เสี้ยวซะให้เข็ด เด็ดซะไม่มี

ลำดับตอนที่ #1 : วันแห่งความซวย

                                    "นายรู้มั้ย ฉันอยากให้นายมาอยู่เป็นเพื่อนในเวลาเหงา
                                     ในเวลาที่ฉันร้องไห้อยากให้นายมาปลอบ
                                     ไม่อยากให้ชีวิตไปวันๆโดยไม่มีนาย......."

               ฉันเม้มปากแน่น พยายามกลั้นน้ำตาที่ไหลออกมาช้าๆ หยดน้ำใสๆหยดลงบนสมุดเล่มเล็ก ก็นิยายมันอินซ์มากนี่นา T^T [ไอดารี่ตะหาก - -']
               "ยัยแพม"
               เสียงตะโกนเรียกชื่อฉันดังมาข้างๆหู
               "ตะโกนทำไมยะ"
               ฉันตวาดใส่ยัยไข่หวาน เพื่อนซี้ฉันเองแหละ ^-^
               "น้องแพมคะ คือ น้องเห็นผู้ชายคนนั้นมั้ยคะ"
               รุ่นพี่ตัวแสบชื่อ น้ำส้ม ชี้ไปทางกลุ่มผู้ชายที่กำลังทะเลาะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ฉันพยักหน้ายิ้มๆ
               "ดีค่ะ ช่วยสืบข้อมูลตามใบนี้นะคะ"
               รุ่นพี่ถัดจากพี่น้ำส้มยื่นกระดาษใบหนึ่งให้ฉัน
               "ค่าจ้าง? 500 นะ ^--^"
               ฉันรีบเรียกค่าตัว
               "เฮ้ย! ล้อเล่นนา >0< 300"
               ฉันพยักหน้าเบื่อๆ ก็เจ๊แกไม่ยอมจ่ายตามที่ฉันต้องการนี่นา ^^' ถึงจะให้สืบแค่วันเกิดกับเบอร์โทรก็เถอะนะ ^^ (กระดาษที่ให้ซะยาวเหยียด)
      
               ฉันชื่อ แพม เป็นนักเรียนมัธยมต้น ม.2ห้อง4 (ที่เพิ่งย้ายร.ร.)ผลการเรียนในอยู่ในระดับปานกลาง ^*^ ตั้งแต่ฉันเรียนประถม ป.6 ถึงมัธยม ม.1 ฉันชกต่อยกับเพื่อนไม่ซ้ำหน้า ^0^;; (แต่ฉันไม่ได้เป็นปลาสลิดหรอกนะ -_-) ฉันต้องย้ายโรงเรียนหลายรอบ นี่!ยังดีนะที่เจ๊นิรชาแม่บังเกิดเกล้าของฉันเองแหละ ^^' รู้ก่อนล่วงหน้า จึงเตรียมโรงเรียนใหม่ให้ฉันกับยัยไข่เน่าเพื่อนซี้ฉันได้ทัน ไม่งั้นเรียนจนแก่ก็ไม่จบ TT_TT
              สิ่งที่ฉันแค้นนักแค้นหนา คือ พวกแก๊งที่เป็นคู่อริกับแก๊งฉัน คอยตามจองล้างจองผลาญกันซะทุกเรื่อง -_-^ ไม่เว้นเรื่องผู้ชาย ถึงแม้ผู้ชายพวกนั้นจะไม่ได้หน่อหน้าใสปิ๊งกันซะทุกคน บุคลิกไม่ดี ปากเหม็น งอนเก่งก็เหอะ - -"

