คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บุก!!!
ตอนที่ 3 บุก!!!
"เนื้อๆๆๆๆขอเนื้อย่างที่นึงเร็วๆเด้"เจ้าเปียโร่ทุบโต๊ะของร้านอาหารปังๆเนื่องจากรออาหารมาประมาณ 30 นาทีแล้วนี่นา...ก็ไอ้ร้านอาหารที่ไอ้นักล่าค่าหัวกระเป๋าแห้งพามามันเสือกเป็นร้านขี้เหล้าง่ะ...แถมกล่องเหล็กกีตาร์เพลิงรัตติกาลของเขาก็ไม่รู้ว่าจะโดนขโมยไปรึเปล่าก็ตั้งแตนั่นมานี่มีคนโดนขโมย 3 รายแล้ว...
"ไอ้หนูเบาๆหน่อยเซ่"ชายร่างเตี้ยเสียงแหลมคนหนึ่งตระโกนข้ามโต๊ะมาบอก เขากำลังนั่งเขียนใบพนันการแข่งม้าอยู่
"ไม่ๆๆๆหิวโว้ยรีบเอามาส่งเร็วๆเด้"เมื่อเจ้าเปียโร่ปฏิเสธปั๊บเท่านั้นล่ะ ขวดเหล้าก็ลอยมาอัดหัว 'โป๊ก'เจ้าตัวดีทำหน้างงทำไมมันไม่ล่วงไปล่ะ เขาเป็นมนุษย์ไฟนี่นาจึงหันไปถามเด็กหนุ่มข้างตัว
"เฮ้...เด้ทท์ทำไมมันถึงไม่ทะลุตัวฉันลงไปอ่ะ"
"พลังของคนเราก็ต้องมีขีดจำกัด...ร่างมนุษย์ไฟคือตอนที่นายพร้อม"นักล่าค่าหัวตอบก่อนยกน้ำเย็นกระดก
"อ้อ..อืมๆ"พูดจบเจ้าเปียโร่ที่หัวปูดขึ้นมาก็เดินเอาขวดเหล้าไปคืน
"ขอบใจลุง"เจ้าตัวว่ายิ้มๆยื่นขวดเหล้าที่แตกไปนิดหน่อยให้ลุงคนนั้นแต่ทว่าเมื่อลุงแกจับก็
"จ๊าก...แกทำอะไรกับขวดเหล้านั่นไอ้เด็กบ้า"มือขวาทียื่นไปหยิบขวดเหล้าผองขึ้นมาเนื่องจากเปียโร่ปล่อยความร้อนอัดเข้าไปวนขวดเหล้าซึ่งเป็นตัวนำความร้อน
"ไม่บอก"ว่าแล้วเปียโร่ก็เดินกลับโต๊ะขณะที่ลุงนั่นยังคงงุนงงกลับเรื่องเมื่อครู่
"เออ...ไปแล้ว"ลุงคนนั้นเดินจากไปเมื่อลับสายตาเปียโร่ก็มานั่งขวับลงบนโต๊ะ จานเนื้อวางไว้อยู่แล้ว
"วันนี้...นายต้องไปล่าหัวไอ้กัปตันอินุกับฉันพร้อมช่วงองค์หญิงแห่งเมืองซันทาวน์ด้วย"เด้ทท์ว่าลงมือทานข้าวของตน
"ช่วยเจ้าหญิงทำมายยยยย...ปิ๊งเค้าอ่ะเด้ ได้ๆกินเสร็จไปเลย"เปียโร่ที่ยังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆอยู่เอ่ย
"ป่าว"
"เออๆตามใจแก"
...........................................................................
