คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รีโมทคอนโทรล
---
02
รีโมท อนโทรล
ายแปลหน้านนั้นอุ้มผมไปโรพยาบาลสัว์ แน่นอนว่าผมไม่มีแรแม้แ่ะัืน
สภาพพิลพิารทำให้พยาบาลสาวใ
่อนะรีบเร่ไปามหมอ
ทันทีที่หมอมาถึ หมอ็อุ้มผมวาบนเีย
ผมยับัวเล็น้อยให้นอนสบาย มอีรีย์ที่ำลัายทาโทรทัศน์อย่าสนใ เป็นีรีย์เี่ยวับำรวะ้วย
"นอนนิ่น่ารัเียว
ทำัวเหมือนนเลยนะเ้าเหมียว ท่าะอบูีรีย์" นาพยาบาลพูิล
ในมือพะวัพะวับารทำแผลไป้วย
ายแปลหน้าเลื่อนสายาหันมามอผม้วยสายาประเมิน
ผมเลยมอลับ เาะสสัยในพฤิรรมประหลาๆที่แมวทั่วไปไม่ทำัน
แมวที่ทำัวเหมือนน
มันแน่นอนอยู่แล้ว ็ผมเป็นนนี่นา
ผ่านไปราวๆสามสิบนาที ทุอย่า็เรียบร้อย
เป็นไปามา
ระูา้ายหั
และผมไ้เฝือเป็นเรื่อเือนใ
ผมมอา้ายที่ให่เทอะทะแล้วพลันหวนิไปถึารเปลี่ยนร่ารั้แร
วันนั้นเป็นวันเิผม รบรอบอายุ 15 ปี
นาฬิาีเวลาบอ หนึ่ทุ่ม
และผม็ลายร่าเป็นแมว
เปลี่ยนร่า่ายๆ ไม่เ็บ ไม่ปว
่าย ราวับใ้รีโมทอนโทรลเปลี่ยน่อยัไยัั้น
าหัยัเ็บว่าอนแปลร่าะอี
"พยายามพาน้อมารวทุๆสัปาห์นะะ"
เสียุหมอำับทำให้ผมหลุาภวั์ ายแปลหน้าพยัหน้ารับ
้อนผมมาอุ้มไว้ในอ้อมออีรั้ ่อนะเินออาโรพยาบาล
ผมถูวาอย่าอ่อนโยนในเบาะรถยี่ห้อหรู
ผมมอไปรอบที่นั่อย่าื่นเ้น
รถอพวนรวยนี่มันสวยริๆนะ
ผมใ้มูมฟุฟิไปามเบาะ
ลิ่นแปลๆผสมผสานระหว่าหนัับโโล์ ที่เาว่าน่าะเป็นอเานี่แหละ ลิ่นมันใหม่นผมไ้แ่มอย่าใร่รู้
เาลูบหัวผมเบาๆ ่อนะผละออไปับรถ และพาผมไปที่ห้อหรูบนอนโลาัวเมือ
เสียไประูอั้นที่ 34
ัอยู่สอสามแร๊ ่อนที่ะเผยให้เห็นพื้นที่ภายในที่ทำให้ผมะลึะลาน
ห้อให่มา
ผมอุทานในใ
แล้ววิว็สวยมา้วย
ผมพยายามะายออาัวเาเพื่อที่มทัศนียภาพอย่าเ็มที่
แ่เาลับระับผมไว้แน่นแล้วพาเินไปรอบห้อ
"สวยใ่มั้ยละ"
ผมราอบรับ สวยอย่าที่เาอวไม่มีผิ
บรรยาาศเมือที่ล้อมห้อเอาไว้ทำให้เิเป็นแสระยิบระยับทั่วพื้นที่
"มาเถอะ พรุ่นี้่อยู
เ้านอนไ้แล้ว"
เาปล่อยัวผมลบนเีย
อา..เียนี่็ีั เียนุ่มนผมลไปม้วนัวเล่นอยู่บนผ้าห่ม
"หยุเล่น เ็บาอยู่"
เาปราม ผมเลยใ้สายาแป๋วๆมอเา
ั้ใอ้อนที่สุเท่าที่ะทำไ้
เาไม่ไ้ยิ้ม แ่บรรยาาศทีุ่ัน็่อยๆอ่อนโยนล
ายแปลหน้าเอามือลูบหัวผม้าๆ่อนะ..
ุ้บ..
แะริมฝีปาเ้าับริมฝีปาอผม
ผมระพริบาปริบๆ อย่าไม่ทันั้ัว
ผ่านไปัพัถึสิลับมา
เมื่อี้เิอะไรึ้น..
นี่เาูบับแมวอย่าผมหรอ..
"ื่นมาเล่นพรุ่นี้ เ้าใใ่ไหม"
เาบอ แล้วล้มัวลนอน ผมที่ยัไม่ไ้ประมวลผลารระทำเมื่อรู่ไ้แ่นั่
"นอน"
็ไ้
ผมปัวามิที่น่ารำาใออไป ่อยลานๆไปนอน้าๆเา
ัวแล้วเอาหน้าุับหมอน
มอเาาแป๋ว
เาหลับแล้ว
ายแปลหน้าทีู่เยือเย็น
แ่็ใีอย่าาไม่ถึ
นานแล้วนะที่ไม่มีนใีับผมอย่านี้
ผมนอนมอายที่นอนหายใอย่าสม่ำเสมอ
รู้สึีที่เอใรันทีู่แล
แ่็อีไม่นานหรอ
ผม็้อไปแล้ว
ผม้อไป ่อนที่ะเ้า
ผมนอนมอเาอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อย
อยาำสิ่ีๆที่เ้ามา่วยให้ผมเลียัวเอน้อยล
เสียออัึ้น
ผมเหลือบไปมอนาฬิา หโมเ้า..
ผมใ้แรทั้หมที่มี
เินระเผลไปที่ประู ่อนัวอยู่หลัทาเ้าอย่าเียบเียบ
เป็นแม่บ้านที่เ้ามาทำวามสะอา
และโีที่เธอเปิประูทิ้ไว้
ผมหนีออมา
ผมลัเลาะไปามทาหนีไฟนออาาร มาถึั้นสุท้ายพอีที่นาฬิาบอเวลาเ็โมเ้า
ผมมอึสูะลูแห่นี้เป็นรั้สุท้าย
่อนะเินออมาในรูปลัษ์ที่่าาเิม
..เพราะเมื่อแสแห่วันใหม่มาถึ
แมวัวนั้น็ะหายไป
และผม็ะลับมาเป็นนอีรั้..
ความคิดเห็น