             "ถ้างานไม่เสร็จก็อดนะ! เค้าชื่อกวางจ้า..าา"
             พี่น้ำส้มตะโกนบอกชื่อเป้าหมาย
             OoO
              ฉันเอะใจนิดๆก็ชื่อ "กวาง" มันเป็นชื่อพี่ชายฉันนี่ แถมอยู่โรงเรียนนี้ด้วย ฉันหันไปมองรุ่นพี่ที่สั่งมา พร้อมกับใช้นิ้วชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มข้างหน้า พวกรุ่นพี่พยักหน้าแบบลุ้นๆ พอฉันหันกลับไปมองกลุ่มผู้ชายข้างหน้า ผู้ชายพวกนั้นก็จ้องฉันอยู่เช่นกัน
               "^-^ พี่กวางคะ คือสุขสันต์วันเกิดนะ เพื่อนแพมฝากมาค่ะ"
               แผนตื้นๆของฉันเริ่มขึ้น - -' ฉันยื่นของขวัญให้เป้าหมาย ที่ยืนใกล้ที่สุด
               OoO ฉันแทบจะสิ้นสติ เพราะเป้าหมายที่รุ่นพี่สั่งมาคือพี่ชายของฉันเอง 'ห้ามแสดงตัวว่าเป็นน้องสาวกวางเด็ดขาดนะ ไม่งี้นเรื่องขโมยไดอารี่ของยัยแอลจะเป็นความลับ ^0^' ข้อตกลงที่ฉันให้ไว้กับพี่ชายดังขึ้นมาในหัว
               "เอ่อ โทดทีนะคับ พี่ไม่ได้เกิดวันนี้ ถ้าอยากให้ค่อยให้วันที่ XX-XX-XX"
               พี่กวางพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพแบบเยาะเย้ย
               "เอ่อ งั้นแป๊ปนะคะ"
               ฉันนิ่งไปสามวินาที ฉันเร่งคิดหาทางออก รุ่นพี่ข้างๆพี่กวางหัวเราะออกมา ฉันสะดุ้งทันที
               "เด็กใหม่โดนหลอกมั้งครับ"
               ฉันหันไปยิ้มแห้งๆให้
               "ขอยืมมือถือหน่อยดิ เอ้ย หน่อยค่ะ"
               ก็ฉันพูดกับพี่จนติดปากนี่ ^^' พี่กวางยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน ฉันรีบคว้ามาและโชว์เบอร์ไปให้พี่น้ำส้ม
                "เอ้า ไม่โทรแล้วหรอน้อง"
                "โทรแล้วไม่เห็นหรอ เอ้ยๆโทรแล้วค่ะ"
                ฉันพยายามยิ้ม ^-^
                "อุตส่าห์ถือของขวัญมา ให้พี่ก็ได้คับ"
                ผู้ชายอีกคนกันมาพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ
                ฉันวิ่งออกจากกลุ่มพวกนักเลงพวกนั้น ของขวัญก็ถูกยึดไป แต่ก็ดีนะ เป็นกล่องเปล่า \\^0^// หึ หึ ฉันวิ่งตรงไปรับของตอบแทน(ค่าจ้าง ^^')ทันที
          
               หลังจากเลิกเรียน ฉันยืนงงอยู่หน้าห้องน้ำหญิง เพราะมีผู้ชาย5-6คนท่าทางลับๆล่อๆเต็มไปหมด ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ใบหน้าคมขาว เดินเข้ามาใกล้ ริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
              "เอ่อ คือแพมแค่จะมาเข้าห้องน้ำ"
              "พี่ก็ไม่ได้ว่าไรนี่"
               ผู้ชายหน้าหล่อคนนั้นเดินมาตรงหน้าฉัน โดยมีลูกน้องเดินตามมาติๆ 3-4คน ก่อนจะเดินจากไป
               ขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันก็เหลือบเห็นผู้ชายคนหนึ่งใบหน้าเรียวขาว หลับตาพริ้ม ริมฝีปากเหยียดตรงแฝงความเย็นชาอย่างไม่สบอารมณ์ ยืนพิงกำแพงอยู่มีเหงื่อไหลท่วมตัวไปหมด ดูโทรมไปทั้งตัว แถมมีรอยซ้ำที่แก้มอีกต่างหาก
               ตายรึยังเนี้ย = ='
               "นี่!นายเป็นไรอะ ไหวรึป่าว?"
               ฉันถามพลางหันไปคว้ากระเป๋าที่วางอยู่หน้ากระจก เพื่อเตรียมตัววิ่งเผื่อนายนั่นทำมิดีมิร้ายขึ้นมา
               "อย่ามายุ่ง...กับฉัน"
               ฉันอุตส่าห์ถามดีๆ ดูนายนี่ตอบสิ U_U
               เค้าเหลือบมามองหน้าฉันนิดนึงอย่างไม่ไว้ใจ (ฉันไม่ทำอาไรคนสภาพแบบนายหรอก) ก่อนพยายามพยุงตัวออกจากกำแพง แต่ดูเหมือนแรงพยายามจะสูญเปล่า เขาเซมาถูกฉันจนฉันเกลือบล้ม
               ตัวร้อนจัง !?
               "โอ๊ย น้าย"
               ฉันร้องเสียงหลง ไม่ทันได้ตั้งตัวร่างของนายนั่นก็ล้มกระแทกกับฉันจนชิดกับกำแพง ฉันพยายามผลักร่างนายนั่นออกแต่ร่างนั้นแข็งแรงกว่า 
               "นี่นาย ถอยออก ...ไปเดี๋ยวนี้นะ"
               ฉันหลับหูหลับตาพูดอย่างตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงก่ำอย่างลูกสตอเบอรี่ ^^'
               "ให้ตายสิ แฮ่ก แฮ่ก"
               เขาสบถออกมา พยายามยืนด้วยตัวเอง
               "ฉันจะกลับบ้าน..นน"
               "อะ อืม"
               "โอ๊ย..ยย ฉันหายใจไม่ออกนะ"