คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Devil Girl VS Yakuza Boy - การปะทะที่ไม่มีการสิ้นสุด(100%)
ตอนที่ 3 การปะทะที่ไม่มีการสิ้นสุด
น่าเบื่อที่สุด ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องทำงานของฉัน ฉันกำลังเคลียร์งานแทนป๊าอยู่ ป๊าก็ไม่รู้อะไรจะออกไปเที่ยวกับม้าสองคน ทิ้งฉันไว้ให้ทำงานแทนกับเฮียเคนตะแหม อยากจะสวีทกันสองคนทำไมไม่บอก ปีากับม้านี่เหมือนเด็กจริงๆเลย อายุปูนนั้นแล้วยังอยากจะสวีทกันอีก ฮู้~ ไม่ไหวๆ นี่มันก็ชั่วโมงนึงละ ฉันหวังว่าห้องบ้าๆนั่นมันจะสะอาดนะ เอาละ งานนี้ไม่เสร็จช่างมัน ป๊าไม่ได้สั่งให้ทำให้เสร็จ หุหุ ตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าห้องแล้ว เตรียมพร้อมเจอกับชะตากรรม ฉันเลื่อนประตูเบาๆ ก่อนจะสาวเท้าเข้าไป แต่ห้องนี้มัน...ทำไมมันยังเหมือนเดิม!!!! ไม่มีใครทำกันเลยหรือไง อยากลองดีกับฉันใช่มั้ย ฮึ่ย! จัดให้ ในเมื่อพวกนายอยากลองดีกับฉัน
"อ้ะ ทงเฮ เร็วๆหน่อย อ่ะ แรงๆเลย ฮึก อ้ะ ระ แรงๆ"OoO ฉันหันขวับไปที่หลังห้อง นั่นมันเสียงอะไรกัน! เสียงหวานของผู้หญิงร้องครางออกมา
"อ้า ทงเฮ เร่งหน่อย แรงๆเลย อ้ะ"อ่ะ..เอ่อ คะ..คือฉันรู้สึกรางสังหรณ์ไม่ดีเลยอ่ะ สะ เสียงนี้มัน มะ เหมือนกับตอนที่ไลท์มัน อะ เอา ผะ ผู้หญิงมานอนที่บ้านเลยแล้วมันก็เอ่อ...
"จำไว้ว่าทีหลังอย่ามายั่วฉัน ไม่งั้นก็จะเจออย่างนี้แหละ"
"ฉันจะขยันยั่วนายทุกวันเลย หึ"นะ นั่นมันยัยอาจารย์สุดเซ็กซี่สุดสวาทนี่กับ เอ่อ หมอนั่น ทะ ทงเฮใช่มั้ย แต่พอยัยอาจารย์นั่นหันมามองทางฉัน
"ว้ายยยยยย~"เสียงกริ๊ดของหล่อนดังขึ้นมาทันที ตามมาด้วยนายทงเฮ
"เฮ้ย!!"หมอนั่นรีบเอาเสื้อตัวเองมาปิดกั้นตัวเอง ฉันรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมากระทันหันเมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าของทั้งสองคน >///<
"อะ เอ่อ ฉันขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะพวกนาย ฉันไปก่อนละ"ว่าแล้วฉันก็รีบชิ่งออกจากห้องนั้นให้เร็วที่สุด บัดซบ นี่นักเรียนของฉันมีอะไรกับอาจารย์งั้นเหรอ>///< หมอนั่นเป็นคนอย่างนี้เหรอ เออ แต่มันก็จริง ยากูซ่าทุกคนมันก็เป็นแบบนี้นี่ แม้แต่ไอ้นาเซโตะ เคียวกิ เรียวตะและซาซึเกะ มันก็ยังเป็นแบบนี้เลย ไม่รู้ละฉันไม่อยากเห็นภาพอันอุบาทว์นั้น