"สรุปแกจะให้ฉันไปช่วยเจ้าหญิงแห่งเมืองซันทาวน์นี้แล้ว...ก็ล่าค่าหัวไอ้กัปตันอินุที่นายบอกว่ามันชั่วช้านู่นชั่วนี่นั่นและอีกอย่าง...ฉันต้องสู้กับนาย...ถามจริงดินายจะสู้กับฉันไปทำไม"เปียโร่ถามแล้วสั่งเนื้อเพิ่มเป็นจานที่ 10 ทั้งๆที่เด้ทท์มันบอกให้กินจานเดียว
"ฉันฆ่าโจรสลัดทุกคน"เจ้าคนที่เป็นโจรสลัดกลืนน้ำลายเอื๊อก มองหน้านักล่าค่าหัวหน้าซีดเผือดก่อนค่อยๆเอ่ย
"เหตุผลล่ะ"
"มีโจรสลัดกลุ่มหนึ่งฆ่า...น้องสาวฉัน"
"ใคร!?"
"กัปตันอินุเจ้าของกลุ่มโจรสลัดหมาป่าดำ...มันพาเธอไปข่มขืนแล้วกรีดเลือดเธอจนหมดตัว...ฉันอยู่ในเหตุการณ์แต่ช่วยเธอไม่ได้"เด้ทท์สีหน้าสลดขึ้นมาทันที
"หือ"เปียโร่ส่งเสียงในลำคอมองหน้าคนมาดนิ่งอย่างเด้ทท์ วินดิโคลว์ คนที่บอกเขาว่าจะไปเอาหัวกัปตันอินุนั่น
"ฉันได้อะไร"
"ช่วยองค์หญิงได้ 10 ล้านเควีส่วนถ้าเอาหัวหรือพากัปตันอินุนั่นมาได้อีก 10 ล้านรวมเป็น 20 ล้านเควี"เด้ทท์พูดแล้วยิ้มแต่ส่วนแบ่งที่มันบอกตัวเขาต่อนี่สิเครียด!
"ส่วนแบ่งฉัน 90 นาย 10 โอเคนะ"กวนตีนที่สุดเปียโร่คิด
"เจรจ๋ากันหน่อยสิจ้ะ...ฉัน 90 นาย 10"เจ้าเปียโร่เริ่มต้นการเจรจา
"ไม่"
"ฉัน 80 นาย
"ไม่"
"ฉัน 70 นาย
"ไม่"
"ฉัน 60 นาย
"ไม่"
ต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่ง....
"ฉัน 10 นาย
"โอเคแน่นอน"เด้ทท์ยิ้มส่วนในใจของเปียโร่นั้นคิดว่า เลี้ยงข้าวไปแค่ 500 เควีเสือกคิดเอาคืนเป็น 10 ล้านไอ้ชั่วตังซื้อเรือยิ่งไม่มีอยู่จึงเกิดไอเดียปรากฏขึ้นมาอย่างนึง
"นายต้องมาเป็นลูกเรือของฉัน"ไอเดียวที่แสนจะบันเจิดของเปียโร่ทำเอาเด้ทท์เริ่มอารมณ์เสีย
"บอกแกแล้วใช่ไหมว่าเกลียดโจรสลัดนะเหอะ!"สรรพนามที่เปลี่ยนไปจาก นาย เป็น แกเด้ทท์ตระโกนลั่นร้านฝ่ามือมีเส้นเลือดปูดขึ้นมา
"เออ...แกจะไปแก้แค้นกับไอ้กัปตันอินุว่างั้นเหอะ"โจรสลัดเอ่ยถามนักล่าค่าหัวผมทองนั่นแต่ไอ้หมอนั่นมันดันเงียบเลยสบถด่าต่อไปว่า "ไม่ต้องมาเสือกเงียบ...แล้วหมอนั่นมันเก่งมากนักเรอะไงถึงต้องพาฉันไปด้วยเหอะ"
"ใช่...กัปตันอินุเก่งมาก"
ความเงียบเริ่มกลืนกิน ขณะเสียงของซ้อมปะทะจานจากลูกค้าในร้านแว่วมาเป็นระยะ แต่การสงบนิ่งเมื่ออีกฝ่ายคือโจรสลัด เปียโร่ เอ็กส์ วอริเออร์ ผู้ที่เกลียดความเงียบงันเป็นที่สุด เปียโร่แสยะยิ้มนัยน์ตาวาววับแล้วทุบโต๊ะในร้านอาหารดังปัง
"กัปตันเปียโร่...ต้องช่วยลูกเรือเป็นเรื่องธรรมชาติอยู่แล้ว"เปียโร่พูดเองเออเองแล้วลากลูกเรือจำเป็นออกจากร้านพร้อมกล่องเหล็กทรงยาวของเขา มุ่งหน้าไปยังท่าเรือของเมืองซันทาวน์
