( ✔ ) harry potter — red rose and sweet kissing , hermione granger

ลำดับตอนที่ #18 : R17 | The lake

17

- The lake -

______________________________________

หลังจากเหตุการณ์เมื่อวันคืนงานเลี้ยงเต้นรำก็ดูเหมือนว่าเด็กสาวบ้านกริฟฟินดอร์และสลิธีรินจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ภายในห้องสมุดแห่งหนึ่งที่มีเพียงเอสเตอร์และลูกพี่ลูกน้องบ้านแบดเจอร์สองคนในเวลาเช้าตรู่ที่แสงตะวันส่องไม่มาก ในแผ่นกระดาษสีเนื้อนวลมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า

' สิ่งที่เจ้าถวิลหาคราลับหาย

จะพลัดพรายถูกลักมาที่นี่

หากปล่อยกาลผ่านพ้นแม้นาที

ชั่วชีวีจะจากลับไม่กลับมา

เพียงชั่วโมงคือกฎกำหนดให้

คำกล่าวใบ้ถึงถิ่นควรเสาะหา

คือต้นแหล่งแห่งเพลงนี้ชี้ชะตา

ไม่อาจร้องจากทั้งฟ้าและแผ่นดิน '

นั่นคือสิ่งที่เซดริกได้ยินในไข่ทองคำ และอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าก็กำลังจะถึงภารกิจที่สองเข้าไปทุกที

"เธอว่ามันหมายถึงอะไร"
"ไม่รู้สิ แต่คนสำคัญของนายจะหายไปแล้วต้องไปตามกลับมาในที่ที่มีเสียงเพลง"

ใบหน้าของเซดริก ดิกกอรี่ขมวดยุ่งจนมือเรียวของเด็กสาวจากบ้านสลิธีรินแตะที่มือเขาเบาๆถึงจะมีสติกลับมา และตอนนี้เอสเตอร์ก็พอรู้แล้วว่าภารกิจที่สองเซดริกต้องลงไปในทะเลสาบอันเป็นที่อยู่ของเหล่าสิ่งวิเศษ

" สิ่งที่เจ้าถวิลหาคราลับหายงั้นหรอ เซดริก นอกจากซาบริน่าแล้วมีใครสำคัญกับนายแบบมากๆอีกมั้ย "

คิ้วสีเข้มของชายหนุ่มตรงหน้าเธอขมวดก่อนจะตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา

" ก็มีแค่เธอกับมาริสาสองคน "

เธอได้แต่หวังว่ามันจะไม่ใช่อย่างคิด

ในยามราตรีส่องค่ำคืนแห่งการหลับไหลแต่ร่างบางอรชรอันเป็นเจ้าของผมสีบลอนด์ ดวงตาสีฟ้าเขียว ปากสีชมพูอิ่มอวบและเจ้าของของนามสกุลที่เคยเป็นของเธอกำลังนั่งอยู่ที่ห้องอาจารย์ใหญ่พร้อมด้วยเด็กนักเรียนอีกสองคน ทั้งคู่มาจากโบซบาตงเธอจำได้ว่านั่นคือน้องสาวของเฟอร์และอีกคนคือคู่ควงในงานเต้นรำของครัม

" เอาล่ะ พวกเธอสามคนจะเป็นสิ่งที่ผู้เข้าแข่งขันต้องนำกลับขึ้นมาในภารกิจที่สอง "

ไม่มีใครพูดอะไร มือเรียวประกบเข้าหากันด้วยความหวั่นใจ ความกังวลเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับความกลัว

" ไม่ต้องกังวลไป เราจะทำให้พวกเธอตื่นขึ้นอีกทีหลังจากขึ้นจากน้ำแล้ว เอาล่ะ ถึงเวลาแล้ว "

และแล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ภายใต้ความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด

ในเช้าของวันแข่งขันภารกิจที่สองเฮอร์ไมโอนี่เดินไปตามที่ต้องลงเรือไปทะเลสาบและพบว่าเธอเจอเพื่อนของเอสเตอร์ แฟนสาวบ้านสลิธีรินยืนอยู่

" เฮ้ เมื่อคืนเอสเตอร์ได้ไปนอนกับเธอหรือเปล่า? "
" ไม่นี่ "
" ให้ตายเถอะ เอสเตอร์หายหัวไปไหนของเธอ "

ทันทีที่รู้ความกังวลมีมากขึ้นก่อนจะรีบลงเรือและตามหาเอสเตอร์อยู่นานนับหลายนาทีแต่กลับไม่พบแม้แต่เงา และเธอก็ได้แต่หวังว่าแฟนสาวผมบลอนด์จะปลอดภัย 

ในห้วงความฝันที่รู้สึกหนาวเย็น ภาพของเด็กสาวผมบลอนด์สวยพร้อมกับชุดเสื้อยืดสีดำ กางเกงขายาวและใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางสีสันสวยงามปรากฎอยู่ตรงหน้าไม่กี่ก้าว

" ไม่เจอกันนานเลยนะ "

เสียงหวานคุ้นหูทำเอาเอสเตอร์น้ำตาเกือบไหล ร่างบางวิ่งไปอย่างไม่คิดก่อนจะกระโดดกอดและรับรู้ถึงความอบอุ่นท่ามกลางความหนาวเหน็บที่กำลังก่อตัว

" เธอดูสวยขึ้นมากเลย น้องพี่ "
" พี่ก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลย "
" ก็นะ พี่ตายแล้วนี่นา "
" แล้วที่นี่ที่ไหนกัน "
" นึกดีๆสิ "