"โอ้ยย เหนื่อยๆ แฮ่กๆ"ฉันทรุดตัวเองให้นั่งลงกับสนามหญ้า ตอนนี้ฉันอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ซึ่งมันก็ใหญ่มากๆ และนี่ฉันอยู่ไหนเนี่ย เฮ้อ~
"เฮ้อ~ ทำไมฉันต้องมารู้สึกหวั่นไหวกับนายด้วยนะคิบอม"ฉันได้ยินเสียงบางอย่างที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากฉัน อะไรอีกละเนี่ย ลางสังหรณ์มาอีกแล้วครับท่านมีบางอย่างบอกฉันว่าออกจากที่นี่ให้เร็ว และฉันก็เชื่อมันอย่างสนิทใจ ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้ มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย
"พี่มิจัง"เอ๋ เดี๋ยวนะ มิจังเหรอ ฉันรู้สึกว่าว่าชื่อนี้มันคล้ายฉายาที่ไลท์มันตั้งให้จังเลยอ่ะ
"มิจัง เฮ้ ยัยมิวาโกะ เรียกไม่ได้ยินเหรอไง"ว่าแล้ว ไอ้ไลท์นี่เอง
"ไลท์ ทำไมนายถึงไม่ไปเรียนฮะ"
"รอมิจังอยู่น่ะ"
"อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นได้มั้ย ทำไมนายไม่เข้าเรียน ไปๆ ไปเรียนได้แล้ว"
"ขี้เกียจอ่ะ ผมกลับบ้านก่อนละ มิจังจะกลับมั้ย"ทุเรศสิ้นดี มาเรียกฉันได้ไง ฉันเป็นพี่แกละไอ้ไลท์
"เหรอ ขี้เกียจหรือแกมีเรื่องกันแน่ฮะไอ้ไลท์ ฉันเคยบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าอย่างมีเรื่อง ให้เรียนจบก่อน"
"โธ่ มิจังจ๋า ลูกผู้ชายมันต้องแบบนี้สิ"
"ให้ฉันช่วยมั้ย อยากหาเรื่องระบายคลายเครียด"รู้สึกว่าเลือดยากูซ่ามันไหลเวียนมาแล้ว
"อย่าเลย พี่เป็นผู้หญิงแถมตัวก็เล็กสู้มันไม่ไหวหรอก"
"ตายแล้วๆ ฉันเพิ่งรู้ว่ามีน้องชายเท๊ห์เท่ห์"
"เพิ่งรู้เหรอ ผมก็หล่ออยู่ตั้งนานแล้วละมิจัง พี่ กลับไปสอนเด็กได้แล้วนะ เป็นครูไม่ควรโดดเองนะ"
"นายนี่มันจริงๆเลย ดูแลตัวเองดีๆละ"
"ครับ เพื่อมิจังผมจะกลับมาหามิจังแน่ครับ"
"แกเลิกเรียกฉันแบบนั้นเถอะ เห็นแล้วมันทุเรศ"
"ผมไปก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นผมจะมารับพี่กลับบ้านนะ ถ้าพี่ไม่เห็นผม"ไม่ทันที่ไลท์จะพูดจบฉันก็พูดต่อทันที
"ถ้าฉันไม่เห็นแสดงว่านายตายแล้ว"ไลท์ยิ้มเจ้าเล่ห์
"เปล่าครับ ถ้าพี่ไม่เห็นผมบอกให้เฮียเคนตะมารับนะครับ อ้อแล้วที่ผมมีเรื่องน่ะมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้นหรอก แก๊งค์เล็กๆเองที่มันมาพาลหาเรื่องจินซัง"
"หือ ใครคือยูจิน แล้วยัยจินซังคือใคร"