เรือสำเภามากมายจอดเรียงรายอยู่เหนือพืนน้ำแห่งเมืองซันทาวน์มีทั้งเรือ ขนาดเล็กยันขนาดยักษ์ ส่วนมากจะเป็นเรือของทางกองทัพเรือที่มีคนคุมอยู่
"แกเคยเอาอาวุธของฉันคืนมาจากกัปตันอินุสารเลวนั่นครั้งนี้ก็...ขโมยไอ้โน่นละกันนะ"เปียโร่มองไปยังเรือสำเภาขนาดใหญ่ที่สุดของท่าเรือ ใบเรือเขียนสัญลักษณ์รูปดาบไขว้ พร้อมกับตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เขียนว่า MARINE เรือขนาดยักษ์ตัวเรือสีน้ำตาลเข้มทำจากไม้แท้ใบเรือสีขาวสะอาดยังคงถูกปิดหุบอยู่พวงมาลัยเรืออยู่ด้านหลังเสากระโดงเรือขนาดยักษ์รูปอินทรี นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มมองไปยังรอบๆตัวเรือคาดคะเนว่าคนคุมกันเรือมีประมาณเท่าไร
"ทหารคนคุ้มกันเรือ 25 คน"เด้ทท์แย่งตอบ
"ห่ะๆเดี๋ยวกัปตันเปียโร่จัดการเอง"ว่าแล้วเปียโร่ก็จ้ำอ้าวไปยังเรือลำยักษ์ที่อยู่ห่างไปไม่กี่เมตร ทหารในชุดสีน้ำเงินตัดขาวเดินถือปืนไรเฟิลเดินลงมาขวางหน้า
"เรือ BLACK OCEAN เรือของแม่ทัพใหญ่ห้ามเข้าเป็นอันขาด"ทหารตัวโตที่เดินมาขวางทางกล่าว นัยน์ตาสีองจ้องมองลงมายังอาคันตุกะหนุ่มที่ถือกล่องเหล็กทรงยาวสีดำไว้ข้างตัว แต่ว่าเปียโร่ไม่ยอมฟัง
"หมัดปืนกลอัคคี"หมัดไฟที่เกิดจากความรวดเร็วของการพุ่งหมัดทำให้ชายร่างยักษ์ล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้นแต่ไม่มีบาดแผลอะไรเลย
"เมื่อกี้มันภาพมายาโว้ย...นี่ของจริง เพลิงรัตติกาล"เปียโร่ใช้เวทย์มนตร์เรียกสิ่งของออกมาจากกล่องเหล็กทรงดำ
"บทเพลงนิทรา Pirate in sleep"ว่าแล้วเจ้าตัวดีก็เดินไปเล่นไป เมื่อเดินขึ้นไปบนเรือเขาก็ยังคงเล่นอย่โดยสภาพบุคคลคุ้มกันเรืออีก 24 คนนอนหลับ ไหลกันหหมดแล้วเจ้าตัวดียิ้มอย่างพอใจก่อนจะเตะทีละคนลงเรือโดยโยนตุ้บๆชายร่างยักษ์คงน่าสงสารที่สุดเนื่องจากโดนน้ำหนักถาถามลงมา เปียโร่ตระโกนเรียกนักล่าค่าหัวเด้ทท์ วินดิโคลว์ขึ้นมาบนเรือ
"ไปเลยป่ะ...เดี๋ยวกัปตันเปียโร่ผู้นี้จะแปลงร่างเป็นกะลาสีที่เก่งที่สุดในโลกเอง"เปียโร่กล่าว
"ได้เลยแล้ว...นายจะรู้ได้ยังไงว่าไอ้กัปตันอินุอยู่ไหน"เด้ทท์กล่าว
เปียโร่ดึงสมอเรือขึ้นมาจากใต้น้ำ สมอเรือยังคงเป็นสีเงินวับบ่งบอกให้ถึงว่านี้เพิ่งเป็นเรือใหม่ เรือค่อยๆขยับพร้อมกับเปียโร่ที่พูดว่า
"กัปตัน เปียโร่ เอ็กส์ วอริเออร์ซะอย่าง"
..............................................................................
