( ✔ ) harry potter — red rose and sweet kissing , hermione granger

ลำดับตอนที่ #19 : R18 | To friendship and victory [ E N D ]

18

- friendship and victory -

_________________________________________

ร่างบางในชุดเดรสสีขาวสไตส์กรีก ผ้าบางอ่อนปลิวไปตามสายลมยามค่ำคืนแสงจันทร์ส่องไปยังร่างบางที่กำลังยืนพิงกำระเบียงของฮอกวอตส์อย่างไม่เกรงกลัวใดๆทั้งสิ้น นัยตาสีเขียวอมฟ้าจ้องมองไปยังหมู่ดาวที่ส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางผืนนภาสีเข้ม

'เอสเธอร์...ชื่อหนูแปลว่าอะไรหรอคะ?'

นัยตาสีไพลินจ้องมองไปยังเด็กสาวตรงหน้าของตนก่อนจะเผยรอยยิ้มที่อบอุ่นเหมือนกับดวงอาทิตย์ในยามกลางวัน

'มันแปลว่าดวงดาว'

'ดวงดาวงั้นหรอ'

"ดวงดาว..."

เสียงหวานเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบบนโถงทางเดิน รอยยิ้มบางปรากฎขึ้นบนใบหน้าสวยนัยตาสีเขียวอมฟ้ายังคงจ้องมองผืนนภาต่อไปก่อนที่เปลือกตาสีมุกจะปิดลงและเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมประกายความคนึงในแววตา

"แคตนิส...ฉันคิดถึงพี่"

วันในการแข่งภารกิจที่สามเริ่มใกล้เข้ามาทุกที เอสเตอร์ในชุดไปรเวทกระโปรงสีดำและเสื้อยืดสีดำกำลังนั่งเล่นบนเตียงสีขาวในห้องห้องหนึ่งที่มีเทียนและของอื่นๆรายล้อมมากมายแถมยังกว้างอีกตังหาก

"คิดไงถึงชวนมาห้องต้องประสงค์เนี่ย"

"ก็มันทำอะไรได้สะดวกกว่า"

คนผมบลอนด์แพลตตินั่มยิ้มเบาๆก่อนจะลุกขึ้นและเดินเข้าไปใกล้อีกคน ระยะห่างของคนสองคนลดลงเรื่อยๆก่อนที่เอสเตอร์จะผลักแฟนสาวของตนติดกับกำแพงสีขาวหรูเบาๆ มือเรียวทั้งสองจับเข้าที่เอวคอดก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ๆ จมูกโด่งชนเข้ากับของอีกคนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนที่ติดขัดของแฟนสาวก่อนจะรู้สึกได้ว่าอีกคนวางมือทั้งของลงบนกรอบหน้าของตน

"อยู่กันไปตลอดชีวิตเลยนะ"

เสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาเบาๆจากเด็กสาวบ้านกริฟฟินดอร์ก่อนที่เธอจะโน้มตัวไปข้างหน้ามากขึ้นจนริมฝีปากของทั้งคู่ห่างกันไม่กี่เซน

"แน่นอนอยู่แล้ว"

รอยยิ้มประดับบนใบหน้าของคนผมบลอนด์แพลตตินั่มก่อนที่เธอจะเอียงหน้าปรับองศาและละเมียดละไมชิมความหวานตรงหน้าของตน นิ้วเรียวสอดเข้าไปในเสื้อคาร์ดิแกนสีชมพูอ่อนก่อนจลูบแผ่นหลังเนียนของแฟนสาวตนเบาๆ

ไม่นานมือเรียวของเด็กสาวบ้านกริฟฟินดอร์ก็เลื่อนไปจับที่ไหล่ของอีกคน ริมฝีปากบางของคนผมบลอนด์ละออกจากอวัยวะเดียวกันและเลื่อนไปจูบตามแนวสันกรามจนกระทั่งถึงคอระหงส์ช้าๆ

เสื้อคาร์ดิแกนถูกถอดออกอย่างเร่งรีบและเสื้อยืดสีดำก็เช่นกัน ร่างของทั้งคู่โยนมันไปอย่างสะเปะสะปะก่อนที่เฮอร์ไมโอนี่จะผลักอีกคนออกและประกบจูบที่หวานหอมอีกครั้ง ร่างอรชรของเอสเตอร์ถูกดันจนในที่สุดหลังเนียนก็สัมผัสได้ถึงเตียงนุ่มและริมฝีปากของแฟนสาวที่ละออกก่อนจะพรหมจูบไปตามที่ต่างๆ

มือเรียวที่ทาสีเล็บสีเนื้อเลื่อนขึ้นไปยังบราของอีกคนจะปลดออกและดันตัวเองขึ้นพร้อมกับจับเอวเอาไว้ในขณะที่ตนเองพรหมจูบบนเนินอกสวย เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาอย่างห้ามไม่ได้ก่อนที่บราสีดำจะถูกปลดออกและโยนไปยังพื้นเช่นเดียวกันกับเสื้อผ้าชิ้นอื่นก่อนหน้า