"ไลท์ นายจะไปจริงๆเหรอ อย่าไปเลยฉันขอร้องนะ นายอย่าไปมีเรื่องเลยเหอะ ฉันขอร้องละ อ่ะ เอ่อ..คือฉันขอโทษที่เข้ามาผิดจังหวะ"แล้วยัยเด็กนั่นก็หน้าเจื่อนทันทีที่เห็นฉัน แต่ทำไมยัยเด็กนั่นต้องทำตาโตด้วยละ ตาเธอมันจะออกมาจากเบ้าตาอยู่แล้วแล้วยัยนั่นก็หันหลังกำลังจะเดินแต่ถูกไลท์มันดึงตัวเข้ามากอด ต่อหน้าพี่ก็ไม่เกรงใจกันเลยนะ ฉันรู้ว่านายด้าน แต่ก็ช่วยเกรงใจสักนิดหน่อยก็ยังดีนะ
"นี่ไงครับจินซัง คนที่ผมรักมากที่สุดมากที่สุดเลย"ว่าแล้วมันก็หอมแก้มยัยนั่น หน้าแดงใหญ่เลยยัยนั่น แต่..กล้าพูดมาได้ไงว่ารักมากที่สุด ฉันยังเห็นนายพาผู้หญิงมานอนที่บ้านอยู่เลย เลวจริงๆเลย
"งั้นเหรอ หวัดดีจินซัง"
"จินซัง อยู่กับมิจังไปก่อนนะเดี๋ยวผมจะมานะครับ"
"ไลท์ นายจะไปจริงๆเหรอ อย่าไปเลยนะฉันขอร้องละ"แล้วยัยนี้ก็โผลเข้ากอดไลท์
"ผมไม่ปล่อยไอ้พวกที่ทำให้จินซังต้องร้องไห้หรอกนะ"ไลท์ลูบผมยัยจันซังเบาๆเหมือนเป็นการปลอบว่าไม่เป็นไร แหวะ เลี่ยนๆ
"ไม่ไปไม่ได้เหรอ ฉันไม่ได้ถูกทำร้ายสักหน่อย นายอย่าไปมีเรื่องเลยฉันเป็นห่วงนายนะ"ยัยจินซังร้องไห้ใหญ่ละ
"พี่ฮะ ฝากแฟนผมด้วยนะ"แล้วมันก็เดินไปที่โรงจอดรถเลย ยัยนั่นมองหน้าฉันอย่างหวาดๆ กลัวฉันเหรอเนี่ยและมันก็เกิดความเงียบ ทำไมจะต้องเงียบกันด้วย
"เธอ..เป็นแฟนไลท์"จู่ๆฉันก็พูดขึ้นทำให้ยัยจินซงจินซังอะไรนั่นสะดุ้งขึ้นมา พูดแค่นี้นะสะดุ้ง ขวัญอ่อนจริงๆ
"อะ เอ่อ..."ติดอยู่นั้นแหละ แล้วมันจะคุยกันรู้เรื่องมั้ยเนี่ย
"ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทำร้ายเธอ เพราะฉันไม่ได้เป็นแฟนไอ้ไลท์มัน"ยัยนี้ก็ยังเงียบอยู่นั้นแหละ จะอ้าปากนี่มันเหนื่อยมากเลยหรือไง
"คือ..หนูรู้ค่ะว่าไลท์เค้าไม่ได้รักแค่หนู เค้ามีผู้หญิงอีกเป็นพัน"ถ้ารู้แล้วเธอจะไปคบกับมันทำไม แต่แปลกๆนะ ถ้าไม่ใช่คนสำคัญไลท์มันก็คงไม่ช่วยอะไรหรอกสงสัยยัยนี้อาจจะเป็นคนสำคัญสำหรับไอ้ไลท์ละมั้ง ไลท์มันเคยช่วยคนที่ไหนนอกจากคนในครอบครัวกับคนที่สำคัญ
"แปลกเนอะ ตลอดมาไม่เคยเห็นไลท์ช่วยใคร ทำไมนะวันนี้จู่ๆก็จะช่วยผู้หญิงคนหนึ่ง"ยัยนั่นมองหน้าฉันแบบงง เธอยังไม่รู้อะไรในตัวไลท์อีกหลายอย่างเลยละ
"ฉันจะบอกให้ ไลท์มันไม่เคยช่วยใครเลยนอกจากคนครอบครัวและคนสำคัญ"
"หมายความว่ายังไงคะ"=_= กำ โง่อีกฉันอยากมีน้องสะใภ้ฉลาดๆนะ
"ก็หมายความว่า ไลท์มันรักเธอยังไงละ ต่อให้มันมีอะไรกับผู้หญิงอีกเป็นสิบมันก็คงรักแค่เธอ"
"..."
