่างมากเพราะไม่เคยมีใครกล้าแสกหน้าเขาแบบนี้

“จะยังไงก็เถอะ พี่รู้ว่านายคงไม่ชอบหน้าพี่แต่พี่ก็ขอโทษแล้วกัน”
“พี่เป็นอะไรกับพี่สาวผม” จีรนัยไม่ได้รับคำขอโทษแต่เปลี่ยนเป็นยิงคำถามใส่ดินธภัสแทน

“พี่เป็นแฟนกับอ่ายลี่” ดินธภัสพูดออกไปอย่างไม่อาย

“หึ! แปลกดีนะครับคบกันแต่พี่กลับไม่รู้จักคนในครอบครัวของพี่ผมเลย” จีรนัยหัวเราะในลำคอพร้อมกับจ่องหน้าดินธภัสด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

“จินข้าวได้แล้ว” 

ยังไม่ทันที่ดินธภัสจะได้ตอบอะไรเสียงเอวาลินก็ดังขึ้นจีรนัยจึงเลิกสนใจกับคำตอบของดินธภัสแล้วเดินไปยังโต๊ะกินข้าวก่อนที่จะจัดการกับข้าวตรงหน้าจนหมดแล้วอาบน้ำนอน

เช้า…….

“ดีเดย์ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนายจะไม่ไปทำงานหรือไง” 

เอวาลินเดินเข้ามาปลุกดินธภัสที่ยังคงนอนนิ่งไม่ขยับจนเธอตั้งเดินเข้าไปใกล้เพื่อเขย่าตัวเขาแต่พอมือเธอแตะตัวเขาเท่านั้นแหละก็ถูกคว้าลงมานอนที่เตียงพร้อมกับตัวดินธภัสที่ขึ้นมาค้อมตัวเธอทันที

“เล่นบ้าอะไรเนี่ยลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลย” 

เอวาลินพยายามใช้แรงที่มีผลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผลหนำซ้ำยังถูกจับข้อมือกดลงเตียงอีกตั้งหาก ดินธภัสไม่พูดอะไรก่อนจะก้มลงมาประกบจูบอย่างดูดดื่มแล้วรวบมือเธอไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวก่อนที่มืออีกข้างกะสอดเข้าไปในเสื้อนอนตัวบางแล้วหยอกล้อกับหน้าอกอิ่มอย่างสนุกมือ

เอวาลินเผลอไปกับรสจูบของดินธภัสจนไมารู้ตัวเลยว่าเสื้อผ้าที่อยู่บนตัวถูกถอดจนเกือบหมดดินธภัสละจากริมฝีปากอิ่มที่เริ่มบวมเพราะการจูบของเขาก่อนจะก้มหน้าลงมางับเนินอกอิ่มอย่างโหยหาก่อนจะปลดตะขอเสื้อในด้วยความชำนานและงับลงที่เม็ดเล็กกลางอกจนคนใต้ร่างต้องแอ่นอกขึ้นรับความเสียวส่านที่เขามอบให้

มือหนาค่อยๆ ปล่อยข้อมือเธอให้เป็นอิสระก่อนที่จะเลือนลงมากุมหน้าอกอีกข้างที่ยังว่างอยู่และบดขยี่เม็ดเล็กกลางอกจนมันตั้งชันขึ้นมาในขณะที่มืออีกข้างก็เลื่อนลงไปในกางเกงชั้นในตัวจิ้วจนถึงถ้ำที่ตอนนี้มีน้ำหวานไหลออกมาดินธภัสเลยส่งนิ้วเข้าไปสำหรวจภายใน ในจะหวะที่นิ้วร้ายของเขาแทรกผ่านเข้าไปทำให้เธอได้สติผลักดินธภัสออกไปอย่างแรงจนคนที่ไม่ได้ตั้งตัวเสียหลักลงไปนอนกับพื้นเอวาลินจึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาพันตัวเธอไว้

“เธอผลักฉันทำไมเนี่ย” ดินธภัสลุกขึ้นจากพื้นพลางคำหลังตัวเองเพราะความเจ็บจากการกระแทกเมื่อกี้

“ยังจะมาถามอีกไปเลย ออกไปอาบน้ำแล้ว กลับไปเลย”

“กลัวหรอ” ดินธภัสยังคงไม่หยุดและทำท่าจะก้าวขึ้นเตียงมาอีกครั้งเอวาลินจึงขยับตัวหนีแล้วคว้านาฬิกาที่หัวเตียงมาทำท่าจะขว้างใส่เขา

“ถ้านายเข้ามาหัวแตกแน่!!”

“โอเคฉันยอมแพ้ก็ได้ แค่ได้รู้ว่าเธอก็เครื่องติดง่ายเหมือนกันแค่นี้ก็พอแล้ว”

ไม่พูดเปล่าดินธภัสยังยกมือข้างที่ยังคงมีน้ำหวานของเธอติดอยู่ขึ้นมาให้เธอดูก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูและเข้าห้องน้ำไป เอวาลินรู้สึกอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีกับคำพูดของเขาแต่สุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของตัวเองเพื่อไปอาบน้ำในห้องน้ำอีกห้อง

.....................................................................................................................
#ยินดีรับทุกคำติชมของทุกคนนะคะแล้วจะนำมาปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นค่ะ