จีบลูกชาวสวนทั้งทีแรงต้องดีนะขอบอก!

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีครับทุกคน กระผมนายกวินทรา ทวีทรัพย์ หรือเพื่อนๆเรียกผมว่า “ไอ้พอร์ส” หนุ่มหน้ามนต์คนเจ้าชู้ แห่งตระกูลทวีทรัพย์ แต่ทุกคนอย่าพึ่งเข้าใจผมผิดกันไปก่อนนะครับ ไอ้พวกนี้มันชอบพูดให้ผมเสียหายตลอด ผมนั้นเป็นเด็กหนุ่มเรียบร้อย แว่นหน้าเตอะ วันเอาแต่อ่านหนังสือและช่วยพ่อทำงานตลอด อย่ามาใส่ร้ายหนุ่มน้อยที่หน้าสงสารคนนี้กันเลยนะครับ ( ไอ้พวกเพื่อนเวร! )

ส่วนจะถามว่าครอบครัวของผมทำอาชีพอะไรนะหรอ หึ! พูดแล้วจะขนลุก 

“เห้ยยย! ธุรกิจใหญ่โตมากเลยสินะ” ป่่าวครับพอดีช่วงนี้ผมท้องเสียนะ… 

“แม่ครับขอยาแก้ท้องเสียหน่อยครับบบ”

ทุกคนครับผมคงต้องขอตัวก่อนสักแปปนะครับ เดี๋ยวจะมาเล่าต่อให้ทุกคนได้ฟังกันอย่างแน่นอน

.

.

เอาละครับเรามากลับเข้าเรื่องกันดีกว่า ถ้ากล่าวถึงครอบครัวของผมนะหรอ ถ้าจะให้พูดจริงๆละก็…… ครอบครัวผมนะเป็นเจ้าของธุรกิจการส่งออกผลไม้ระดับประเทศเลยนะจะบอกให้ พูดถึงความรวยนะหรอ จะไม่ให้พูดถึงนะก็คงเป็นไปไม่ได้ ตั้งแต่ผมเกิดมาทางเดินของผมก็โปรยเต็มไปด้วยเงินมากมาย ชีวิตผมถึงแม้ไม่ทำงานก็คงจะแก่ตายด้วยเงินพวกนี้เป็นแน่

แต่คนอย่างผมนะหรอ เห็นเงินเป็นเพียงของนอกกายเท่านั้น ถึงแม้ผมจะรวยแต่ผมก็ตั้งใจเรียนและขยันทำงานช่วยพ่อแม่ตลอดนะครับ พ่อแม่ผมชมผมไม่เคยขาดปาก ต่างก็บอกให้ผมอย่าทำงานหนักเลยพ่อกับแม่เป็นห่วงนะ…

เอิ่ม… อะแฮ่มๆ ขอโทษที่ลุงเข้ามาแทรกนะ ลุงเป็นพ่อของไอ้เด็กนี่เอง อย่าไปฟังลูกลุงพูดเยอะเลย เดี่ยวลุงจะเล่าให้ฟังเองดีกว่า

เมื่อก่อนนะลุงกับป้าหรือก็คือแม่ไอ้เจ้าพอร์สเป็นแค่คู่สามีภรรยาชาวไร่คู่หนึ่ง ที่จับพลัดจับพลูได้มาสวนผลไม้และได้กำไรมหาศาล เลยได้ลงทุนการทำผลไม้ส่งออกต่างประเทศจนธุรกิจใหญ่โตเหมือนในทุกวันนี้ ส่วนสวนก็ให้คนอื่นมาค่อยดูแลแทนลุงจะได้มุ่งมันกับงานได้อย่างเต็มที่

จนเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางก็ได้มีเจ้าพอร์ส ด้วยความที่ลุงมีเจ้าพอร์สก็อายุมากแล้วเลยไม่ได้มีลูกคนอื่นๆอีก ลุงกับป้านะเลี้ยงแบบตามใจมาตลอดเพราะรักลูกคนนี้มาก แต่ถ้าก่อเรื่อง ก็ต้องมีบทลงโทษกันละนะ จะมีก็แต่เรื่องเงินที่ไม่เคยห้าม ให้ใช้ได้้ไม่อั้น(ก็พ่อรวยอะคร้าบบ)

และการที่ลูกของลุงใส่แว่นไม่ได้มาจากการการอ่านหนังสืออย่างหนักแต่อย่างไร แต่เพราะมันเอาแต่เล่นเกมทั้งวันทั้งคืน ที่เรียนจบมาได้ก็ถือว่าปฏิหาริย์ ยิ่งตอนมหาลัยเอาแต่เที่ยวอย่างเดียวบ้านช่องไม่เคยจะย่อมกลับสักที

แต่ลุงจะบอกให้นะลูกลุงนะ… มันชอบผู้ชายยิ่งหน้าตาน่ารัก โดนจัดการมาไม่เหลือ ถ้ามันชอบผู้หญิงป่านนี้ลูกคงเต็มบ้านเป็นแน่ แต่ลุงไม่เคยเห็นมันจะจริงจังกับใครสักคน ไม่เคยคบใครเป็นแฟนสักที ยิ่งมันใส่แว่นยิ่งมีคนจีบมันเยอะ แว่นคงปิดเสน่ห์ลูกลุงไว้ไม่หมดสินะ 

เห้อ! คิดแล้วกุ้มอยากจะมีลูกสะใภ้กับเขาสักคนจริงๆ ไม่รู้ว่ามันจะมีปัญญาหาให้พ่อมันได้เห็นหน้าก่อนแก่ตายไหมนะ

“พ่อก็พูดเกินไป เดี๋ยวผมจะหาหนุ่มหน้าตาน่ารักมาช่วยพ่อทำงานได้แน่นอน คนที่จะมาเป็นแฟนผมก็ต้องเลือกให้ดีก่อนสิ”

“หึ! ไว้พ่อจะรอดูนะไอ้ลูกชาย”

เอาละครับทุกคนก็อย่างที่ได้ฟังพ่อผมเล่าไป ถึงมันจะต่างจากที่ผมเล่าสักเล็กน้อยก็เถอะ แต่ผมก็เป็นคนน่ารักน้าา ทุกคนอย่าลืมติดตามเรื่องราวของผมด้วยละ ฝากหนุ่มแว่นคนนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยนะครับ แล้วไว้มาเจอกันอีกนะครับ.

.

.

.

.

.

สวัสดีครับนักอ่านทุกคน  เรื่องนี้ก็เป็นนิยายเรื่องที่สองแล้วที่ไรต์แต่ง อาจเนื้อหามีอาจจะมีความแตกต่างจากเรื่องแรกมากๆ ถ้าใครชอบอย่าลืมให้กำลังใจไรต์ด้วยนะ 

โดยถ้าไรต์ใช้คำผิดตรงไหนสามารถคอมเมนต์บอกมาได้เลยนะ ไรต์จะนำไปแก้ไขโดยไว และนิยายเรื่องนี้ไรต์คิดว่าน่าจะเขียนให้จบก่อนจึงจะมีการลงให้นักอ่านทุกท่านได้อ่านกัน ถ้าใครชอบก็ฝากติดตามด้วยนะครับ