"..."
"ทำไมคุณถึงรู้ในตัวไลท์ดีจังเลยคะ"ก็เพราะว่าฉันเป็นพี่สาวมันน่ะสิ ฉันถึงได้รู้ดี ขอลองใจยัยจินซังนี่หน่อยว่ารักน้องชายฉันจริงๆมั้ย หรือมันจะหลอกเพราะหวังสมบัติของตระกูล คากุระซากะ ถ้ายัยนี้หลอกเอาสมบัติละก็ฉันจะเตะกลับส่งดาวอังคารเลย
"ทำไมเหรอ ฉันเคยเป็นแฟนมันน่ะสิ แต่ก็เลิกกันเพราะไลท์เค้าไม่มีเวลาให้ฉัน ไลท์เค้าคงทรมานมากตอนที่เลิกกับฉัน เพราะเค้าบอกว่าฉันว่าเค้ารักฉันมากๆมากยิ่งกว่าอะไร"555+ ดูหน้ายัยนี้ดิ อดขำไม่ไหวจริงๆแต่ก็ต้องกลั้นมันเอาไว้ ไม่ได้ๆเดี๋ยวแผนแตก
"เอ่อ..ฉันขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ"เออ นั่นสินี่มันก็ได้เวลาสอนเด็กแล้วหนิ แต่แล้วภาพบางอย่างมันก็ลอดผุดขึ้นมาในหัวฉัน >///< ลบมันออกไปสักทีสิ
"อืม แล้วเจอกันนะ"ฉันก็ลุกขึ้นตรงไปยังห้องเรียนทันที
พรึ่บ!
แต่เมื่อฉันเข้ามายังห้องนี้ กลับพบว่ามันสะอาดแล้ว O_O ทะ ทำไมมันเป็นงั้นละ เมื่อกี้ฉันเข้ามามันยังสกปรกอยู่เลยอ่ะ ตอนนี้ห้องนี้กลายเป็นห้องสะอาดใสกิ๊กเลย ดีมากเลยทำงานกันได้ดีมาก แต่ โว้ยยยยยยย! เด็กนักเรียนหายไปไหนกันหมด ไม่รู้หรือไงว่ามันถึงเวลาสอนกันแล้วฮะ
"อะ อื้ม อาจารย์จะสอนมั้ยครับ"ฉันหันหลังไปดูว่าใครมาอยู่ที่ประตู ปรากฏว่านายซีวอนยืนอยู่ ตามด้วยนักเรียนทั้งห้องที่อยู่หลังๆ
"เชิญ"แล้วฉันก็หลีกทางให้มันเดิน นายฮีชอลหน้าสวยเดินมา มองฉันอย่างเคียดแค้น หายจุกหรือยังละ 555+
"ไม่มีหนังสือ ไม่มีสมุด ไม่มีปากกาก็ช่วยใส่ความรู้ใส่สมองด้วย แล้วคราวหลังอย่าให้มีอย่างนี้อีก ใครอยากได้หนังสือไปเอาที่ห้องฉันได้"ฉันก็บ่นๆ สอนๆไป
"ปัง!!"เสียงตบโต๊ะของฉันทำให้นายคยูที่กำลังหลับอยู่ตื่นขึ้นมา
"นี่มันเวลาเรียนไม่ใช่เวลานอน ตั้งใจเรียนหน่อย"หมอนี่ไม่สนอยู่ดี ยังจะฟุบหลับไปอีก หน้าด้านจริงๆต่อหน้าครูมันยังกล้าทำ
"โป๊ก โป๊ก โป๊ก"ฉันเขกหัวหมอนี่แรงๆไปสามที
"โอ้ยย! นี่เธอเขกหัวฉันเหรอฮะ ยัยปีศาจตุ๊กตาเตี้ย"
"ฉันเขกหัวนายครั้งที่หนึ่งเพราะนายนอน ครั้งที่สองเขกเพราะนายไม่ตั้งใจเรียนและครั้งที่สามเพราะนายหน้าด้านที่มาฟุบหลับต่อหน้าฉัน"
"ยัยนี้มัน ฮึ่ย!"
