"ผมเป็นนหนึ่ ที่้อไปเรียนพิเศษามที่่าๆในวันเสาร์ และผม็พบเธอ…"
นั้นือุเริ่ม้นอผม ผมมัะนั่รบันไและพิเสา ระหว่ารอเวลาเรียนวิา่อไป ผมเห็นเธอรหน้าศูนย์หนัสือุฬาฯเสมอ เธอเรียนพิเศษภาษาอัฤษที่นั่น เธอเรียนเสร็็ะมานั่รบันไเยือๆับผม เธอำลัรอใรสัน ผมไม่รู้ว่าเธอรอใร และผมไม่รู้ัื่อเธอ ผมเห็นเธอทุวันเสาร์ เสาร์ไหนที่เธอไม่มา ผมะรู้สึเหมือนาอะไรบ้าอย่าไป
ผมอยารู้ัเธอ เวลาเธอยิ้มบรรยาาศรอบๆัวผมมัน่าูสใส ถึแม้เธอะไม่ไ้ยิ้มให้ับผม็าม ยิ่เวลาเธอหัวเราะเธอ่าูมีีวิีวาว่าใรทั้นั้น เธอไม่รู้ว่ามีนที่ไม่รู้ัแม้แ่ื่อเธอ เฝ้ามอเธออยู่ไม่ห่าไม่ไล
วันหนึ่ผม้อเ้าไปืนหนัสือที่ห้อสมุโรเรียน และผม็พบเธออีรั้ ผมพึ่รู้เี๋ยวนี้เอว่าเธออยู่โรเรียนเียวับผม เธอำลัเินลมาาห้อสมุั้นบน เธอถือหนัสือมามายอยู่ในอ้อมออเธอ ผมำลัเินสวนับเธอ เธอำลั้าวลบันไเือบั้นสุท้ายอั้นพับันไ แ่แล้วเธอ็สะุาอเธอเอ เธอำลัะล้ม ผมเ้าไปรับัวเธอไว้ หนัสืออที่เธอถือระัระายเ็มพื้น
ส่วนเธอ็อยู่ในอ้อมออผม เธอปลอภัย เธอรีบลุึ้นมาพยุผม และอบุที่่วยเธอไว้ เธอถามผมว่าเ็บรไหนหรือเปล่า ผมไม่รู้สึเ็บเลยอนนั้น ผม่วยเธอเ็บหนัสือที่อยู่บนพื้น ผมถามื่อเธอ เธออบว่า "ฟ้า่ะ" แล้วเธอ็ถามื่อผม ผมยอมรับว่าผมีใมาที่ไุ้ยับเธอ แล้วผม็อบไปว่า "ศิระรับ"
ทันในั้นเธอ็เอาผ้าเ็หน้ามาับที่หาิ้วอผม เธอ็บอว่า "อโทษน่ะ ที่้อเ็บัวเพราะเราแท้ๆ" อนนี้เอผมถึรู้ว่าผมิ้วแ เพราะโนสันหนัสือระแท เธอพาผมไปทำแผลที่ห้อพยาบาล อาารย์บอว่าแผลแบบนี้ให้เอายาใส่แล้วิพลาสเอร์ไ้เลย อาารย์ให้ฟ้าทำแผลให้ผม เพราะอาารย์แทำแผลให้อีนอยู่
ระหว่าที่เธอ่วยทำแผลให้ผม ผมมอาเธอไม่ระพริบ เธอถามผมว่ามอหน้าเธอทำไม ผมอบเธอว่า "ฟ้าใีั" เธอไ้แ่ยิ้ม านั้นผม็เินถือหนัสือไปส่เธอที่ห้อเรียน และผม็พึ่รู้ว่าเธอเรียนใล้ๆับห้อเรียนอผม ทำไมผมถึไม่เยเอที่โรเรียนเลยน่ะ หลัานั้นเรา็เริ่มสนิทมาึ้นเลยๆ
วันเสาร์ที่ผมรออย็มาถึ ผมไ้เห็นฟ้าอีรั้ ฟ้า็เห็นผมที่บันไ เธอเินเ้ามาทัทายผม เธอมานั่้าๆผม้วย ผมถามเธอว่าเรียนภาษาอัฤษเสร็แล้วหรอ เธออบผมว่าเสร็แล้ว แล้วศิระรู้ไ้ยัไว่าฟ้าเรียนภาษาอัฤษหนะ ผมไ้แ่ยิ้มๆ ไม่ล้าบอเธอว่าผมเฝ้ามอเธอมาลอ ั้แ่รั้แรที่ผมพบเธอ
ผมเฝ้าถามัวเอว่าผมอบเธอหรือผมรัเธอ แ่ทุรั้ผม็ไม่เยอบำถามาเสียอหัวใอผมไ้เลยสัรั้ เธอบอว่าเธอเห็นผมนั่นเียวที่นี่ประำเหมือนำลัรอใรสัน ผมไ้แ่บอว่าผมรอนที่ำลัะเอาหัวใผมไป เธอถามผมว่าเานนั้นเป็นใร ผมไม่อบ ไ้แ่เลี่ยบอว่าเธอนนั้นยัไม่รู้ัวเลย และเธอนนั้นไม่รู้้วยว่าผมเฝ้ามอเธอมาลอ