หลงทาง!
ความคิดแรกโผล่ผวดออกมาจากหัวของเจ้ากัปตันเปียโร่ ที่มั่นใจนักมั่นใจหนากับฝีมือกะลาสีและต้นหนทำนายสภาพคลื่นการเดินเรือของตน นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มสอดส่องหาเรือลำอื่นเผื่อจะได้ถามทางบ้างแล้วก็เจอเรือสำเภาขนาดใหญ่พอๆกับเรือสำเภาที่เขาขโมยมา
"น่านงายเรือของกาบตานอินู้อ่ะ"บุรุษผู้มาใหม่ในชุดคลุมสีขาวกำหมวกทรงสูงที่มีขนนกสีเงืนปักอยู่ หน้ากากสีขาวบริสุทธิ์ปิดบังใบหน้าครึ่งบน เผยให้เห็นริมฝีปากสีแดงสด นัยน์ตาสีเขียวมรกตภายใต้หน้ากากมองไปยังบุรุษอีกคนที่ยืนอ้ำอึ้งพูดไม่ออก
"แก..เป็นคร้ายยยยยยยยยยยย"เปียโร่ถามชี้หน้าบุรุษผู้มาใหม่ มือสั่นหงักๆ
ปีกสีขาวที่โผล่ออกมากลางของบุรุษผู้มาเยือนหลังกระพือผั่บๆได้เสียด้วย
"จะบอกให้เอาบุญละกันกระผมคือโคลเวอร์ ลีฟเทวดาตกสวรรค์ที่จำต้องมาเป็นจอมโจรสุดหล่อเช้งกระเด้ะคนนี้ยังไงล่า"ไอ้เจ้าจอมโจรบ้า แนะนำตัวฉับๆพร้อมกับตั้งท่าแปลงร่างของไอ้มดเขียว
"ขอรับของไปละเน้อ...ไปล่ะฮ่าๆๆ"ว่าแล้วก็หายตัวไปดุจมายากลหลงเหลือไว้แต่นกพิราบที่ยังบินว่อนอยู่
เปียโร่รีบวิ่งวนดูของที่หายไปแต่แล้วก็พบเสากระโดงเรือรูปกริฟฟินหักหายไป คงเหลือแต่ไพ่ดอกจิกที่เจ้าจอมโจรบ้ามันทิ้งไว้ก่อนหายตัวไปพร้อมเสากระโดงเรือ
แล้วอย่างงี้...เรือจะบังคับทิศทางถูกได้ไงเนี่ย
"ที่ฉันจะทำต่อไปมันเป็นแผน"
เด้ทท์ว่า
"แผนไร"
โครม!
ลูกปืนใหญ่พุ่งปะทะเรือที่เสากระโดงเพิ่งหักหมาดๆ ลูกปืนใหญ่มันเสือกพุ่งทะลุกลางลำเรืออีก จะเอาอะไรหนักหนาวะ อุตส่าว่าจะไม่ต้องเสียเงินซื้อซะหน่อย
เมื่อหันไปมองยังเจ้าเรือที่ไอ้จอมโจรบ้านั่นมันบอกว่าเป็นของกัปตันอินุ ก็เห็นชายหัวโล้นนัยน์ตาสีเพลิงจ้องมายังเปียโร่ขณะที่เขาก็จ้องตอบกลับไป
โครม!
ลูกปืนใหญ่อีกลูกพุ่งทุลุใต้ท้องเรือ
โครม!
อีกลูกหักเสาใบเรือหล่นตุ๊บ
เปียโร่จ้องหน้ากัปตันอินุไม่ไหวแล้ว
"เวรแล้วไหมล่ะโว้ยยยยยย เด้ทท์มาช่วยกันหน่อยดิ้"
เด้ทท์ตีหน้าเครียดแล้วบอกให้เปียโร่หันหน้ามาแล้วก็...