"แล้วก็นะ คังอินนี่มันเวลาเรียนไม่ใช่เวลาเขี้ยวหมากฝรั่ง ไปคายทิ้งซะ!"ฉันเรียนหมอนี่เขี้ยวหมากฝรั่งมาตั้งแต่เข้าห้องละ แต่นายนี่ก็ไม่สนอยู่ดีเขี้ยวตุ้ยๆอยู่นั้นแหละฉันเดินไปที่นายคังอิน
"ที่บ้านไม่ได้สอนหรือไงเรื่องมารยาทน่ะ ไปคายทิ้งซะอย่าให้ฉันสั่งเป็นครั้งที่สาม"ไม่สนอีกตามเคย แล้วฉันก็จัดการตบหัวไปทีหนึ่ง ทำให้หมากฝรั่งออกมาติดเสื้อนายรยออุค ว้า~ แย่หน่อยนะรยออุค
"เฮ้ย ติดเสื้อฉันเลยอ่ะยัยเตี้ยนี่เธอทำอะไรเนี่ยฮะ!"
"ยัยบ้าเธอมาตบฉันทำไมฮะ อยากตายหรือไง!!"
"ขอโทษด้วย ฉันบอกนายแล้วแต่นายไม่สนใจเอง ก็ต้องโดนอย่างนี้ละนะ อ้อนายรยออุค แย่หน่อยที่หมอนี่มันคายหมากฝรั่งใส่เสื้อนาย ไปเคลียร์กันเอาเองนะ"
"จะไปไหนยัยตัวดี เธอต้องรับผิดชอบ"
"เสียใจย่ะ ฉันไม่ได้ทำไรผิดแล้วฉันก็ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ เพราะฉันไม่ผิด"
"ยัยนี้มันสุดจะโครต"
"มันเป็นความผิดของนายคังอินที่คายหมากฝรั่งไปโดนเสื้อนาย"สะใจจริงๆเลย 555+ บอกแล้วว่าอย่าเล่นมิวาโกะ
"อะไรนะ! เธอเป็นคนตบหัวฉันนะ"นั้นมันไม่เกี่ยวอะไรเลยหนิ ฉันตบหัวนายแต่ทำไมหมากฝรั่งไปติดเสื้อหมอนั่นละ
"มันคงจะไม่เกี่ยวอะไรเลยละมั้ง ฉันตบหัวนายแต่นายดันไปคายใส่หมอนั่นเองหนิ เพราะมันไม่ใช่ความผิดฉัน ฉันตบหัวนายเฉยๆไม่ได้ให้นายคายทิ้งใส่นายรยออุคและฉันสั่งให้นายไปคายทิ้งถังขยะ"
"เธอนี่มัน แสบจริงๆ"หมอนี้มองฉันอย่างเคียดแค้น มีนักเรียนบางคนขำ บางคนก็เหมือนว่าฉันทำพวกนี้ลงไปได้ไง ทำไมจะไม่ได้ละ มันไม่ใช่พ่อฉันนี่ เมื่อฉันหันไปอีกด้านหนึ่งก็เห็นนายทงเฮ ทำหน้าเก๊กมองหน้าอย่าหาเรื่อง แต่ฉับพลันมันทำให้ฉันนึกเรื่อง เอ่อเมื่อตอนเช้า ลืมๆมันไปซะ มิวาโกะ
"ออดดดด!!"เสียงออดดังขึ้นมาบอกให้รู้ว่าหมดเวลาแล้ว
"เอาละ หมดเวลาแล้วไปกินข้าวได้"หลังจากนั้นนักเรียนทุกคนก็ทยอยออกกันไป เฮ้อ~ ให้ได้พักมั่งก็ดีนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดที่ต้องมาสู้กะพวกยากูซ่านี่มัน เฮ้อ~
