เกิดใหม่ในครั้งนี้ข้าต้องมีชีวิตรอด

 บทนำ 

|Chapter zero|

-วันที่9 กันยายน 2567 มนุษยชาติได้เผชิญกับอุทกภัยครั้งใหญ่ที่ถล่มมาจากทั่วทุกสารทิศ เหนือใต้ออกตกไม่มีทิศใดที่จะมองเห็นพื้นดินได้ทั่วโลกาถูกย้อมไปด้วยผืนน้ำสีโคลน เสียงกรีดร้องดังสนั่นแข่งกับเสียงน้ำซัดเข้าพังบ้านเรือนอย่างต่อเนื่อง ผู้คนต่างหนีตายขึ้นที่สูงบ้างก็รอดบ้างก็จบชีวิต ในสภาวะที่ชุลมุนไม่มีความช่วยเหลือจากหน่วยงานใดๆหรือแม้กระทั่งรัฐบาล ทุกอย่างเป็นไปด้วยความสิ้นหวังถึงขีดสุด จนกระทั่ง วันที่11 กันยายน 2567 จู่ๆกระแสน้ำที่เคยเชี่ยวกราดก็หยุดนิ่งไม่ไหวติง เพียงไม่นานหลังจากนั้น ปีศาจร้ายในคราบของอุทกภัยที่เคยดูดกลืนมนุษย์ก็ได้มลายหายไปจนสิ้นราวกับถูกสูบลงธรณีไปยังไงหยั้งงั้นทุกอย่างดูเหมือนจะกลับเข้าสู่สภาวะปกติ แต่มันกลับไม่ใช่..

 พวกเราคิดผิด

     มนุษย์โลกต้องพบเจอกับวิกฤตอดอยากและปัญหาขาดแคลนทรัพยากรอีกทั้งไฟฟ้าก็ไม่สามารถใช้งานได้ เริ่มเกิดการจราจลขึ้นในพื้นที่ต่างๆเกิดความวุ่นวายขึ้นทั่วทุกมุมโลกผู้หญิงบางคนโดนข่มขืนและฆ่าตายอย่างทรมานคนแก่คนชราก็เช่นกัน เกิดลัทธิบูชาพระเจ้าหรือแม้กระทั่ง…พวกมนุษย์กินคน..พวกคนที่อดอยากจนสติแตกและเริ่มทำการสิ้นคิด เรื่องบ้าๆพวกนี้มันเกิดขึ้นได้เพียงราวๆ3-4วันเสียงปืนแห่งการพิพากษาก็ดั่งสนั่นขึ้นอีกครั้ง มันคือหน่วยงานของภาครัฐ… พวกเขาเข้ามาทำตัวราวกับเป็นฮีโร่ กวาดล้างพวกอาชญากรเสียจนเหี้ยนทิ้งไว้เพียงกลิ่นคาวคลุ้งและคราบเลือดโดยที่ไร้การเยียวยาใดๆเช่นเคย มันราวกับพระเจ้ากำลังมอบบททดสอบที่ยิ่งใหญ่แก่มนุษย์ผู้โง่เขลา เหมือนเขากำลังทดสอบสันดานของพวกเราอยู่ แต่ทว่าเรากำลังเบาใจกันเกินไป อุทกภัยครั้งนั้นมันเป็นเพียงสัญญาณเตือนสัญญาณเตือนถึงอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่น่ากลัวมากกว่านั้น..

  -วันที่19กันยายน2567หลังจากอุทกภัยครั้งใหญ่ ริมชายฝั่งทะเลเกิดเหตุการประหลาดที่ทำให้ผู้คนบริเวณนั้นต้องฉงน ชายฝั่งนั้นเกิดน้ำลงมากผิดปกติจนทะเลเหือดแห้งเหลือเพียงโคลนตม แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมดเพราะประเทศญี่ปุ่นได้เกิดภูเขาไฟใต้น้ำระเบิดครั้งใหญ่ ควันเขม่าลอยคลุ่งจนย้อมน้ำทะเลบริเวณนั้นเป็นสีเทาดำ แผ่นดินไหวรุนแรงก่อตัวขึ้นตามกันคาดว่าราวๆ9.5ริกเตอร์ มันเป็นเหตุที่ทำให้เกิดคลื่นยักษ์สึนามิสูงราวแปดสิบเมตรซัดเข้าใส่ชายฝั่งของเกาหลีและญี่ปุ่น พื้นที่สิ่งก่อสร้างราวร้อยเปอร์เซ็นต์บริเวณชายฝั่งถูกลบหายไปจากหน้าแผนที่ราวกับพื้นที่เหล่านั้นเป็นเพียงดินโล่งๆ

20 กันยายน 2567 เริ่มเกิดฝนตกกระหน่ำทั่วโลกและที่ลุ่มบางส่วนก็เริ่มกลับมามีน้ำท่วมใหญ่เสียงโห่ร้องคร่ำครวญจากความทุกทรมานในนรกสีครีมเริ่มดังขึ้นแข่งกับเสียงน้ำหลากอีกครั้ง
21 กันยายน 2567 มันราวกับเป็นการตัดเชือกครั้งสุดท้ายของนาฬิกาชีวิตมนุษย์เมื่อจู่ๆก็เกิดเสียงดังคล้ายฟ้าผ่าสนั่นขึ้นทั่วผืนฟ้าสีดำเข้มทุกมุมโลก ไม่มีใครใส่ใจกับมัน ทุกคนต่างก็พยายามเอาชีวิตรอดโดยที่ไม่รู้เลยว่าเสียงแตรของพระเจ้าได้ดังขึ้นแล้ว..
•ในวันเดียวกันนั้น ณ ชายฝั่งของประเทศไทย [อ่าวไทย]
จู่ๆนอกอ่าวไทยเกิดคลื่นน้ำขนาดยักษ์ขึ้นขนาดของมันใหญ่โตมโหฬารเทียมฟ้าคาดว่าสูงราวหกถึงเจ็ดร้อยเมตรจนชาวบ้านใกล้ๆชายหาดสามารถมองเห็นมันได้ชัดแม้จะห่างกันเกือบสิบกิโล แต่ความผิดแปลกไปจากปกติคือมันเหมือนกับเป็นมวลน้ำที่เกิดจากการกระเพื่อมอย่างเเรงของอะไรบางอย่างด้านล่างผิวน้ำจนทำให้เกิดมันขึ้น..
อะไรบางอย่าง ที่มีความสามารถมากพอที่จะสร้างคลื่นสึนามิขนาดเมกะเข้ากลืนพื้นประเทศไทยจนหายวับไปในวันนั้น
เวลาเพียงไม่นานหลังจากที่ประเทศไทยถูกคลื่นยักษ์ระดับเมกาเข้ากลืนหาย ในวันเดียวกันเวลาไร่เรี่ย ประเทศอื่นๆก็ได้รับคำพิพากษาเช่นเดียวกัน พวกเราได้รู้แน่ชัดในวันนั้นแล้ว สุดท้ายเราก็ได้คำตอบ.. คำตอบของเสียงประหลาดในวันนั้น เสียงที่เหมือนฟ้าผ่านั่นคือเสียงของมัน.. ต้นตอที่ทำให้เกิดสึนามิเข้าซัดทุกประเทศจนหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ ต้นเหตุมาจากมัน

เลวีอาธาน…