"พลั่ก!"
.....................................................................
กลิ่นเหม็นสาบตะลบอบอวนทั่วห้องขังใต้เรือ แสงจากตะเกียงเรืองออกมาอย่างสลัวๆราวกับว่าน้ำมันตะเกียงจะหมดแหล่ไม่หมดแหล่ ข้างกายมีเด็กสาว 2 คนโครงกระดูกอีกซัก 4-5แล้วก็ไอ้ลิงน้อยอีกตัวหนึ่ง เด็กสาวคนแรกเสื้อผ้าเริ่มขาดหวิ่นดวงหน้านวลใสมอมแมมนัยน์ตาสีฟ้าใสชายแววน่าสงสารริมฝีปากกุหลาบแดงระเรื่อจนสามารถทำให้เขาสามารถเขาจ้องมองหล่อนไม่วางตาได้... สภาพที่ดูเหมือนจะถูกจับมาไม่ต่ำกว่า 10 วัน แต่อีกคนหนึ่งเสื้อผ้าเริ่มขาดหวิ่นเช่นกันแต่ดูเหมือนจะบริการ เด็กสาวคนแรกซะเหลือเกิน แล้วไอ้ลิงบ้าอีกตัวที่ไม่รู้เป็นอะไรคลอเคลียกับเขาซะเหลือเกิน...
ไม่น่าเล้ย
ตอนนั้นเจ้าเด้ทท์มันทรยศ ดันเอามือมาสับท้ายทอยของเขาซะสลบ ไอ้บ้านั่นมันทรยศกันทำไมวะ ไหนว่าจะจับไอ้กัปตันอินุที่มันฆ่าน้องสาวนายไงเล่าแล้วเสือกมาจับกันเองหาอะไรวะเนี่ยแถมมันยังเอามาไว้ในคุกใต้เรืออีก เหม็นสาบชิบ ไอ้เด้ทท์เอ๊ย!แถมมันยังเสือกเอากล่องเหล็กกีตาร์ของเขาไปอีก
คิดแล้วก็สบถในใจก่อนหันไปคุยกับเพื่อนห้องขังอีก 2 คน 1 ตัว
"เอ่อ...คุณเป็นใครหรอครับทำไมโดนขังไว้อยู่ที่นี่"เปียโร่ถามอย่างสุภาพกับหญิงสาวนัยน์ตาสีฟ้า ไม่เหมาะกับเจ้าตัวที่ด่าแหลกกับเพื่อนแต่กลับมาสุภาพเรียบร้อยต่อหน้าสตรี
"สนธนากับองค์หญิงซิเซีย บาเวียก้าแห่งซันทาวน์เยี่ยงนี้ได้อย่างไรแล้วก็อย่าจ้องให้มาก..."เด็กสาวอีกคนตระวาดใส่หน้าของเขานัยน์ตาสีส้มจ้องมายังนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มของเด็กหนุ่ม แต่แล้วเขาก็เอะใจกับคำว่า 'องค์หญิง' จึงนึกถึงที่เด้ทท์ มันบอกว่าจะมาช่วยองค์หญิงแห่งเมืองซันทาวน์ก็คงคนนี้ล่ะนะ แต่ที่เขาบอกว่า 'ปิ๊งเจ้าหญิงอ่ะเด้'ที่เขาล้อเด้ทท์ก่อนมาแต่เขากลับมาปิ๊งเองซะนี่
"ไม่ได้จ้อง"เปียโร่ตอบกลับทันควันเมื่อหญิงอีกคนหาว่าเขาจ้องสัดส่วนและรูปร่างหน้าตาขององค์หญิง
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ...แล้วคุณชื่ออะไรหรอมาที่นี่ได้ยังไง"ทีนี้องค์หญิงซิเซีย ถามบ้างนัยน์ตาสีฟ้าใสจ้องรอคำตอบ
"ผมเปียโร่ เอ็กส์ วอริเออร์โดนเพื่อนทิ้งเลยโดนมาที่นี่"เปียโร่ยิ้ม เตะเจ้าลิงที่มันคลอเคลียเขาออกเต็มแรง
"อเล็กซานเดอร์มานี่มะ"เสียงองค์หญิงเรียกเจ้าลิงทำเอาเปียโร่ตาโต่เป็น ไข่ห่าน
สัตว์เลี้ยงขององค์หญิงหรือนี่ชื่อมันไม่ให้เลยนะเนี่ย อเล็กซานเดอร์
"เจี๊ยก"
ว่าแล้วเจ้าลิงก็พุ่งไปคลอเคลียตรงเนินอกขององค์หญิงร้อง เจี๊ยกๆไปพลางๆ
ไอ้ลิงลามก!