ดวงตาสีเดียวกับอีกคนหันไปมองรอบๆตัวก่อนจะพบว่ามันคือสวนหลังคฤหาสน์ที่คุ้นเคย ต้นไม้สีเขียวสดและดอกไม้สีสวยและหญ้าที่นุ่มราวกับเป็นที่นอนฟูกนุุ่มๆ ให้กลิ่นอายความคิดถึงและโหยหาอย่างที่ไม่ได้รู้สึกมานานแสนนาน

" สวนที่เราเล่นกันตอนเด็กๆ... "

" ใช่แล้ว ทีนี้ก็ไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่า "

มือเรียวของอีกคนยื่นออกมา เอสเตอร์ไม่ลังเลที่จะจับมันในทันทีก่อนจะเดินตามอีกคนไปเรื่อยๆตามเส้นทางของหญ้าที่สมบูรณ์สวยและเจอกับศาลานั่งพักที่หนึ่งก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกัน

" เอาล่ะ พี่ดูออกว่าเธอมีคำถามน้องพี่ ถามมาสิ "
" หนูตายแล้วหรอ? "
" ยังหรอก เธอแค่หลับไปเท่านั้น "

เอสเตอร์สบตากับอีกคนและเธอก็รู้ว่าเธอคิดถึงอีกคนมากเพียงใดหลังจากวันนั้น น้ำตาสีใสคลออยู่ที่หน่วยตาก่อนจะค่อยๆไหลลงอาบแก้มช้าๆราวกับภาพสโลโมชั่น

มือเรียวสวยของผู้เป็นพี่ยื่นไปเช็ดน้ำตาให้อีกคนก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความอ่อนโยนดังเช่นเคยเป็นเมื่อนานมาแล้วในความทรงจำอันแสนสวยงาม

" อย่าร้องไปเลย พี่ไม่ได้ไปไหน พี่อยู่กับเธอเสมอแหละ "

" ฉัน...คิดถึงพี่ มากๆเลย "
" พี่รู้ แต่เราย้อนกลับไปไม่ได้ในเหตุการณ์นั้น "

กลิ่นหอมของดอกทิวลิปลอยมาก่อนเธอจะพบว่าพี่สาวของเธอกำลังถือมันอยู่ ได้อย่างไรไม่รู้แต่ถ้านี่คือความฝันเธอก็อยากจะฝันมันนานๆเหมือนกันนะ

" หลายปีแล้วเหมือนกัน ที่มีอะไรเกิดขึ้นมามาย "
" นั่นสิ ว่าแต่เป็นยังไงบ้าง "
" ก็ดีค่ะ แฟนหนูน่ารักมาก "

รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าสวย ก่อนที่ฟ้าจะผ่าเสียงดังและนั่นทำให้ผู้เป็นพี่หุบยิ้มลงก่อนจะจับมืออีกคน

" หมดเวลาแล้ว ตื่นเถิดน้องพี่ "
" เดี๋ยว นี่มันอะไร "
" ตื่น! "

เฮือก!

ความรู้สึกแรกคือความเย็นจากอากาศด้านบนพร้อมกับเสียงน้ำ และความงุนงงของเอสเตอร์ เธอหันไปมองด้านข้างก็พบกับลูกพี่ลูกน้องบ้านฮัฟเฟิลพัพกำลังพาเธอว่ายเข้าฝั่ง

" เซดริก "

เสียงอ่อนแรงจากการอยู่ในน้ำมามากกว่าชั่วโมงเอ่ย เขาเพียงหันมายิ้มให้เธอก่อนจะจับเธอขึ้นบนฝั่งและผ้าขนหนูก็คลุมตัวเธอ

" เอสเตอร์! ให้ตายเธอรู้สึกยังไงบ้าง "
" หนาวนิดหน่อย "

แฟนสาวบ้านกริฟฟินดอร์ของเธอเช็ดตัวและหัวให้เธอก่อนที่วิกเตอร์ ครัมจะกลับขึ้นมาพร้อมสาวจากโบซบาตงคนหนึ่ง เอสเตอร์พยายามเรียบเรียงเรื่องทั้งหมดก่อนจะรับความว่าเซดริกจัดเชือกดึงเธอขึ้นมาจากน้ำ

" เข้าปราสาทไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ "

" โอเค "

เอสเตอร์ลุกขึ้นยืนโดยมีเฮอร์ไมโอนี่และดาฟเน่ช่วยประคอง ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงเพราะความหนาวเย็นในทะเลสาบพนันได้เลยว่าเธอจะต้องไม่สบายแน่ๆ

ไม่นานลูโด แบล็กแมนก็ประกาศให้เซดริกชนะในภารกิจนี้ แต่ยังเหลืออีกภารกิจนึงซึ่งจะจัดในวันที่ 24 มิถุนายนเวลาพลบค่ำ 

ร่างบางอรชรเดินไปตามโถงทางเดินในขณะที่ภาพของพี่สาวยังคงติดอยู่ในหัวอย่างชัดเจนและไม่มีทางลบเลือนออก...

Talk ;

หายไปนานแต่มาสั้นมาก55555555555 คิดไม่ค่อยออกค่ะแล้วอีกอย่างตอนหน้าจบแล้วนะคะ ส่วนเรื่องตอนพิเศษคงต้องพับลงไปก่อนจนกว่าจะคิดออก ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่านนะคะ.

TB