เอสเตอร์พลิกตัวเองทำให้อีกคนลงไปอยู่ใต้ร่างและเริ่มพรหมจูบลงบนหน้าท้องเบาๆและเชื่องช้าก่อนที่มือเรียวสวยจะถอดอาภรณ์สองชิ้นสุดท้ายของอีกคนออกและโยกตัวขึ้นไปประกบจูบกับแฟนสาวในขณะที่ตนเองก็รู้สึกได้ว่ากระโปรงสีดำของตนถูกปลดออกไปแล้ว

นิ้วเรียวสอดเข้าไปยังช่องทางรักของอีกคนก่อนจะค่อยๆขยับช้าๆในขณะที่อีกมือนึงคอยปรนนิบัติให้อีกคนผ่อนคลายและริมฝีปากก็ผละออก

"รักนะ"

"เหมือนกัน"

ก่อนที่พวกเขาจะจูบกัน อีกครั้งและอีกครั้งไปอย่างไม่สิ้นสุดในค่ำคืนอันแสนยาวนานในความทรงจำ

ร่างบางกำลังเดินไปยังสนามควิชดิชที่ตอนนี้ถูกเปลี่ยนไปเป็นเขาวงกตที่ใช้ในการแข่งขันในภารกิจที่สาม สายตาจ้องไปยังเด็กหนุ่มบ้านฮัฟเฟิลพัพก่อนที่เธอจะเดินตรงไปหาเขา

"รู้สึกไงบ้างพ่อหนุ่มฮัฟ"
"ตื่นเต้น...มากๆ"

เอสเตอร์หัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมไปกอดเขาและผละออกมา

"โชคดีนะ"

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงก่อนที่เอสเตอร์จะเห็นว่าเด็กหนุ่มบ้านฮัฟเฟิลพัพออกมาพร้อมกับถ้วยไตรภาคีสีฟ้าส่องแสงเรืองรองภายใต้ความมืด รอยยิ้มประดับบนใบหน้าสวยก่อนที่เธอจะเห็นว่าแฟนสาวของเซดริกวิ่งลงไปและกระโดดกอดเขา

เอสเตอร์จับมือมาริสาก่อนจะวิ่งลงอัฒจันทร์และตรงไปยังสนาม เสียงปรบมือและร้องโห่ดังไปทั่วสนามก่อนที่ผู้คนจะเห็นว่ามาริสา เอสเตอร์ ซาบริน่าและเซดริกกดกันเป็นกอดพร้อมกับกระโดดไปมา

"บอกแล้วว่านายน่ะทำได้"

"ขอบคุณ"

เซดริกยิ้มก่อนจะโอบเอวแฟนสาวไว้และจุ๊บปากของเธอเบาๆ มาริสาและเอสเตอร์ยิ้มกว้างมากขึ้นไปอีกก่อนโอบแขนของมาริสาและวางหัวลงบนไหล่ของลูกพี่ลูกน้อง

"ขอบคุณพวกเธอทุกคนเลย รักนะ"
"รักเหมือนกันแหละน่า"

"นี่ที่อยู่อย่าลืมเขียนมาหาด้วยล่ะ"
"แน่นอน ตราบใดที่นายไม่พยายามจีบแฟนฉันอีกล่ะก็นะ"

วิกเตอร์ ครัมกรอกตาก่อนจะกอดคนผมบลอนด์เบาๆและเดินออกไป นัยตาสีเขียวอมฟ้ามองไปจนลับสายตาก่อนจะเดินไปสมทบกับเพื่อนบ้านสลิธีรินของตนเองมือข้างหนึ่งจับมือของแพนซี่และอีกข้างจับมือของเดรโกเอาไว้

"เดี๋ยวคงได้พบกันอีกแหละเนอะ"
"อืม ได้พบกันแน่ๆ"

'นภาส่องสีทองทำนองไพร

โปรดจงรู้ไว้เราจักพบกัน'

T H E  E N D

talk ; 

จบ แล้วววววววววววววววววววววววว เย่ะ!!!!!!!!!!!!! ปรบมือ!!!!! กว่าจะมาถึงตอนจบคือลีลามาก แถมพล็อตเรื่องใหม่ในหัวยังมีมาไม่ซ้ำแต่ละวันอีก55555555 ล่าช้าไปหน่อยขอโทษนะคะ นี่จบจริงๆละ แบบจบบริบูรณ์ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมานะคะ ขอบคุณจริงๆอย่าลืมไปติดตามเรื่องอื่นๆของไรท์ด้วยนะคะ จะเป็นกำลังใจที่ดีมาก แต่ถึงไม่มีคนอ่านก็แต่งอยู่ดีแหละ5555555 ไปแล้วน้า บ้ายบาย~

TB