"Cuz I can't stop thinking but u girl"เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมา
"สวัสดีค่ะ มิวาโกะค่ะ"
"พี่เหรอฮะ เราออกไปกินข้าวกันมั้ยฮะ"ไลท์นี่เอง แต่มันจัดการธุระเสร็จแล้วเหรอ
"อืม เอาสิอยากกินอะไรอร่อยๆแล้วละ นายอยู่ไหนเหรอ"
"พี่เดินลงมาจากตึกคณะนิเทศศาสตร์แล้วพี่จะเห็นผม"
"อืม รอแป๊ปนะ"แล้วฉันก็เก็บของแล้วลงจากตึกทันที แต่เธอจะรู้มั้ยว่ามีใครบางคนแอบนินทาเธออยู่น่ะ
"เฮ้ย นายสังเกตุมั้ย ยัยมิวาโกะอะไรนั่นทำท่าเหมือนพวกเราจัง"ซองมินหนึ่งในสมาชิกพยัคฆ์หงส์พูดขึ้นมา
"เออว่ะ ยัยนั่นไม่กลัวเลยนี่คงต้องขู่ว่าจะไล่ออกใช่มั้ยถึงยัยนั่นจะกลัวน่ะ"เยซองพูดขึ้นมาบ้าง
"ยัยตุ๊กตานั่นเป็นใครกัน มาจากไหน ฉันต้องถามท่านอายาดะละ"
"นั่นสิ ยัยนั่นเป็นใครกันนะ ดูสิฉันถูกถีบที่ท้อง นี่ยังจุกไม่หายทีนะเนี่ย โครตแสบเลยยัยนี้"
"ของนายแค่ถูกถีบของฉันสิ ถูกตบหัว นี่มันเล่นของสูงเกินไปละ ฉันเห็นเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆหรอกถึงไม่อยากทำอะไร ชิ"
"ฉันสิถูกเขกหัว เกิดมายังไม่เคยมีใครทำแบบนี้ฉันเลย ยัยนี้ใหญ่มาจากไหนถึงได้มาเขกหัวฉันน่ะ"
"อย่าเถียงกันไปเลย พวกนายต้องถามท่านอายาดะเท่านั้นที่จะรู้ เฮ้ยๆๆ นั่นมันยัยมิวาโกะกะไอ้ไลท์ใช่มั้ย"คิบอมพูดแล้วชี้ไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจะขึ้นรถสปอตสีดำสนิทแวววับ
"เออ ใช่จริงๆด้วย ยัยนั่นเป็นอะไรกับไอ้ไลท์หรือจะเป็นเด็กใหม่ไลท์มันวะ"อีทึกพูดขึ้นมาบ้าง
"ถ้ายัยนั่นเป็นเด็กใหม่ไอ้ไลท์ก็เสร็จสิ เราจะได้ถามมันให้ชัดเจนว่ายัยนั่นเป็นใครมาจากไหน อย่างงี้ไลท์มันมีสิทธิ์รู้แน่"ทงเฮพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ผู้ชายคนนนี้ขึ้นชื่อว่าได้เป็นคนสำคัญของแก๊งค์ของคุณอายาดะ ที่ใครๆต่างก็นับถือและเคารพ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โปรดให้ความร่วมมือ ช่วยคอมเม้นด้วยก็ยังดีนะเคอะ ขอร้องละค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
ความคิดเห็น