ฟ้าบอผมว่าถ้าเธอนนั้นอผมรู้เ้า เธอะีใแน่ๆ ที่มีนมาเฝ้ามอเธอ้วยวามห่วใยอย่านี้ เธอนนั้นเป็นใร เธอถามผม้ำ ผมบอเธอว่าสัวันะบอ "แล้วเมื่อไร่หละศิระ" เธอยัอยาะรู้เหมือนเ็น้อย แล้วผม็เปลี่ยนเรื่อุย เพราะลัวเธอรู้วามริว่าเธอนนั้น็ือเธอ…ฟ้า
ผมถามฟ้าว่าเธอะไปไหน่อหลัาเรียนเสร็แล้ว เธอบอว่ารอผมวนเธอไปิน้าว เธอยิ้มวนๆใส่ผม ทำให้ผมรู้สึหมั่นไส้ เลยหยิแ้มเล่นะเลย เธอ็หยิแ้มผมลับ แถมแลบลิ้นปลิ้นาให้ผมอี หลัานั้นผมับฟ้า็ิน้าว แล้วผม็ส่เธอที่ป้ายรถเมล์
หลัาวันนั้นเรา็เอันทุเสาร์ โทรศัพท์ุยัน เวลาฟ้ามีปัหา็มัะปรึษาผมเสมอ ยิ่นานวันผม็รู้ว่าผมรัเธอเ้าแล้วริๆ ผมไม่ล้าบอเธอ ผมลัวะเสียเธอไป ผมลัวเธอะลำบาใ ผมอยาบอฟ้า แ่ผมะทำไ้ยัไ ในเมื่อฟ้าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุอผม ผมรัเธอ ผมบอัวเอ ทั้ที่็รู้ว่าเธอไม่ไ้ยินำว่ารัาใผม
วันหนึ่เธอวนผมไปเล่นไอ์ฯ เธอเล่นไม่่อยเ่ ส่วนผม็แ่พอใ้ เราเล่นไปล้มไป เธออบล้มแล้วึผมล้มไป้วยทุที เพราะเธอยัทรัวไ้ไม่่อยเ่ รั้หนึ่เธอำลัะล้ม ผมพยายามพยุัวเธอและัวผมไม่ให้ล้ม แ่สุท้ายเรา็ล้มลไปนอนลาลานทัู้่ หนาว…ว..ว.ว อย่าบอใร
แล้วเรา็ไปนั่พัรเ้าอี้ที่เราอไว้ สัพัเธอ็ถามผมว่า ถ้าเพื่อนอผมรัผมมาว่าำว่าเพื่อนะผิมั้ย ิว่าไ ำถามที่เธอถาม ทำให้ผม็อเลยทีเียว ผมึถามว่า แล้วฟ้าิว่าไหละ เธอว่า "มัน็ไม่ผิหรอ แ่… ่าเถอะ ลับันีว่า วันนี้เหนื่อยแล้ว เที่ยวมาทั้วัน" ถ้าให้ผมอบ ผม็ว่ามันไม่ผิ แ่ผมยัไม่พร้อมที่ะบอเธอ
บ้านผมับบ้านฟ้า บ้านเราใล้ัน หมู่บ้านเราอยู่ร้ามัน พอผมับฟ้าึ้นรถ ปอ. แล้ว ฟ้า็หลับบที่ไหล่ผม เธอะเพลียมา อนเธอหลับ่าูเป็นเ็น้อยไร้เียสาเสียเหลือเิน นผมเินะห้ามใ ผมเอามือลูบหัวฟ้า แล้วผม็ระิบที่หูเธอว่าเานนั้นที่ผมเฝ้ามอมาลอ็ือฟ้า ผมรัฟ้า ผมูบหน้าฝาเธอ
แ่แล้วเธอ็ลืมา ผมใมาที่เธอยัไม่หลับ ผมถามว่ายัไม่หลับหรอ แล้วเธอ็อบว่า "ใ่ เราแ่พัสายาหนะ" "เอ้..ว่าแ่ว่าเมื่อี้ใร็ไม่รู้บอรัเราหละ" เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูเลย แล้ว็เธอบอผมว่า…เธอหนะ…รู้มาั้นานแล้วาเพื่อนๆอเธอ แ่อยาไ้ยินับหูอเธอว่า "ผมรัเธอ" หว้า.า…. เธอนี้่าร้ายเสียริ ทำเอาผมลุ้มแทบแย่ "เฮ้ย…ฟ้าน่ะฟ้าทำับเราไ้"
เธอคนนั้น...
เธอ คือคนที่ผมไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ผมได้แต่เฝ้ามอง จนวันหนึ่งเหตุบังเอิญก็เกิดขึ้น ทำให้เรารู้จักกัน และเรา...
ยอดวิวรวม
1,894
ยอดวิวเดือนนี้
1
ยอดวิวรวม
1.89K
อัปเดตล่าสุด : 14 พ.ค. 49 / 04:52 น.