เปียโร่คิดแล้วอยากถีบไอ้ลิงนี่ไปไกลๆ
"ขอโทษด้วยกระหม่อมผิดไปแล้ว...แล้วสหายของท่านชื่ออะไรหรือ"
"ไม่ต้องใช้คำราชาศัพท์กับเราหรอก เราอยากออกทะเลเพื่อไปเป็นโจรสลัดจะตายแต่ท่านพ่อ...ไม่ยอม เอ่อ...นั่นองครักษ์ของฉันเอลลี่ สโนว์แลนด์"องค์หญิงมองไปยังองครักษ์ข้างกายที่ใช้นัยน์ตาสีส้มมองมายังเขา
"ยินดีที่ได้รู้จัก...ครับ"
"เออ"
คำตอบกลับที่ห้วนแสนห้วนกลับมา
"แอลลี่"
เจ้าหญิงพูดเสียงเข้ม
"ยินดีที่ได้รู้จัก...ค่ะ"
"เคร้งๆๆๆๆ"เสียงเปิดประตูกรงดังอกกมาพร้อมกับร่างจอมโจรในชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์ที่บัดนี้ถอดหมวกสงยาวออกเผยให้เห็นผมที่ยาวสลวยถึงกลางหลังกับนกพิราบในอ้อมแขนกับกล่องเหล็กใส่กีตาร์เพลิงรัตติกาลของเปียโร่บัดนี้ปีกสีขาวที่อยู่กลางหลัง หายไปแล้ว
"ไปปราบกัปตันอินุกันเถอะ คร้าฟฟฟคุณเปียโร่"จอมโจรโคลเวอร์เอ่ยพร้อมยื่นกล่องเหล็กให้เขา
"ขอบคุณ"
"คุณเป็นใคร"เสียงจากองค์หญิงฟอเรสท์ถาม
"จะบอกให้เอาบุญละกันนะคร้าบกระผมคือโคลเวอร์ ลีฟเทวดาตกสวรรค์ที่จำต้องมาเป็นจอมโจรสุดหล่อเช้งกระเด้ะคนนี้ยังไงล่า"ไอ้เจ้าจอมโจรบ้า แนะนำตัวฉับๆพร้อมกับตั้งท่าแปลงร่างของไอ้มดเขียว...เหมือนเดิม
"อ่ะ..เอ่อค่ะ"
"ไปเถอะคร้าฟฟฟฟ คุณเปียโร่"โคลเวอร์ชวน
"เดี๋ยวผมกลับมานะคร้าบองค์หญิง"พูดจบเปียโร่ก็กระโจนออกจากห้องขังหยิงกล้องเหล็กพาดบ่า
ขณะวิ่งไประหว่างทางเขาก็เอ่ยกับโคลเวอร์ว่า
"คุณจอมโจรผมก็เคยเป็นนักมายากลระดับอัจฉริยะนะขอบอก เคล็ดที่คุณจอมโจรทำวันนี้น่ะ ผมจับทริคได้หมดคุณก็มีไพ่มนตราล่ะสินะคุณจอมโจรโคลเวอร์"
"คร้าบบบบบบบรู้ด้วยเหรอเนี่ย ห่ะๆ"
.................................................................
เปงไงคับ สนุกกานรึป่าวช่วงนี้ขยันอัพมากมาย 555+ เม้นๆๆๆ
ความคิดเห็น